Για τη μητέρα

Γράφει η ΓΕΩΡΓΙΑ ΓΟΥΛΑ, Γραφίστρια (Πτυχιούχος B.Α. Graphic Design), Συγγραφέας, Απόφοιτη σχολής ΜΕΧΑ

Αυτή την Κυριακή, 11 Μαΐου, τιμούμε την γιορτή της Μητέρας, είναι μια ημέρα αφιερωμένη στη γυναίκα που με την ανιδιοτελή της αγάπη «τρέφει» σωματικά, ψυχικά και πνευματικά, ανατρέφει, μεγαλώνει το παιδί της ή τα παιδιά της.

Aιώνιο πρότυπο Μητέρας αποτελεί η Μητέρα Παναγία, η Μητέρα όλων μας, όπου στο πρόσωπό Της βρίσκουμε καταφύγιο και παρήγορο λιμάνι στις δύσκολες στιγμές της ζωής μας. Η γιορτή της Μητέρας όμως φέρει ρίζες από την αρχαία Ελλάδα, τότε που γιορτάζονταν η Γαία, αλλιώς η Μητέρα Γη, η Ρέα, όπου θεωρούνταν η «Μητέρα των Θεών». Ήταν γιορτές που ήταν αφιερωμένες και έδιναν ιδιαίτερη έμφαση στη γονιμότητα, προσανατολίζονταν στην καλή αναπαραγωγή, κατ’ επέκταση στη δημιουργία και στο ξεκίνημα της νέας ζωής.
Επίσης, η γιορτή της Μητέρας συνδέεται με την γιορτή της Υπαπαντής στις 2 Φλεβάρη, γιορτή Θεομητορική της Ορθόδοξης Εκκλησία μας, όπου η Μητέρα Παναγία πηγαίνει τον Ιησού Χριστό στο ναό ακριβώς σαράντα ημέρες μετά τη γέννησή Του, ώστε να λάβει ευχή και ευλογία. Για παράδειγμα, όπως ακριβώς συμβαίνει σήμερα ο «σαραντισμός» που τελείται στους ναούς, όταν οι μητέρες με το βρέφος πηγαίνουν στην εκκλησία, ώστε να λάβουν την ευχή για το βρέφος τους.
Η επίσημη αναγνώριση όμως της γιορτής της Μητέρας, πραγματοποιήθηκε στις ΗΠΑ στις αρχές του 20ου αιώνα. Από τα μέσα της δεκαετίας του ‘60 ακολουθώντας τη δυτική παράδοση, η γιορτή της Μητέρας μετατέθηκε και εορτάζεται συνήθως τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου.
Οι τρόποι εορτασμού και οι εκδηλώσεις ευγνωμοσύνης και αγάπης ποικίλουν, μια από αυτές είναι και η προσφορά δώρων, λουλουδιών, η συγγραφή βιβλίων, ποιημάτων και τραγουδιών αφιερωμένα στη Μητέρα. Ανεκτίμητης αξίας ένα φιλί, ένα χαμόγελο, μιας ατέλειωτη αγκαλιά στη Μάνα είναι το πιο ουσιαστικό δώρο.

