Μετά από μια δεκαήμερη απουσία μου, αγαπητοί φίλοι, είμαι πάλι εδώ, πιστός στο εβδομαδιαίο ραντεβού μας. Μη νομίζετε ότι η απουσία μου αυτή είχε να κάνει με ταξίδι αναψυχής – που δεν θα ήταν άσχημα – αλλά ήταν ταξίδι για δουλειές. Διότι, ως γνωστόν, τώρα είναι η εποχή του μαζέματος της ελιάς κι εγώ τυγχανει να είμαι και αγρότης – όχι κατά κύριο επάγγελμα αλλά ειδικού καθεστώτος.
Για να μη λέμε και ψέματα, από τις 10 μέρες, τις μισές είμασταν στο χωράφι. Τις άλλες μισές, λόγω βροχής, είχαμε καφενείο, δηλωτή και πολιτική συζήτηση με τους συγχωριανούς. Αλλά και συζήτηση γύρω από το καυτό θέμα του κόστους της καλλιέργειας και παραγωγής των αγροτικών προϊόντων και αντίστοιχα της τιμής πώλησής τους.
Η φετινή χρονιά είναι από τις καλές ως προς την παραγωγή καρπού για τις ελιές αλλά δεν είναι καθόλου καλή ως προς την απόδοση. Η παρατεταμένη ανομβρία είχε ως αποτέλεσμα ο καρπός να είναι πολύ μικρός στο μέγεθος και να έχει ωριμάσει πολύ πριν την ώρα του. Συνέπεια αυτού του φαινομένου ήταν η ποσότητα του εξαγώμενου ελαιολάδου να είναι πολύ χαμηλή σε σχέση με την ποσότητα του καρπού. Για παράδειγμα, στο δικό μου λιοστάσι το οποίο είναι σε ημιορεινή περιοχή και αποτελείται από την ποικιλία κορωνέικη, τις εποχές που είχαμε βροχές Σεπτέμβρη και Οκτώβρη, η απόδοση έφτανε ως και 25%, δηλαδή στα 100 κιλά καρπό είχαμε 25 κιλά λάδι. Φέτος λόγω των καιρικών συνθηκών η απόδοση έπεσε στο 14 με 15%. Αυτό δεν συνέβει μόνο σε μένα αλλά σε όλες τις ελαιοκαλλιέργειες.
Από ό,τι προβλέπεται, η φετινή παραγωγή ελαιολάδου για την χώρα μας θα κυμανθεί γύρω στους 220.000 τόνους. Κανονικά με αυτή την παραγωγή η τιμή ελαιολάδου θα έπρεπε να είναι πιο υψηλή από τη σημερινή, η οποία για τον παραγωγό δεν ξεπερνά τα 5,40 ευρώ το κιλό. Κι αυτό οφείλεται κατά πολύ στο ότι η Ισπανία, η οποία είναι μεγαλύτερη χώρα σε παραγωγή ελαιολάδου, φέτος θα έχει σχεδόν διπλάσια από πέρσι παραγωγή η οποία αναμένεται να κυμανθεί στο 1.300.000 τόνους.
Σας είπα στην αρχή για το κόστος καλλιέργειας και παραγωγής το οποίο είναι πολύ αυξημένο ξεκινώντας από τα λιπάσματα, τα φυτοφάρμακα, τα αγροτικά μηχανήματα μέχρι και τα εργατικά. Φέτος το ημερομίσθιο ήταν κατά 40% αυξημένο από πέρσι. Από 50 ευρώ πέρσι πήγαμε στα 70 ευρώ φέτος για 6ωρη εργασία και με φαγητό. Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα το εισόδημα των ελαιοκαλλιεργητών να είναι πολύ χαμηλό και να δυσκολεύονται να επιβιώσουν στη γη τους.
Βέβαια, υπάρχει τρόπος να αυξήσουν το εισόδημά τους κι αυτός δεν είναι άλλος από την τυποποίηση του εξαιρετικής ποιότητας παραγώμενου ελαιολάδου. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, το 75% των εξαγωγών ελαιολάδου από τη χώρα μας είναι χύμα και το 25% είναι τυποποιημένο. Η απώλεια για τους παραγωγούς και για τη χώρα μας γενικότερα από τη μη τυποποίηση είναι 2 ευρώ ανά κιλό.
Δηλαδή η Ελλάδα έχει απώλεια εσόδων σε ετήσια βάση 200 με 250 εκατομμύρια, ο Νόμος Ηλείας τόπος καταγωγής μου που έχει μέση ετήσια παραγωγή περίπου στους 20.000 τόνους κάθε χρόνο, χάνει γύρω στα 45 εκατομμύρια ευρώ και το χωριό μου το Λαμπέτι 1 εκατομμύριο ευρώ. Αυτό συζητώ κάθε χρόνο στα καφενεία του χωριού αλλά τίποτα δεν αλλάζει.
Φανταστείτε, τους λέω, κάθε χρόνο το χωριό μας να είχε επιπλέον εισόδημα ένα εκατομμύριο ευρώ. Μονακό θα είχατε γίνει!
Τίποτα όμως δεν κινείται, και δεν κινείται όχι μόνο από τους αγρότες παραγωγούς αλλά και από την επίσημη πολιτεία, τους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης και τους συνεταιρισμούς. Κι αυτό γίνεται γιατί δεν έχουμε ως χώρα καταλήξει ποιά είναι τα πλεονέκτηματα της οικονομίας μας. Μπορούμε, για παράδειγμα, εμείς να αναπτύξουμε βαριά βιομηχανία και να ανταγωνιστούμε χώρες της κεντρικής Ευρώπης (Γαλλία, Γερμανία); Όχι βέβαια! Εμείς είμαστε ανταγωνιστικοί στον πρωτογενή τομέα παραγωγής στον οποίο, ως χώρα, δεν δίνουμε την προσοχή που θα έπρεπε!
Κάθε χρόνο οι οικονομικοί παραγοντες της χώρας καμαρώνουν για τα 25 με 30 εκατομμύρια τουριστών που επισκέπτονται τη χώρα μας. Αυτά τα εκατομμύρια των ξένων επισκεπτών σιτίζονται, όμως, με προϊόντα εισαγωγής. Αν όλοι οι τουρίστες κατανάλωναν αγροτικά προϊόντα δικά μας, τότε η αγροτική οικονομία θα ήταν ανθίζουσα και όχι φθίνουσα.
Κλείνοντας θέλω να πω ότι θα πρέπει να σταματήσουν οι φωνές και οι διαμαρτυρίες για τη δήθεν αυξημένη τιμή του ελαιολάδου. Κατ’αρχάς ο αγρότης δεν έχει καμία ευθύνη για την τιμή στο ράφι των σούπερ μάρκετ. Και επιτέλους, γιατί δεν ακούγονται φωνές για τις τιμές των απορρυπαντικών, των ειδών καθαριότητας και των ειδών προσωπικής υγιεινής που έχουν πάρει την ανηφόρα; Το 60% των προϊόντων στο Καλάθι της Νοικοκυράς αφορά είδη καθαριότητας και το 40% είδη διατροφής. Το ελαιόλαδο είναι προϊόν απαραίτητο και ωφέλιμο για την υγεία μας. Γι’ αυτό λοιπόν μην διαμαρτύρεστε για την τιμή του.
