Οι Ευρωεκλογές μονοπωλούν κατά κάποιο τρόπο την ενημέρωση και την πολιτική αρθρογραφία και ως εκ τούτου και αυτό το άρθρο και πιθανόν και το επόμενο να έχει να κάνει με αυτό Ευρωπαϊκό πολιτικό γεγονός. Σοβαρά πολιτικά γεγονότα που συμβαίνουν είτε στην χώρα μας είτε διεθνώς, επισκιάζονται από την πολιτική αντιπαράθεση με θέμα τις Ευρωεκλογές. Για παράδειγμα η τακτική της Βόρειας Μακεδονίας έχει μπει στον ανεμόμυλο της πολιτικής αντιπαράθεσης και δεν δίνει κανένα περιθώριο στις πολιτικές δυνάμεις να σκεφτούν νηφάλια για το ποια θα ήταν η καλύτερη τακτική για την αντιμετώπιση του ζητήματος. Κάτι ανάλογο συνέβη και με την επίσκεψη Μητσοτάκη στην Τουρκία όπου τα πολιτικά κόμματα με τις δηλώσεις τους προσπάθησαν να δείξουν έναν αποδυναμωμένο Πρωθυπουργό.
Όπως έγραψα και στο προηγούμενο άρθρο μου, το πεδίο αντιπαράθεσης έχει μετατεθεί στο εσωτερικό με την ΝΔ να ακολουθεί, γιατί κατά τη γνώμη μου, στο πίσω μέρος του μυαλού της έχει τις Εθνικές εκλογές. Η σκέψη τους νομίζω ότι είναι απλή: Άσε την αντιπολίτευση να παίξει τα χαρτιά της στο εσωτερικό μέτωπο και αν κερδίσω, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, τότε θα έχω εξουδετερώσει κάθε αντιπολιτευτικό λόγο στο εσωτερικό μέτωπο. Εδώ η ευθύνη της ΝΔ είναι μεγάλη γιατί σε γενικές γραμμές αποσιωπά τα μεγάλα ζητήματα που αφορούν την Ευρώπη και κατ’ επέκταση και το δικό μας μέλλον.
Μόνο περιστασιακά από πολύ λίγους Ευρωβουλευτές και όχι απ’ όλα τα κόμματα έχουμε ακούσει τις σκέψεις τους και ένα είδος προγραμματικών δηλώσεων για την θητεία τους. Ένας τέτοιος είναι ο Νίκος Παπανδρέου που μας αποκάλυψε την περασμένη Τρίτη σε ραδιοφωνική συνέντευξή του και το εξής: Το ψήφισμα της επιτροπής LIBE που καταδίκασε την Ελλάδα ως χώρα όπου δεν υπάρχει κράτος δικαίου, ήταν μέσα σε ένα μεγάλο κείμενο με πολλά θέματα που ψηφίστηκε ΜΟΝΟ στο σύνολό του και όχι κατά θέμα ή κατά άρθρο, που λένε. Αυτό ανάγκασε τους Ευρωβουλευτές να επιλέξουν να ψηφίσουν τα πολύ σοβαρά θέματα και αναγκαστικά, αν και διαφωνούσαν, ψήφισαν και τον λίβελο κατά της χώρας μας που στην ουσία ήταν μια επίπλαστη καταψήφιση.
