Όταν στο ΠΑΣΟΚ η παρουσία του Ανδρέα ήταν καταλυτική, η ΝΔ και άλλα μικρότερα κόμματα πέρασαν από αλλεπάλληλες αρχηγικές κρίσεις. Τότε έκανε την εμφάνισή της η λέξη «Δελφίνος», αυτός δηλαδή που προαλείφεται της κομματικής εξουσίας και κατ’ επέκταση της κυβερνητικής.
Στις μέρες μας, ήρθε η σειρά του ΠΑΣΟΚ να αντιμετωπίσει ανάλογη κρίση αλλά – φεύ! – από …σαρδέλες. Κάτι τύποι σαν τον δήμαρχο Αθηναίων τον κ. Δούκα, τον κ. Γερουλάνο και διαφόρους άλλους. Θα ήθελα να σημειώσω εδώ για τον κ. δήμαρχο που δεν έχει κλείσει ακόμη εξάμηνο στην Κοτζιά, ότι θα ήταν προτιμότερο να κοιτάξει τα του δήμου του που ζέχνει από τη βρώμα. Πηγαίνετε στο Πεδίο του Άρεως και σε οποιαδήποτε πλατεία του Αθηναϊκού κέντρου να σκάσετε από την βρώμα του κατουρλιού και τους βρώμικους δρόμους. Απορώ πώς και δεν διαμαρτύρονται οι χιλιάδες τουρίστες που μας επισκέπτονται….
Όλοι αυτοί οι τύποι πιέζουν τον Ανδρουλάκη να κάνει εσωκομματικές εκλογές για να φύγει από την προεδρία του ΠΑΣΟΚ. Και νομίζουν αυτοί ότι με την εκλογή κάποιου δελφίνου θα λυθεί το πρόβλημα; Όπως είχα γράψει και στο προηγούμενο άρθρο μου, το πρώτο πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ δεν είναι ο πρόεδρος, αλλά ένα πρόγραμμα που θα εμπνέει τον λαό και θα του δίνει ένα πραγματοποιήσιμο όραμα. Ένα πρόγραμμα που θα περάσει στην λαϊκή συνείδηση με την παλιά και δοκιμασμένη μέθοδο των περιφερειακών συνδιασκέψεων. Κάθε περιφερειακή συνδιάσκεψη θα έχει ως στόχο να διαμορφώσει σχέδια πολιτικού προγράμματος που θα αφορούν συνολικά την ανάπτυξή της και παράλληλα στην διαμόρφωση προγραμματικών θέσεων για το σύνολο της πολιτικής.
Με την σύνθεση αυτών των θέσεων, θα είναι εφικτή η δημιουργία ενός συνεκτικού και εφαρμόσιμου πολιτικού προγράμματος που θα γίνει η σημαία του κόμματος στις επόμενες εκλογές. Βέβαια αυτό δεν φτάνει γιατί χρειάζονται και οριζόντιες πολιτικές, δηλαδή πολιτικές που αφορούν όλη τη χώρα όπως π.χ. η παιδεία. Όλοι γνωρίζουμε ότι σήμερα ο μεγάλος ασθενής στη χώρα μας δεν είναι η υγεία, αλλά η παιδεία. Αυτό φαίνεται και από την έλλειψη στελεχών στο ΠΑΣΟΚ που θα μπορούσαν να διεκδικήσουν την αρχηγία του. Η παιδεία λοιπόν πρέπει να αλλάξει και η αλλαγή να είναι κατακλυσμιαία. Για παράδειγμα, να καταργηθούν πλήρως οι εισαγωγικές εξετάσεις όπως γίνεται π.χ. στο Βέλγιο και είναι αίτημα πολλών συμπολιτών, γονέων και μαθητών. Να εφαρμοστεί το Αγγλικό σύστημα, ή το σύστημα της Σιγκαπούρης. Υπάρχουν πολλά συστήματα στον κόσμο και είναι εύκολο να τα δούμε και να τα επεξεργαστούμε και να τα εφαρμόσουμε με δύο ζητούμενα:
Πρώτον, την αποδέσμευση των εξετάσεων από την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο, αλλά ταυτόχρονα αύξηση του επιπέδου σπουδών στη Μέση Εκπαίδευση. Αυτό μπορεί εύκολα να γίνει με την αυστηρότητα των εξετάσεων στην ΜΕ και την εισαγωγή της δοκιμασμένης από παλιά απόρριψης και των επανεξεταστέων. Δεν είναι δυνατόν σήμερα να παίρνουν όλοι ο μαθητές εικοσάρια άριστοι και σκράπες. Έτσι θα γίνει δυνατή η σωστή εκπαίδευση των μαθητών σε όλα τα μαθήματα ώστε να βγαίνουν πολίτες που έχουν γνώση και των μαθηματικών και των Αρχαίων και Νέων Ελληνικών, της Ιστορίας και γενικότερα να αποκτούν ένα ευρύ φάσμα γνώσεων που είναι αναγκαίο για την μετέπειτα ζωή τους ως υπεύθυνοι πολίτες.
Δεύτερον, την αυστηροποίηση των εξετάσεων στα πανεπιστήμια και όχι όπως τώρα που έχουμε μεταφορά μεταφερόμενου και ω! μεταφερόμενου μαθήματος. Αν ο φοιτητής δεν περάσει συγκεκριμένα μαθήματα σε συγκεκριμένο χρόνο φεύγει σε κατώτερη σχολή μέχρι να βγει εκτός συστήματος. Αυτό γίνεται στο Βέλγιο.
