ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΩΠΥΛΗ, Συγγραφέας «Γράφω με την ψυχή μου για να αγγίξω τις ψυχές όλων»

«ΠΑΛΜΟΣ»: Το όμορφο Γύθειο είναι ο τόπος που γεννηθήκατε. Ποιές εικόνες κρατήσατε;

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΩΠΥΛΗ: Το Γύθειο είναι ο τόπος που γεννήθηκε και μεγάλωσε ο πατέρας μου. Είναι αγαπημένος τόπος ,τις πιο όμορφες διακοπές τις έχω περάσει εκεί σαν παιδάκι αλλά και σαν μητέρα με τα τρία μου παιδιά. Οι εικόνες χιλιάδες. Εκείνη του φάρου και της φουρτουνιασμένης θάλασσας, τα φώτα της πόλης που καθρεφτίζονταν στα σκούρα νερά της θάλασσα με μοναδικό φως αυτό του φεγγαριού. Είναι ο τόπος που με εμπνέει και οι ιστορίες του με μαγεύουν.

«Π»: Εργάζεσετε ως νοσηλεύτρια. Πότε ανακαλύψατε το ταλέντο σας στην συγγραφή;

Κ.Σ.:Γράφω από μικρό κορίτσι. Μικρές τότε ιστορίες με την αχαλίνωτη φαντασία της ηλικίας. Το πρώτο μου όμως συγγραφικό και ολοκληρωμένο έργο ήρθε το 2011. Η πένα μου όμως, δεν έχει σταματήσει λεπτό να δημιουργεί ήρωες και ιστορίες. Υπάρχουν στο πατρικό μου σπίτι αναρίθμητα ανέκδοτα γραπτά που ίσως κάποτε αξιοποιήσω ίσως και ποτέ. Η γραφή μέστωσε με το πέρασμα των χρόνων και η μόνη μου ασχολία τις ώρες ηρεμίας μου είναι το διάβασμα και η γραφή.  Από μικρή μου άρεσε να χάνομαι στους δικούς μου κόσμους κάτι που ακόμα κάνω…

«Π»: Μιλήστε μας για το πρώτο σας βιβλίο με τον τίτλο «Όνειρα Δίχως Ουρανό». Ποιά η απήχηση στο αναγνωστικό κοινό;

Κ.Σ.: Το βιβλίο αυτό εξαντλήθηκε λίγο μετά την κυκλοφορία του.  Εκδόθηκε στην Κύπρο γιατί σαν πρωτάρα στον χώρο της συγγραφής φοβόμουν και έτσι από τις θετικές απαντήσεις που είχα για την έκδοση του προτίμησα τις εκδόσεις ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ στην Κύπρο όπου και πάντα θα ευγνωμονώ…

«Π»: Το 2013 κυκλοφόρησε το δεύτερο βιβλίο σας υπό τον τίτλο «Ανταλέτ». Τι πραγματεύεται, ποια η πορεία του;

Κ.Σ.: Το «Ανταλέτ», που επρόκειτο να επανακυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Λυκόφως, είναι μια ιστορία για την καταστροφή της Σμύρνης. Το θεωρώ ίσως το καλύτερο μου βιβλίο. Μια ιστορία γεμάτη ανατροπές που αξίζει να διαβαστεί. Κάθε μου βιβλίο έχω σκοπό να  αφήνει κάτι που θα προβληματίσει τον αναγνώστη. Αυτός ήταν ο στόχος μου εξαρχής. Ανταλέτ είναι τουρκική λέξη και σημαίνει δικαιοσύνη. Αυτό που ουσιαστικά πραγματεύεται το βιβλίο.

