Ο τίτλος του άρθρου συμβατός με τις επερχόμενες εκλογές των ΗΠΑ, όπου κατεβαίνει υποψήφιος των δημοκρατικών ο καθ’ όλα ανεπαρκής λόγω ηλικίας και υποψίας πάρκινσον ο κ. Biden. Βέβαια κατεβαίνει και το φαβορί των ρεπουλικάνων, ο παρορμητικός Donald Trump που θα λήξει τον πόλεμο στην Ουκρανία με ένα τηλεφώνημα!!! Φαίνεται ότι είναι ίδιον της παρακμής του Δυτικού Κόσμου η έλλειψη ηγετών και αυτό οφείλεται σε πολλούς παράγοντες που δεν είναι της ώρας να εξετάσουμε. Θεωρώ όμως ότι πρέπει να αναφέρω ένα σημαντικό παράγοντα και είναι η διάβρωση που έχει επέλθει από την πολιτική ορθότητα και την woke κουλτούρα που επικρατεί στα πανεπιστήμια του Δυτικού Κόσμου και από εκεί διαχέεται στην κοινωνία.
Εκλέκτορες σε αυτό το άρθρο δεν είναι οι Αμερικάνοι, όπως αναφέρω στην εισαγωγή, αλλά αυτοί που θα εκλέξουν τον νέο πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Παρεμπιπτόντως, στο προηγούμενο άρθρο μου είχα σημειώσει ότι καταργήθηκε το «Κίνημα Αλλαγής» και έγινε, αυτό που επιμένω τόσα χρόνια, πάλι νέτα σκέτα ΠΑΣΟΚ. Όλα τα κανάλια, ραδιόφωνα και άλλα ΜΜΕ αναφέρουν μόνο ΠΑΣΟΚ και αισθάνομαι ότι γυρίσαμε στις ρίζες μας.
Στο ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, πριν τον ΓΑΠ εκλέκτορες για τον πρόεδρο του Κινήματος ήταν τα ενεργά μέλη – σύνεδροι που θα εξέλεγαν τον Πρόεδρο, δηλαδή δεν γινόταν καθολική ψηφοφορία από το σύνολο των εγγεγραμμένων μελών. Ο ΓΑΠ εισήγαγε καινά δαιμόνια και έχρισε εκλέκτορες οποιουσδήποτε περνούσαν έξω από την Χαριλάου Τρικούπη, αρκεί να έδιναν ένα δίευρω κι έτσι ψήφισε και «η κουτσή Μαρία». Ο ΓΑΠ με αυτόν τον νεοτερισμό προσπάθησε να φέρει κόσμο στο ΠΑΣΟΚ, να κάνει δηλαδή ένα είδος «διεύρυνσης στην βάση», παρακάμπτοντας κάθε οργανωτική δομή που υπήρχε μέχρι τότε. Μπορεί αυτός ο νεοτερισμός να είχε τότε αποτέλεσμα, αλλά στην πράξη φαλκιδεύει κάθε εκλογική διαδικασία απαξιώνοντας την έννοια του κόμματος.
Δεν χρειάζεται να γνωρίζουμε πολιτικές επιστήμες για να καταλάβουμε ότι τα πολιτικά κόμματα είναι κοινωνικές οργανώσεις που εκφράζουν μικρές ή μεγάλες ομάδες ατόμων με κοινά οράματα και συμφέροντα που έχουν σκοπό να τα υλοποιήσουν μέσα από δημοκρατικές διαδικασίας. Εν τέλει αυτή είναι η πεμπτουσία της δημοκρατίας. Επειδή όμως υπάρχουν διαφορετικά και αντικρουόμενα συμφέροντα μέσα στην κοινωνία, είναι φυσικό να δημιουργούνται και διαφορετικά κόμματα. Σε αυτό το σημείο έρχεται η οργάνωση των κομματικών μηχανισμών που τα παλιότερα χρόνια ήταν πολύ αυστηροί γιατί, κατά κάποιο τρόπο, ακολουθούσαν τα Λενινιστικά πρότυπα που το κόμμα ήταν ο καθοδηγητής του λαού που δρούσε εν ονόματί του. Οι κομματικοί μηχανισμοί με την πρόοδο της Σοσιαλδημοκρατίας και την εξομάλυνση των οικονομικών και κοινωνικών αντιθέσεων, έγιναν πιο soft μέχρι του σημείου να μην υπάρχει καμιά καταγραφή ποια μέλη έχει το κάθε κόμμα.