Τα παραπάνω πόρρω απέχουν από ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα για την παιδεία, αλλά προσπάθησα να δώσω μια ιδέα για το τί θα πρέπει να έχει το ΠΑΣΟΚ ως ζητούμενο.
Ένα δεύτερο θέμα που κανένα κόμμα δεν το έχει κάνει σημαία του αυτή την εποχή είναι η ανάπτυξη ενός κινήματος ειρήνης που να συμπαρασύρει και τις ευρωπαϊκές χώρες. Λόγω του αδιεξόδου που οδηγήθηκαν η ΕΕ και οι ΗΠΑ στην Ουκρανία, όλο και συχνότερα ακούμε για αύξηση των εξοπλισμών και την πιθανότητα χρήσης πυρηνικών όπλων σε περιορισμένη κλίμακα. Αυτός που θα χάσει σε μια τέτοια περίπτωση θα είναι μόνο η Ευρώπη, αλλά τα γεράκια της που καθοδηγούνται από την έχουσα παγκόσμια συμφέροντα Αμερική, προωθούν αυτή την ιδέα. Σας φέρνω παράδειγμα ότι στις 4 Ιουνίου οι Αμερικανοί έκαναν δοκιμαστική εκτόξευση του διηπειρωτικού βαλλιστικού πυραύλου Minuteman III. Αυτό το είδος πυραύλου που μεταφέρει πυρηνικές βόμβες έχει να χρησιμοποιηθεί από την εποχή του ψυχρού πολέμου. Η Γερμανία ψάχνεται για την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία και αύξηση εξοπλιστικών δαπανών. Το ίδιο κάνουν και άλλες Ευρωπαϊκές χώρες με την Πολωνία να είναι εμπροσθοφυλακή για μια επίθεση και διαμελισμό της Ρωσίας. Όλα αυτά οδηγούν σιγά σιγά σε σύρραξη και το ΠΑΣΟΚ που θέλει να λέγεται αριστερό κόμμα θα πρέπει να βγει μπροστά με πραγματικό κίνημα ειρήνης. Θέλω να σημειώσω ότι την εποχή του ψυχρού πολέμου τα κινήματα ειρήνης καθοδηγούνταν από την Σοβιετική Ένωση μέσω των τοπικών αντιπροσώπων τους που ήταν τα κομμουνιστικά κόμματα. Σήμερα δεν ακούμε τίποτα σοβαρό σχετικά παρά μόνο τις απόψεις του κ. Κουτσούμπα, αλλά μόνο για το ΝΑΤΟ και τους Αμερικανούς.
Ένα άλλο θεματάκι για το οποίο δεν βγάζει κιχ η ΝΔ είναι η ασυδοσία των τραπεζών. Δεν αναφέρομαι στην δυσκολία δανείων, αλλά στις ληστρικές συμβάσεις επιτοκίων και προμηθειών. Οι τράπεζες στηρίχτηκαν από τα χρήματα του λαού την εποχή της κρίσης και δεν είναι δίκαιο σήμερα να ληστεύουν τον πελάτη τους με ληστρικά επιτόκια χορηγήσεων, μηδενικά επιτόκια καταθέσεων και υπέρογκες προμήθειες συναλλαγών τη στιγμή που το κόστος τoυς έχει μειωθεί δραστικά λόγω ψηφιοποίησης, μείωσης καταστημάτων και προσωπικού. Χρειάζεται ένα δικαιότερο κανονιστικό σύστημα από την Τράπεζα της Ελλάδος και να πάψουν να μας λένε ότι «είναι ιδιωτικός τομέας και κάνει ό,τι θέλει». Ακόμη είναι αναγκαία η επέμβαση της επιτροπής ανταγωνισμού λόγω μονοπωλιακών τακτικών. Τρεις μεγάλες τράπεζες έχουμε και δυό τρεις μικρές και επιβάλλουν πολιτικές σε αυτούς που έχουν και παράγουν τα χρήματα, δηλαδή επιχειρήσεις και εργαζόμενοι που δεν δρουν ως παράσιτα όπως αυτές. Μη ξεχνάμε ότι ο πρώτος νόμος που ψηφίστηκε από την πρώτη περίοδο της ΝΔ ήταν του Άδωνη για την απαλλαγή των τραπεζικών στελεχών από διώξεις για επισφαλή δάνεια που έδωσαν και έγιναν κόκκινα.
Θα προσπαθήσω και με άλλα άρθρα να δώσω μελλοντικά ένα περίγραμμα θέσεων για το ΠΑΣΟΚ που δεν έχω βέβαια την φιλοδοξία να ακουστεί, αλλά οπωσδήποτε θα ήθελα να κάνει διακριτή την πολιτική του από αυτή της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ και να πείσει τους παλιούς ψηφοφόρους του να επανακάμψουν. Το ΠΑΣΟΚ δεν έχει καμιά δουλειά να πάει να συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ ή άλλο κόμμα. Πρέπει να φτιάξει πρόγραμμα με όραμα και στα πλαίσια του εφικτού, ένα πρόγραμμα για την Ελλάδα του 2040. Αυτή είναι η δουλειά που πρέπει να βάλει μπροστά ο κ. Ανδρουλάκης και να αφήσει τον κάθε δελφίνο χωρίς νερό, σύμφωνα με τα καταστατικά του χρονοδιαγράμματα.