«Π»: Στο τρίτο σας βιβλίο υπό τον τίτλο «Στα Μονοπάτια της Καρδιάς», τι νέο προτείνατε από τα δύο προηγούμενά σας βιβλία;

Κ.Σ.: Τα «Μονοπάτια της καρδιάς», εκδόσεις «Όστρια», είναι ένα βιβλίο που θεωρώ ότι είναι βίβλος κατά του αλκοολισμού. Είναι ο αγώνας μιας νέας γυναίκας – μητέρας που αντιλαμβάνεται ότι ο άνδρας της είναι αλκοολικός και ξεκινά ένας Γολγοθάς για να τον σώσει. Με όποιο τίμημα… Είναι ένα βιβλίο που ξεκίνησε να γράφεται με γνώμονα μια πραγματική ιστορία που μου διηγήθηκε μια γυναίκα σε κάποιο ταξίδι μου. Δεν την είδα ποτέ ξανά. Αλλά η ιστορία της με στιγμάτισε…

 «Π»: Στα βιβλία σας υπάρχουν στοιχεία αυτοβιογραφικά;

Κ.Σ.:Όχι, αν και το πρώτο μου βιβλίο μπέρδεψε τους αναγνώστες και ειδικότερα τους γνωστούς μου… Αλλά όχι δεν υπάρχουν.

«Π»: Λέτε η συγγραφή είναι ένα ταξίδι ατέλειωτων αναζητήσεων. Αγαπάτε τα ταξίδια; Ταξιδεύετε;

Κ.Σ.: Ταξιδεύω όσο και όταν μπορώ. Πιο πολύ ταξιδεύω για τα βιβλία μου. Το πρώτο μου βιβλίο μιλάει για την Κομοτηνή, έναν τόπο που επισκέφτηκα όταν έγινε η πρώτη του παρουσίαση εκεί. Δεν έχω ταξιδέψει εκτός Ελλάδος, κάτι που είναι στις βλέψεις μου αλλά όπως βλέπω όχι άμεσα.
Γενικά μου αρέσουν τα ταξίδια αλλά ο χρόνος με την δουλειά και τις οικογενειακές υποχρεώσεις είναι λιγοστός έως ανύπαρκτος.

«Π»: Ως μητέρα τριών παιδιών, νοσηλεύτρια, συγγραφέας, πώς διαχειρίζεστε τον χρόνο σας; Υπάρχει ελεύθερος; Τι κάνετε σε αυτόν;

Κ.Σ.: Ελάχιστος χρόνος ελεύθερος. Οι αποστάσεις στην Αθήνα μεγάλες άρα, τρώω πολύ χρόνο στο πήγαινε έλα στην δουλειά. Οι υποχρεώσεις με τα παιδιά και αυτές μεγάλες. Τον ελεύθερο χρόνο μου λοιπόν, αποζητώ την ηρεμία της μοναξιάς μου. Μου αρέσει να διαβάζω και μένω στο σπίτι μου.

«Π»: Σε ποιό κοινό απευθύνονται τα βιβλία σας; 

Κ.Σ.: Σε όλο τον κόσμο!! Στην αγράμματη κυρία της γειτονιάς που ξέρει μόνο να διαβάζει. Στον μορφωμένο που θα με κρίνει. Σε εκείνους που ψάχνουν να διαβάσουν ώστε να τους μείνει κάτι από αυτό. Κάποτε σε μια κριτική για το τρίτο μου βιβλίο μου, έγραψαν ότι η γραφή είναι τόσο απλή ώστε απευθύνεται στις κυριούλες της γειτονιάς. Ναι, αυτός είναι ο στόχος μου. Γράφω με την ψυχή μου ώστε να αγγίξω τις ψυχές όλων. Όλοι έχουν δικαίωμα στο να διαβάσουν, και εγώ αυτό έχω κάνει. Γράφω σε τέτοια γλώσσα ώστε να την καταλαβαίνουν όλοι και να μιλώ στις ψυχές τους και όχι να κάνω επίδειξη της γραφής μου με δύσκολους και δυσνόητους όρους.

«Π»: Είναι η συγγραφή φυγή από την καθημερινότητα, την πραγματικότητα;

Κ.Σ.: Από την πραγματικότητα όχι, από την καθημερινότητα ναι! Σε κάνει να ονειρεύεσαι, να πλάθεις χαρακτήρες και να εμβαθύνεις μέσα από αυτή την διαδικασία στην ανθρώπινη φύση. Αλλά  όλες οι ιστορίες που εγώ γράφω, είναι βγαλμένες από την πραγματική ζωή για τους πραγματικούς ανθρώπους.

