Τουρκία και μεταναστευτικό

Στο περασμένο φύλλο είχα αναφερθεί στα hot spots, στις αντιδράσεις των κατοίκων των νησιών φιλοξενίας αυτών, καθώς και στα υποκρυπτόμενα συμφέροντα. Επειδή αυτές τις μέρες παρατηρούμε μια μεγάλη κινητικότητα σε τούρκο-ευρωπαϊκό επίπεδο, αποφάσισα να ασχοληθώ πάλι με το ζήτημα από άλλη οπτική γωνία.

Αρχίζοντας λοιπόν, θα επισημάνω τις ευθύνες της Ελληνικής Κυβέρνησης για το θέμα που έχει δημιουργηθεί ώστε να κινδυνεύουμε να βρεθούμε εκτός συνθήκης Σένγκεν. Πιθανόν κάποια μωρά της κυβέρνησης να το επιθυμούν, ώστε να βγούμε από την κακιά Ευρωπαϊκή Ένωση των μονοπωλίων, αλλά το μυαλουδάκι τους δεν μπορεί να φτάσει πιο πέρα και να αντιληφθεί τα σοβαρότατα προβλήματα που θα δημιουργηθούν στην μοναδική μας βαριά βιομηχανία, δηλαδή τον τουρισμό. Μια έξοδος από το Σένγκεν είναι ένα βήμα προς την έξοδο από την ΕΟΚ προς τέρψιν των αντιευρωπαϊστών.
Οι καθυστερήσεις στην υλοποίηση της συμφωνίας των hot spots είναι σίγουρο ότι έγιναν λόγω των διαφωνιών στους κόλπους του κυβερνώντος κόμματος όσον αφορά την αντιμετώπιση των μεταναστευτικών εισροών. Αυτές οι καθυστερήσεις έδωσαν λαβή σε «φασίζουσες» νεοπαγείς χώρες της Ε.Ε. να μας απειλούν και να ζητούν την απομόνωσή μας. Τα Σκόπια για παράδειγμα, ύψωσαν φράκτη ώστε να μην περνούν οι πρόσφυγες (οικονομικοί και πολιτικοί). Το ίδιο προσπαθούν να κάνουν και οι Αυστριακοί και τα συμαζωχτάρια Ούγκροι και Τσέχοι, Σλοβάκοι και Πολωνοί ή αλλιώς η ομάδα Visegrad, τους οποίους βοηθήσαμε τα μέγιστα να μπουν στην Ευρωπαϊκή οικογένεια. Οι άνθρωποι αυτοί, είναι μαθημένοι από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί που τους δέχτηκαν χωρίς καμιά αντίσταση, να ανεβάζουν τείχη. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο κατηγορούν τη χώρα μας για πλημμελή φύλαξη των συνόρων της και θέλουν να μας βγάλουν από τη συνθήκη Σένγκεν σκεπτόμενοι ότι έτσι δεν θα μεταβούν οι μετανάστες στις χώρες τους ή στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Με την ύψωση ενός φράκτη, όπως κάνουν τα Σκόπια και όπως κάναμε εμείς στον Έβρο, είναι εύκολη η προστασία των συνόρων. Τι κάνουμε όμως όταν έχουμε μαζική εισροή μέσω θαλάσσης; Εδώ τα σύνορα δεν φυλάσσονται με χερσαίες μεθόδους και υπάρχουν δύο επιλογές: Είτε βάζουμε τα πολεμικά μας και βουλιάζουν κάθε βάρκα πριν μπει στα χωρικά μας ύδατα, είτε δεχόμαστε τους μετανάστες με όλα τα προβλήματα που δημιουργούν, αλλά και με τα κέρδη που αποφέρουν.
Αν υποθέσουμε ότι βουλιάζαμε τις βάρκες τότε θα σηκώναμε την παγκόσμια κατακραυγή και θα ερχόμαστε σε δυσμενέστατη θέση. Διαλέξαμε και πολύ σωστά την ανθρωπιστική λύση και όχι την φασιστική λύση της ομάδας Visegrad και τους δεχτήκαμε.
