Η Ηθοποίος Μαρία Στάβαρη στον ΠΑΛΜΟ:Το θέατρο ως μορφή τέχνης προσφέρει στον άνθρωπο μια εκτονωτική και ανακουφιστική διέξοδο

Δεν ξέρω αν μπορώ να
το περιγράψω με λόγια. Το θέατρο είναι ο τρόπος να υπάρχω στη ζωή. Είναι η
ευκαιρία μου να νιώσω ελεύθερη, να κάνω και να πω πράγματα που ως Μαρία δεν
τολμώ, είναι μια διέξοδος απ’ την πραγματικότητα, είναι ανασφάλεια, το τρέξιμο,
οι πρόβες, το άγχος, η συγκίνηση, η απίστευτη χαρά, η απογοήτευση, οι
ανθρώπινες σχέσεις, τα φώτα, η αυλαία, το χειροκρότημα. Είναι τόσο παράξενα
γοητευτικό που όλοι ξέρουμε (κοινό-ηθοποιοί) ότι αυτό που εξελίσσεται πάνω στη
σκηνή είναι ένα κατασκευασμένο ψέμα, κι όμως, συμμετέχουμε σε αυτό σαν να είναι
η μεγαλύτερη αλήθεια.

  Τι
αποκομίσατε από την παρουσία σας στον κινηματογράφο;

Δυστυχώς έχω πολύ μικρή
εμπειρία σε κινηματογραφικό γύρισμα, έχω κάνει μόνο μικρές συμμετοχές σε
ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους. Ελπίζω να μου δοθεί η ευκαιρία στο μέλλον να
ασχοληθώ περισσότερο με αυτό.

  Πέρα της ψυχαγωγίας που είναι σημαντική, τι πιστεύετε ότι προσφέρει στο
κοινό το θέατρο;

Το θέατρο ως μορφή τέχνης, κατά τη γνώμη μου, προσφέρει στον
άνθρωπο μια εκτονωτική και ανακουφιστική διέξοδο. Το θέατρο έχει τεράστια
δύναμη, μπορεί να διαμορφώσει ακόμα και πολιτική συνείδηση. Στην δραματική
σχολή μας λέγανε συχνά αυτή τη φράση του Μπρεχτ: “Το θέατρο δεν μπορεί να
αλλάξει τον κόσμο, μπορεί όμως να αλλάξει τους θεατές. Αυτοί αν θέλουν μπορούν
να αλλάξουν τον κόσμο.”

 Τι είναι για σας η υποκριτική;

Είναι η τέχνη του να εκφράζομαι. Η ευκαιρία
μου να εκφράζω κομμάτια του εαυτού μου μέσα από τους ρόλους που υποδύομαι.

 Στη μαγεία της διαδρομής
μιας παράστασης τι συναισθήματα γεννιώνται; Όντως, η διαδρομή είναι μαγική. Σε
πολλές παραστάσεις έχω αναλάβει παραπάνω αρμοδιότητες από το να υποδηθώ ένα ρόλο.
Έχω ασχοληθεί με το κομμάτι της παραγωγής, της προώθησης, της συγγραφής, της
σκηνοθεσίας, κ. ά. Οι απογοητεύσεις, η αγωνία, το άγχος και η κούραση είναι
τεράστια. Όμως, όλα αυτά τα ξεχνάς όταν η παράσταση ανέβει και έχει ανταπόκριση
από το κοινό, όταν σκέφτομαι πόσο έχω δεθεί με τους συνεργάτες που παλεύαμε για
ένα κοινό στόχο. Ναι, σίγουρα τα ξεχνάω όλα γιατί στο τέλος το μόνο που θυμάμαι
είναι την αγάπη μου για την τέχνη.

  Η ελληνική κοινωνία είναι βαθειά πληγωμένη από την κρίση αξιών, την
οικονομική κρίση, κ.ά. Πώς το βιώνετε-μοιράζεστε με το κοινό;

Ναι, τα τελευταία
χρόνια η ελληνική κοινωνία περνάει δύσκολα και αυτό μας επηρρεάζει στην επιλογή
των έργων. Λαμβάνουμε υπόψιν μας τους προβληματισμούς και θεωρούμε ότι οι
παραστάσεις καλό είναι να μην μαυρίζουν μόνο την ψυχή μας, αλλά να είναι και
αφυπνιστικές.

