Ο Δημήτρης Μπάγκας μιλάει στη Μαίρη Γκιώνη – Λαρεντζάκη
Ο Δημήτρης Μπάγκας γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πάργα, ένα μικρό, τότε, παραθαλάσσιο χωριό στο Ιόνιο. Τέλειωσε τις γυμνασιακές του σπουδές οικότροφος στο Λεόντειο Λύκειο, με τους καθολικούς Frères Maristes, όπως ακριβώς και ο Λευκάδιος Χερν στην Yvetot της Νορμανδίας. Στη συνέχεια σπούδασε οικονομικά και πληροφορική και ακολούθησε καριέρα πάνω στον κλάδο.
Παράλληλα, παρακολούθησε μερικά ιδιωτικά μαθήματα ζωγραφικής, με την οποία ασχολούνταν σποραδικά στις ελεύθερες ώρες του, διότι αποτελούσε μια δημιουργική εκτόνωση, από την πιεστική καθημερινότητα! Μετά την συνταξιοδότηση η ζωγραφική έγινε το κύριο χόμπι του.
Η θεματογραφία του ποικίλει και περιέχει πορτρέτα συμπατριωτών του απόμαχων ψαράδων και αγαπητών φίλων που έχουν «φύγει», γυμνά, μεσογειακά τοπία δοσμένα με μια ιδιόμορφη αφαίρεση και νεκρές φύσεις.
Έχει συμμετάσχει με έργα του σε αρκετές ομαδικές εκθέσεις και έχει φιλοτεχνήσει μία σειρά πινάκων, που συνόδευσαν εικαστικά τα μουσικά CD’s φίλων του γνωστών Ελλήνων τραγουδοποιών.
Κατά τη διάρκεια της πανδημίας ξεκίνησε και συνεχίζει να σχεδιάζει γελοιογραφικά σκίτσα, τα οποία ανεβάζει στο Facebook, στη σελίδα Jimmy Dialba. Συγχρόνως έχει δημιουργήσει ένα comic με θέμα βασισμένο στα γραπτά του αρχαίου Έλληνα συγγραφέα Λουκιανού, με τίτλο «Ο Μένιππος στο Βασίλειο του Σκότους» και τρία μικρά παιδικά βιβλιαράκια με μύθους του Αισώπου.
Πρόσφατα, με προτροπή του Κυριάκου Τσιφλάκου και την ενθάρρυνση του Τάκη Ευσταθίου, ξεκίνησε το φιλόδοξο έργο της δημιουργίας της βιογραφίας του Λευκάδιου Χερν σε comic.
Ζει στην Αθήνα, αλλά περνά τουλάχιστον τέσσερις μήνες το χρόνο στην Πάργα.
«ΠΑΛΜΟΣ»: Σε ποιο περιβάλλον μεγαλώσατε και πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια στην Πάργα;
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΑΓΚΑΣ: Μεγάλωσα σε μία κλασσική Ελληνική οικογένεια. Τα παιδικά μου χρόνια ήταν ανέμελα, με παιγνίδι και σκανδαλιές, όπως συνέβαινε εκείνη την εποχή στα μικρά μέρη.
«Π»: Τί σας εμπνέει στην γενέτειρά σας;
Δ.ΜΠ.: Οι παιδικές αναμνήσεις, οι παλιοί φίλοι, η φύση και κυρίως η θάλασσα.
«Π»: Τί σας συνδέει με τον Λευκάδιο Χέρν;
Δ.ΜΠ.: Γνώρισα τον Λευκάδιο Χερν πριν μερικά χρόνια, όταν διάβασα μερικά από βιβλία του. Εντυπωσιάστηκα! Ήταν για μένα μια ευχάριστη έκπληξη.
Έχω την εντύπωση ότι οι περισσότεροι Έλληνες δεν έχουν ακούσει για τον Λευκάδιο Χερν. Τουλάχιστον σε αυτό το συμπέρασμα έχω καταλήξει, μιλώντας γι’ αυτόν.
«Π»: Τί είναι η ζωγραφική για εσάς;
Δ.ΜΠ.: Η ζωγραφική ήταν η παιδική μου αγάπη, που δυστυχώς αναγκάστηκα, για βιοποριστικούς λόγους για πολλά χρόνια, να εγκαταλείψω. Την ξαναβρήκα όταν συνταξιοδοτήθηκα.
«Π»: Θαυμάζετε κάποιους ζωγράφους;
Δ.ΜΠ.: Κυρίως τους εμπρεσιονιστές.
«Π»: Ποιό έργο θα θέλατε να είχατε ζωγραφίσει εσείς;
Δ.ΜΠ.: Κάποιο από τα νερόκρινα του Μονέ.
«Π»: Χρώματα της αρεσκείας σας;
Δ.ΜΠ.: Οι αποχρώσεις του μπλε.
«Π»: Έργα σας έχουν χρησιμοποιηθεί και ως εξώφυλλα σε μουσικά cd’s.
Δ.ΜΠ.: Στα cd’s με στίχους του στιχουργού Άλκη Αλκαίου «Οι Τροβαδούροι της Καρδιάς μου» και «Η αυλή των τρελλών», στο συνοδευτικό βιβλίο το κάθε ένα από τα 15 τραγούδια συνοδεύεται από έναν πίνακα μου. Επίσης και σε κάποια άλλα υπάρχουν πίνακες.
