Τα «ξεχασμένα» νησιά μας και η «νησιωτικότητά» τους που έγινε «ισοδύναμο»

Οι Τούρκοι απεργάζονται συστηματικά τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου και θα καλόβλεπαν τη συγκυριαρχία σε κάποια νησιά. Η Τουρκική απειλή αποδεικνύεται στην πράξη όμως πιο αδύναμη από τον οικονομικό πόλεμο που απειλεί την εθνική κυριαρχία σε αυτά και προκαλεί μικρότερο κακό από την ανικανότητα της κεντρικής διοίκησης.

Kαι εξηγούμαι: τί μπορεί να προκαλέσει αφελληνισμό ενός νησιού; Πρώτα από όλα η εγκατάλειψή του. Η μετατροπή του σε μία μικρή ή μεγάλη βραχονησίδα και συνακόλουθα η αμφισβήτηση της κυριαρχίας επ’ αυτού. Έπειτα η πώλησή του. Είτε συνολικά, είτε τμημάτων του είτε η παραχώρηση σε ξένους βασικών υποδομών του, όπως τα λιμάνια.
Λίγο-πολύ όλα τα προηγούμενα έχουν γίνει. Τα τελευταία χρόνια όμως  παραέγιναν. Πωλήσεις. Συστηματικά αλλά αθόρυβα, στα πλαίσια των ιδιωτικοποιήσεων και πολύ πριν την πώληση του Αστέρα της Βουλιαγμένης, έχει  περάσει σε ιδιώτες, ξένους, ένας μη ευκαταφρόνητος αριθμός μικρών νησιών σε όλη την Ελλάδα. Εάν για παράδειγμα θελήσει να επισκεφθεί κάποιος από μας τον Σκορπιό, το πασίγνωστο νησί, πρώην ιδιοκτησίας Ωνάση, δεν μπορεί. Ο Ρώσος μεγιστάνας στον οποίο ανήκει πια, με τον τρόπο του, δεν επιτρέπει την προσέγγιση πλοιαρίων σε αυτό. Κάποτε, η οικογένεια Ωνάση επέτρεπε την πρόσβαση σε μία συγκεκριμένη παραλία του. Τώρα μόνο από μακριά μπορούμε να το βλέπουμε.
Παραχώρηση λιμανιών. Οι μνημονιακές κυβερνήσεις έχουν αντιμετωπίσει τα λιμάνια μας ως οικόπεδα ή απλές επιχειρήσεις τις οποίες μπορούν να πουλήσουν. Δεν θα πούμε για τους Κινέζους οι οποίοι ελέγχουν πλέον τη μισή εμπορευματική κίνηση της χώρας στον Πειραιά. Γιατί αυτοί τουλάχιστον κάνουν «μπίζνες». Θα πούμε όμως για το λιμάνι της Μυτιλήνης. Παραχωρείται σε εταιρεία μετοχικής σύνθεσης της οποίας αγνοείται το βάθος. Επίσημα. Γιατί ανεπίσημα, είναι κοινό μυστικό, ότι από πίσω βρίσκεται Τούρκος επιχειρηματίας, ο οποίος προχώρησε στην κίνηση αυτή με τις ευλογίες της τούρκικης κυβέρνησης με την οποία συνεργάζεται στενά. Ε, εδώ πλέον δεν μιλάμε για «μπίζνες». Μιλάμε για την παραχώρηση της ασφάλειας του νησιού σε τούρκικη εταιρεία. Για να το αντιληφθούμε καλύτερα, ας σκεφτούμε ότι κάθε κίνηση στο λιμάνι καταγράφεται από κάμερες, συστήματα ασφαλείας και καταχωρείται σε υπολογιστές. Μεταξύ αυτών που καταγράφονται όμως είναι και όλο το στρατιωτικό υλικό με το οποίο ανεφοδιάζεται ο ελληνικός στρατός. Για να το πούμε ακόμα πιο καθαρά: οι Τούρκοι ξέρουν ανά πάσα στιγμή και on-line τι μπαίνει, τι βγαίνει και τι υπάρχει στις στρατιωτικές αποθήκες! Τι χρειάζονται την κατασκοπεία;
Όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων κάνουν πώς δεν καταλαβαίνουν ότι οι υποδομές μίας χώρας όπως τα λιμάνια και τα αεροδρόμια δεν είναι απλά επιχειρήσεις τις οποίες «το ανίκανο και διεφθαρμένο κράτος δεν μπορεί να διαχειριστεί και γι’ αυτό πρέπει να παραχωρηθούν σε ιδιώτες». Είναι κρίσιμες για τη στοιχειώδη ασφάλεια και την κυριαρχία της χώρας. Την οποία όμως έχουμε απεμπολήσει!
