Μια λίρα μπορεί να σου κλέψει τη χαρά…, γράφει ο Θανάσης Καμπισιούλης

Τα μέτρα της πανδημίας χαλαρώνουν σιγά σιγά αλλά η πανδημία δεν τελείωσε, όπως μας διαβεβαιώνουν οι ειδικοί. Πριν περίπου 20 ημέρες, ο υπουργός Υγείας ανέφερε ότι ξεκινά η αποκλιμάκωση των περιοριστικών μέτρων. Στο πλαίσιο αυτό επανήλθε η μουσική στην εστίαση και απελευθερώθηκε το ωράριο. Η επόμενη χαλάρωση αφορά τη χωρητικότητα στα γήπεδα, τους όρθιους στη διασκέδαση, την τηλεργασία, τις μάσκες και ότι άλλο έχει απομείνει. Είμαστε λοιπόν στο σημείο που η κανονικότητα και η φυσιολογική ζωή – όπως την γνωρίζαμε δυο χρόνια πριν – είναι δίπλα μας και είμαστε έτοιμοι να την ακολουθήσουμε.

Έτσι η πανδημία περνά σε δεύτερη μοίρα και ήδη στην επικαιρότητα κυριαρχεί η ακρίβεια. Δημοσκοπήσεις εμφανίζουν τους πολίτες προβληματισμένους και απαισιόδοξους για το 2022 αναφορικά με τα οικονομικά του νοικοκυριού και την πορεία της ελληνικής οικονομίας, ενώ αντίθετα αισιοδοξία υπάρχει για την εξέλιξη της πανδημίας. Στην ίδια κατεύθυνση οι μισοί πιστεύουν ότι τα μέτρα για την ακρίβεια πάνε προς τη σωστή κατεύθυνση και οι άλλοι μισοί λένε ότι πάνε προς τη λάθος. Εννοείται πως οι επιπτώσεις τόσο της πανδημίας, όσο και της ακρίβειας είναι κάτι που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε αλλά αρκούν για να καθορίσουν την ζωή μας; Τους στόχους και τα όνειρά μας; Τη ζωή μας, τα θέλω και την κατεύθυνση μας;
Με βάση τη θεωρία του Μέρφυ, αν κάτι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει. Αν έχουμε διάφορα πράγματα και έστω ένα έχει την πιθανότητα να πάει στραβά, αυτό είναι που θα προκαλέσει την μεγαλύτερη ζημιά. Επιπλέον, αν ξέρεις ότι υπάρχουν μόνο τέσσερις δυνατοί τρόποι για να πάει κάτι στραβά και φροντίσεις να τους προλάβεις, τότε αμέσως θα εμφανιστεί και ένας …πέμπτος. Έτσι, αν ο καθημερινός μας στόχος είναι να βρούμε λόγους, αιτίες για να χαλάσουμε τη μέρα μας, σίγουρα θα τους βρούμε. Το ξυπνητήρι, ο καιρός, τα έργα στη Βεΐκου, η κίνηση στους δρόμους, τα like που δεν πήρε η ανάρτησή μας… Μπορούμε να βρούμε κάθε ημέρα 100 λόγους για να γίνουμε μίζεροι, απαισιόδοξοι και σκυθρωποί. Για την ακρίβεια αρκούν 99 λόγοι, όπως μας λέει η ιστορία του «Χαρούμενου Υπηρέτη!».

