Ψήφος με το βλέμμα στην 6η Ιουλίου

Την Κυριακή στις 5 Ιουλίου θα διεξαχθεί το δημοψήφισμα, όπως αποφάσισε η Βουλή
των Ελλήνων μετά από πρόταση της κυβέρνησης. Το περιεχόμενο του ερωτήματος, το οποίο καλούμεθα να απαντήσουμε με ένα ναι ή ένα όχι, είναι αν συμφωνούμε με τις προτάσεις των εταίρων και δανειστών μας για μια νέα συμφωνία, η υπογραφή της οποίας θα ξεκλειδώσει τη χρηματοδότηση της χώρας μας από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης.

Αυτό όμως ίσχυε μέχρι την Τρίτη 30 Ιουνίου, στις 12 το βράδυ, που έληξε το πρόγραμμα στήριξης στο οποίο είμασταν μέχρι τότε. Από κει και πέρα δεν υπάρχει καμία συμφωνία, κανένα πρόγραμμα, κανένα μνημόνιο, καμία πρόταση – όλα τελείωσαν την Τρίτη το βράδυ. Επομένως, το δημοψήφισμα που θα διεξαχθεί την Κυριακή είναι στην ουσία άνευ περιεχομένου.
Παρόλα αυτά η κυβέρνηση επιμένει στη διεξαγωγή του.
Επιμένει να απαντήσει ο ελληνικός λαός για αυτά για τα οποία θα έπρεπε η ίδια να έχει πάρει αποφάσεις.  Μια υπεύθυνη κυβέρνηση, ένας υπεύθυνος πρωθυπουργός παίρνουν τις αποφάσεις τις οποίες θεωρούν σωστές και μετά κρίνονται από το λαό. Δεν είναι δυνατόν η 85 χρονών πεθερά μου να απαντήσει με ένα ναι ή ένα όχι στις 300 σελίδων προτάσεις των δανειστών μας.
Η εντολή που είχε πάρει η κυβέρνηση στις 25 Ιανουαρίου ήταν για σκληρή διαπραγμάτευση αλλά εντός ευρώ, εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μετά από 5 μήνες διαπραγματεύεσεων με τους εταίρους μας δεν κατόρθωσε να υπογράψει νέα συμφωνία και για το λόγο αυτό έκλεισαν για πρώτη φορά στην ιστορία του σύγχρονου ελληνικού κράτους οι τράπεζες. Από τη στιγμή που είμαστε εκτός προγράμματος, σταματά και η ενίσχυση των ελληνικών τραπεζών από την ΕΚΤ. Κι αν δεν υπάρξει νέα συμφωνία, δεν πρόκειται η ΕΚΤ να στείλει ξανά ούτε ένα ευρώ.
Θυμάμαι πριν τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου σε όλες τις συζητήσεις τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όταν τους έθεταν οι συνομιλητές τους την ερώτηση «καλά όλα αυτά που λέτε, ρε παιδιά, και μεις συμφωνούμε μαζί σας, αλλά αν οι εταίροι μας στη διαπραγμάτευση που θα κάνετε μαζί τους σας πουν “ξεχάστε αυτά που λέτε, δεν μπορούν να γίνουν”, τι θα κάνετε τότε εσείς;», η απάντησή τους ήταν ότι δεν υπάρχει περίπτωση να μην υποχωρήσουν. Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας, σε συνέντευξή του, σε παρόμοια ερώτηση είχε απαντήσει: «Δεν υπάρχει περίπτωση ούτε μία στο εκατομμύριο να μην υποχωρήσει η κα Μέρκελ».
Πέρασαν 5 μήνες και ούτε η κα Μέρκελ υποχώρησε ούτε κανένας άλλος κι έτσι βρεθήκαμε στην κυριολεξία στον αέρα.
