Διαχωρίζουν τη θέση τους

Διαχωρίζουν τη θέση τους

Με δύο ξεχωριστές επιστολές – τις οποίες φιλοξενούμε στις σελίδες 10-11, οι δύο δημοτικοί σύβμουλοι της παράταξης «Ενότητα για την Ανατροπή στο Γαλάτσι», η οποία στις τελευταίες δημοτικές κλογές στηρίχθηκε από το ΣΥΡΙΖΑ διαχωρίζουν τη θέση τους από τις επιλογές της κυβέρνησης και λένε και οι δυο τους όχι στο τρίτο μνημόνιο.

Χαρακτηριστικό είναι το απόσπασμα από τη δήλωση του Σπύρου Παναγιώτου, ο οποίος λέει: «Η κυβέρνηση Τσίπρα ξέχασε όσα διακήρυσσε. Αντί να σταματήσει τις πολιτικές λιτότητας και ύφεσης φέρνει για ψήφιση ένα τρίτο μνημόνιο που δεν θα τολμούσε καμιά μνημονιακή κυβέρνηση του παρελθόντος να φέρει. Αντί να σκίσει το μνημόνιο έσκισε τις προεκλογικές της δεσμεύσεις, τις προγραμματικές της διακηρύξεις.
Το σπουδαιότερο ψαλίδισε – ακύρωσε τις ελπίδες όχι μόνο των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ αλλά ενός ολόκληρου λαού που τη στήριξε ολόψυχα. Ποιος τολμά να ξεχάσει ότι τα όσα αποσβολωμένοι παρακολουθούμε αυτές τις μέρες έρχονται λίγες μόνο μέρες από ένα περήφανο, εκκωφαντικό ΟΧΙ του ελληνικού λαού που τάραξε τις συνειδήσεις των απλών ανθρώπων σε όλο το κόσμο; Είναι αλήθεια ότι στη συμφωνία αυτή οδηγήθηκε κάτω από αφόρητες πιέσεις και εκβιασμούς. Δεν μπορεί όμως αυτή αλήθεια να αποτελέσει δικαιολογία των όσων δρομολογούνται σήμερα.»
Και καταλήγει λέγοντας: «Είμαι αποφασισμένος να συνεχίζω να προσφέρω τις υπηρεσίες μου στους πολίτες του Γαλατσίου μέσα από το πρόγραμμα της Δημοτικής Κίνησης «Ενότητα για την Ανατροπή» που στις σημερινές συνθήκες διατηρεί την επικαιρότητα και την σημασία του. Την ίδια στιγμή, έχοντας επίγνωση ότι εκλέχτηκα στο Δημοτικό Συμβούλιο ως επικεφαλής μιας Δημοτικής Κίνησης που υποστηρίχτηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ – με τις επιλογές της κυβέρνησης του οποίου διαφωνώ και διαχωρίζομαι δημόσια – θέτω την πρόθεση μου αυτή στη κρίση των μελών της Ενότητας για την Ανατροπή, την απόφαση των οποίων θα αποδεχθώ πλήρως.  
Το ίδιο σκληρή απένταντι στην κυβέρνσηση του ΣΥΡΙΖΑ αλλά χωρίς να θέτει θέμα παραίτησής του είναι κα η επιστολή του Άρη Παπαδοκωστόπουλου, του άλλου δημοτικού συμβουλύ της παράταξης, ο οποίος χαρακτηριστικά λέει: «Με σοκ και δέος παρακολουθεί ο ελληνικός λαός να μετατρέπεται το ηχηρό «όχι στα μνημόνια» του δημοψηφίσματος σε ένα τρίτο μνημόνιο. Παρακολουθεί τη κυβέρνηση του Σύριζα, την κυβέρνηση της «πρώτη φορά Αριστεράς» να φέρνει μια συμφωνία καταστροφική για τη χώρα, τόσο σε επίπεδο οικονομίας αλλά και εθνικής κυριαρχίας και δημοκρατίας. Αυτή τη δύσκολη συγκυρία η ηγεσία του Σύριζα δεν επέλεξε να πει την αλήθεια στο λαό και να τον προετοιμάσει για όλα τα ενδεχόμενα. Ξέχασε το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, τις προεκλογικές δεσμεύσεις αλλά και τις προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης και υποσχέθηκε να πετύχει μια «έντιμη συμφωνία» μέσα από μια πραγματική διαπραγμάτευση. Κάλεσε το λαό σε δημοψήφισμα  και όταν αυτός μέσα από τις κραυγές των καναλιών και του παλιού φθαρμένου πολιτικού συστήματος και με κλειστές τράπεζες απάντησε με ένα ηχηρό ΟΧΙ που συγκλόνισε όλο τον κόσμο, αλλοίωσε  αυτό το αποτέλεσμα και πήγε στις διαπραγματεύσεις επιδιώκοντας πάση θυσία συμφωνία μετατρέποντας το περήφανο όχι του λαού σε ένα δουλικό ναι.»