 Σας βοηθούν
οι σπουδές σας στο χορό;

Ναι, μ’ άρεσε πολύ ο χορός. Για 11 περίπου χρόνια έκανα
εντατικά μαθήματα σε διαφορετικά είδη χορού και αυτό θεωρώ ότι με έχει βοηθήσει
πολύ στη δουλειά μου.

Ως
μέλος της χορωδίας Τυπάλδου, ποια τα ωφέλη στη φωνή και στην ερμηνεία σας;

  Ένα
πολύ μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή μου. Ο κος Τυπάλδος είναι σπουδαίος δάσκαλος, τον
θυμάμαι πάντα με αγάπη. Πήγαινα δημοτικό και ήξερα να τραγουδάω τραγούδια του
Θεοδωράκη και του Χατζιδάκη. Κάναμε συναυλίες δίπλα σε σπουδαίους ερμηνευτές σε
όλη την Ελλάδα και στο εξωτερικό. Του χρωστάω ότι νιώθω άνετα να τραγουδάω στις
παραστάσεις χωρίς φόβο αλλά με πάθος, χαχα!

 Τι άνθρωπος είστε; Για τι πράγμα-κατάσταση ανησυχείτε;

Δύσκολη ερώτηση. Συχνά αναρωτιέμαι κι εγώ τι άνθρωπος είμαι. Νομίζω είμαι
δύσκολο παιδί. Λέω “παιδί” γιατί ένα κομμάτι του εαυτού μου φέρεται
σαν παιδί, πληγώνεται εύκολα, κάνει πείσματα, γελάει δυνατά και δε χάνει
ευκαιρία για παιχνίδι. Ένα άλλο κομμάτι του εαυτού μου είναι πιο σκοτεινό,
θλιμμένο και γεμάτο προβληματισμούς. Είμαι ταυτόχρονα πολύ δοτική και πολύ
απόμακρη, πολύ ρεαλίστρια και πολύ ρομαντική. Δεν γίνονται αυτά; Κι όμως
γίνονται! Έχουν να κάνουν πάντα με τον άνθρωπο που έχω απέναντί μου. Αν αγαπήσω
κάποιον ή κάτι, τα δίνω όλα. Γενικά, η αγάπη και ο έρωτας είναι κινητήριος
δύναμη για μενα. Όσο για το τι ανησυχώ, σίγουρα για το μέλλον, προσπαθώ, όμως,
να αντιμετωπίσω τις φοβίες μου ζώντας έντονα τη στιγμή, το τώρα. 

 Σας έχουν γίνει προτάσεις στη δουλειά σας
που απορρίψατε;

Έχω πει όχι σε δουλειές που θεωρούσα ότι δεν μου ταίριαζαν, έχω
κάνει όμως και κάποιες που θα έπρεπε να έχω αρνηθεί και ένιωσα πίεση κι ότι δεν
ανήκω εκεί. Από τότε προσπαθώ να κάνω μόνο ό,τι με ευχαριστεί, με ανθρώπους που
μπορώ να συνεργαστώ.

Ενθαρρύνετε τους νέους να ακολουθήσουν το επάγγελμα του ηθοποιού;

Ενθαρρύνω τον
κόσμο να κάνει ό,τι τον ευχαριστεί και να ακολουθήσει τον δρόμο της καρδιάς
του. Είναι δύσκολα στο επάγγελμά μας, αλλά σε ποιο επάγγελμα δεν είναι τώρα
πια;

Ποια είναι τα εφόδια
που κάνουν έναν ηθοποιό επιτυχημένο;

Δεν υπάρχει συνταγή για την επιτυχία,
άλλωστε η επιτυχία είναι σχετικό πράγμα. Σίγουρα όσο περισσότερο ασχολείσαι με
την τέχνη σου, όσο διαβάζεις, όσο παρακολουθείς κι όσο ενημερώνεσαι βοηθάει. Τα
εργαλεία του ηθοποιού είναι το σώμα του και η φωνή του. Πρέπει να δουλέψει πολύ
σε αυτά, πρέπει να αγαπάει και να αφοσιώνεται, σε όλα όμως παίζει ρόλο και ο
παράγοντας “τύχη”.

 Στις συνεργασίες που κάνετε σας ενώνει κοινό όραμα, στόχος ή είναι μόνο η
δουλειά;

Σε αυτό το επάγγελμα περνάμε πολλές ώρες μαζί με τους συνεργάτες μας.
Μοιραζόμαστε αγωνίες και συναισθήματα, γινόμαστε μια οικογένεια. Εγώ προσωπικά
δένομαι πολύ και συνήθως, αν νιώσω ότι έχουμε κοινό στόχο, επιλέγω να
συνεργαστώ ξανά και ξανά με τα ίδια άτομα.

