Ο πόλεμος συνεχίζεται με άλλα Μέσα

Στα τρία προηγούμενα άρθρα μου στον «Παλμό» προσπάθησα να σκιαγραφήσω τις σαθρές βάσεις πάνω στις οποίες στηρίχτηκε η οικοδόμηση της νέας Ελλάδας μετά τον πόλεμο του 1940-44 και τον τρομερό εμφύλιο. Σαθρές βάσεις, με κεντρικό άξονα το συγχωροχάρτι προς τους δωσίλογους και το άνοιγμα των Δημόσιων Υπηρεσιών γι’αυτούς και από την άλλη το κυνήγι των ανταρτών που πολέμησαν τον Κατακτητή, με αποκλεισμό τους από τις δημόσιες θέσεις και την αποστολή τους σε Μακρονήσια, Λέρο, Ζάτουνα και λοιπά… μέρη αναψυχής. Να συμπληρώσω την ανωτέρω προσπάθεια, βάζοντας μία ακόμη παράμετρο.

Oι καινούργιοι κατακτητές οι Άγγλοι, αφού άρχισαν να σκοτώνουν με τις πρώτες 30 δολοφονίες στη συγκέντρωση στο Σύνταγμα, συνέχισαν τους βομβαρδισμούς σε πολλά σημεία της χώρας με άγνωστο αριθμό θυμάτων. Παράλληλα συμπεριφέρονται ως Ύπατοι Αρμοστές σε Αποικία, καθοδηγώντας τις κινήσεις της Κυβέρνησης.
Αργότερα ξεσπάει η επανάσταση των Κυπρίων αδελφών μας, όπου η… σύμμαχος Αγγλία την αντιμετωπίζει με κρεμάλες. Δε μπορεί να ανταπεξέλθει σε δύο μέτωπα εναντίον Ελλήνων. Γι’αυτό παραδίδει τη χώρα μας σε άλλους συμμάχους – κατακτητές, τους Αμερικάνους.
Εδώ θα κλείσω την αναφορά μου στις σαθρές βάσεις που ανέφερα πιο πάνω. Στη συνέχεια, θα προσπαθήσω να εξηγήσω το γιατί η σημερινή κατάντια μας στον οικονομικό τομέα.
Οι Γερμανοί τη βρήκαν την αιτία. Είμαστε, λέει, τεμπέληδες. Αυτό δικαιούνται να το λένε οι περισσότερο εργατικοί από μας. Οι Έλληνες έχουμε εργαστεί δίπλα σε Γερμανούς, και εδώ και στη χώρα τους. Τους ξέρουμε, τους ξέρουμε. Θυμάμαι στη γερμανική κατοχή, κάποιοι δικοί μας έλεγαν τί τον ήθελε ο Χίτλερ τέτοιου είδους πόλεμο με εκατομμύρια νεκρούς! Θα μπορούσε να υποτάξει την Ευρώπη με οικονομικά μέσα.
Δεν γνωρίζω αν ο Σόιμπλε και η Μέρκελ άκουσαν, υιοθέτησαν αυτή την άποψη. Η Μέρκελ σαν ανατολικογερμανίδα γνώριζε από πείρα τη συνταγή αυτή. Η Ανατολική Γερμανία γνώρισε τη φτώχεια που προέκυψε από τις οικονομικές πολιτικές της Δυτικής αδελφής. Ίσως είχαν υπόψη τους και τη φράση κάποιου παλιού Ευρωπαίου οικονομολόγου – πολιτικού (δε θυμάμαι το όνομά του), ο οποίος λέει «μετά το τέλος του πολέμου, ο πόλεμος συνεχίζεται με άλλα μέσα».
Οι Γερμανοί και κάθε εθνικότητας αχόρταγοι λύκοι, ενστερνίστηκαν αυτές τις ιδέες και… επί το έργον.
Ποιά είναι τα όπλα τους; Βλέπω δυο κατηγορίες όπλων. Η μία κατηγορία ακουει στο όνομα «μίζα». Προϋποθέτει την ύπαρξη συνεργατών εντός των τειχών. Η άλλη κατηγορία μας σερβίρει φαρδιές έννοιες με φλου περιεχόμενο, της μορφής, «Ελεύθερη Οικονομία», «Παγκοσμιοποίηση της Οικονομίας», «Ένωση Κρατών για το κοινό καλό».
Για τους δύο πρώτους τίτλους δούλεψε πετυχημένα η ψυχολογία. Η λέξη «Ελευθερία» μας συγκινεί αφάνταστα. Μας φέρνει στο νου ηρωικούς αγώνες, ποτάμια αίματος που χύθηκαν γι’αυτή. Και η λέξη «παγκοσμιοποίηση» είναι μια λέξη μεγαλόπνοου περιεχομένου. Οι φιλόσοφοι, οι ιδεολόγοι είπαν να δημιουργήσουμε τον παγκόσμιο άνθρωπο. Να πετύχουμε την παγκόσμια αδελφοσύνη. Και οι δύο λέξεις μάς προδιαθέτουν ευμενώς.
Και οι τρεις ανωτέρω έννοιες εμπεριέχουν και θετικές πλευρές αλλά οι πλευρές αυτές προϋποθέτουν την ύπαρξη κάποιων στοιχείων άγνωστων σε πολλούς συνανθρώπους μας. Όπως, σεβασμός στον διπλανό μου, αναγνώριση δικαιώματος να ζήσει κι αυτός σαν ελεύθερη προσωπικότητα.