Mόνη λύση κυβέρνηση αλά Μόντι

Από τον Απρίλη του 2010 μέχρι τις 13 Ιουλίου 2015 επικρατούσε στην ελληνική πολιτική σκηνή, στα κόμματα, στην κοινωνία την ίδια ο διαχωρισμός σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς. Μετά την υπογραφή της συμφωνίας ή το τρίτου μνημονίου από τον Αλέξη Τσίπρα, ο διαχωρισμός αυτός έπαψε να υφίσταται.

Κι έπαψε να υφίσταται διότι απεδείχθη περίτρανα ότι και στα δύο προηγούμενα μνημόνια που υπέγραψαν άλλες κυβερνήσεις δεν υπήρχε, δυστυχώς, άλλος δρόμος. Άλλος δρόμος υπάρχει μόνο στη φαντασία του Παναγιώτη Λαφαζάνη κι όσων τον ακολουθούν αλλά μέχρι σήμερα τέτοιος δρόμος δεν έχει διατυπωθεί. Και ο Πρωθυπουργός εξάλλου τα ίδια λέει προς τους – πρώην οσονούπω – συντρόφους του: «Αν κάποιοι πιστεύουν ότι το εναλλακτικό αριστερό σχέδιο είναι το σχέδιο Σόιμπλε, η αρπαγή του στοκ των χαρτονομισμάτων της ΕΚΤ ή το να δίνουμε στους συνταξιούχους χαρτάκια IOU αντί για συντάξεις, να βγουν να το εξηγήσουν στον ελληνικό λαό.»
Αφού, λοιπόν, και τα δύο κυβερνώντα κόμματα ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και τα τρία από τα πέντε κόμματα της αντιπολίτευσης, Ν.Δ. – Ποτάμι – ΠΑΣΟΚ, δέχονται ότι η μόνη λύση για να παραμείνει η χώρα μας εντός ευρωζώνης είναι η υπογραφή και η εφαμρογή στη συνέχεια του τρίτου μνημονίου, γιατί δεν κάνουν ό,τι έκαναν τα ιταλικά πολιτικά κόμματα πριν από περίπου δύο χρόνια; Να στηρίξουν δηλαδή μια κυβέρνηση αλά Μάριο Μόντι. Να στηρίξουν και τα πέντε κόμματα μια κυβέρνηση τεχνοκρατών για δύο το λιγότερο χρόνια έτσι ώστε να ξεκολλήσουμε από τη λάσπη κι ας πάμε μετά σε εκλογές. Μπορεί τα προαπαιτούμενα να ψηφίστηκαν από τα 2/3 και πλέον των βουλευτών, μπορεί η τελική συμφωνία να υπογραφεί από τον Αλέξη Τσίπρα στα τέλη Αυγούστου, το δύσκολο όμως κομμάτι θα έρθει αργότερα κι είναι αυτό της εφαμογής των μέτρων. Όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός δηλώνει ότι δεν πιστεύει στη συμφωνία την οποία ο ίδιος υπέγραψε, πώς θα πείσει τους πολίτες να εφαρμόσουν αυτά τα οποία υπέγραψε και ψήφισε;
Ούτε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ θα μπορέσει να φέρει εις πέρας το πρόγραμμα ούτε κανένα άλλο κόμμα μόνο του. Εξάλλου το πρόσφατο παρελθόν διδάσκει. Και ο Γιώργος Παπανδρέου πίστευε ότι θα καταφέρει μόνος του με το πρώτο μνημόνιο αλλά απεδείχθεί ότι έκανε λάθος.
Γι’αυτό η μόνη ενδεδειγμένη λύση είναι η δημιουργία μιας κυβέρνησης τεχνοκρατών με τη συμμετοχή πολτικών προσώπων τα οποία θα διαθέτουν την έξωθεν καλή μαρτυρία και η οποία κυβέρνηση θα αναλάβει το δύσκολο έργο της εφαρμογής των σκληρών και επώδυνων μέτρων.
Οι πρόωρες εκλογές, οι οποίες υπολογίζονται για το φθινόπωρο δεν πρόκειται να προσφέρουν καμία λύση. Όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, όποια κυβέρνηση κι αν προκύψει, λύση δεν πρόκειται να υπάρξει. Το κακώς εννοούμενο πολιτικό κόστος θα φρενάρει και πάλι τις μεταρρυθμίσεις. Αν αποτύχει και το τρίτο μνημόνιο, είναι σίγουρο πλέον ότι δεν πρόκειται να υπάρξει τέταρτο πρόγραμμα στήριξης αλλά θα υπάρξει σίγουρα χρεοκοπία.