Την τακτική ΓΑΠ ακολούθησαν και τα υπόλοιπα μεγάλα κόμματα εξουσίας και σήμερα εκλέγουν αρχηγό από μέλη της τελευταίας στιγμής. Η εκλογή του Προέδρου από την «βάση» δίνει μια ιδιαιτερότητα στην θέση του απέναντι στα οργανωμένα μέλη και στους κομματικούς θεσμούς/όργανα. Ο πρόεδρος έχει μια διαφορετική πηγή εξουσίας που του δίνει το δικαίωμα να έρχεται σε αντίθεση με τις οργανωτικές δομές του κόμματος και τελικά οι κομματικές δομές οδηγούνται σε προσωποπαγείς καταστάσεις με αλλοίωση όλου του πολιτικού συστήματος. Αρνητικό παράδειγμα σήμερα είναι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ με τα γνωστά αποτελέσματα αποσύνθεσης. Και το ΠΑΣΟΚ δεν είναι εκτός απυρόβλητου στην προκειμένη περίπτωση, γιατί και ο κ. Ανδρουλάκης παράκαμψε πολλές φορές τα κομματικά όργανα. Ας μη μιλήσω για τη Ν.Δ. Από την άλλη διάφοροι τυχάρπαστοι αλεξιπτωτιστές έρχονται και εκλέγονται. Θυμηθείτε τον Κασσελάκη. «Γειά σας με λένε Στέφανο, είμαι ομοφυλόφιλος και ήρθα να πάρω τον ΣΥΡΙΖΑ» και από την ψήφο των τυχάρπαστων τον πήρε…
Η εκλογή προέδρου από μέλη της τελευταίας στιγμής, όπως είπαμε, φαλκιδεύει το αποτέλεσμα γιατί υπάρχει η δυνατότητα και συμβαίνει στην πραγματικότητα, να ψηφίζουν οργανωμένα και δυνάμεις που δεν θέλουν την πρόοδο του συγκεκριμένου κόμματος και έτσι ψηφίζουν τον ανίκανο υποψήφιο έναντι ενός καλλίτερου. Προφανώς ο ανίκανος υποψήφιος θα οδηγήσει λάθος το κόμμα προς όφελος των αντιπάλων. Μπορεί να γίνει και για άλλους λόγους, όπως έγινε με την εκλογή Κασσελάκη, όπου μέλη της ΝΔ που ανήκουν στην κοινωνική ομάδα των ομοφυλοφίλων τον ψήφισαν και όχι μόνο. Πολλοί άλλοι ψήφισαν γιατί υπέθεσαν και έπεσαν μέσα, όπως φαίνεται, ότι θα διαλύσει τον ΣΥΡΙΖΑ.
Από την άλλη πλευρά αν συμμετείχαν ως εκλέκτορες μόνο τα κομματικά μέλη που συμμετέχουν κατ’ ελάχιστον σε κομματικές διαδικασίες και πληρώνουν συνδρομή, τότε τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Μπορεί ο κομματικός μηχανισμός να ήταν μικρότερος, αλλά θα είχε πιο έντονη πολιτική δράση και αυτό θα ήταν μια εγγύηση ότι η εκλογή του προέδρου δεν θα γινόταν από ευκαιριακούς και καθοδηγούμενους «εκλέκτορες».
