Ο Απόστολος Δασκαλόπουλος είναι απόφοιτος της Ιστορικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Μόσχας «Lomonosov» και κάτοχος Μaster of Arts. Έχει διατελέσει Επιστημονικός Συνεργάτης ΚΕΠΕ ως σύμβουλος ανάπτυξης Νομάρχη Άρτας (1985-1988), Ειδικός Σύμβουλος Δημάρχου Καλλιθέας για ζητήματα οργάνωσης, διαχείρισης και σχεδιασμού κοινοτικών προγραμμάτων (1988-1990), Επιστημονικός Συνεργάτης Δημοτικής Επιχείρησης Δ. Καλλιθέας σε ζητήματα οργάνωσης, διαχείρισης και σχεδιασμού Κοινοτικών Προγραμμάτων με ειδική απασχόληση τα προγράμματα Επαγγελματικής Κατάρτισης ΕΚΤ Poverty 3, Horizon, Now και Helios, Συνεργάτης του Κέντρου Βρεφών «Μητέρα» για την Οργάνωση Προγράμματος Μονογονεϊκών Οικογενειών καθώς και Επιστημονικός Συνεργάτης στη Γ.Γ. Πρόνοιας του Υπουργείου Υγείας. Έχει χρηματίσει Διευθυντής του Εξειδικευμένου Κέντρου Επαγγελματικής Κατάρτισης Τυφλών «Πρόοδος», Διευθυντής του Κέντρου Ατόμων με Προβλήματα Όρασης και Πρόσθετες Ειδικές Ανάγκες «Επικοινωνία».
Είναι Σύμβουλος Διοίκησης στο Σωματείο «Θησέας» του Δήμου Καλλιθέας για την αντιμετώπιση των εξαρτήσεων (ναρκωτικά, αλκοόλ, διαδίκτυο κ.α.).
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΜΑΙΡΗ ΓΚΙΩΝΗ – ΛΑΡΕΝΤΖΑΚΗ
«ΠΑΛΜΟΣ»: Σε ποιό περιβάλλον γεννηθήκατε και πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια;
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα, στην εργατική συνοικία των Κάτω Πετραλώνων. Την εποχή που η Λ. Χαμοστέρνας ήταν ακόμη ρέμα.
Πέρασα ξένοιαστα παιδικά χρόνια. Όπως των περισσότερων παιδιών που περνούν κάποια χρόνια για να κατανοήσουν ότι οι γονείς τους θυσιάζουν δικές τους απολαύσεις, προκειμένου τα παιδιά τους μη νοιώσουν μειονεκτικά έναντι κάποιων άλλων.
«Π»: Τί είναι για εσάς ποίηση;
ΑΠ.Δ.: Ό,τι είναι για όλους. Και αυτούς που την δημιουργούν και αυτούς που την καταναλώνουν. Ανάγκη έκφρασης κι επικοινωνίας συναισθημάτων, με σκοπό την συνάντηση ομοιοπαθών ανθρώπων. Και εννοώ την πνευματική συνάντηση.
«Π»: Πότε ξεκινήσατε να γράφετε;
ΑΠ.Δ.: Ξεκίνησα να γράφω όντας φοιτητής στη Μόσχα στα χρόνια του Σοσιαλισμού.
«Π»: Τί σας εμπνέει;
ΑΠ.Δ.: Βασική πηγή έμπνευσης είναι ασφαλώς τα βιώματά μου. Όμως επίκεντρο του ενδιαφέροντός μου είναι οι ανθρώπινες σχέσεις κι η ανάγκη ανύψωσής τους να αγγίξουν την ιδανικότητα. Ο ιδανικός έρωτας, η προδοσία κι η αχαριστία είναι μερικά από τα θέματα που συναντά κανείς στα ποιήματά μου.
