Γιατί και πατέρας είναι μόνο ένας!

Γράφει η ΓΕΩΡΓΙΑ ΓΟΥΛΑ, Γραφίστρια (Πτυχιούχος B.Α. Graphic Design), Συγγραφέας, Απόφοιτη σχολής ΜΕΧΑ

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, μετά τη γιορτή της Μητέρας τιμούμε και γιορτάζουμε τον Πατέρα, αναφερόμενοι σε αυτό το ιερό πρόσωπο που σηματοδοτεί τη ζωή μας και τον ερχομό μας σε αυτή. Φέτος η ετήσια Γιορτή του Πατέρα είναι αυτή την Κυριακή, 15 Ιουνίου.

Πατέρα, μπαμπά, μπαμπάκα όπως και να τον αποκαλέσουμε είναι το πρόσωπο που μας γέννησε και μας έφερε στον κόσμο! «Μάνα είναι μόνο μία…» αλλά και πατέρας πασίδηλα ένας είναι! Και οι δύο άνθρωποι που αποκτούν ένα παιδί έχουν ισότιμη, σημαντική και υπεύθυνη θέση στη ζωή του, γιατί το κάθε παιδί απαραίτητα χρειάζεται και τους δυο γονείς του.
Η γιορτή λοιπόν προς τιμήν του Πατέρα τιμάται πλέον παγκοσμίως, γι’ αυτό μην ξεχάσετε να του πείτε Χρόνια πολλά! Στην Ελλάδα γιορτάζουμε τον πατέρα μας κάθε χρόνο ακριβώς την τρίτη Κυριακή του Ιουνίου, συγκεκριμένα φέτος την Κυριακή που έπεται την 15η Ιουνίου. Σε άλλες χώρες διαφορετικές ημερομηνίες, για παράδειγμα στην Αυστραλία τιμάται και γιορτάζεται στο τέλος Αυγούστου με αρχές Σεπτεμβρίου.
Στη χώρα μας η Γιορτή του Πατέρα έφτασε κάπως καθυστερημένα, δικαίως λοιπόν να νιώθουν αδικημένοι οι μπαμπάδες μας. Πολλοί από εμάς – μέσα σε αυτούς συγκαταλέγω και τον εαυτό μου – το πληροφορηθήκαμε κάπως αργά ηλικιακά όσον αφορά τη γιορτή του πατέρα μας, συγκριτικά με τη γνωστή σε όλους μας γιορτή της μητέρας.
Κατ’ επέκταση η γιορτή του πατέρα έρχεται να συμπληρώσει τη γιορτή της μητέρας και να σφραγίσει εύστοχα τις αγαπημένες γιορτές αφιερωμένες στους δύο πολύτιμους ανθρώπους που μας έφεραν στον κόσμο, τους γεννήτορες μας, συμπληρώνοντας το γιορτινό γονεϊκό αυτό παζλ!. Γιορτές πλημμυρισμένες αποκλειστικά και μόνον από αγάπη, τιμή και ευγνωμοσύνη!
Γι’ αυτό τα τελευταία χρόνια γιορτάζεται πολύ πιο συχνά, εφόσον ο πατέρας θεωρείται στυλοβάτης όχι μόνον οικονομικός – παλαιότερα ίσως θεωρούνταν ο μοναδικός κουβαλητής της οικονομικής ευμάρειας της οικογένειας – αλλά πρωτίστως συναισθηματικός «βράχος» αλύγιστος, το στήριγμα για την οικογένειά του.
Η γιορτή ξεκίνησε να τιμάται από την Αμερική αρχές του 20ου αιώνα, οριστικοποιήθηκε όμως το 1972. Ένα γεγονός στάθηκε αφορμή της γιορτής του, συγκεκριμένα όταν ο βετεράνος του Αμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου, ονόματι Γουίλιαμ Σμαρτ, ανέθρεψε ολομόναχος τα έξι παιδιά της οικογένειας του. Όπως αντιλαμβανόμαστε η αντίστοιχη προσφορά του πατέρα στην οικογένεια είναι εξίσου ισάξια με την προσφορά της μητέρας, άρα και με τη γιορτή της. Ο πατέρας έχει πολλαπλούς ρόλους στο οικογενειακό πλαίσιο, το ρόλο του εργαζόμενου, του συζύγου, του κηδεμόνα, κατά συνέπεια το έργο και η ευθύνη του ρόλου του φέρει βαρύτητα, ευθύνη, καθήκον μέσα σε αυτή.