«Π»: Τι σας εμπνέει;

Κ.Σ.: Τα πάντα. Από ένα τραγούδι, μέχρι μια λέξη. Μια εικόνα. Μια θύμηση, μια ιστορία που κάποτε άκουσα. Ένας χαρακτήρας , ένα πρόσωπο. Τα πάντα…

«Π»: Είστε αισιόδοξη;

Κ.Σ.: Δεν φημίζομαι για την αισιοδοξία μου. Μεγαλώνοντας όμως μαθαίνω να είμαι.

«Π»: Ενα σας όνειρο;

Κ.Σ.: Να υπάρξει ειρήνη και χώρος για όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως χρώματος και θρησκείας.

«Π»:Γιατί γράφετε;

Κ.Σ.: Γράφω γιατί χωρίς αυτό δεν μπορώ να ζήσω. Είναι στην φύση μου, είναι ένα χάρισμα σαν αυτό του ζωγράφου, σαν αυτό του τραγουδιστή, δεν μπορώ να ζήσω αν δεν γράφω.
Τώρα ως προς την έκδοση, ήρθε ξαφνικά και μετά από παρότρυνση φίλων. Δεν ήμουν έτοιμη όταν έγινε και έγινε βιαστικά. Με τον καιρό όμως έμαθα κάποια μυστικά και τώρα πια εκδίδω γιατί απλά υπάρχει απήχηση.

«Π»: Τι σας απωθεί;

Κ.Σ.:Η κακία που στα σαράντα μου χρόνια δεν έχω ακόμα το χάρισμα να αναγνωρίζω, έτσι αυτό με έχει φέρει πολλές φορές σε δύσκολη θέση. Η ζήλεια… Δεν μπορώ να καταλάβω την ύπαρξη της. Και ο ρατσισμός κάθε είδους…

«Π»: Τι αγαπάτε;

Κ.Σ.:Αγαπώ την ζωή και ας έχω πονέσει πολύ και σωματικά αλλά και ψυχικά. Αγαπώ τα τρία μου αγόρια και αγαπώ τον άνθρωπο.

«Π»: Ποιούς συγγραφείς διαβάζετε;

Κ.Σ.: Λατρεύω τον Κρόνιν. Αγαπώ τον Μένιο Σακελλαρόπουλο καθώς και τον Γιάννη Καλπούζο και την Μαρία Γαβριελάτου, εκδόσεις Όστρια. Ξέρετε υπάρχουν πένες σε μικρούς εκδοτικούς που αξίζουν πολύ, αλλά δεν διαφημίζονται. Προτείνω στον κόσμο να  τους αναζητήσει και δεν θα χάσει.

«Π»: Ποιό είναι το στοίχημά σας ;

Κ.Σ.:Να νικήσω την αρθρίτιδα που με ταλαιπωρεί τα τελευταία έξι χρόνια και να ζήσω μια ζωή δίχως σωματικό πόνο. Επίσης να δω τα παιδιά μου να ακολουθούν το μονοπάτι που αυτά θα θελήσουν. Φτάνει να είναι υγιείς και ευτυχισμένα.

«Π»:Πώς βλέπετε τον κόσμο στον οποίο ζούμε;

Κ.Σ.: Με μισό μάτι. Μας έχει κατακλίσει η κακία και η τρομοκρατία. Μας πλασάρουν ότι θέλουν δίχως κανένα ενδοιασμό και ζούμε μέσα στον φόβο. Θα ήθελα έναν αγαπησιάρικο κόσμο και μια ζωή απλή γεμάτη χαρές

.
«Π»: Ετοιμάζετε νέο βιβλίο ;

Κ.Σ.: Ναι, από τις εκδόσεις Λυκόφως σε λίγο καιρό από τώρα. Και συγχρόνως γράφω το μεθεπόμενο.
Σας ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενία. Το Γαλάτσι είναι η πόλη που μεγάλωσα και μεγαλώνω τώρα τα παιδιά μου. Δεν θα την άλλαζα με τίποτα. Να την αγαπάμε και να την φροντίζουμε και θα είναι για πάντα ο μικρός μας παράδεισος.