Αλλαγή πολιτικού σκηνικού

Η υπογραφή του τρίτου μνημονίου από τον Αλέξη Τσίπρα και την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ θα φέρει, όπως δείχνουν τα πράγματα, και αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό.
Ήδη έχουν διαφοροποιηθεί 32 βουλευτές από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι την προηγούμενη βδομάδα δεν ψήφισαν τα δύο προαπαιτούμενα νομοσχέδια.

Η ομάδα αυτή, με επικεφαλής τον Παναγιώτη Λαφαζάνη της Αριστερής Πλατφόρμας, δηλώνει απερίφραστα πλέον ότι μοναδική λύση και διέξοδος για τη χώρα μας είναι η επιστροφή στη δραχμή και καλεί την κυβέρνηση να διακόψει άμεσα τις διαπραγαμτεύσεις με την Τρόικα.
Από την άλλη δηλώνουν ότι στηρίζουν την κυβέρνηση. Τώρα πώς γίνεται να μην ψηφίζουν τα νομοσχέδια που εισάγει προς ψήφιση η κυβέρνηση και ταυτοχρόνως να λένε ότι στηρίζουν την κυβέρνηση, η οποία θα υλοποιήσει τις δεσμεύσεις που απορρέουν από τους ψηφισθέντες νόμους, μόνο αυτοί το γνωρίζουν! Εδώ η επιστήμη σηκώνει ψηλά τα χέρια.
Αυτή η τραγελαφική κατάσταση, όπως καταλαβαίνετε, δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ καιρό. Είναι σίγουρο πλέον ότι ο Αλέξης Τσίπρας και ο Παναγιώτης Λαφαζάνης θα ακολουθήσουν ξεχωριστούς δρόμους.
Στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, οι οποίες μάλλον θα διεξαχθούν το φθινόπωρο, ο ΣΥΡΙΖΑ και η Αριστερή Πλατφόρμα θα είναι δύο ξεχωριστά κόμματα.
Η αριστερή Πλατφόρμα ή όπως αλλιώς θα λέγεται, θα είναι το αριστερό αντιμνημονιακό κόμμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον έχει ενταχθεί στα μνημονιακά κόμματα και η πολιτική του επιβίωση θα εξαρτηθεί από τη δυνατότητα του Αλέξη Τσίπρα να τον μετασχηματίσει σε ένα κεντροαριστερό σύγχρονο κόμμα. Ο  ΣΥΡΙΖΑ θα κερδίσει πολιτική, αν μετατοπιστεί προς το κέντρο και οι θέσεις του γίνουν πιο ρεαλιστικές.
Προς το κέντρο όμως φαίνεται ότι βλέπει και η Ν.Δ., με τον προσωρινό πρόεδρο Βαγγέλη Μεϊμαράκη. Επανέρχεται στο προσκήνιο η θεωρία του μεσαίου χώρου. Είναι γεγονός ότι επί Αντώνη Σαμαρά το κόμμα είχε μπατάρει πολύ δεξιά. Η νέα ηγεσία της θα προσπαθήσει να προσεταιριστεί τους ψηφοφόρους του κέντρου γιατί αυτοί είναι που δίνουν τη νική και την πρωτιά στις εκλογές.
Στον πολύπαθο αυτό πολιτικό χώρο μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ. υπάρχουν τέσσερα κόμματα της λεγόμενης κεντροαριστρεράς ή σοσιαλδημοκρατίας (Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ, ΚΙΔΗΣΟ, ΔΗΜΑΡ) και δέκα τουλάχιστον πολιτικές κινήσεις. Τα ποσοστά όλων μαζί με βάση τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές ανέρχονται στο 13%. Αν θέλουν όμως να επιβιώσουν και να αντέξουν στην πίεση που θα δεχτθούν και από αριστερά και απο δεξιά, θα πρέπει στις επόμενες βουλευτικές εκλογές να συνεργαστούν. Αν συμμετάσχουν στις εκλογές σαν συνασπισμός κομμάτων θα αποκτήσουν δυναμική και το 13% θα ξεπεράσει σίγουρα το 20%. Τ
Το εγχείρημα μπορεί να θεωρείται δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο. Αν όλοι σκεφτούν πρώτα το συμφέρον της χώρας και μετά το δικό τους πολιτκό μέλλον, τότε η συνεργασία αυτή μπορεί να προχωρήσει.
Οι ΑΝΕΛ, ο κυβερνητικός εταίρος του ΣΥΡΙΖΑ, θα είναι το κόμμα το οποίο θα δώσει μεγάλη μάχη για να μπει στη Βουλή αν στις επόμενες βουλευτικές εκλογές κατέβει αυτόνομα. Κι αυτό διότι μετά την ψήφιση του τρίτου μνημονίου έχει πάει περίπατο η πολιτική του, η οποία στηριζόταν στην αντιμνημονιακή θεώρηση και μόνο. Ακούγεται ότι μπορεί να επιστρέψουν όλοι στην αγκαλιά της μητέρας παράταξης Ν.Δ. ή να κατέλθουν συνεργαζόμενοι με το ΣΥΡΙΖΑ.
Το κόμμα της Χρυσής Αυγής, αν δεν προκύψιε άλλο ακροδεξιό κόμμα, θα είναι η δεξαμενή των δυσαρεστημένων και αντιμνημονιακών δεξιών ψηφοφόρων.
Τέλος, το ΚΚΕ ίσως αντιμετωπίσει προβλήματα στα εκλογικά του ποσοστά αφού η αριστερή πλατφόρμα θα γίνει το ανάχωμα για τους αριστερούς αντιμνημονιακούς ψηφοφόρους.
Κλείνοντας το σύντομο αυτό σχόλιο επαναλαμβάνω αυτό που έγραφα στο προηγούμενο φύλλο ότι οι ενδεχόμενες βουλευτικές εκλογές του φθινοπώρου δεν πρόκειται να προσφέρουν καμία λύση. Η μόνη λύση είναι μια κυβέρνηση τεχνοκρατών με τη στήριξη των πέντε κομμάτων της σημερινής βουλής (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ. Ν.Δ., Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ) τα οποία αποδέχονται και ψηφίζουν τη νέα συμφωνία για παραμονή της χώρας μας στην ευρωζώνη.