Στο βασίλειο όλοι ήξεραν ποιος είναι ο χαρούμενος υπηρέτης. Τον έλεγαν έτσι διότι πάντα τραγουδούσε, είχε κέφι και όλοι γύρω του περνούσαν ευχάριστα. Κάποια στιγμή, ο βασιλιάς δεν άντεξε και τον ρώτησε, μάλλον εκνευρισμένος με τη χαρά του: «Πώς γίνεται εγώ, ένας βασιλιάς, να έχω όλα τα πλούτη και να είμαι λυπημένος, ενώ εσύ ένας απλός υπηρέτης να είσαι χαρούμενος;»
Ο υπηρέτης απάντησε: «Μα βασιλιά μου γιατί να μην είμαι; Έχω την υγεία μου, την οικογένειά μου, έχω το σπίτι μου και φαγητό. Τι άλλο θα μπορούσα να ζητήσω;».
Ο βασιλιάς τον άκουσε, αλλά δεν πείστηκε. Φώναξε τον σοφό σύμβουλό του και αφού του εξήγησε το θέμα ζήτησε την γνώμη του.
Ο σοφός του εξήγησε πως ο υπηρέτης είναι χαρούμενος γιατί δεν είχε μπει στον «κύκλο του 99». Μάλιστα του είπε πως θα μπορούσε να τον βάλει, αλλά αν αυτό γινόταν ο χαρούμενος υπηρέτης θα μετατρεπόταν σε μίζερος υπηρέτης καθώς θα έχανε το χαμόγελο και την πάντα καλή του διάθεση. Ο βασιλιάς σκέφτηκε πως αφού δε γέλαγε ο ίδιος γιατί θα πρέπει κάποιος άλλος να γελάει. Έτσι, χωρίς πολύ σκέψη, ζήτησε από το σοφό να βάλει τον υπηρέτη του στον κύκλο του 99. Ο σοφός ζήτησε ένα πουγκί με 99 χρυσά νομίσματα, όχι 100 και το βράδυ το άφησε έξω από το σπίτι του υπηρέτη. Ανοίγοντας την πόρτα, την επόμενη ημέρα το πρωί ο υπηρέτης βρήκε το πουγκί. Ξαφνιασμένος μπήκε γρήγορα στο σπίτι του.
Άδειασε το περιεχόμενο και τα χρυσά νομίσματα έπεσαν στο πάτωμα. Δεν πίστευε στα μάτια του! Δεν μπορούσε να πιστέψει πως όλος αυτός ο θησαυρός είναι δικός του. Αφού τα χάρηκε σκέφτηκε να τα μετρήσει και τα έβαλε σε δεκάδες. Την χαρά του διαδέχτηκε η περιέργεια και λίγο αργότερα η λύπη διότι δεν μπορούσε να πιστέψει γιατί από την τελευταία δεκάδα έλειπε ένα χρυσό νόμισμα. Η άθροιση έφτασε τελικά στον αριθμό 99.
Τη χαρά ότι έχει 99 νομίσματα, διαδέχτηκε η σκέψη για το τι πρέπει να κάνει ώστε να βρει ακόμη ένα χρυσό νόμισμα. Μήπως έπρεπε να βρει και δεύτερη δουλειά, μήπως να έβαζε τη γυναίκα του να δουλέψει ή θα αρκούσε να περιορίσουν τα έξοδά τους; Ένιωθε μεγάλη ικανοποίηση και υπερηφάνεια στη σκέψη πως ύστερα από ένα διάστημα θα μπορούσε να κάνει 100 τα χρυσά νομίσματά του και η απόφαση ήταν εύκολη! Τους μήνες που ακολούθησαν δούλευε πολύ, κουραζόταν αρκετά και κοιμόταν λίγο.
Ο χαρούμενος υπηρέτης είχε γίνει ένας μίζερος υπηρέτης. Χαμογελούσε σπάνια και κανένας δεν ήταν γελαστός γύρω του. Είχε μπει στον κύκλο του ενενήντα εννέα. Ο βασιλιάς πλέον δεν άντεχε δίπλα του ένα γκρινιάρη και μίζερο άνθρωπο και τον έδιωξε από το παλάτι. Ο σοφός που ήταν μάρτυρας σε όλα αυτά είπε στο βασιλιά: «Σας το είπα ότι θα τον διώχνατε αν τον έβαζα στον κύκλο του 99. Ο κύκλος είναι μία παγίδα που όλους μας απειλεί! Όλοι μπορούμε να βρούμε κάτι που μας λείπει, κάτι που μας ενοχλεί, που δεν μας αφήνει να νιώσουμε ικανοποιημένοι. Αν όμως δεν είμαστε ικανοποιημένοι δεν μπορούμε να απολαύσουμε όσα έχουμε».
Ας χαρούμε με τις 99 λίρες που έχουμε. Αντί να ψάχνουμε την 100ή θα ήταν προτιμότερο να σκεφτόμαστε συχνότερα όλες τις λίρες που έχουμε. Θα βοηθούσε κάθε φορά που γκρινιάζουμε να καταγράφουμε αυτά που έχουμε, που πέτυχαμε, που μας κάνουν χαρούμενους και να αγνοούμε την παγίδα του κύκλου των 99. Όταν στη ζωή μας με τύχη ή με μεγάλη προσπάθεια καταφέραμε να αποκτήσουμε όλα αυτά που έχουμε, πόσο άδικο είναι για τους εαυτούς μας να φυλακίζουμε τη σκέψη μας στο ένα που δεν έχουμε;

• Αν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί μου: eetsi@windowslive.com