Είμαστε πια κοντά στο τέλος του Μαΐου. Ξεκινάς με το σκουτεράκι να πας το παιδί σου στο φροντιστήριο και πριν φτάσεις, νιώθεις τις σταγόνες της βροχής να σε αγγίζουν. Το απολαμβάνεις, τα βάζεις με τον καιρό ή προσπαθείς να καταλάβεις με ποιον τρόπο θα πάρεις το μήνυμα που σου στέλνει η φύση για ακόμη μια φορά;
Κάθεσαι στο αγαπημένο σου καφέ να γλυτώσεις την ανοιξιάτικη βροχούλα και ενώ στη δουλειά κάνετε προγραμματισμό καλοκαιρινών αδειών, παραγγέλνεις ζεστό καπουτσίνο! Λίγο πριν μπει ο Ιούνιος και αυτό που θελεις είναι ένα ζεστό καφεδάκι. Με μια ματιά στα διπλανά τραπέζια διαπιστώνεις ότι κι άλλοι σκέφτονται σαν εσένα. Αλλά υπάρχουν κι αυτοί που συμπεριφέρονται με άλλο τρόπο.
Ενώ «χαζεύεις» στο διαδίκτυο λαμβάνεις email από ένα συνάδελφο. Είναι μια τυπική ενημέρωση πως ολοκληρώθηκε ο έλεγχος μιας καταχώρησης στο σύστημα και μπορούν να συνεχιστούν οι τιμολογήσεις. Ο θαυμασμός της αφοσίωσης και της εργατικότητας κράτησε πολύ λίγο, καθώς διαπιστώνεις πως ο συνάδελφος αυτός είναι ο ίδιος με αυτόν που είχε συγκεντρώσει τα παράπονα για την ποιότητα και την ταχύτητα εκτέλεσης των καθηκόντων του.
Τρεις απλές στιγμές, παρατηρήσεις, διαπιστώσεις που ενώ συνέβησαν μέσα σε 15 λεπτά κρύβουν μηνύματα και αποτελούν μαθήματα για όλη μας τη ζωή. Αρκεί να τα ξεχωρίσεις, να τα αναλύσεις και να εντοπίσεις το μήνυμα που περιέχουν. Τρεις σκηνές μιας ταινίας που δεν θα συγκέντρωναν τα βλέμματα ή το θαυμασμό του κοινού. Διότι δεν αφορούν μια δολοφονία, ένα χωρισμό ή ίσως μια κλοπή.
Με το πρώτο πλάνο θα μπορούσαμε να επιβεβαιώσουμε για ακόμη μια φορά πως το τυχαίο και το αβέβαιο είναι ό,τι πιο συνηθισμένο στη ζωή μας. Υπάρχει η τύχη ακόμη και αν ο Δημόκριτος καυτηρίαζε: «Οι άνθρωποι επινόησαν τη θεά της τύχης για να δικαιολογήσουν τη δική τους έλλειψη θέλησης.» Αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να μην κάνουμε τίποτα, πως είναι σωστό να παραμείνουμε σε αδράνεια και νωχελικότητα.
Φυσικά και θα πάμε στο φροντιστήριο και στην εργασία μας. Θα μελετήσουμε και θα δημιουργήσουμε, αλλά δεν θα μας αποθαρρύνει η απόκλιση από τα σχέδιά μας λόγω ενός απρόοπτου γεγονότος. Από εμάς εξαρτάται αν επιλέξουμε να πάμε με το αυτοκίνητο ή με τα πόδια και μια ομπρέλα. Ή αν έχουμε φροντίσει να βάλουμε ένα αδιάβροχο, αφού επιλέξαμε το σκουτεράκι μας. Σίγουρα όμως θα πάμε! Θα κάνουμε αυτό που αποφασίσαμε και δεν θα αναβάλλουμε τα σχέδιά μας λόγω της έκτακτης βροχούλας!
