Εκτός Σχεδίου Δασικοί Αναδασωτέοι

Τον Ιούλιο του 2011 με άρθρο μου στον «Παλμό», με τίτλο «Να μείνει όπως ήταν πριν το 1979: Χώρος εκτός Σχεδίου Δασικός Αναδασωτέος», αναφέρθηκα αναλυτικά στις πολεοδομικές και ρυμοτομικές εκκρεμότητες στα Άνω Μενιδιάτικα, αποτέλεσμα πολιτικών και πρακτικών των Δημοτικών Αρχών του παρελθόντος. Αφορούσε στο τμήμα της περιοχής που επιλέχθηκε για Σχολείο – 8ο Δημοτικό – (αριθμ. 1 στο σχεδιάγαμμα) και για Παιδική Χαρά (αριθμ. 2), και αναλύονταν οι λόγοι για τους οποίους το Δ.Σ. ενέταξε το 1977 το τμήμα αυτό στο Σχέδιο Πόλης, καθώς και τις  μεθοδεύσεις που είχαν ως αποτέλεσμα τα προβλήματα που ακολούθησαν.

Συγκεκριμένα, με την επέκταση τότε της οδός Πόρου μέχρι τη συνέχεια της Ήρας, έμεινε μεταξύ των οδών Ακτημόνων – Λέσβου – Πόρου και (επέκταση) Ήρας ένα τμήμα 1.300 τ.μ. (αρθ. 3), της εκτός σχεδίου δασικής – αναδασωτέας έκτασης των Τουρκοβουνίων. (Οι εκτάσεις ανατολικά της οδού Ακτημόνων είναι δημόσιες – δασικές). Το πρόβλημα περιπλέχθηκε ακόμα περισσότερο από το γεγονός ότι το 1994 και ενώ οι εκτάσεις των Τουρκοβουνίων κηρύχθηκαν εκ νέου Αναδασωτέες, στο με αριθμό 3 τμήμα χωροθετήθηκε, η ανέγερση του 4ου Γυμνασίου Γαλατσίου και επειδή το εμβαδόν του δεν επαρκούσε, προτάθηκε η προσάρτηση σ’ αυτό και του αδιάνοιχτου τμήματος της οδού Ακτημόνων (μεταξύ Ηρας και Λέσβου) (αρθ. 4) καθώς και μικρό τμήμα ιδιοκτησίας των Αδελφών Σπυρόπουλου (αρθ. 5). Μ’ αυτό τον τρόπο προστέθηκαν στα εκτός σχεδίου 1.300 τ.μ., και 940 τ.μ. της εντός σχεδίου περιοχής. Έτσι το πρόβλημα – του απαιτούμενου για Γυμνάσιο οικοπεδικού μεγέθους – «ξεπεράστηκε».
Για μια δεκαετία περίπου, με τις αμφιλεγόμενες γνωματεύσεις της Δασικής Υπηρεσίας για τα 1.300 τ.μ. (ότι δηλαδή δεν εμπίπτουν στη δασική έκταση) καταβλήθηκαν προσπάθειες να ξεπεραστεί το πρόβλημα του δασικού χαρακτήρα του τμήματος αυτού.  Όμως, η Κίνηση Πολιτών Γαλατσίου (Β. Ζαφειράκης) παρακολουθούσε το θέμα και με υπομνήματα στις αρμόδιες Υπηρεσίες και συχνές διαμαρτυρίες στον Τύπο, το κρατούσε συνεχώς στην επικαιρότητα. Μέχρι που με έγγραφό της η Δ/ση Δασών ενημερώνει (3-2-2004) τον ΟΣΚ ότι: «Το τμήμα εμβαδού 1.300 τ.μ. το οποίο βρίσκεται σε εκτός σχεδίου περιοχή, αποτελεί δημόσια δασική έκταση και συμπεριλαμβάνεται στην υπ’ αρ. 1147/1994 απόφαση με την οποία κηρύχθηκε ως αναδασωτέα… Κατόπιν τούτου στο τμήμα αυτό απαγορεύεται κάθε πράξη και ενέργεια…»  Στο μεταξύ τον Οκτώβριο 2002, λίγες μέρες πριν τις δημοτικές εκλογές που έβαλαν τέρμα στη μακρόχρονη κυριαρχία του κ. Βασίλη Παπαδιονυσίου, το Δ.Σ. με ομόφωνη απόφαση (277/2002) των παρόντων Συμβούλων (απουσίαζαν από τη συνεδρίαση εννέα) έκανε δεκτή την πρόταση του Δημάρχου για κατάργηση του τμήματος της οδού Ακτημόνων μεταξύ των οδών Ήρας και Λέσβου. «Αντιμετωπίστηκε» έτσι και το άλλο μεγάλο εμπόδιο! Με την επέκταση της Πόρου το 1977 και την κατάργηση τμήματος της Ακτημόνων το 2002 φτιάχτηκε οικοδομικό τετράγωνο…
