Με αφορμή το ερειπωμένο κτήριο του υπνωτηρίου του προσωπικού των πάλαι ποτέ ΣΠΑΠ – Σιδηρόδρομοι Πειραιώς Αθηνών Πελοποννήσου – το οποίο βλέπετε στην φωτογραφία που συνοδεύει το άρθρο αυτό – και βρίσκεται στον Πύργο Ηλείας, έκανα μερικές σκέψεις και συσχετίσεις της εγκατάλειψης του σιδηροδρομικού δικτύου της Πελοποννήσου και του δυστυχήματος των Τεμπών.
Για τους γνωρίζοντες, όλες οι κυβερνήσεις από το 1989 του πρώτου πακέτου Ντελόρ, παρά τα κονδύλια που προβλέπονταν για τους σιδηροδρόμους, επέλεξαν την υπερχρηματοδότηση των οδικών αρτηριών, οι οποίες συνεχίζονται μέχρι σήμερα, αντί του εκσυγχρονισμού των σιδηροδρόμων. Ο σιδηρόδρομος είναι ένα κατ’ εξοχήν οικολογικό και οικονομικότατο μέσο μεταφοράς γιατί η κατανάλωση ενέργειας ανά μεταφερόμενο τόνο είναι υποπολλαπλάσια σχετικά με τις οδικές μεταφορές. Αυτό λοιπόν το οικολογικό μέσο, παρά τις οδηγίες της ΕΕ για την μεταφορά άνω του 50% των εμπορευμάτων μεταφορών με τρένο στα κράτη μέλη (ΚΜ) μέχρι 2030, εμείς το έχουμε στην ουσία εγκαταλείψει στην Πελοπόννησο και στην ηπειρωτική Ελλάδα έχουμε ένα στοιχειώδες δίκτυο παρά τα χρήματα που έχουν επενδυθεί.
Είναι φανερό λοιπόν ότι στη μάχη σιδηρόδρομος – αυτοκίνητο νίκησαν οι μεγάλες κατασκευαστικές ή μεγαλο-εργολάβοι. Εδώ θα πρέπει να ψάξουμε τα αίτια της εγκατάλειψης του υπνωτηρίου των ΣΠΑΠ, αλλά και του δυστυχήματος των Τεμπών. Τα Τέμπη, όμως, δεν δικαιολογούν την αντίληψη που έχει επικρατήσει στον Ελληνικό λαό για τα αίτιά του. Το δυστύχημα δεν οφείλεται (μόνο) στην έλλειψη μέτρων ασφαλείας αλλά (κυρίως) στη νοοτροπία που έχει επικρατήσει στο Ελληνικό Δημόσιο ότι όλα λειτουργούν στον αυτόματο πιλότο και ότι δεν υπάρχει πουθενά προσωπική ευθύνη. Η απόρριψη της προσωπικής ευθύνης είναι κληρονομιά της Αριστεράς που ποτέ δεν ρίχνει ευθύνες στον πολίτη, αλλά στο κράτος λες και η ευθύνη του κράτους δεν μεταβιβάζεται σε άτομα υπαλλήλους…
Στα παλαιότερα χρόνια, όταν λειτουργούσε ο σιδηρόδρομος σε όλη τη χώρα και σε μονή γραμμή, δεν είχαμε ποτέ καμιά σύγκρουση γιατί υπήρχε έλεγχος και πειθαρχία στο προσωπικό. Νύχτα, μέρα με κρύο, βροχή και χιόνι ο κλειδούχος, όχι μόνο άλλαζε τα κλειδιά διασταύρωσης, αλλά έκανε και ελέγχους της γραμμής σε ικανή απόσταση από τους σταθμούς. Στα Τέμπη είχαμε ένα τοπικό σύστημα ελέγχου που αν έκανε σωστά τη δουλειά του το υπεύθυνο προσωπικό, δεν θα γινόταν το δυστύχημα. Μετά το δυστύχημα άρχισαν να φωνάζουν για την περιβόητη σύμβαση 717 «που αν είχε υλοποιηθεί, δεν θα γινόταν το δυστύχημα». Δηλαδή μας λένε ότι δεν θα χρειαζόταν καθόλου και το προσωπικό. Τοπικά η 717 είχε αντικατασταθεί με το σύστημα τοπικού ελέγχου. Το θέμα είναι ότι στήθηκε ένα αφήγημα καθαρά αντιπολιτευτικό, το οποίο με το πέρασμα του χρόνου η αντιπολίτευση άρχισε να εκμεταλλεύεται για ανατροπή του Μητσοτάκη. Μετά προέκυψε «η πυρόσφαιρα με το παράνομο φορτίο ξυλολίου». Στην αρχή ειπώθηκε για 30 τόνους, αλλά έφτασε στους 3 τόνους. Τα social αναπαρήγαγαν την είδηση και τα bots έκαναν την δουλειά τους. Κατηγορήθηκαν οι υπάλληλοι του ΟΣΕ ότι φόρτωσαν παράνομα το φορτίο και υπεύθυνος είναι ο Μητσοτάκης.