Αυτά προϋποθέτουν ανθρώπους του 3015 μ.Χ. (κατά αισιόδοξη εκδοχή), τέτοιους που αμφιβάλλω αν θα προλάβει να τους γνωρίσει ο πλανήτης μας, πριν από την ολοκληρωτική καταστροφή του. Η μανία για απόκτηση πλούτου, απεριόριστου πλούτου, αν και δεν διακατέχει μεγάλο ποσοστό από μας, εντούτοις βάζει σε κίνδυνο το κοινό μας σπίτι, τη Γη. Ο Κορνήλιος Καστοριάδης το λέει κάπως αλλιώς. Η μανία πλουτισμού θα σκοντάψει στις αντοχές του πλανήτη μας.
Επί του θέματός μας, στη στενή του μορφή. Να αναφέρω συγκεκριμένα παραδείγματα χρήσης των όπλων από τους αχόρταγους.
Βρέθηκα το 1962 σε ένα Σχολείο του ΟΤΕ, που μας μάθαινε πώς λειτουργεί ο Οργανισμός. Είχα απορίες και έκανα ερωτήσεις στους διδάσκοντες.
– Γιατί ο ΟΤΕ δε δίνει τηλέφωνα όταν ζητηθούν και περιμένουμε δεκαετίες για να το αποκτήσουμε;
– Άκου μια ιστοριούλα, μου λέει ο διδάσκων μηχανικός. Ο Οργανισμός δημιουργήθηκε το 1949. Το 1951 οι μηχανικοί, αφού εκπονήσαμε μελέτη για τη δημιουργία εργαστασίου τηλεπικοινωνιακού υλικού, την υποβάλλαμε στον αρμόδιο Υπουργό για έγκριση. Ακόμα περιμένουμε την έγκριση. Ζητάμε την έγκριση από το Υπουργείο Οικονομικών να μας επιτρέψει την εισαγωγή τέτοιου πανάκριβου υλικού από ξένους, ΙΤΤ, RCA, WESTERN UNION, ZIEMENS, μας απαντάει, δεν μου το επιτρέπει το ισοζύγιο πληρωμών.
Αυτό το εμπόδιο του ισοζυγίου πληρωμών αργότερα «παρακάμφθηκε» με τη γνωστή από το 1821 πρακτική του εξωτερικού δανεισμού, μέχρι που μας έφτασε στο σημερινό χάλι.
Τούτο να το πούμε και αλλιώς, για να γίνει περισσότερο κατανοητό. Μπορούμε να κάνουμε εξαγωγές 100, αλλά χρειαζόμαστε να κάνουμε εισαγωγές των 150. Οπότε τα 50 τα δανειζόμαστε με επιτόκιο… ό,τι πει ο δανειστής.
– Αυτή η έλλειψη τηλεφώνων, συνεχίζει να μου λέει ο μηχανικός, θα εξαλειφθεί στο κοντινό μέλλον, με την ανάπτυξη κινητής τηλεφωνίας από τον ΟΤΕ.
Έμεινα άναυδος. Τι είναι αυτό, ρωτάω. Έχουμε δημιουργήσει το κινητό τηλέφωνο, απαντάει. Τώρα βρίσκεται στο στάδιο της δοκιμής. Έχουμε διαθέσει τέτοια τηλέφωνα σε δώδεκα ταξιτζήδες στη Θεσσαλονίκη, μήνες τώρα, και δεν παρουσίασαν πρόβλημα. Πιστεύουμε όλα να πάνε καλά.
Θα ήταν μια παγκόσμια πρωτοπορία. Τι απέγινε; Είχε την τύχη του εργοστασίου τηλεπικοινωνιακού υλικού.
Τρίτον. Μετά από 25-30 χρόνια πλασαρίστηκε στη διεθνή αγορά το κινητό τηλέφωνο, εξ όσων θυμάμαι, των Αμερικανών και των Φινλανδών. Να προωθήσει το ξένο κινητό στην ελληνική αγορά, ζήτησε ο ΟΤΕ από τους αρμόδιους να εγκρίνουν. Η απάντηση «όχι ακόμα» δεν ξέρω αν δόθηκε έστω προφορικά ή την έδωσαν δια της σιωπής τους. Περίμεναν μέχρι τη ξένη PANAFON (σήμερα VODAFON) να δημιουργήσει ένα πελατολόγιο ενός εκατομμυρίου χρηστών και επίσης η ξένη WIND 300-400 χιλιάδων. Μετά ευαρεστήθηκαν ν’απαντήσουν, ΝΑΙ προχωρήστε και δημιουργήθηκε η COSMOTE.
Δεν έδωσα ρητές απαντήσεις στα τρία ερωτήματα. Αν, αναγνώστη, το μυαλό σου πήγε στις μίζες, εγώ δεν είπα τίποτα! Γνωριστήκαμε πια. Μόνο να μην αφαιρέσετε την ευθύνη από τους ξένους κλέφτες, όπως κάνουν πολλοι από μας. «Αυτοί έκαναν τη δουλειά τους, οι δικοί μας φταίνε». Πρόχειρη απάντηση! Έρχεται ο άλλος με το κλειδί του μιζαδόρου, μπαίνει, αλωνίζει, αδειάζει τις τσέπες μας. Καμία ευθύνη. Και μιλάμε για συνεταιράκια που συμφωνήσαμε συνεργασία για το κοινό καλό. Μας αδειάζουν τις τσέπες κι εμείς το ρίχνουμε στο δανεισμό.
Φέρτε τα πίσω, μας λένε μετά και συμφωνεί να τα δώσουμε και ο φίλος μου Νέστορας («Παλμός» 26/6/2015) Τα κλεμμένα πήραμε ως «δάνεια». Εμείς έχουμε ευθύνη, αλλά είναι άλλου είδους. Τα είπα στα προηγούμενα άρθρα και πρέπει να συμπληρωθούν. Να δούμε αν μου το επιτρέψει το… καλοκαίρι.