Πάνος Σκουρλέτης : Τα πολλαπλά ερωτήματα

Άρθρο του μέλους της ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Πάνου Σκουρλέτη, στην Εφημερίδα των Συντακτών – Σαββατοκύριακο

Η παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα συνιστά μια γενναία στάση ευθύνης. Ο ίδιος σφράγισε ανεξίτηλα την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ. Διεύρυνε τα όρια της Ανανεωτικής και Ριζοσπαστικής Αριστεράς και τον κατέστησε σημείο αναφοράς για την ευρύτερη ευρωπαϊκή αλλά και παγκόσμια Αριστερά. Η συνάντηση ευρύτερων αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων στο έδαφος της Αριστεράς, υπό την προεδρία του Αλέξη Τσίπρα, αποτελεί μια πολύτιμη παρακαταθήκη για την επόμενη ημέρα. Ο Αλέξης, ως ο πρώτος πρωθυπουργός της Αριστεράς, συνέδεσε την παρουσία του με τις πιο δύσκολες στιγμές της χώρας μετά τη Μεταπολίτευση. Μέσα από ένα σύνολο ανυπέρβλητων αντιφάσεων κατόρθωσε να σταθεροποιήσει την οικονομία της χώρας και να υπογράψει την ιστορική Συμφωνία των Πρεσπών. Το οδυνηρό αποτέλεσμα των τελευταίων εκλογών και ο νέος εκλογικός χάρτης που διαμορφώνεται επιβάλλουν έναν σε βάθος αναστοχασμό της υπερδεκαετούς πορείας του ΣΥΡΙΖΑ. Η ήττα των εκλογών του 2019 δεν συνδυάστηκε με μια ουσιαστική και σε βάθος αποτίμηση της κυβερνητικής μας εμπειρίας. Ούτε με την οικοδόμηση ισχυρών δεσμών με όλες εκείνες τις δυνάμεις που μας εμπιστεύτηκαν μετά το 2012. Σήμερα υπάρχει η ανάγκη να απαντήσουμε σε μια σειρά από ερωτήματα με σκοπό την ανάκτηση της τρωθείσας αξιοπιστίας μας. Ποια ήταν η εικόνα μας τα τελευταία χρόνια; Υπήρχε ιεράρχηση, σαφήνεια και αιχμές στον προγραμματικό μας λόγο; Πώς δίνεται σήμερα η μάχη των ιδεών και των αξιών, που πάντα είναι παρούσα, έστω κι αν δεν γίνεται ευθέως ορατή; Ποια είναι τα όρια ανάμεσα στον λαϊκισμό και τη λαϊκότητα; Πως οικοδομούνται οι σχέσεις εμπιστοσύνης με τις κοινωνικές ομάδες που θέλουμε κατά προτεραιότητα να εκπροσωπήσουμε;

Μπορεί μια αριστερή κυβέρνηση, μέσα σε αντίξοες συνθήκες, να πορευτεί χωρίς ισχυρά κοινωνικά στηρίγματα και χωρίς την παρουσία των κινημάτων; Ποια είναι η προοπτική που σκιαγραφούμε για τις επόμενες γενιές; Έχουμε το περιθώριο στο σημείο που έχει φτάσει ο πλανήτης οι προτάσεις μας για την ανάπτυξη και την οικονομία να μην είναι απολύτως συμβατές με την προστασία του; Με δυο λόγια, ποια είναι η ταυτότητα της Αριστεράς της εποχής μας;