Το τέλος μιας οδοιπορίας…

«Μη ρωτάς! … Το να θυσιαστείς για τους μελλούμενους χωρίς δικό σου κέρδος, να η ανώτερη θυσία! Να το απώτερο κέρδος!»
Β. Π. Ματσινόπουλος
Χάσαμε τον σέντερ φορ μας. Πληγωμένο το σύνολο των συναδέλφων θα συνεχίζει να κωπηλατεί μέσα στο χρόνο που λιώνει…
Τίποτα … Ποτέ … Δεν ξανάρχεται …

Νίκος Μπουγάς δίδαξε περίπου τρεις δεκαετίες. Ήταν για 25 χρόνια ένας από τους μόνιμους Μαθηματικούς του 1ου Λυκείου Γαλατσίου. Τον διέκρινε η ευσυνειδησία, η πραότητα, η απλότητα και η ηρεμία. Ήταν ευέλικτος, είχε καλλιεργήσει την τέχνη της επικοινωνίας, πολύ φιλικός και λόγω ειδικότητας ίσως, αρκετά πρακτικός. Το χιούμορ του, η εργατικότητα και η σεμνότητά του τον κατέστησαν αξιαγάπητο και αξιόλογο δάσκαλο και συνάδελφο. Στα χρόνια που υπηρέτησε ο Νίκος στο 1ο Λύκειο Γαλατσίου, αναπτύχθηκε ο καλύτερος σύλλογος καθηγητών σε σχολείο. Το 1ο Λύκειο Γαλατσίου ενέπνεε σεβασμό, σιγουριά και ασφάλεια στους μαθητές και στους γονείς τους.
Πάνω από 25 χρόνια μαζί με το Νίκο, τον «υπομονετικό και ήρεμο» προγραμματιστή μας, και το σχολείο πρόκοβε. Το ζεστό χιούμορ του Νίκου ήταν απαράμιλλο, η αγάπη του προς τους νέους διαχέονταν και σ’ εμάς, όλους μας αγαπούσε και όλοι τον αγαπούσαμε. Οι εύστοχες παρατηρήσεις του έκαναν το δύσκολο απλό και πολλές φορές μας έβγαζαν από δύσκολη θέση.
Κάποια στιγμή κουράστηκε, αποχώρησε ο Νίκος, και τότε νιώσαμε πόσο σημαντική ήταν η  ζεστή καθημερινή επικοινωνία μαζί του. Ο Νίκος όμως είχε εκπληρώσει το Υπέρτατο Χρέος του. Πίσω του άφηνε, τουλάχιστον, 2.500 χιλιάδες (ΝΑΙ, 25 έτη επί, περίπου, 100) νέους που τον γνώρισαν ως Δάσκαλο και ως Άνθρωπο. Αρκετοί έγιναν άξιοι επιστήμονες και κάποιοι απ’ αυτούς που γνωρίσαμε και έχουν γίνει νέοι συνάδελφοι μαθηματικοί, μας έχουν πει ότι έχουν το δάσκαλό τους ως πρότυπο στη διδασκαλία τους. Οι μαθητές του, αλλά και οι γονείς τους, τον θυμούνται με ευγνωμοσύνη. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι κάποιοι ταξίδεψαν συνολικά 400 χλμ για του δώσουν τον τελευταίο χαιρετισμό και να του πουν ένα μεγάλο ευχαριστώ γιατί τους βοήθησε να γίνουν αυτοί που είναι.
Πολλοί συνάδελφοι είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε την όμορφη οικογένεια του Νίκου. Τη γυναίκα του και τις δυο κορούλες, που ήταν και μαθήτριές μας στο σχολείο. Μια ευτυχισμένη οικογένεια, απ’ όπου έχουν αρχίσει να δημιουργούνται και άλλες και έτσι η ζωή τραβάει την ανηφόρα. Ο Νίκος έκανε το καθήκον του ως Άνθρωπος, Σύζυγος και Πατέρας.
Ο Νίκος έφυγε νωρίς. Άφησε μεγάλο κενό, στην οικογένειά του, στους φίλους και συναδέλφους. Άφησε όμως πίσω του την ανεκτίμητη προσφορά του στους νέους ανθρώπους. Ό,τι καλύτερο μπορεί να αφήσει πίσω του ένας άξιος άνθρωπος, γιατί «ό,τι μένει αυτό ωφελεί».

Καλό ταξίδι Φίλε και Δάσκαλε!
ΟΙ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ
ΑΠΟ ΤΟ 1ο ΛΥΚΕΙΟ ΓΑΛΑΤΣΙΟΥ