Αυτή ήταν η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ των Αρβανίτη, Κούλογλου και Σια. Και με την ευκαιρία ο κ. Κούλογλου έχει σκηνοθετήσει, κατά την θητεία του ως Ευρωβουλευτής, ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο «142 χρόνια» που κατηγορεί την χώρα ότι έχει φυλακίσει διακινητές μεταναστών σε 142 χρόνια φυλακή τον καθένα. Λέει ότι στις Ελληνικές φυλακές υπάρχουν 1.000 κρατούμενοι διακινητές που είναι αθώοι!!! Είναι αθώοι, μας λέει, γιατί τους έπιασαν να κρατούν το πηδάλιο της βάρκας, επειδή ο κανονικός διακινητής του το είχε δώσει με το ζόρι την τελευταία στιγμή που τους εντόπισε η Ελληνική Ακτοφυλακή και, όπως λέει ο νόμος, αν κρατάς το πηδάλιο είσαι διακινητής!!! Δεν χρειάζεται να αναλύσουμε το σκεπτικό του κ. Κούλογλου στο ντοκιμαντέρ του γιατί είναι προφανές. Αυτό που μου έκανε όμως εντύπωση ήταν ο παρουσιαστής της εκπομπής «Intercity» του Τρίτου Προγράμματος της ΕΡΤ την περασμένη Κυριακή, που παρουσίασε το εν λόγω ντοκιμαντέρ για μισή ώρα στην εκπομπή του λέγοντας επί λέξει ότι «με διάφορα τερτίπια της Δικαιοσύνης είναι μέσα οι παράνομοι μετανάστες». Ποιος το είπε αυτό; Ο παρουσιαστής της ΕΡΤ ο κ. Θάνος Φουργιώτης που εμείς τον πληρώνουμε… Αν το έλεγα εγώ ή κάποιος άλλος από εσάς από επίσημο βήμα τί θα γινόταν;
Έρχομαι στο κεντρικό σύνθημα των εκλογών και στους κύριους στόχους της μείζονος και ελάσσονος αντιπολίτευσης. Αντί να θέτουν θέματα που θα πρέπει η χώρα να αντιμετωπίσει στο Ευρωκοινοβούλιο, έχουν ως στόχο τη μείωση του ποσοστού της ΝΔ για να αναγκάσουν, λένε, την κυβέρνηση να «μην είναι τόσο εγωιστική και αυταρχική». Μη ξεχνάτε αυτή είναι Τσιπρική τακτική. Πρώτα να πούμε ότι στην κοινοβουλευτική δημοκρατία μας οι εκλογές είναι ακόμη νωπές και δεν τίθεται σε καμιά περίπτωση αμφισβήτηση του περσινού εκλογικού αποτελέσματος ό,τι κι αν βγάλουν οι Ευρωεκλογές. Στην επόμενη αναθεώρηση του Συντάγματος θα πρέπει να θεσπιστεί να γίνονται αυστηρά οι εκλογές κάθε τέσσερα χρόνια και σε συγκεκριμένη ημερομηνία, ώστε να κοπεί το παραμυθάκι κάθε αντιπολίτευσης να ζητά κάθε τόσο και λιγάκι εκλογές.
Τώρα αν υποθέσουμε ότι το κόμμα της κυβέρνησης πάρει ένα μικρότερο ποσοστό, π.χ. 28% ή 29% και ο ΣΥΡΙΖΑ 19% και το ΠΑΣΟΚ 13%, τότε θα μπούμε σε μια πολιτική αστάθεια γιατί η αντιπολίτευση θα εκμεταλλευτεί τα ποσοστά ώστε να λέει ότι υπάρχει «αναντιστοιχία κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας με το εκλογικό σώμα» και θα ζητά εκλογές. Αυτό, εκτός της αστάθειας που θα προκαλέσει στο εσωτερικό μέτωπο, θα προκαλέσει κάτι ανάλογο και εντονότερο στο εξωτερικό όπως π.χ. στα ζητήματα οικονομικής αξιοπιστίας της χώρας, στο πάγωμα ή αναβολή ενδεχόμενων επενδύσεων και σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής.
Μπορεί όμως η πίεση να είναι ισχυρότερη μέσω του «οργανωμένου και αγανακτισμένου λαϊκού κινήματος» που, με το όπλο των απεργιών, είτε θα αναγκάσει την κυβέρνηση να περάσει μια μακροχρόνια περίοδο πολιτικής αστάθειας είτε να πάει εσπευσμένα στις κάλπες, πράγμα που το έχει υπ’ όψιν της η ΝΔ. Κυρίως η πολιτική αστάθεια και οι πρώιμες εκλογές είναι σίγουρο ότι για κάποιο χρονικό διάστημα θα κρατήσουν τη χώρα σε αναμονή με διάφορες αρνητικές συνέπειες.
Αν προσέξουμε τον πολιτικό λόγο του κ. Κασσελάκη θα δούμε ότι στην ουσία δεν έχει καμιά πολιτική σκέψη και δομή, αλλά στηρίζεται μόνο στο παράδειγμα. Ο τρόπος του σκέπτεσθαι είναι πανομοιότυπος με αυτόν των Αμερικανών κυρίως ψηφοφόρων και μετά των Αμερικανών πολιτικών. Ό,τι και να πει ο κ. Μητσοτάκης, έρχεται ο κ. Κασσελάκης και προσπαθεί να ανατρέψει τον πολιτικό του λόγο με παραδείγματα που έχουν μπροστά το εγώ. Αυτό στην ουσία δηλώνει τις προθέσεις του για την μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα προσωποπαγές εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν αντιδράσεις από τα αριστερά, ας πούμε στελέχη, του ΣΥΡΙΖΑ γιατί έχουν προτάξει το διακύβευμα των εκλογών και δεν θέλουν να δημιουργήσουν εσωκομματικό σεισμό. Τα μαχαίρια ανεξαρτήτως αποτελέσματος θα βγουν αμέσως μετά τις εκλογές.