Όμως παρά τις μεθοδεύσεις, το πρόβλημα εξακολουθεί να υπάρχει γιατί η περιοχή είναι αναπόσπαστο μέρος της ευρύτερης εκτός σχεδίου Δασικής – Αναδασωτέας Έκτασης. Και όσον αφορά μεν στο τμήμα που καταλαμβάνει το 8ο Σχολείο, πρόκειται για τετελεσμένο και δεν υπάρχει πρόβλημα. Μένει όμως η διευθέτηση των τμημάτων της Παιδικής Χαράς, που μέχρι σήμερα η απαλλοτρίωση δεν συντελέστηκε, και του Γυμνασίου για το οποίο παράτυπα καταβλήθηκε αποζημίωση 193.000.000 δραχμών. Διότι, το μεν Συμβούλιο Χωροταξίας, μετά από συνεχείς προσφυγές και αντιπροσφυγές, γνωμοδότησε για το χώρο αυτό «υπέρ της τροποποίησης του σχεδίου με το καθορισμό οικοδομήσιμου τετραγώνου και χρήσεις Εκπαίδευσης και Πρόνοιας» (όχι κατοικίας), η δε Δ/νση Δασών ότι «ουδεμία αλλαγή χρήσης ή προορισμού της ανωτέρω εκτός σχεδίου έκτασης επιτρέπεται» και ότι «πριν την απαλλοτρίωση δεν ρωτήθηκε η αρμόδια Δ/νση Δασών Αθηνών για τη μορφή της έκτασης (δάσος, δασική, αναδασωτέα), καθώς και αν είναι δημόσια ή όχι».
Μετά από τα παραπάνω, η Δ/νση Δασών ζήτησε από το Υπ. Οικονομικών και τον ΟΣΚ «να προβούν στις άμεσες ενέργειές τους αφ’ ενός μεν για το αστικό μέρος της υπόθεσης προκειμένου να επιστραφεί στο Ελληνικό Δημόσιο το τίμημα που αντιστοιχεί στο εκτός ρυμοτομικού σχεδίου τμήμα της έκτασης (1.356,52 τ.μ.), εφόσον έχει καταβληθεί, αφετέρου δε τη διερεύνηση του ποινικού μέρους σχετικά με την καταβολή του τιμήματος από τις αρμόδιες νομικές υπηρεσίες προς διασφάλιση των συμφερόντων του Δημοσίου» (160/2-2-2010).
Τώρα γιατί επανέρχομαι στο θέμα; Πρώτον, γιατί τελευταία καταγγέλθηκε αμέλεια του Δημοσίου και του Δήμου να καταχωρηθεί στο Κτηματολόγιο, ως δημόσιο ακίνητο, η έκταση που μας απασχολεί. Δεύτερον, γιατί πληροφορήθηκα ότι στις 29-4-2014 εκδικάζεται η υπόθεση για την επιστροφή της αποζημίωσης που παράτυπα καταβλήθηκε, και ο Δήμος θα πρέπει να εκδηλώσει έμπρακτα το ενδιαφέρον του. Και τρίτον, μια και βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο, γιατί είναι καιρός πλέον να χαραχθεί σοβαρή και συγκεκριμένη δημοτική πολιτική για το καθένα από τα περίπλοκα προβλήματα και για κάθε μια από τις πολλές και ποικίλες εκκρεμότητες των εκτός σχεδίου εκτάσεων, ώστε να καταστεί δυνατή η αναγέννηση και κοινωνική αξιοποίησή τους. Με αποσπασματικές και ευκαιριακές παρεμβάσεις, όπως γίνονταν μέχρι τώρα, επικοινωνιακού κατά βάση χαρακτήρα, η σημερινή απαράδεκτη κατάσταση των εκτάσεων αυτών θα συνεχίζεται και θα επικρέμεται συνεχώς ο κίνδυνος, τμήματά τους να χαθούν ή να αλλοιωθεί ο χαρακτήρας τους.
Όσον αφορά συγκεκριμένα για τους χώρους 2 και 3, κατά τη γνώμη μου, ο Δήμος πρέπει να προωθήσει άμεσα την άρση της απαλλοτρίωσης για να μείνουν – όπως είναι – εκτός σχεδίου δασικοί – αναδασωτέοι. Να ακυρωθεί η απόφαση (277/2002) με την οποία καταργήθηκε το τμήμα της Ακτημόνων και να διανοιχτεί άμεσα για να διευκολύνεται, εκτός των άλλων, η πρόσβαση στο 8ο Δημ. Σχολείο. Όσο για το Γυμνάσιο, αν υπάρχει πραγματική ανάγκη, μετά τη παρατηρούμενη δημογραφική κάμψη, η λύση να επιδιωχθεί μέσα στον αστικό ιστό και όχι περιφερειακά σε δασικές εκτάσεις αμφισβητούμενου ιδιοκτησιακού καθεστώτος, όπως γίνονταν μέχρι τώρα.