ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ, Εκπαιδευτικός – Ποιητής «Σε δύσκολους καιρούς ανά την ανθρωπότητα έχουν γραφτεί εξαιρετικά κείμενα»

«Με μια βαλίτσα στο χέρι» (Ελληνικά Γράμματα, 2002) και «Σε θέλω ηθοποιό» (Οδός Πανός, 2003) είναι οι δύο ποιητικές συλλογές του Στέφανου Παρασκευά. Κινείται στο χώρο της εκπαίδευσης, του θεάτρου και φυσικά της ποίησης.
Απόφοιτος της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Μυτιλήνης, το 2000 αποσπάται στο Βερολίνο από το υπουργείο Παιδείας σε δημοτικό σχολείο. Εκεί ανεβάζει σε χώρους τέχνης δικά του κείμενα τα οποία δραματοποιημένα διαβάζουν φοιτητές θεατρικών σχολών στη γερμανική γλώσσα. Εκεί θα μείνει μέχρι το 2005.
Τα έτη 2006-2009 ανεβάζει δικές του παιδικές παραστάσεις με τους μαθητές του χωριού Γαλλικό Κιλκίς.
Τον Μάρτιο του 2009 ανεβαίνει στο κλειστό θέατρο του Δήμου Συκεών η παράσταση με τίτλο «Ο Σίσυφος και το παραβάν» σε δικό του κείμενο προς τιμήν του σκηνοθέτη Ανδρέα Βουτσινά.
Από το 2009 έως το 2016 γράφει, παίζει και σκηνοθετεί έργα του, τα οποία ανεβάζει με την ομάδα που δημιούργησε, «Οι Ωραίοι των Συκεών».
Το 2017 δημιουργεί τη σελίδα τέχνης στο fb όπου σε καθημερινή βάση ανεβάζει δικά του πεζά που συνοδεύονται από φωτογραφίες τέχνης.

«ΠΑΛΜΟΣ»: Σε ποιο περιβάλλον μεγαλώσατε;
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ: Παιδί μεταναστών, μεγάλωσα ανάμεσα σε ένα χωριό του Κιλκίς και το Μάνχαϊμ της πρώην Δυτικής Γερμανίας.

«Π»: Πώς προέκυψε η συγγραφή;
ΣΤ.Π.: Πρόκειται για έναν έρωτα μεγάλο… Ανεκπλήρωτο και δυνατό τόσο που με εξανάγκασε να γράψω, να τον εκφράσω…

«Π»: Τι είναι η ποίηση για εσάς;
ΣΤ.Π.: Μία μεγάλη βουτιά στην ψυχή, στο νου και στα συναισθήματα. Μια ματιά στον κόσμο, με ένα φίλτρο δικό μου… μια τάξη και ένα χάος ταυτόχρονα.. ένας έρωτας για τη ζωή ..!

«Π»: Ως παιδαγωγός, μιλάτε στους μαθητές σας για την ποίηση;
ΣΤ.Π.: Καθημερινά.. σε βαθμό κακουργήματος.

«Π»: Πώς αντιλαμβάνονται και πώς αντιδρούν τα παιδιά στην ποίηση;
ΣΤ.Π.: Τα παιδιά πλέον απαιτούν να διαβάζουμε και να αναλύουμε ποιήματα. Φυσικά γράφουν και τα ίδια υπέροχα. Τολμώ να πω ότι η ποίηση διδάσκεται. Αν την δούμε ως παράθυρο ελευθερίας του ατόμου, μπορείς να δείξεις σε κάποιον πώς να το ανοίγει.

«Π»: Τι σας δίνει ερέθισμα για να γράψετε;
ΣΤ.Π.: Τα ερεθίσματά μου πολλά: μία εικόνα, μία φράση, μία λέξη, ένας ήχος, ένα συναίσθημα… Μία σπίθα αρκεί. Και φυσικά η ανταπόκριση του κόσμου που με τιμά διαβάζοντάς με.

«Π»: Ποιές είναι οι δυσκολίες που συναντά ένας παιδαγωγός στην τάξη;
ΣΤ.Π.: Η κρίση έχει φέρει πολλά προβλήματα στις οικογένειες. Προβλήματα πέρα από τα οικονομικά, τα οποία τραυματίζουν τις ψυχές τους. Κάτω από συνθήκες πίεσης, οι εκπαιδευτικοί προσπαθούν πέρα από το καθαρά μαθησιακό κομμάτι, να θεραπεύουν ψυχές. Και είναι τόσο πολλές αυτές οι ψυχές που έχουν ανάγκη. Τόσο μα τόσο πολλές και καθημερινά…

«Π»: Τι θέση έχει το θέατρο και η ποίηση στο εκπαιδευτικό μας σύστημα ;
ΣΤ.Π.: Μεγάλη αλλά όχι αρκετή. Προσωπικά, θα ήθελα ακόμη πιο δυνατή επαφή της τέχνης γενικά με το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Η τέχνη κάνει θαύματα, να ξέρετε!

«Π»: Ποιό θεωρείτε είναι το δικό σας ποιητικό ύφος;
ΣΤ.Π.: Δύσκολη πραγματικά ερώτηση. Ένα ταξίδι είναι και αφήνομαι να με παρασύρει. Είμαι το μέσον μιας έκφρασης, το μέσον μια καταγραφής του κόσμου γύρω μας.