Σωστό και λάθος δεν υπάρχει όταν μιλάμε για τις επιθυμίες σου. Αρκεί να μην ενοχλούμε τους άλλους. Αν θελεις να παραγγείλεις ζεστό καφέ, πρέπει να το κάνεις. Αυτό που ευχαριστεί εσένα δεν είναι απαραίτητα αυτό που ευχαριστεί και όλους τους άλλους. Μέσα σε μια καθημερινότητα γεμάτη «πρέπει», οφείλεις κάθε φορά που μπορείς και δεν ενοχλείς κανέναν άλλον, να ακολουθήσεις τα δικά σου «θέλω».
Αν σου δοθεί η ευκαιρία και η δύναμη να «πιάσεις το ΠΡΕΠΕΙ από το ιώτα και να το γδάρεις ίσαμε το πι», κάντο! Κάντο και απόλαυσέ το χωρίς ενοχές. Αλλά ακόμη κι αν δεν είσαι έτοιμος να το κάνεις, τουλάχιστον μην σπαταλάς τα θέλω σου, μην τα ξεπουλάς με μεγάλη ευκολία. Μπορεί να μην σου ξαναδοθούν σύντομα… Πάλι ο Δημόκριτος μας εξήγησε πως μια ζωή χωρίς γιορτές, χωρίς πανηγύρια, είναι σαν ένας μακρύς δρόμος χωρίς ξενοδοχείο. Κανένας οδοιπόρος δεν θα φτάσει στον προορισμό του, αν δεν ξαποστάσει και δεν φορτίσει τις μπαταρίες του σε ένα πανδοχείο. Τα θέλω είναι η φόρτιση, είναι ο ανεφοδιασμός και η ξεκούραση. Είναι υποχρέωσή μας και δεν είναι πολυτέλεια.
Η τελευταία σκηνή θέλει να μας διδάξει πως δεν πρέπει να βγάζουμε εύκολα συμπεράσματα. Μπορεί ο συνάδελφος να καθυστερεί να ολοκληρώσει έναν έλεγχο, αλλά το αναπληρώνει με περισσότερες ώρες εργασίας. Μπορεί φυσικά να είναι πράγματι τεμπέλης και εργαζόμενος πέρα από το ωράριό του να προσπαθεί να κρύψει την τεμπελιά και ανικανότητά του. Πριν ολοκληρώσουμε και πριν αποφασίσουμε ας είμαστε προσεκτικοί. Είτε έχει να κάνει με τους άλλους, είτε έχει να κάνει με εμάς.
Μια συμβουλή του πάτερα μου, που ακολούθησα για κάποια χρόνια, ήταν να πηγαίνω στην εργασία μου πολύ νωρίς και σίγουρα πριν από τους υπόλοιπους συναδέλφους. Στην πορεία διαπίστωσα πως δεν ισχύει πάντα. Αυτό που ισχύει είναι πως ένας αποτελεσματικός εργαζόμενος μπορεί να ξεχωρίσει μόνο αν πραγματικά είναι παραγωγικός. Καθένας όμως το πετυχαίνει με τον δικό του τρόπο, αφού ο δρόμος της επιτυχίας δεν είναι ένας. Αξίζει λοιπόν, να βρούμε το δρόμο που ταιριάζει στον καθένα μας ξεχωριστά. Αν είσαι πρωινός τύπος σίγουρα θα πας πρώτος στην εργασία σου αλλά αυτό δεν σε κάνει …επιτυχημένο!
Ο επίλογος της ταινίας μικρού μήκους που διαδραματίστηκε ένα βροχερό απόγευμα του Μαΐου είναι το δικό σου πλάνο μπροστά στον καθρέπτη. Η ταινία τελειώνει και οι υπόλοιποι ήρωες έχουν εξαφανιστεί. Μόνος θα αποφασίσεις που θελεις να πας και ποιο δρόμοι σου ταιριάζει να ακολουθήσεις. Ό,τι θελεις να κάνεις είναι στο χέρι σου. Αν έχεις και λίγη τύχη ακόμη καλύτερα. Να θυμάσαι πως αν στο δρόμο σου βρεις κάποιο πανδοχείο, κάνε μια στάση για ένα ζεστό καφέ… Δεν χάθηκε ο κόσμος αν ξαποστάσεις για ένα βραδυ…