Ερχόμαστε τώρα στο δημοψήφισμα της Κυριακής από το αποτέλεσμα του οποίου θα κριθεί το μέλλον της χώρας μας. Τα ΄δυο κυβερνητικά κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ) μαζί με τη Χρυσή Αυγή προτείνουν στον ελληνικό λαό το «όχι». Τα κόμματα της αντιπολίτευσης (Ν.Δ., Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ) προτείνουν το «ναι» και το ΚΚΕ λέει «όχι» και στις προτάσεις των δανειστών και στις προτάσεις της κυβέρνησης – γιατί υπάρχουν και τέτοιες και είναι και κοστολογημένες από την ίδια την κυβέρνηση στα 8 δισ. ευρώ. Αλήθεια, γιατί δεν ετέθησαν στο δημοψήφισμα αυτές οι προτάσεις που θα ήταν και το πιο σωστό και λογικό;
Η κυβέρνηση προτείνει να ψηφίσουμε «όχι» γιατί, όπως λέει, ένα ισχυρό όχι θα αυξήσει τη διαπραγματευτική της δύναμη απέναντι στους εταίρους δανειστές μας. Μπορεί να είναι κι έτσι. Αλλά και η εντολή που είχε πάρει από το λαό στις 25 Γενάρη ισχυρή ήταν αλλά αποτέλεσμα δεν είχαμε. Τι είναι αυτό λοιπόν που θα αναγκάσει τώρα την άλλη πλευρά να υποχωρήσει και να έρθει στις δικές μας θέσεις;
Οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ απαντούν ότι «η οικονομική ζημιά που θα προέλθει από τη μη υπογραφή συμφωνίας και τυχόν έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη θα είναι τέραστια για τις άλλες χώρες και για το λόγο αυτό στο τέλος θα υποχωρήσουν». Οι πρώτες μέρες πάντως με την Ελλάδα εκτός προγράμματος και τις τράπεζες κλειστές δεν έδειξαν ότι ταρακουνήσαμε την παγκόσμια οικονομία. Η οποία βέβαια παγκόσμια οικονομία θα έχει τη δυνατότητα να αναπληρώσει τις όποιες ζημιές της.
Αν το ισχυρό όχι, όπως λέει η κυβέρνηση, είναι ικανό για να υπογραφεί μια νέα συμφωνία έχει καλώς. Αλλά αν δεν δεχτούν και πάλι οι εταίροι μας τους όρους μας, τότε τι θα κάνει η κυβέρνηση; Δεν είναι υποχρεωμένη να ενημερώσει τον ελληνικό λαό ποιο θα είναι το επόμενο βήμα της; Θα συμβιβαστεί ή έχει στο μυαλό της να την κάνουμε με ελαφρά πηδηματάκια από την Ε.Ε. και τη ζώνη του ευρώ;
Είναι δημοκρατικό δικαίωμα οι πολίτες να γνωρίζουν πριν φτάσουν στην κάλπη.
Υπάρχει και η απάντηση του «ναι» στο δημοψήφισμα και όπως λέγεται θα είναι ναι σε συμφωνία, ναι στην Ευρώπη, ναι στο ευρώ. Ένα ναι το οποίο θα μας κρατήσει εντός ευρωζώνης και Ε.Ε. με επώδυνα όμως μέτρα. Και βέβαια οποιαδήποτε συμφωνία υπογραφεί από οποιαδήποτε κυβέρνηση, δεν θα είναι καλή. Θα είναι μια κακή συμφωνία. Καλείται, λοιπόν, ο ελληνικός λαός να αποφασίσει μεταξύ μιας κακής συμφωνίας και μιας καταστροφής.
Επειδή τα πνεύματα είναι οξυμένα και επειδή έχει δημιουργηθεί ένα διχαστικό κλίμα στην κοινωνία με το ναι και το όχι, καλό είναι να πέσουν οι τόνοι από όλους και να πάμε στις κάλπες ψύχαραιμοι και νηφάλιοι αλλά και με τη σκέψη στην επόμενη μέρα. Τι, δηλαδή, θα μας προκύψει από τη Δευτέρα 6 Ιουλίου…
Καλή δύναμη και καλή φώτιση σε όλους!