Ας υποθέσουμε ότι έγινε παρανόμως η φόρτωση και η μεταφορά του φορτίου. Τρεις τόνοι σημαίνει τρία δοχεία όγκου του ενός κυβικού μέτρου. Φόρτωση των δοχείων με κλαρκ σε κάποιο σταθμό που σημαίνει ότι στο κόλπο θα ήταν και ο οδηγός του κλαρκ μαζί με τον εντολέα φόρτωσης. Στο κόλπο θα ήταν και ο ελεγκτής φορτίου ή σταθμάρχης. Θα έπρεπε να υπάρχει ειδική μέριμνα για την πρόσδεση των βυτίων από άλλο προσωπικό που θα ήταν μέσα στο κόλπο. Όταν θα έφτανε το φορτίο στην Αθήνα, θα έπρεπε να υπάρχουν άτομα να το παραλάβουν και να ενημερώσουν τον Μητσοτάκη ότι το φορτίο του αξίας 1.800 ευρώ έφτασε. (Η τιμή του λίτρου είναι 60 λεπτά)…
Έχουμε λοιπόν έκρηξη τριών κυβικών ξυλολίου και δημιουργία πυρόσφαιρας, η οποία δείχνεται σε φωτογραφίες που άκριτα δέχονται τα διάφορα ΜΜΕ χωρίς να είναι φανερή η πηγή προέλευσης των φωτογραφιών. Παραλείπεται το γεγονός ότι η σύγκρουση των δύο τρένων ήταν ισοδύναμο με έκρηξη 200 κιλών δυναμίτη ΤΝΤ. Στο Χίθροου έγινε έκρηξη μετασχηματιστών και πήραν φωτιά τα έλαια σιλικόνης που είχαν, στα Τέμπη όχι.
Μετά έχουμε την συγκάλυψη. Κυκλοφορεί λοιπόν στη δημόσια σφαίρα αυτή η λέξη που δημιουργεί συνειρμούς, τους οποίους εκμεταλλεύεται η αντιπολίτευση. Έγινε μεταφορά των συντριμμιών σε άλλο χώρο για να συγκαλύψουν στοιχεία. Τί στοιχεία; Ότι υπήρχε ξυλόλιο ή ότι ήταν μεθυσμένοι οι μηχανοδηγοί; Να σημειωθεί ότι η επιχωμάτωση έγινε από την μια πλευρά της γραμμής. Από την άλλη τα στοιχεία ήταν εκεί όσο χρειάστηκε. Κανείς δεν λαμβάνει υπ’ όψη του ότι θα έπρεπε να λυθεί σύντομα το ζήτημα αποκατάστασης της κυκλοφορίας γιατί ο ΟΣΕ μεταφέρει φορτία που η καθυστερημένη μεταφορά τους έχει μεγάλο οικονομικό κόστος.
Έχουμε ακόμη και δημιουργία συλλόγου Γονέων των θυμάτων των Τεμπών που εκπροσωπούνται από την κυρία Καρυστιανού, η οποία «σπονσοράρεται» από το ΣΥΡΙΖΑ. Θυμηθείτε την ομιλία της στο Ευρωκοινοβούλιο με την βοήθεια των Ευρωβουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ Κ. Αρβανίτη και Σ. Κούλογλου. Με το σύνθημα της δικαίωσης και τιμωρίας των ενόχων, μας δημιουργεί τον συνειρμό ότι έγινε η δίκη και αθωώθηκαν οι ένοχοι ή ότι δεν πρόκειται να γίνει η δίκη. Με αριστοτεχνικό τρόπο και κατάλληλες συμβουλές έχει αναγορευτεί σε πολιτικό πρόσωπο και πλέον η φρασεολογία της δεν αφορά τα Τέμπη, αλλά όλη την δομή του Ελληνικού κράτους. Η επιχειρηματολογία της μοιάζει αρχηγού κόμματος και όχι γονέα θύματος.