«Π»: Ποιούς ποιητές ή συγγραφείς θαυμάζετε;
ΣΤ.Π.: Θα αδικήσω πολλούς. Οι κλασικοί μας έχουν αναφερθεί τόσο συχνά που θα ήταν κοινοτοπία να τους ονομάσω. Ψάχνω συχνά άγνωστους συγγραφείς και έχω εκπλαγεί πολύ από τα διαμάντια που συναντώ στο δρόμο αυτό.

«Π»: Πώς επηρεάζει η κρίση την δημιουργία;
ΣΤ.Π.: Η κρίση μπορεί να καταστρέψει αλλά και να ανυψώσει τη δημιουργία. Σε δύσκολους καιρούς ανά την ανθρωπότητα έχουν γραφτεί εξαιρετικά κείμενα.

«Π»: Το 2000-2005 εργάζεστε σε δημοτικό σχολείο του Βερολίνου, ανεβάζετε σε χώρους τέχνης δραματοποιημένα κείμενά σας. Ποια η απήχηση; Αλήθεια, τι κοινό είναι τα παιδιά;
ΣΤ.Π.: Τα κείμενα στο Βερολίνο ήταν κυρίως για ενήλικες. Ως κοινό τα παιδιά είναι αλήθεια μαγικό! Έχει μία αθωότητα και μια ειλικρίνεια που κανείς ποιητής ή συγγραφέας δεν μπορεί να φτάσει. Είναι όμως και δύσκολο κοινό.

«Π»: Μιλήστε μας για το έργο σας «Ο Σίσυφος και το παραβάν» προς τιμή του Ανδρέα Βουτσινά.
ΣΤ.Π.: Είναι ένα έργο που αναφέρεται σε μία επίσκεψη που έκανε ο Σίσυφος στον Όλυμπο. Η αλαζονεία της εξυπνάδας του τον φέρνει σε δύσκολη θέση, ώσπου στο τέλος φτάνει στην αυτογνωσία. Όσο για τον κύριο Βουτσινά, τί να πω… Τιμή μου που υπήρξα φίλος του και μαθητής του τα τελευταία χρόνια της ζωής του.

«Π»: 2009-2016 η ομάδα σας «Οι Ωραίοι των Συκεών», ανεβάζει έργα δικά σας. Εσείς παίζετε, γράφετε, σκηνοθετείτε. Περιγράψτε μας τα συναισθήματά σας;
ΣΤ.Π.: Χορός συναισθημάτων αυτή η ομάδα. Λύπες, χάρες, αγωνίες, προσδοκίες, όνειρα… και ένα μεγάλο «σε αγαπώ» από το κοινό που μας συγκλόνισε!

«Π»: «Με μια βαλίτσα στο χέρι» τίτλος βιβλίου σας που εξαντλήθηκε στον εκδότη. Τι πραγματεύεται;
ΣΤ.Π.: Είναι μια καταγραφή του γύρω κόσμου, των ανθρώπων, της ζωής σε απλή καθημερινή βάση.

«Π»: «Σε θέλω ηθοποιό» τίτλος βιβλίου σας. Είναι ποιητική συλλογή τι περιέχει;
ΣΤ.Π.: Είναι η δεύτερη ποιητική μου συλλογή και αυτή το διάστημα που κατοικούσα στο Βερολίνο. Εδώ εμβάθυνα πιο πολύ στον εσωτερικό κόσμο, στο μυαλό και την ψυχή των ανθρώπων.

«Π»: «Έζησες στην σκιά των άλλων … σκιά και εσύ… Μα οι άλλοι ένα πρωί σου δειξαν με το δάκτυλο την πόρτα της εξόδου και σου είπανε κατάμουτρα έγινες βάρος …φύγε!» Αχολιάστε τους στίχους σας.
ΣΤ.Π.: Πόσο δύσκολη ερώτηση… να με σχολιάσω.. Θα το κάνω όμως. Θέλω να δείξω την αχαριστία των ανθρώπων σε όσους τους ευεργέτησαν. Την αχαριστία ειδικά σε στενό οικογενειακό περιβάλλον.. Αχ, δύσκολα μου βάλατε..!

«Π»: Η ποίηση μπορεί να απαλύνει τις πληγές του χρόνου ;
ΣΤ.Π.: Και να τις απαλύνει και να τις θεραπεύει. Εξαρτάται ποσό ανοιχτός είναι ο άνθρωπος και πόσο έτοιμος να τη δεχτεί.

«Π»: Το 2017 σελίδα τέχνης δική σας στο facebook. Tι περιλαμβάνει, ποιός ο σκοπός της;
ΣΤ.Π.: Να επικοινωνήσω με τον κόσμο, να τον αφουγκραστώ, να τον ακούσω, να μου μιλήσει και να πάρω δύναμη να συνεχίσω!

«Π»: Ποιά τα μελλοντικά σας σχέδια;
ΣΤ.Π.: Θα ήθελα να εκδώσω αυτά που γράφω και να ταξιδεύω ανά την Ελλάδα και να τα παρουσιάζω. Να μιλήσω ζωντανά με αυτούς που μου κάνουν την τιμή να με διαβάζουν.