Ζητείται, από τη τρόικα πριν και από το κουαρτέτο μετά, η κατάργηση του μειωμένου ΦΠΑ στα νησιά. Και οι κυβερνήσεις μας κάθονται και το συζητάνε. Νοθεύει τον ανταγωνισμό που πρέπει να υπάρχει σε μια φιλελεύθερη οικονομία, λένε. Ποιόν ανταγωνισμό όμως δεν μας είπαν. Τα περισσότερα νησιά μας, ίσως με εξαίρεση την Κρήτη, ζούν πλέον από τον τουρισμό. Έχουν εγκαταλείψει αλιεία, κτηνοτροφία και άλλες πηγές εισοδήματος και στηρίζονται μονοδιάστατα στη βιομηχανία του τουρισμού. Εάν οι τιμές τους γίνουν διεθνώς μη ανταγωνιστικές, ποιος θα ωφεληθεί; Μήπως πάλι πρώτοι και καλύτεροι οι γείτονες Τούρκοι; Οι οποίοι επενδύουν συνεχώς στην τουριστική βιομηχανία των παραλιών τους και έχουν κάθε συμφέρον να ακριβαίνουν οι τιμές όλων των παροχών στα νησιά μας; Κι όμως, αντί ο ΦΠΑ να αντιμετωπίζεται ως θέμα «εθνικού συμφέροντος», γίνεται αντικείμενο διαπραγμάτευσης. Οι Τσεκελώτοι -φωστήρες της οικονομίας – είδαν το θέμα ως «ισοδύναμο»! Το οποίο διαπραγματεύτηκαν! Δεν πρόκειται περί ανίκανων, πρόκειται περί επικίνδυνων.
Μειωμένο ΦΠΑ στα νησιά τους απολαμβάνουν και άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως η Ισπανία και η Πορτογαλία. Το καθεστώς αυτό ονομάζεται «νησιωτικότητα». Με το «ισοδύναμό» της η ελληνική κυβέρνηση πήγε να πάρει στο λαιμό της και τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες δηλαδή!
Ευτυχώς την προηγούμενη εβδομάδα ο ευρωβουλευτής Νίκος Χουντής έσωσε την παρτίδα. Υποστηριζόμενος από τους Ισπανούς Podemos και Κύπριους βουλευτές, κατάφερε να υπερψηφιστεί τροπολογία με την οποία το Ευρωκοινοβούλιο ζητά τη συνέχιση των ειδικών φορολογικών ρυθμίσεων για τα νησιά. Η τροπολογία «φωτογραφίζει» την Ελλάδα και ιδιαίτερα τα ελληνικά νησιά, αναφέροντας ότι «σε ορισμένα ευρωπαϊκά νησιά έχουν χορηγηθεί ειδικές φορολογικές ρυθμίσεις» και τονίζοντας ότι πρέπει «οι ρυθμίσεις αυτές να συνεχίσουν να υφίστανται, ιδίως σε εκείνα τα κράτη μέλη που υπάγονται σε προγράμματα οικονομικής προσαρμογής».
«Η τροπολογία αυτή, που ψηφίστηκε με ευρύτατη πλειοψηφία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, εκθέτει την κυβέρνηση που έσπευσε να καταργήσει τον μειωμένο συντελεστή ΦΠΑ σε όλα τα νησιά του Αιγαίου, και στα πιο φτωχά, στα πιο μικρά, στα πιο απομονωμένα, και σε αυτά που δέχονται την τεράστια μεταναστευτική πίεση», τόνισε ο ευρωβουλευτής, σε δηλώσεις του μετά την υπερψήφιση της τροπολογίας. «Είναι φανερό ότι, αυτή η κυβέρνηση αρνήθηκε να αξιοποιήσει ακόμα και τις Συνθήκες και τους μηχανισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που επιτρέπουν την ύπαρξη ειδικών φορολογικών ρυθμίσεων για τις νησιωτικές περιοχές, αλλά προτίμησε να δεχθεί την κατάργηση του μειωμένου ΦΠΑ, υπακούοντας στις απαιτήσεις των ανταγωνιστών της Ελλάδας στο πεδίο του τουρισμού», συμπλήρωσε. Έχει άδικο;
Το θέμα δεν είναι οικονομικό. Είναι, πρωτίστως, θέμα εθνικής κυριαρχίας. Η οποία δεν αμφισβητείται μόνο πολεμικά αλλά πολλαπλά. Μέσω του αφελληνισμού τους.Χωρίς γιατρούς, χωρίς δασκάλους, χωρίς υποδομές πώς θα κρατήσουν εκεί τη νέα γενιά ; Μέσω του ύπουλου οικονομικού πολέμου που προαναφέραμε. Μέσω της μετατροπής τους σε απέραντα hot-spots εγκλωβισμένων προσφύγων, όπως βολεύει τις βορειοευρωπαϊκές χώρες.
Ας θυμηθούμε. Ίμβρος και Τένεδος με τη συμφωνία της Λωζάννης. Πριν δυο δεκαετίες τα Ίμια με αμερικάνικη επιδιαιτησία. Τί παζαρεύουν τώρα οι Τούρκοι με τους Γερμανούς, στα πλαίσια του «μεταναστευτικού»; Ποιός έχει τώρα σειρά;