Παραλογισμός, γράφει ο Βασίλης Γιαννακόπουλος

Οι δύο φωτογραφίες που βλέπετε, αγαπητοί φίλοι, αποτυπώνουν τον παραλογισμό που επικρατεί αυτή τη στιγμή στην κοινωνία.

Δευτέρα, 13 Σεπτεμβρίου, 9 η ώρα το πρωί, στην οδό Χαλκίδος στα Άνω Πατήσια. Δεξιά εικόνα από το εμβολιαστικό κέντρο για τον κορωνοϊό και αριστερά εικόνα από την είσοδο του ιδιωτικού μικροβιολογικού κέντρου που βρίσκεται ακριβώς απέναντι. Στο εμβολιαστικό κέντρο περιμένουν δύο άτομα για να πάρουν σειρά για εμβολιασμό και στο μικροβιολογικό περιμένουν κάποιες δεκάδες για να κάνουν το rapid test στο οποίο είναι υποχρεωμένοι, βάσει νόμου, μια φορά τη βδομάδα οι εργαζόμενοι του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.

Αν αυτή η εικόνα που παρουσιάστηκε την Δευτέρα, με τις ουρές σε όλα τα μικροβιολογικά κέντρα δεν αναστραφεί και δεν γίνουν ουρές στα εμβολιαστικά κέντρα, η έξοδός μας από αυτό το τούνελ που έχουμε μπει εδώ και ενάμιση χρόνο, θα αργήσει πολύ. Δεν γνωρίζω τί πρέπει να γίνει ακόμα για να πειστούν οι δύσπιστοι και να εμβολιαστούν. Αυτό που γνωρίζω όμως είναι ότι εκτός από τη βλάβη που προκαλούν στον εαυτό τους εξαιτίας της άρνησής τους να εμβολιαστούν, προκαλούν βλάβη και στο οικογενειακό, φιλικό, εργασιακό και ευρύτερα κοινωνικό περίγυρο.
Ακούω κάποιους να λένε ότι πρέπει να προσπαθήσουμε να τους πείσουμε και να σταματήσει ο υποχρεωτικός εμβολιασμός. Αλλά δεν ακούω να προτείνουν με ποιό τρόπο θα γίνει αυτό και γιατί δεν έχουν ήδη πειστεί εδώ και ενάμιση χρόνο με τόσες και τόσες αναλύσεις και προτροπές από την επιστημονική κοινότητα. Με ποιό τρόπο, για παράδειγμα, μπορείς να πείσεις κάποιον ο οποίος αρρώστησε από κορωνοϊό, διασωληνώθηκε, σώθηκε τελικά η ζωή του και παρόλα αυτά συνεχίζει να πιστεύει και να διαδίδει τις ψεκασμένες αντιλήψεις του.
Ο τρόπος ένας και θα έπρεπε να έχει εφαρμοστεί εδώ και πολύ καιρό: Υποχρεωτικός εμβολιασμός για όλους με εξαίρεση όσους έχουν κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας.
Από τη στιγμή που μοναδικό όπλο απέναντι στον κορωνοϊό είναι το εμβόλιο, θα πρέπει να υπάρξει οριζόντιος υποχρεωτικός εμβολιασμός. Όσοι δεν επιθυμούν, να παραμείνουν στο σπιτάκι τους και μόνον εκεί. Απαγόρευση εισόδου σε όλους τους κλειστούς χώρους, δημόσιους και ιδιωτικούς, σε δημόσια μέσα μεταφοράς και γενικά σε χώρους όπου υπάρχει συνωστισμός.
Για να μην πω και το πιο σκληρό: όταν – χτύπα ξύλο! – ο κορωνοϊός τους χτυπήσει την πόρτα, να υποχρεωθούν να καταβάλλουν από την τσέπη τους τα έξοδα νοσηλείας τους στο δημόσιο νοσοκομείο. Αν υπάρχει άλλος τρόπος, είμαι όλος αυτιά να τον ακούσω.