 Φέτος πού σας βρίσκουμε; Μιλήστε μας για τη δουλειά σας.

Φέτος βρισκόμαστε στην καινούργια υπαίθρια σκηνή στο Τρένο στο Ρουφ, με την
παράσταση “Θάρρος και Αλήθεια”. Είναι μια πρωτότυπη παράσταση με
κοινωνικούς προβληματισμούς, χιούμορ και ζωντανή μουσική. Η σκηνοθεσία είναι
της Μελίνας Σκούφου. Εκτός από εμένα παίζουν η Φιλίνη Παναγιωτοπούλου, ο Τάσος
Φόης και ο Νίκος Παρασκευόπουλος. Οι παραστάσεις είναι κάθε Τρίτη στις 9.30
μ.μ. ως τις 12 Ιουλίου. Είναι μία πολύ ωραία δουλειά που χτίστηκε με μεράκι,
επιμονή και αγάπη. .

 Το
Τρένο στο Ρουφ αγαπήθηκε από το κοινό. Πόσα χρόνια μετράει στον χώρο;

Η
Αμαξοστοιχία-Θέατρο Το Τρένο στο Ρουφ λειτουργεί ανελλιπώς από το 1997 ως ένας
πρότυπος σιδηροδρομικός πολυχώρος πολιτισμού υπό την καλλιτεχνική και
διοικητική διεύθυνση της ηθοποιού και σκηνοθέτιδος Τατιάνας Λύγαρη, την οποία
υπέρευχαριστούμε γιατί μας έχει στηρίξει πολύ σε αυτή μας την προσπάθεια. Maria 

Ποιο κοινό επιλέγει την
Αμαξοστοιχία-Θέατρο;

Στο Τρένο στο Ρουφ έρχεται πολύς κόσμος, είτε για να
παρακολουθήσει παραστάσεις, είτε για συναυλίες, είτε για να απολαύσει το φαγητό
ή το ποτό του σε έναν πραγματικά όμορφο χώρο, που ικανοποιεί όλα τα γούστα.

18. Η διαδραστική φετινή
παράσταση με τίτλο “Θάρρος και Αλήθεια” τι καινοτόμο έχει; Ποια η
πρωτοτυπία της;
 
Εμπνευστήκαμε από το παιχνίδι “θάρρος ή αλήθεια”, υπό
το πλαίσιο του οποίου, οι ρόλοι του έργου καλούνται να μοιραστούν τις αλήθειες
τους με θάρρος, να τολμήσουν επιτέλους να αποχωριστούν τις μάσκες τους και να
ακολουθήσουν τα “θέλω” τους. Στο τέλος της παράστασης, όσοι από τους
θεατές το επιθυμούν μπορούν να κάνουν το ίδιο πάιζοντας μαζί μας και δημοσίως
το γνωστό αγαπημένο παιχνίδι των παιδικών μας χρόνων, το οποίο μας φέρνει
αντιμέτωπους με όσα δεν τολμάμε να κάνουμε ή να πούμε.

 Ποιο ρόλο εσείς υποδύεστε;

Υποδύομαι την Τάνια,
ένα νέο κορίτσι που έχει αφήσει στην άκρη τα όνειρά της. Ζει μια εντελώς ανιαρή
ζωή και βασικό της μοτίβο είναι ότι φοβάται να ομολογήσει τις αλήθειες της.
Βρίσκει διέξοδο σε ένα παιχνίδι που έχει κατασκευάσει με τη φίλη της Πένυ. Όσο
εξελίσσεται η ιστορία συμβαίνουν ανατροπές που την αναγκάζουν να καταλάβει ότι
στη ζωή χρειάζεται και θάρρος και αλήθεια.
 
Ετοιμάζετε κάτι άλλο;

Είμαι σε διαρκή αναζήτηση. Πάντα όταν
είμαι σε μία παράσταση σκέφτομαι το επόμενο βήμα. Τον επόμενο χειμώνα σίγουρα
θα ανεβάσουμε ξανά την παράσταση “Σκρουτζ: μία χειμωνιάτικη ιστορία στη
μέση του καλοκαιριού” και είμαστε σε συζητήσεις για μία ακόμα παιδική
παράσταση, ενώ η παράσταση “Θάρρος και Αλήθεια” επειδή βλέπουμε ότι
πηγαίνει πολύ καλά, θα συνεχιστεί σίγουρα από Σεπτεμβρή.