Το συμπέρασμα σε αυτό το άρθρο θα το γράψω στην αρχή: Δυστυχώς, η ηθική του Δυτικού κόσμου έχει αρχίσει να μπαίνει στις σκοτεινές ατραπούς του Ναζισμού. Και τώρα ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά.
Ο κύριος αίτιος που έσυρε την Ουκρανία σε έναν παράλογο πόλεμο ήταν η Αμερική και το ΝΑΤΟ. Μη ξεχνάμε ότι το ΝΑΤΟ διέλυσε την Λιβύη και την παρέδωσε βορά στην Τουρκία. Η woke κυβέρνηση Μπάιντεν παρέσυρε την Ευρώπη σε έναν πόλεμο εναντίον της Ρωσίας δι’ αντιπροσώπων. Είδαμε έναν πόλεμο που σχεδόν έγινε Βιετνάμ για την Ρωσία και ευκαιρία για την στρατιωτική βιομηχανία Αμερικής και Δ. Ευρώπης. Αυτοί «τα ‘κονόμαγαν» και οι Ουκρανοί στον τάφο. Αποδείχτηκε ότι η Ρωσία έχει ανθεκτικότητα γιατί δεν είχε αντιθέτους παρά μόνο την ΕΕ της Ούρσουλας και την Αμερική του Μπάιντεν. Ο υπόλοιπος κόσμος είτε ήταν με το μέρος της Ρωσίας είτε αμέτοχος, οπότε η Ρωσία επιβίωσε στην ουσία από τις κυρώσεις της Δύσης.
Η Αμερική, θύμα της woke ατζέντας των Δημοκρατικών, έφερε τις δυνάμεις του οικονομικού αυταρχισμού που εκφράζονται από τον Τραμπ και από τον Αντιπρόεδρό του τον Χιλμπίλι κ. Βανς. Είδαμε την περασμένη εβδομάδα τον αμοραλισμό του Τραμπ απέναντι στον πρόεδρο της Ουκρανίας να απαιτεί την παράδοση των φυσικών πόρων της χώρας του ώστε να μεσολαβήσει στη λήξη του πολέμου. Μου θυμίζει την εποχή του 19ου αιώνα των κανονιοφόρων της Αγγλίας και της Γαλλίας και ακόμη τα δικά μας με τον ναυτικό αποκλεισμό στις 13 Μαϊου 1854.
Ο Τραμπ ζήτησε ξεδιάντροπα από τον Ζελένσκι την παραχώρηση των φυσικών πόρων της χώρας του, αλλά τον έχουν προλάβει οι Βρετανοί με τις εμπορικές συμφωνίες που έχουν υπογράψει με την Ουκρανία. Αυτός είναι και ο λόγος που οι Βρετανοί κόπτονται να βοηθήσουν την Ουκρανία και παρασύρουν και τους υπόλοιπους Ευρωπαίους, οι οποίοι αν έχουν πάρει κάτι από την Ουκρανία είναι ψίχουλα και γι’ αυτό είναι διστακτικοί στο να βοηθήσουν την Ουκρανία στρατιωτικά. Ο Στάρμερ, θέλοντας να παίξει ρόλο στα της ΕΕ, μάζεψε αλά Μακρόν τους ισχυρούς της ΕΕ να μιλήσουν για το θέμα της Ουκρανίας. Κάλεσαν και την Τουρκία, που ήδη τα έχει χώσει στην Βρετανία με την επικείμενη αγορά των Eurofighter. Η Τουρκία μυρίστηκε ευκαιρία να μπει τα δυτικοευρωπαϊκά προγράμματα εξοπλισμών και μας βγήκε με τις προκλητικές δηλώσεις Φιντάν, ο οποίος χαρακτήρισε στρατηγική τη θέση της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή ασφάλεια, δηλώνοντας ακόμη ότι η χώρα του δεν πρόκειται να επιτρέψει την υλοποίηση οποιασδήποτε πρωτοβουλίας για την ασφάλεια της Ευρώπης χωρίς τη συμμετοχή της. Δηλαδή μιλάμε για θράσος, «δώσε θάρρος στο χωριάτη ν’ ανεβεί και στο κρεβάτι» που λένε. Ο Φιντάν τόνισε ότι η Τουρκία, ως περιφερειακή υπερδύναμη με στρατηγική θέση στην περιοχή, δεν μπορεί να παρακαμφθεί από καμία νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας στην Ευρώπη, ειδικά μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία. Πού φτάσαμε…!
