Μόνο Τσίπρας… Δεν υπάρχει τίποτα άλλο;

Θα θυμάστε ότι σε μια ραδιοφωνική εκπομπή, ένα από τα σλόγκαν είναι «Μόνο ΠΑΣΟΚ.. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο»; Από αυτή πήρα τον τίτλο του σημερινού άρθρου, βλέποντας στην τηλεόραση την συζήτηση πριν την ψηφοφορία για τον εκλογικό νόμο. Ο Τσίπρας τους κατέβασε τα παντελόνια και με τις προχθεσινές δηλώσεις του για την αναθεώρηση του Συντάγματος θα τους κατεβάσει και τα σώβρακα που λέμε. Τα γράφω αυτά γιατί στην ομιλία του στη Βουλή, το βράδυ της ψηφοφορίας, είδα έναν Τσίπρα να έχει το προβάδισμα, το οποίο δεν δικαιούται ούτε από γνώση της πραγματικότητας, αλλά ούτε και από επιχειρήματα και να κυριαρχεί πάνω στην Αντιπολίτευση, η οποία δυστυχώς δεν έχει καταλάβει προς τα πού πηγαίνει η χώρα.

Πολλοί επικεντρώθηκαν στο να μην περάσει η απλή αναλογική με 200 βουλευτές και αυτό το παρουσίασαν ως ήττα του Τσίπρα, οι ανόητοι. Λες και ο Τσίπρας δεν το είχε υπολογίσει. Πριν προχωρήσω παρακάτω, θα αναφερθώ στις πρόσφατες δηλώσεις του Υπουργού Παιδείας κ. Φίλη για το φανταστικό σχολείο 14 ετών που περιλαμβάνει το προνήπιο και νήπιο!!! Προφανώς είναι και τώρα 14 χρόνια η εκπαίδευση αν και τα νήπια κτλ δεν είναι υποχρεωτικά….
Εκτός των άλλων, μας είπε ότι χρειάζεται για την μεταρρύθμιση διακομματική συναίνεση. Και πραγματικά αυτό είναι σωστό. Το θέμα της παιδείας είτε από τεχνικής είτε από ιδεολογικής πλευράς ποτέ δεν είναι υπόθεση του κόμματος που κυβερνά. Είναι θέμα όλων γιατί αν ο ΣΥΡΙΖΑ π.χ. θέλει να εφαρμόσει στην εκπαίδευση την δική του ιδεολογία, την οποία ασπάζονται οι ψηφοφόροι του, υπάρχουν άλλοι τόσοι γονείς και μαθητές που έχουν αντίθετη άποψη.
Ως εκ τούτου για τα θέματα της παιδείας θα πρέπει πάντα να υπάρχει συναίνεση και οι όποιοι σχετικοί νόμοι ψηφίζονται θα πρέπει να ψηφίζονται με την αρχή της «ΙΣΧΥΡΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ». Είναι ένας όρος που ως άρθρο θα πρέπει μπει στην επερχόμενη αναθεώρηση του Συντάγματος. Κατά ανάλογο τρόπο θα πρέπει να αντιμετωπίζονται και τα άλλα μεγάλα ζητήματα της χώρας από τα πολιτικά κόμματα. Δυστυχώς όμως στο θέμα του εκλογικού νόμου, τα κόμματα δεν το αντιλήφθηκαν αυτό και εφάρμοσαν την πάγια τακτική που και ο προ-κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ εφάρμοζε όσον αφορά κάθε είδους μικρή ή μεγάλη αλλαγή. Θυμηθείτε που κάηκε η Αθήνα το 2007 για την αλλαγή του ωραρίου των καταστημάτων. Η διαφορά είναι ότι η σύμπραξη ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, για να μην πάμε πιο πίσω, δίσταζε να εφαρμόσει ένα ρηξικέλευθο πρόγραμμα φοβούμενοι τους κουκουλοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ αυτή εφαρμόζουν ότι θέλουν χωρίς να ανοίξει μύτη. Άλλα σκέπτονται, άλλα λένε και άλλα κάνουν.
Ο Τσίπρας είναι κυρίαρχος του παιχνιδιού μη υπάρχοντος σοβαρού αντιπάλου. Κατάφερε και πέρασε την απλή αναλογική και δίκαια ισχυρίστηκε ότι κλείνει ο κύκλος της μεταπολίτευσης με τις μονοκομματικές κυβερνήσεις. Η Αντιπολίτευση ισχυρίζεται ότι δεν θα μπορεί να υπάρξει κυβέρνηση με την απλή αναλογική γιατί δεν θα υπάρχει συνεννόηση μεταξύ των κομμάτων. Και φταίει η απλή αναλογική ή τα κόμματα που δεν συνεννοούνται; Εδώ είναι το ερώτημα.
Είναι πρόσφατη η συνεργασία των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και απεδείχθη ότι αν υπάρχει ένας κοινός σκοπός τότε συνεργασίες γίνονται. Θυμηθείτε και το βρώμικο 1989 με τη σύμπραξη ΝΔ-ΚΚΕ για να σκυλεύσουν το παραπαίον τότε ΠΑΣΟΚ. Είχαν στόχο και συνεργάστηκαν. Εδώ για σοβαρά θέματα του έθνους γιατί να μην μπορούμε να συνεργαστούμε; Ο ΣΥΡΙΖΑ για ιδεολογικούς λόγους θέλει την απλή αναλογική και για να επιτύχει το τελικό σκοπό του να είναι μόνιμα στην κυβέρνηση έδωσε ψήφο στα 17 πράγμα εντελώς απαράδεκτο. Το λέω αυτό γιατί ένα άτομο των 17 ετών που δεν έχει ακόμη τελειώσει το ΑΠΟΛΥΤΑ υποβαθμισμένο Ελληνικό σχολείο, δεν έχει την διανοητική ικανότητα να ψηφίζει και να καθορίζει τις τύχες χιλιάδων άλλων υπό σκληρές συνθήκες εργαζομένων.