Έχουμε μηνύσεις εναντίον του Πρωθυπουργού, εναντίον του ειδικού εφέτη ανακριτή Μπακαΐμη για εξαίρεση καθώς και άλλες μηνύσεις. Είχαμε προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ να καλέσει στην προανακριτική τον Πρωθυπουργό!!! Η κόρη του Νίκου Κωνσταντόπουλου, που χαντάκωσε την ιδιαιτέρα πατρίδα του την Ηλεία, ως συνήγορος οικογενειών κάποιων θυμάτων και ως αρχηγός ενός κόμματος χωρίς αρχές, έχει καταφέρει με καθαρά υβριστικά συνθήματα και φράσεις να κερδίσει μέρος των ψηφοφόρων από το παλινωδούν ΠΑΣΟΚ. Δυστυχώς το ΠΑΣΟΚ τον τελευταίο καιρό έχει γίνει ουρά και του ΣΥΡΙΖΑ και της Ζωής μέχρι που ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ πήρε αέρα και το κάλεσε για να κατέβουν μαζί στις εκλογές να ρίξουν τον Μητσοτάκη. Ευτυχώς αυτή τη φορά ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ήταν ρητά και κατηγορηματικά αρνητικός…
Πριν την Εθνική Επέτειο είχαμε το θέμα του Τριαντόπουλου που «μπάζωσε» τον χώρο. Αποφασίστηκε προανακριτική και προετοίμαζαν τα μαχαίρια τους για να δώσουν άλλη μια παράσταση ομιλιών και συναισθηματικών δηλώσεων. Ο Ανδρουλάκης είχε πει πως ό,τι έρχεται στην Βουλή, πρέπει να πηγαίνει στον φυσικό του δικαστή. Έτσι έπεσε στην παγίδα που έστησε. Το εκμεταλλεύτηκε η ΝΔ και κανόνισε με τον Τριαντόπουλο να πάει κατ’ ευθείαν σε δίκη στερώντας τους άλλη μια ευκαιρία να τυμβωρυχήσουν. Η Καρυστινού υπέβαλλε μήνυση, εκπροσωπώντας έναν από τους γονείς, τον κ. Παύλο Ασλανίδη, μαζί με άλλους δύο τον κ. Σωτήρη Μήτσκα και την κυρία Λίλιαν Βασιλείου εκ των 57, γιατί δεν συμπεριλήφθηκε στην δικογραφία ηλεκτρονικό υλικό για το δυστύχημα. Η εφημερίδες μας λένε για 649.000 αρχεία (!!) που δεν έλαβε υπ’ όψη του ο ανακριτής, πράγμα το οποίο όμως δεν αναφέρεται στην μήνυση της Καρυστιανού. Καταλαβαίνετε πως το θέμα έχει ξεφύγει από τις πραγματικές του διαστάσεις. Μια εφημερίδα έγραψε ότι είχαν ηλεκτρονικά αρχεία (κείμενο, ήχος και video) ακόμη και από το δίκτυο Πελοποννήσου (προαστιακό) από το 2009 και ο ανακριτής το απέρριψε κρατώντας μόνο το υλικό από την περιοχή του δυστυχήματος. Η Καρυστιανού κατηγορεί τον ανακριτή ότι αποκρύπτει στοιχεία…
Το συμπέρασμα είναι ότι έχει στηθεί μια πλεκτάνη με θύμα τα θύματα και τους γονείς και συγγενείς των θυμάτων. Η αντιπολίτευση αγνοεί στην ουσία το πρόβλημα γιατί μέσω αυτού προσπαθεί να αντιπολιτευθεί στην Κυβέρνηση. Αν ήθελαν να γίνει η δίκη και να υπάρξει τιμωρία, θα είχαν σταματήσει τις αλλεπάλληλες μηνύσεις και το κυνήγι των μαγισσών. Οποιοσδήποτε ένοχος που δεν αναφέρεται στο κατηγορητήριο η δικαιοσύνη έχει τον τρόπο να τον παραπέμψει. Δεν βλέπω λοιπόν τον λόγο να καθυστερεί κι άλλο η δίκη εκτός κι αν υπάρχει σχέδιο καθυστέρησης μέχρι να φτάσουν οι εκλογές. Να σημειωθεί ότι ο παραιτηθείς συνήγορος θυμάτων κ. Γαλής δήλωσε σήμερα ότι τα στοιχεία για την δίκη είχαν συγκεντρωθεί ένα χρόνο μετά το δυστύχημα, δηλ. Μάρτη του 2024 και θα είχε αρχίσει η δίκη.
