Καλό ταξίδι, φίλε!

Την προηγούμενη βδομάδα δεν ήμουν πιστός στο ραντεβού μας για την κουβεντούλα μας από αυτή εδώ τη στήλη γιατί έφυγα εκτάκτως ταξίδι στη γενέτειρά μου, στο Λαμπέτι. Πήγα για να επιτελέσω ένα θλιβερό καθήκον, να συνοδεύσω έναν καλό φίλο στο τελευταίο ταξίδι της ζωής του.

Θαρραλέα αλλά άνιση η μάχη που έδωσε, η οποία κράτησε πολύ λίγο. Σε δύο μήνες αφότου εισήχθη στο νοσοκομείο, έφυγε από κοντά μας ο πολύ καλός φίλος Νίκος Μπουγάς. Το γεγονός αυτό της απώλειάς του το αναφέρω όχι μόνο γιατί ήταν ένας πολύ καλός φίλος αλλά ήταν συγχρόνως και συμπολίτης μας.
Το σπίτι του είναι στην Παναγίτσα και πάνω από 25 χρόνια ήταν καθηγητής μαθηματικός στο 1ο Λύκειο Γαλατσίου, στην Γκράβα. Πολλοί σημερινοί επιστήμονες και επαγγελματίες της πόλης μας ήταν κάποτε μαθητές του και σίγουρα θα έχουν όλοι τους τις καλύτερες αναμνήσεις από τα μαθητικά τους χρόνια μαζί του. Διότι ο χαρακτήρας του Νίκου ήταν τέτοιος που σε κέρδιζε είτε ήταν στην έδρα και δίδασκε είτε ήταν στο καφενείο και έπαιζες μαζί του δηλωτή.
Εδώ και 8 χρόνια περίπου είχε εγκατασταθεί μόνιμα στο χωριό, στο υπέροχο κτήμα του από διάφορα οπωροφόρα δέντρα, με τις κότες του σε μια γωνιά και το σπίτι του στη μέση. Όλα φτιαγμένα με τα ίδια του τα χέρια.
Ο Νίκος ήταν σημείο αναφοράς για μένα και για ορισμένους ακόμα φίλους κάθε φορά που κατηφορίζαμε στο χωριό.
Όπως λένε και οι συνάδελφοι καθηγητές του, στο αποχαιρετιστήριο γράμμα τους (σελ. 7), τον διέκρινε η πραότητα, η απλότητα, η ηρεμία, το χιούμορ και η ευσυνειδησία. Αυτός ήταν ο φίλος μας ο Νίκος, αυτός ήταν ο φίλος καθηγητής των 2.500 περίπου μαθητών του 1ου Λυκείου της Γκράβας, στους οποίους δίδαξε όλα αυτά τα χρόνια.
Εγώ δεν πρόκειται να τον ξεχάσω γιατί κάθε μέρα στο γραφείο μου του λέω «καλημέρα». Έχω ακόμα το γλαστράκι με το φυτό που μου έφερε δώρο πριν 20 χρόνια στα εγκαίνια των γραφείων του «ΠΑΛΜΟΥ» στην οδό Χανίων. Δεν ξέρω το όνομα του φυτού αλλά εγώ το βάφτισα Νίκο.
Καλό ταξίδι, φίλε!
Θερμά συλλυπητήρια στις δύο κόρες του, Μαρία και Βασιλική, και στη γυναίκα του, Όλγα.
———————————————————————————————————-

Αλλού η στάση, αλλού το στέγαστρο

Έχουν περάσει πάνω από 2 χρόνια, όπως μας καταγγέλουν αναγνώστε μας, που η στάση των λεωφορείων στη Λ. Βεΐκου στην κατεύθυνση προς Ολυμπιακό Στάδιο και στο ύψος της πεζογέφυρας έχει πάρει διαζύγιο από το στέγαστρό της.
Το αποτέλεσμα αυτής της τρελής αλλά ελληνικής πραγματικότητας είναι είτε οι επιβάτες να περιμένουν το λεωφορείο στο στέγαστρο αλλά αυτό να μην σταματά, αλλά να σταματά 50 μέτρα πιο κατω που είναι η στάση, είτε οι επιβάτες να περιμένουν στη βροχή και τον ήλιο το λεωφορείο στη στάση και να απολαμβάνουν τη θέα του άδειου στα 50 μέτρα απόσταση στεγάστρου.
Δεν γνωρίζω ποιός είναι αρμόδιος για το θέμα αλλά πρέπει επειγόντως να μεσολαβήσει έτσι ώστε το ζεύγος «στάση – στέγαστρο» να ενωθούν και πάλι προς όφελος των επιβατών.