Σε αυτά λοιπόν τα πλαίσια η αντιπολίτευση δεν κατάφερε να βγει από τα εσκαμμένα και χωρίς καμιά εποικοδομητική πρόταση έχασε. Έτσι ο Τσίπρας τους κατέβασε τα παντελόνια. Τώρα έπεται και η συνέχεια με την πρόταση αναθεώρησης του Συντάγματος. Στην ομιλία του αν δεν το προσέξατε, έβαλε θέμα να κατοχυρωθεί η απλή αναλογική μέσα από το Σύνταγμα.
Βασικά προχθές ο Τσίπρας άνοιξε μια διαδικασία για την αναθεώρηση του Συντάγματος, θέτοντας ως βασικούς στόχους αλλαγές που αυτές από μόνες τους δεν είναι ικανές για αυτό που είπε επί λέξει: «Το ζητούμενο σήμερα για παραγωγική ανασυγκρότηση προϋποθέτει την θεσμική και πολιτική ανασυγκρότηση της χώρας», συμπλήρωσε, υποστηρίζοντας: «Ο μόνος τρόπος για να βγούμε από την κρίση είναι να τελειώνουμε με το παλιό, με αυτά που μας έφτασαν ως εδώ. Να αλλάξουμε αυτό το κράτος».
Και είναι αλήθεια ότι η παραγωγική ανασυγκρότηση χρειάζεται μια ριζική αναθεώρηση του Συντάγματος, η οποία ζητήθηκε και από τον κ. Κουμουτσάκο της ΝΔ κατά την ομιλία του για την εξεταστική επιτροπή για τελευταίο μνημόνιο. Το θέμα είναι τι θα κάνει η αντιπολίτευση; Θα συρθεί πάλι πίσω από τον Τσίπρα φοβούμενη, όπως φάνηκε από την ομιλία του Κουμουτσάκου, να αναλάβει πρωτοβουλίες προς την κατεύθυνση της πραγματικής αναθεώρησης για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας;
Ο Τσίπρας έκανε κάποιες προτάσεις όπως π.χ. το θέμα της απεμπλοκής της εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας από τις εκλογές, ασυλία βουλευτών άρθρο 62 του Συντάγματος, νόμος περί ευθύνης υπουργών, δημοψηφίσματα κ.τ.λ. Καμία αντίρρηση. Τι γίνεται όμως με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, την μείωση του αριθμού των βουλευτών, την ισχυρή πλειοψηφία όπου σοβαροί νόμοι πρέπει να απαιτούν π.χ. τα 2/3 της Βουλής και το ίδιο ποσοστό για αναθεώρησή τους; Τι θα γίνει με το θέμα της υγείας και πως θα κατοχυρωθεί συνταγματικά μεν, αλλά αποτελεσματικά ο δημόσιος χαρακτήρας της; Τι θα γίνει με την μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων; Τι θα γίνει με την αξιολόγηση κυβερνητικών δομών;
Για παράδειγμα, σας πληροφορώ ότι σε δύο σχολεία του Ηρακλείου στην Αθήνα, με πάνω από 200 άτομα που έλαβαν μέρος στις φετινές πανελλήνιες, ούτε 20 δεν είχαν βαθμό πάνω από την βάση. Εσείς τι λέτε; Δεν θέλουν να πεταχτούν με τις κλωτσιές διευθυντής και καθηγητές; Τι θα γίνει με την χρηματοδότηση των κομμάτων; Θα διακοπεί; Θυμάμαι κάποτε στο ΠΑΣΟΚ τα παλιά χρόνια, οι ινστρούχτορες έλεγαν ότι η οικονομική εξόρμηση των κομμάτων είναι πολιτική πράξη. Ας κοπεί λοιπόν η χρηματοδότηση και τα κομματικά μέλη να βγουν στις γειτονιές να μαζέψουν συνδρομές για να πολιτικοποιηθούν και όχι να ψηφίζουν από τα 17. Πότε διαλύεται η Βουλή για παράδειγμα; Θυμάμαι όλα τα χρόνια είχαμε τριετείς το πολύ θητείες και μετά γίνονταν εκλογές κατά την κρίση του κυβερνώντος κόμματος με στόχο να κερδίσει μια ακόμη πετσοκομμένη θητεία. Γιατί η κυβερνητική θητεία να μην είναι πενταετής και να γίνονται οι εκλογές συγκεκριμένη ημερομηνία π.χ. την πρώτη Κυριακή του Μάρτη; Είναι πολλά τα θέματα της αναθεώρησης και πιστεύω ότι πρέπει να είναι ριζική.
Η κοινωνία έχει προχωρήσει. Η οικονομία ακόμη περισσότερο. Η προστασία της ιδιωτικότητας, το θέμα της μετανάστευσης και πάρα πολλά άλλα ζητήματα χρήζουν αντιμετώπισης. Εδώ ακριβώς είναι ο ρόλος της αντιπολίτευσης να εκμεταλλευτεί την επιθυμία του Τσίπρα για μια επιδερμική αναθεώρηση και να υπερβεί τον εαυτόν της ώστε να προχωρήσουμε όλοι μαζί στην οικοδόμηση μιας νέας Ελλάδας. Η εποχή του ο «καθένας μόνος του» πέρασε ανεπιστρεπτί. Έχει ήδη ανατείλει η εποχή της συνεργασίας που είμαι βέβαιος ότι θα φέρει τη χώρα στην τροχιά της ανάπτυξης.