Πολλά βιβλία και ποιήματα είναι εμπνευσμένα για τη Μητέρα, αφιερωμένα στη Μάνα μια κατέχουν εξέχουσα θέση, όσον αφορά την προσφορά της Μητέρας στη ζωή μας, τη συμβολή της στο βίο μας, την ευγνωμοσύνη μας, για την αγάπη της καθώς και την εκτίμηση μας απέναντι της, πάμε να δούμε μερικά από αυτά.
Ο Οδυσσέας Ελύτης, ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές είχε γράψει:
«…κι ένα τέταρτο Μητέρας αρκεί για δέκα ζωές και πάλι κάτι θα περισσέψει…
Που να το ανακράξεις σε στιγμή μεγάλου κινδύνου…»
Επίσης ένας από τους μεγαλύτερους εκπροσώπους της ελληνικής λογοτεχνίας ο Γεώργιος Βιζυηνός έγραψε το καταπληκτικό, «Η μητέρα»:
«Πώς να πειράξω τη μητέρα να κάμω εγώ να λυπηθεί,
που όλη νύχτα κι όλη μέρα
για το καλό μου προσπαθεί;
Πώς ν’ αρνηθώ ή ν’ αναβάλω ό,τι ορίζει κι απαιτεί, αφού στη γη δεν έχω άλλο
κανένα φίλο σαν αυτή;
Αυτή στα στήθη τα γλυκά της με είχε βρέφος απαλό, με κάθιζε στα γόνατά της και μ’ έμαθε να ομιλώ.
Αυτή με τρέφει και με ντύνει όλο το χρόνο που γυρνά, και δίπλα στη μικρή μου κλίνη,
σαν αρρωστήσω ξαγρυπνά.
Αυτή σαν πέσω και χτυπήσω φιλά να γειάνει την πληγή.
Αυτή, τι πρέπει να αφήσω και τι να κάμω μ’ οδηγεί
Πώς το λοιπόν τέτοια μητέρα να κάμω εγώ να λυπηθεί, που όλη νύχτα κι όλη μέρα
για το καλό μου προσπαθεί;»

Όπως επίσης τα λόγια της Μάνας για το ξενιτεμένο της παιδί από ένα παραδοσιακό τραγούδι της Ηπείρου:
«Ξενιτεμένο μου πουλί και παραπονεμένο,
η ξενιτιά σε χαίρεται κι εγώ έχω τον καημό σου.
Τι να σου στείλω, μάτια μου, τι να σου προβοδήσω;
Να στείλω και το δάκρυ μου σ’ ένα χρυσό μαντήλι;
Το δάκρυ μου είναι καφτερό και καίει το μαντήλι.»

Όλοι οι παραπάνω στίχοι, τα σπαρακτικά λόγια, φανερώνουν, αντικατοπτρίζουν την ατέρμονη αγάπη της Μητέρας προς το παιδί της και αντίστροφα. Γιατί η Μητέρα σηματοδοτεί τα πάντα στη ζωή του παιδιού της, έτσι καλούμαστε αυτή τη μέρα να αποτίσουμε φόρο τιμής απέναντι της.
Όπως και να την αποκαλέσουμε, Μητέρα, Μαμά, Μάνα, Μανούλα, η αγάπη προς το πρόσωπό της και η προσφώνηση παραμένει η ίδια και δεν αλλάζει. Η αγάπη της μια αγάπη άνευ όρων, ένα ζεστό και ασφαλές καταφύγιο οποιαδήποτε ηλικία και αν διανύουμε, είτε αυτή είναι η παιδική μας, η ενήλικη μας, η γηραιά μας, αχ, πάντα τη Μάνα μας επικαλούμαστε σε δύσκολες αλλά και χαρούμενες στιγμές της ζωής μας, τουλάχιστον οι περισσότεροι, αν όχι όλοι.
Τέλος, θα πρέπει να επισημάνουμε ότι γιορτάζουμε τη Μάνα είτε πρόκειται για τη βιολογική αυτή που μας γέννησε, είτε για τη Μάνα της καρδιάς μας, τη Μάνα που πήρε ένα παιδί ή ένα βρέφος για να το αναστήσει, να το μεγαλώσει, να το ενδύσει με όλη της την αγάπη, μια αγάπη ανιδιοτελή άνευ όρων μοναδική και αναντικατάστατη.

Η πιο ιερή μορφή αγάπης που πρόκειται ποτέ να υπάρξει, η αγάπη της Μάνας, είτε βιολογικής και μη ή διαφορετικά της Μάνας της καρδιάς, αυτό τα λέει όλα!
Αυτό κι αν είναι μεγαλείο ψυχής και αγάπης, θυσία ακραιφνής, της Μάνας που διεκδικεί την αγάπη για την ίδια την αγάπη.
Χρόνια πολλά, σας γιορτάζουμε με αστείρευτη ευγνωμοσύνη! Μανούλες, Μητέρες, Μαμάδες, Μανάδες όλου του κόσμου, βιολογικές και μη ή και τα δύο, το ευχαριστώ είναι λίγο. Χρόνια σας πολλά να σας χαιρόμαστε κάθε μέρα, όλο το χρόνο και όχι μια μέρα μόνο!