Η Ελλάδα δεν θα πρέπει σε καμιά περίπτωση να δεχτεί συμμετοχή της Τουρκίας σε Ευρωπαϊκά εξοπλιστικά προγράμματα γιατί στην ουσία θα αποκτήσει τεχνογνωσία για να υλοποιήσει, ως αναθεωρητική δύναμη, τους σκοπούς της. Μια αδράνεια της Ελλάδας σε αυτό το σημείο θα υπονομεύσει την συνεργασία μας με το Ισραήλ που αισθάνεται πάνω του την Τούρκικη ανάσα. Πριν μερικές μέρες πάνω από την Δαμασκό έγινε αερομαχία τύπου Αιγαίου μεταξύ Τουρκικών και Ισραηλίτικων αεροσκαφών με πλήρη υποχώρηση των Τούρκων.
Η Τουρκία εξοπλίζεται. Αναπτύσσει συνεχώς την δική της πολεμική βιομηχανία. Ήδη ξεκίνησε με την συνεργασία της Ισπανίας την κατασκευή αεροπλανοφόρου. Τί το θέλει η Τουρκία το αεροπλανοφόρο; Θα πάει στην Ερυθρά θάλασσα, στον Ινδικό Ωκεανό ή στον Ατλαντικό για επίδειξη ισχύος σε ποιόν; Μήπως για τους Κούρδους ή τους Σύριους; Είναι προφανές ότι πάει να ανατρέψει το Ελληνικό πλεονέκτημα των νησιών του Ελληνικού Αρχιπελάγους που εκτείνεται σε όλο το μήκος των ακτών της Ιωνίας (όχι πλέον Μικράς Ασίας).
Αν στην Ουκρανία δεν υπάρξει λύση – που δεν το βλέπω – και η οποία δεν θα υπαγορεύεται από τις ηθικές αξίες της ΕΕ, τότε είναι βέβαιη η καταλήστευση του Ουκρανικού κράτους και η οριστική απώλεια εδαφών. Με τα δεδομένα που διαμορφώνονται, μας βλέπω να έχουμε και εμείς σοβαρό θέμα ίσως και πριν την λήξη της θητείας του Τραμπ. Προσέξτε τί γίνεται αυτή τη στιγμή από πλευράς Τουρκίας. Αποφάσισε τη δημιουργία ενός Αμφίβιου Σώματος Στρατού με έδρα το Τσανάκαλε, στο οποίο θα υπάγονται τρεις Ταξιαρχίες, που θα εδρεύουν αντιστοίχως, στην Ίμβρο, στη Φώκαια Σμύρνης και στην Αλεξανδρέττα, απέναντι από την Κύπρο. Η αντίδραση του ΠΑΣΟΚ, μέσω του τομεάρχη Εθνικής Άμυνας κ. Μ. Κατρίνη, ήταν ευτυχώς άμεση με σχετική ερώτηση προς τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας. Ποιος ο λόγος να αναπτύσσει τέτοιες δυνάμεις η Τουρκία; Δεν θα πρέπει να τεθεί το ζήτημα αυτό μόνο και σε υποψία συμμετοχής της Τουρκίας σε Ευρωπαϊκές διαδικασίες;
Πήγε ο Γεραπετρίτης στην Αμερική και συνάντησε τον Υπουργό εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο, ο οποίος τόνισε τον ηγετικό ρόλο της Ελλάδας στον τομέα της ασφάλειας και της ενέργειας στην Ανατολική Μεσόγειο και τις προοπτικές για μελλοντική συνεργασία. Αυτές οι δηλώσεις δεν λένε στην ουσία στην Ελλάδα να προχωρήσει στην πόντιση του καλωδίου ηλεκτρικής σύνδεσης με Κύπρο; Δεν λέει για τα θαλάσσια πάρκα; Τί θα κάνουμε; Μήπως είναι ευκαιρία να δείξουμε ηγεσία στην περιοχή μας; Στα χωράφια μας; Δυστυχώς η αντιπολίτευση δεν έχει πάρει μυρουδιά το τί γίνεται στην γειτονιά μας και στην Ευρώπη και ασχολείται με φανταστικά ξυλόλια.
Και κάτι τελευταίο επί του «πιεστηρίου» που λέμε. Ο Ζελένσκι δήλωσε στις 4 του μήνα ότι η Ουκρανία είναι έτοιμη να υπογράψει τη συμφωνία για ορυκτά και ασφάλεια οποτεδήποτε και με οποιαδήποτε μορφή, χαρακτηρίζοντάς την «βήμα προς μεγαλύτερη ασφάλεια και εγγυήσεις». Λέτε γι’ αυτό να πλακώνεται η Αγγλία με την Αμερική; Κρίμα ρε Δυτικέ Κόσμε, κρίμα…