Από την ΝΔ έχουμε δει κάποιες προτάσεις για την μελλούμενη πολιτική δράση τους στο Ε-Κοινοβούλιο, αλλά από τον ΣΥΡΙΖΑ κυρίως και μετά από το ΠΑΣΟΚ δεν έχουμε ακούσει κάτι αξιόλογο. Ό,τι προεκλογικός αγώνας και να γίνεται, γίνεται κυρίως από τους αρχηγούς αφήνοντας στο περιθώριο τους υποψηφίους Ευρωβουλευτές και τα σχέδιά τους στο νέο Ευρωκοινοβούλιο.
Ζητήματα που θα έπρεπε να θίγονται και να συζητούνται σε καθημερινή βάση είναι η Κοινή Αγροτική Πολιτική και η αναθεώρησή της. Είναι τα προβλήματα που παρουσιάστηκαν με την προβληματική πολιτική της ΕΕ για την πράσινη ανάπτυξη και το περιβάλλον, που δεν έλαβε υπ’ όψη άλλους οικονομικούς παράγοντες και προκάλεσε τις αγροτικές κινητοποιήσεις στις Βρυξέλλες. Δεν μιλάνε καθόλου για την βιομηχανική πολιτική της ΕΕ. Η Ελλάδα για να μπορεί να έχει μια σταθερή οικονομική ανάπτυξη μη εξαρτώμενη τόσο πολύ από διεθνείς συγκυρίες και κυρίως από κλιματικά φαινόμενα ή υγειονομικές καταστάσεις τύπου κορωνοϊού, χρειάζεται για ισχυρή βιομηχανική ανάπτυξη. Δεν έχουμε ακούσει κανέναν, ούτε από την κυβέρνηση ούτε από την αντιπολίτευση, να θέτει ούτε κατά διάνοια το θέμα. Και το θέμα αυτό εξαρτάται και από Ευρωπαϊκές πολιτικές. Δεν έχουμε ακούσει τίποτα για ένα Υπουργείο Βιομηχανίας και Βιομηχανικής Πολιτικής. Υπάρχει στο Υπουργείο Ανάπτυξης μια Γενική Γραμματεία Βιομηχανίας όπου πάνε εκπρόσωποί της στις Βρυξέλλες και ψηφίζουν την βιομηχανική πολιτική είτε της Γερμανίας είτε της Γαλλίας και χωρίς η χώρα να επωφελείται καθόλου από αυτή τη βοήθεια. Το ζήτημα είναι σοβαρότατο, αλλά κανείς δεν το θίγει. Για παράδειγμα επενδύονται αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη τεράστια ποσά στην ηλεκτροκίνηση των αυτοκινήτων, αλλά το μερίδιο της χώρας είναι μηδέν! Δεν θα έπρεπε αυτό να είναι στα πάνελ; Στα πάνελ όμως είναι να κλαδέψουμε το ποσοστό της ΝΔ. Και τί θα γίνει μετά; Απλώς θα ζητήσουμε εκλογές. Και έστω ότι γίνονται οι εκλογές και βγαίνει ο ΣΥΡΙΖΑ τί θα κάνει όσον αφορά την βιομηχανική πολιτική; Αν έχει σχέδιο γιατί δεν το έχουμε ακούσει;
Ο Ανδρουλάκης από την άλλη είπε μια σωστή κουβέντα που θα έπρεπε να την έχει πει όταν εκλέχτηκε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Είπε, λοιπόν, ότι θέλει να κουτσουρέψει την ΝΔ, αλλά όχι τόσο πολύ για να προλάβει να ετοιμαστεί αυτός και το ΠΑΣΟΚ ώστε να κερδίσει τις εκλογές του 2027. Δυστυχώς ούτε αυτός το σκέφτηκε ούτε οι συμβουλάτορές του το πρότειναν και σπατάλησε δυόμιση χρόνια με υποκλοπές αντί να προλάβει να επεξεργαστεί ένα καθαρό, εμπεριστατωμένο και εφαρμόσιμο πολιτικό πρόγραμμα. Ο ΠΑΛΜΟΣ όμως του το είχε προτείνει όταν εκλέχτηκε πρόεδρος. Οψώμεθα λοιπόν εις Φιλίππους…