«Π»: Γιατί δεν έχετε εκδώσει μέχρι τώρα;
ΑΠ.Δ.: Ξεκίνησα να γράφω ικανοποιώντας μια εσωτερική μου ανάγκη. Δεν πίστευα ποτέ ότι οι δικές μου ανησυχίες μπορεί να απασχολούσαν κι άλλους. Έτσι δεν με απασχολούσε η περίπτωση της έκδοσης. Αυτό άλλαξε από την στιγμή που τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης έγιναν όχημα επικοινωνίας κάποιων ποιημάτων μου και διαπίστωσα ότι οι σκέψεις μου τελικά αφορούν κι άλλους.
«Π»: Πώς πιστεύετε ότι λειτουργεί η ποίηση στον άνθρωπο;
ΑΠ.Δ.: Νομίζω πως μερικές φορές λειτουργεί λυτρωτικά νοιώθοντας ότι δεν είσαι μόνος, άλλοτε επιτείνει την ανάγκη του αναστοχασμού για τις αξίες της ζωής κι άλλοτε προωθητικά για ανατροπές. Σε κάθε περίπτωση όμως η επίδρασή της είναι με θετικό πρόσημο.
«Π»: Ο δρόμος των ποιητών οδηγεί στην κουλτούρα των δημοσίων σχέσεων;
ΑΠ.Δ.: Γενικά ως αναγκαίο κακό αφού έχει τρομακτικές συνέπειες στην κοινωνικές συμπεριφορές κι όχι μόνο. Εννοώ και την αλλαγή στις πολιτικές συμπεριφορές αφού πολλές από τα πολιτικά μέτρα που λαμβάνονται θίγουν επικίνδυνα τον πυρήνα των δημοκρατικών ελευθεριών.
«Π»: Η τέχνη και οι άνθρωποί της πάντα θα είναι οι πρώτοι που θα θυσιάζονται στις εκάστοτε δυσκολίες;
ΑΠ.Δ.: Φαίνεται πως στο επίπεδο πολιτισμικής ανάπτυξης που βρίσκεται η ανθρωπότητα σήμερα, ο πολιτισμός στα δύσκολα αντιμετωπίζεται ως πολυτέλεια η οποία μπορεί και πρέπει να θυσιαστεί. Έτσι γίνεται ότι οι πρώτοι που θυσιάζονται είναι οι άνθρωποι που τον παράγουν. Τούτο δεν είναι άσχετο κι από την επιρροή που ασκούν μακροπρόθεσμα οι τέχνες στην καλλιέργεια αξιών και συμπεριφορών.
«Π»: Ποιά είναι κατά τη γνώμη σας η δύναμη των λέξεων;
ΑΠ.Δ.: Ο λόγος, η μεγάλη κατάκτηση του ανθρώπου στην προσπάθεια του να επικοινωνήσει τις σκέψεις του, αποτέλεσε σημαντικό παράγοντα στην διαμόρφωση των κοινωνιών των ανθρώπων. Και μόνο αυτό φανερώνει την σημαντικότητά του στην ανθρώπινη δημιουργία κι επικοινωνία. Και μόνο αυτό φανερώνει τη δύναμη των λέξεων.
«Π»: Χωρά ο κόσμος σε μια πρόταση;
ΑΠ.Δ.: Υπάρχει κι έχει διατυπωθεί από τον Ιρλανδό ποιητή Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς, ο οποίος λέει λοιπόν, «υπάρχει κι ένας άλλος κόσμος αλλά είναι μέσα σ’ αυτόν εδώ». Προσθέτω ότι εμείς έχουμε την ευθύνη να τον ανακαλύψουμε.