«Π»: Τί είναι το σκίτσο;
Δ.ΜΠ.: Ω, το σκίτσο ξεκίνησε σαν ένα υποκατάστατο της ζωγραφικής, όταν αντικειμενικές και υποκειμενικές συνθήκες δεν μου επέτρεπαν να ζωγραφίσω. Τελικά με απορρόφησε ολοκληρωτικά.
«Π»: Σκιτσογράφοι που θεωρούνται οι καλύτεροι στον κόσμο;
Δ.ΜΠ.: Υπάρχουν πάρα πολλοί και εξαιρετικοί σκιτσογράφοι. Εμένα μου αρέσουν οι σκιτσογράφοι όπως ο Uderzo του Αστερίξ, ο Morris του Λούκυ Λουκ και ο Herge του Τεν-τέν.
«Π»: Το σκίτσο χρειάζεται χιούμορ;
Δ.ΜΠ.: Φυσικά και χρειάζεται! Ιδιαίτερα στις γελοιογραφίες και στα σατιρικά έργα είναι απαραίτητο.
«Π»: Ποιές δυσκολίες έχει μια εικόνα σκίτσου;
Δ.ΜΠ.: Οι δυσκολίες εξαρτώνται από το αντικείμενο του σκίτσου. Αν μιλήσουμε για την βιογραφία του Λευκάδιου Χερν, οι δυσκολίες συνοψίζονται κυρίως στην απεικόνιση των στοιχείων της εποχής. Για να γίνω περισσότερο σαφής, τοπία, σπίτια, δωμάτια, έπιπλα, σκεύη, ρουχισμός, κτενίσματα και ένα σωρό άλλα, θα πρέπει να αναζητηθούν με κόπο.
«Π»: Γραπτά του Αρχαίου Έλληνα Λουκιανού, μιλήστε μας γι’ αυτό το έργο σας;
Δ.ΜΠ.: Ο Λουκιανός έγραψε κριτικά και σατιρικά δοκίμια για την τότε σύγχρονη ζωή, μιμούμενος το ύφος του κυνικού φιλοσόφου Μενίππου και σατίριζε σχεδόν κάθε πτυχή της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Στους «Νεκρικούς Διάλογους» ο κυνικός φιλόσοφος Μένιππος ηδονίζεται όταν υπενθύμιζε στους βασιλιάδες, στους αριστοκράτες και πλουσίους, ότι ο θάνατος τους έχει στερήσει πολύ περισσότερα απ’ ό,τι έχει στερήσει σ’ εκείνον.
Αυτό μου έδωσε την ιδέα να δημιουργήσω ένα βιβλίο κόμικς. Ήρθε και σαν μία λύση, για να καλύψω τον αναγκαστικό περιορισμό που μας είχε επιβληθεί την εποχή της πανδημίας. Έτσι ξεκίνησα το έργο «Ο Μένιππος στο Βασίλειο του Σκότους».
«Π»: Με ποιά αφορμή δημιουργήσατε τα τρία βιβλιαράκια με μύθους του Αισώπου;
Δ.ΜΠ.: Οι μύθοι του Αισώπου, όσο διδακτικοί κι αν είναι, περιέχουν πράξεις που δεν είναι δόκιμές για τις τρυφερές παιδικές ηλικίες. Για παράδειγμα, το Λιοντάρι, ή ο Λύκος τρώνε τα άλλα ζώα. Γι’ αυτό διάλεξα μερικούς μύθους που δεν έχουν σκληρές σκηνές, κυρίως ιστορίες με τις πονηριές και τα παθήματα της Αλεπούς και έφτιαξα βιβλιαράκια για τον εγγονό μου και τα άλλα παιδάκια, που ανέβασα στο Amazon σε Ελληνικά και Αγγλικά.
«Π»: Βιογραφία του Λευκάδιου Χέρν, τι σας ελκύει στο μεγάλο Ελληνοιρλανδό συγγραφέα της Ιαπωνίας;
Δ.ΜΠ.: Η ζωή του Χερν, όπως και να την δει κανείς, είναι κάτι περισσότερο από μία Οδύσσεια. Εγκαταλειμμένος από τους γονείς του, έως τα δεκαεπτά του ζούσε με οικονομική άνεση, χάρις στη θεία του και στη συνέχεια σε απόλυτη ένδεια, μέχρι που με κόπους και μεγάλες προσπάθειες κατάφερε να ορθοποδήσει επαγγελματικά και οικονομικά. Πολυγραφότατος, αναγνωρισμένος, αλλά ανικανοποίητος δεν κατάφερε να ριζώσει κάπου, μέχρι που βρήκε τη Ιθάκη του στην Ιαπωνία. Οι προκλήσεις σε όποιον καταπιαστεί με την βιογραφία του είναι πάρα πολλές. Εγώ δεν φιλοδοξώ να προσθέσω κάτι περισσότερο σε όσα έχουν γράψει οι πάρα πολλοί και άξιοι βιογράφοι του, αλλά χρησιμοποιώντας τις δικές τους πληροφορίες, να κάνω κάτι που θα μπορούσε να διαβαστεί ευκολότερα από το κοινό, ή τουλάχιστον από αυτούς που τους αρέσουν τα κόμικς.