Πόσα και πόσα τραγούδια έχουν γραφτεί για να τιμήσουν την υπόσταση του πατέρα μέσα στο οικογενειακό δόμημα, προβάλοντας τη δύναμη της αγάπης του απέναντι στα παιδιά του και στη σύζυγό του.
Ιδιαίτερη βαρύτητα φέρει το πνευματικό και συναισθηματικό έρεισμα της ευχής του, ασφαλώς και του πατρικού του έργου όπου πηγάζει πρωτίστως από την υπέρμετρη αγάπη και προστασία απέναντι στα τέκνα του, αλλά και της ευχής του όπως το γνωστό «ευχή γονιού αγόραζε και σε βουνό ανέβα» τόση δύναμη φέρει η πατρική, η γονεϊκή ευχή.
Επίσης, ο Σίγκμουντ Φρόυντ είχε πει «δεν μπορώ να σκεφτώ καμία άλλη ανάγκη στην παιδική ηλικία, τόσο δυνατή όσο η ανάγκη της πατρικής προστασίας». Η πατρική αγάπη και προστασία, το συναισθηματικό δέσιμο και δώσιμο του Πατέρα προς το σπλάχνο του, από την πρώτη ημέρα της ζωής του ως τη στιγμή του «φευγιού» του πατέρα από τα εγκόσμια είναι δυνατή και ατέρμονη.
Μια αγάπη αστείρευτη… Ένας πατέρας πρότυπο, σηματοδοτεί το δέντρο της ζωής μας, τα κλαδιά του μας προστατεύουν, μας παρέχουν ασφάλεια και οι ρίζες του μας τροφοδοτούν με αγάπη, ώστε κάποια στιγμή να πετάξουμε με τα δικά μας φτερά, να πατήσουμε σε γερές βάσεις. Γι’ αυτό μόνον ευγνωμοσύνη, τιμή, εκτίμηση για ένα πρόσωπο γεννήτορα, τον Πατέρα μας, για ένα πρόσωπο που μας μεταλαμπάδευσε αξίες, ένα πρόσωπο που στάθηκε και κατέστη ο πρώτος παιδαγωγός στο ξεκίνημα της βιότης μας.
Ασφαλώς ένας πατέρας χωρίς συναισθηματικές «αποστάσεις» απέναντι στα παιδιά του, μοιράζοντας αγάπη, εν είδει συγκοινωνούντος δοχείου που περικλείει αστείρευτο νοιάξιμο και φροντίδα, με πνευματικά, ψυχικά και συναισθηματικά εφόδια που χαρίζει απλόχερα στα παιδιά του και συνεχίζει ανεξάντλητα.
Υπάρχει άραγε συνταγή για να γίνει κάποιος καλός μπαμπάς…; Μα φυσικά ναι, το καλύτερο συστατικό είναι η αγάπη, η αποδοχή και η ασφάλεια που θα «μεταγγίσει» ένας Πατέρας στο παιδί του.
Αφιερωμένη λοιπόν η μέρα της 15ης Ιουνίου σε όλους τους Μπαμπάδες όλου του κόσμου! Μπαμπάδες, χρόνια σας πολλά να σας χαιρόμαστε και να σας φροντίζουμε, να σας γιορτάζουμε και να σας τιμούμε κάθε μέρα του χρόνου, πάντα με ανυστερόβουλη αγάπη. Όπως η δική σας αγάπη στέκει άσβεστος Φάρος στο πλευρό μας όλα τα χρόνια της παιδικής αλλά και ενήλικης ζωής μας.