Ο Σταυρός του Μαρτυρίου

Και κουβαλάει ο πιστός
σταυρόν του μαρτυρίου,
θωρώντας πως αμάρτησε
εις όνομα Κυρίου.

Τάζει το δώρο το μισθό,
να σώσει ό,τι προκάμει
τα χρόνια που επτώχευσε
μην αποβούν χαράμι.

Και άντεξε τις βουρδουλιές
άντεξε και τη χλεύη
μα άδειασαν οι τσέπες του
αδειάσαν και τα σκεύη.

Και σύρεται γονατιστός
στην Τράπεζα την Άγια
μήπως και γίνει πιστευτός
για λίγα αποφάγια.

Σπρώχνουν χορτάτοι
τον κλωτσούν,
σπρώχνουν και πεινασμένοι
πού ‘χουνε μάθει λυγιστοί
να ζουν οι κολασμένοι.

Ποιο είναι το αμάρτημα
που έχω διαπράξει;
Και μέσα απ’ τα χέρια μου
το δίκιο έχουν αρπάξει;

Δεν έβλεπες πως έκλεβαν
αυτοί που κυβερνάνε;
Πως έτρωγαν και έπιναν
χωρίς να σε ρωτάνε;

Έλεγαν η ανάπτυξη
πως γιόμιζε το πιάτο
μα με ‘σπρωξαν και καταγής
εβρέθηκα στο πάτο.

Μαζί, λένε, τα φάγαμε
και πρέπει να πληρώσω
και βγάλανε διαταγές
και βγάλανε φιρμάνι
κι έγιν’ το φωτοστέφανο
ακάνθινο στεφάνι.

Στέκομαι πάνω στο σταυρό
χάνω το ηθικό μου
τον Βαραβά ή το Χριστό,
μια λόγχη στο πλευρό μου.

Γιάνη, να η μητέρα μου,
φίλε και μαθητή μου,
σου δίνω όλα τα χρέη μου
πάρε και τη μνηστή μου.

Πατέρα, ζητώ μια υπέρβαση,
θαρρώ έχεις ξεχάσει,
κάνε στη Δράση Πρόεδρο
τον Ίκαρο μην σκάσει.

Το ξέρω υπονόμευσε
το φίλο του το Ζάκη
που είχε για υπασπιστή
ντυμένο παπαδάκι.

Τον Πέτρο όξος πότισε
με λόγχη ανά χείρας
αυτός που τον ετράταρε
λαγούς νόστιμες χήρας.

Έκανες βλέπεις το γαμπρό
στις Δημοεκλογές
μα τα αυγά, ω Ίκαρε,
δεν βάφουν με χορδές.

Μα πέρα από το χτένισμα
που στα φτερά σου κάνω
πολλά συγχαρητήρια
στην κιμωλία βάνω.

Παράσταση Θεατρική
εν τη Κνωσό ετελέσθει
με Δράση πολιτισμική
και επιτυχία εστεύθει!

Πολλά συγχαρητήρια
στη Δράση δεν αρκούν
και σ’ όλους
τους συντελεστές
παιδιά όλα του Κουν.
Καλή Ανάσταση!