Ερχόμαστε τώρα στα του ΠΑΣΟΚ. Αποφάσισαν στην Κεντρική Επιτροπή να γίνουν εκλογές προέδρου πρόωρα και αυτή τη στιγμή υπάρχουν επτά μνηστήρες και περιμένουμε ίσως δυο τρεις ακόμη. Από τους υποψηφίους είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του «μια ολίγη» δημάρχου Αθηναίων κ. Δούκα. Και μόνο η συμμετοχή του είναι φαλκίδευση της διαδικασίας εκλογής γιατί εξαγοράζει από τώρα ψήφους. Το είχα γράψει και στο προηγούμενο άρθρο. Με το δικαίωμα που του δίνει ο νόμος κάνει απ’ ευθείας αναθέσεις έργων σε διάφορους δικούς του. Για παράδειγμα, η πρώην Υπουργός του ΠΑΣΟΚ κυρία Μπατζελή πήρε 30.000 ευρώ έργο με απευθείας ανάθεση και βγήκε μετά να υποστηρίζει δημοσίως τον κύριο «μια ολίγη δήμαρχο». Η κυρία Μπατζελή δεν θα δώσει στον κ. Δούκα τουλάχιστον 150 ψήφους από διάφορες επιρροές της για να μην πω πολύ περισσότερους; Αυτό δεν είναι λόγος αποκλεισμού του κυρίου Δούκα από την υποψηφιότητα; Προφανώς θα κάνει το ίδιο και με άλλους που έχει δώσει απ’ ευθείας αναθέσεις. (Διαβάστε τις σχετικές ενστάσεις: https://www.in.gr/2024/06/27/politics/xaris-doukas-symvasi-tou-dimou-athinaion-apeytheias-anathesi-se-stelexos-tou-pasok-pou-ethese-thema-igesias/)
Διάβασα το καταστατικό του ΠΑΣΟΚ και στο άρθρο 36 περί ασυμβίβαστου υπάρχει παράγραφος που εμπίπτει κ. Δούκας. Σας την παραθέτω: «Όσα μέλη του φορέα κατέχουν, κατόπιν διορισμού ή εκλογής, έμμισθη θέση πολιτικού χαρακτήρα στο κράτος ή στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και την αυτοδιοίκηση, δεν μπορούν να είναι υποψήφια σε μονοπρόσωπα όργανα.» Εδώ ο όρος «έμμισθη θέση» αναφέρεται για την αποφυγή επιρροής υπέρ του ιδίου, άλλου ατόμου ή ομάδας λόγω των οικονομικών δυνατοτήτων που του παρέχει η θέση. Για τον κ. Δούκα δεν ισχύει που είναι έμμισθος και έχει και δυνατότητα χρήσης των κονδυλίων του δήμου για απ’ ευθείας αναθέσεις όπως έκανε με την κυρία Μπατζελή;
Υπάρχει ακόμη άλλο ένα θέμα. Είναι η δράση και οργανωμένη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του ΠΑΣΟΚ. Είναι γνωστή η γειτνίαση των απόψεων του κ. Δούκα με αυτές του ΣΥΡΙΖΑ. Μέχρι και ακουστικό-μικρόφωνο άλλα Κασσελάκη έχει στο αυτί του όταν μιλάει δημόσια. Είναι λοιπόν εύλογο από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ να είναι επιθυμητή η εκλογή του. Συμπερασματικά λοιπόν τόσο οι απ’ ευθείας αναθέσεις, τόσο το καταστατικό και η πολιτική γειτνίαση με τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι σοβαρή φαλκίδευση της εκλογικής διαδικασίας και κάποια στιγμή αυτή η ιστορία πρέπει να λήξει.
Επειδή όμως αυτό δεν μπορεί να γίνει τώρα, η καλύτερη κίνηση του κ. Ανδρουλάκη θα ήταν να ψηφίσουν μόνο όσοι είχαν ψηφίσει στις προηγούμενες εκλογές. Έτσι και ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποκλειστεί και θα ελαχιστοποιηθούν επιρροές τύπου Μπατζελή. Και ακόμη δεν μπορεί να αντέξει το ΠΑΣΟΚ μια ολόκληρη τριετία να λειτουργεί στην Βουλή με πρόεδρο εκτός κοινοβουλευτικής ομάδας όπως γίνεται τώρα με τον ΣΥΡΙΖΑ και έγινε και με το ΠΑΣΟΚ με τον νυν πρόεδρό του.