«Π»: «Άκου, μην εγκαταλείπεις ποτέ το όνειρό σου, της ίδιας της ζωής σου, δολοφόνος μη γίνεις», δικοί σας στίχοι. Τί ονειρεύεστε;
ΑΠ.Δ.: Ονειρεύομαι έναν κόσμο απαλλαγμένο από τις αιτίες που λειτουργούν ως διαχωριστικές γραμμές στις ανθρώπινες κοινωνίες κατατάσσοντας τους ανθρώπους σε ικανούς κι ανίκανους, έξυπνους και καθυστερημένους, υγιείς κι ανάπηρους, ισχυρούς κι αδυνάτους. Ονειρεύομαι την Κοινωνία της Ουτοπίας. Την Κοινωνία της Ευτυχίας, όπως λέω εγώ.
«Π»: Ως ιστορικός, με τί χρώματα μελάνι πιστεύετε πως γράφεται σήμερα η Ιστορία της ανθρωπότητας;
ΑΠ.Δ.: Αν και η ιστορία γράφεται αφού απομακρυνθεί χρονικά κάποιος από τα γεγονότα, οφείλω, ως παρατηρητής των γεγονότων που κυριαρχούν σήμερα, να διατυπώσω την άποψη, ότι η ανθρωπότητα περνά μία από τις πλέον δύσκολες φάσεις της, παραδομένη κυριολεκτικά στην πολιτική των εθνικών διεκδικήσεων που γίνονται επικινδυνότερες όταν καμουφλάρονται με την προβολή των υπερεθνικών. Τα χρώματα και τα λόγια που θα επέλεγα θα ήταν γκρίζα και μελαγχολικά.
«Π»: Τί θαυμάζετε;
ΑΠ.Δ.: Η καρτερικότητα, η υπομονή και η γενναιοδωρία είναι για μένα οι σπουδαιότερες αρετές.
«Π»: Το περιβάλλον σας είναι υποστηρικτικό στην ποιητική σας γραφή;
ΑΠ.Δ.: Άλλοτε γοητεύεται με αυτή μου την ενασχόληση κι άλλοτε εκνευρίζεται. Είναι θέμα στιγμής και διάθεσης.
«Π»: Ως αντιπρόεδρος του Κέντρου Εκπαίδευσης και Αποκατάτασης Τυφλών Καλλιθέας, πώς είναι σήμερα η εκπαίδευση τους στη χώρα μας; Ποιά είναι τα προβλήματά τους σήμερα;
ΑΠ.Δ.: Παρ’όλο που η κατάσταση όσον αφορά τη θέση των τυφλών, αλλά και γενικότερα των αναπήρων, στην κοινωνία έχει βελτιωθεί σημαντικά τα τελευταία 20 -30 χρόνια, κυρίως νομοθετικά, εν τούτοις οι συμπεριφορές των ανθρώπων δεν δείχνουν να συμβαδίζουν με αυτές. Χρειάζεται αδιάκοπη εκπαίδευση που πρέπει να αρχίζει από τις πολύ μικρές ηλικίες, ώστε να αλλάξουν οι συνειδήσεις αποτυπώνοντας σε αυτές τις αξίες της ισότητας, της διαφορετικότητας και των ίσων ευκαιριών.
«Π»: Τί γεννά, κατά τη γνώμη σας, η ελευθερία της έκφρασης;
ΑΠ.Δ.: Ανθρώπους που ανακαλύπτουν την αξία της ελευθερίας, την γονιμότητα του ανοικτού διαλόγου, την ανάγκη εξέλιξης των ιδεών.
«Π»: Τί σας θυμώνει;
ΑΠ.Δ.: Πρωτίστως ο ωχαδερφισμός. Η αντίληψη πολλών που, κατανοώντας τις παθογένειες της ζωής μου, δηλώνουν δύσπιστοι ως προς το αν έχουν την δύναμη να τις διορθώσουν.
«Π»: Τί ετοιμάζετε;
ΑΠ.Δ.: Την έκδοση της πρώτης συλλογής ποιημάτων μου. Θα δούμε. Επιτρέψτε μου όμως κλείνοντας να σας ευχαριστήσω για την ευκαιρία που μου δώσατε να επικοινωνήσω με το κοινό σας. Σας εύχομαι κάθε επιτυχία.