Με το ζήτημα αυτό δοκιμάζεται η συνοχή της ΕΕ που συνεχίζει για μένα και πολλούς άλλους να είναι μια ομάδα κυρίως οικονομικών συμφερόντων και όχι μια ένωση κοινωνιών με τα κοινά ιδεώδη του Δυτικοευρωπαϊκού Πολιτισμού. Ως χώρα, έχουμε κάνει πολλά και η Ε.Ε. μας έχει βοηθήσει οικονομικά και θα μπορούσαμε να πάρουμε περισσότερα, αλλά λόγω λανθασμένων αντιλήψεων στην Κυβέρνηση δεν τα πήραμε. Οι χώρες αυτές, στρουθοκαμηλίζοντας, δεν βλέπουν την κύρια αιτία της μετανάστευσης αυτών των λαών που έχουν στον πυρήνα τους τις Αμερικάνικες επεμβάσεις. Θυμηθείτε το Αφγανιστάν, το Ιράκ πριν χρόνια, την Συρία και την Λιβύη πρόσφατα.
Το μεγάλο θέμα σήμερα είναι η Συρία που λόγω του εμφυλίου κατάφεραν να γιγαντωθούν οι πιο αντιδραστικές, σκοταδιστικές και μεσαιωνικές δυνάμεις του μουσουλμανικού κόσμου. Ταυτόχρονα αυτή η άνοδος συνοδεύτηκε στην Ευρώπη με τρομοκρατικές επιθέσεις, υστερίες τρομοκρατίας και περιορισμό των ατομικών ελευθεριών σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Ένα πλούσιο κράτος, η Συρία, καταστρέφεται για να ικανοποιηθούν γεωστρατηγικά σχέδια Γάλλων και Αμερικανών, Ρώσων, Τούρκων κ.τ.λ. Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να σταθούμε και να εξετάσουμε τον ρόλο της Τουρκίας από τότε που άρχισαν οι μεταναστευτικές ροές για να μην αναφερθούμε στην βοήθεια προς τους ISIS. Ο κύριος όγκος μεταναστών διασχίζει την Τουρκία και θα ήταν κάποιος αφελής να πιστεύει ότι οι Τούρκικες μυστικές υπηρεσίες, ο στρατός τους και η αστυνομία τους δεν το γνώριζαν. Τα κέρδη από την «παράνομη» είσοδο, διακίνηση και έξοδο προς Ελλάδα είναι τεράστια και το πλέγμα εκτίνεται από τα πέρατα του Αφγανιστάν μέχρι την πλατεία Βικτωρίας και παραπέρα.
Ο πόλεμος στην Συρία μαζί με το δημιουργηθέν κουρδικό πρόβλημα που είναι ένα μεγάλο αγκάθι για την συνοχή της Τουρκίας, τους έφερε από την άλλη μια ανέλπιστη ευκαιρία που φαίνεται ότι διέβλεψαν από την αρχή και την εκμεταλλεύτηκαν άριστα. Η ευκαιρία είναι ότι κατάφεραν με την εκμετάλλευση των μεταναστών να γίνουν κύριοι συνομιλητές στην ΕΕ και όχι μόνο αυτό, αλλά να δέχονται αρκετά δισ. ευρώ ως βοήθεια. Το ότι η Τουρκία σήμερα συζητά το θέμα αυτό στους Ευρωπαϊκούς θεσμούς, την έβαλε κατά κάποιο τρόπο από την πίσω πόρτα στην ΕΕ. Με καθαρά εκβιαστικό τρόπο η Τουρκία κατάφερε και έλαβε αρκετά δισ. ευρώ για να αντιμετωπίσει δήθεν τις μεταναστευτικές ροές.
Αυτή την τακτική της Τουρκίας δεν βλέπω να την στηλιτεύουν και να εκτοξεύουν απειλές εναντίον της οι της λέσχης Visegrad. Δεν σας φαίνεται περίεργο;
Θα πει κάποιος ότι δεν έχουν απέναντι των Τούρκων θεσμική δικαιοδοσία από τη στιγμή που είναι εκτός ΕΕ. Σωστά, αλλά δεν είδαμε ουδεμία αντίδραση για το χρήμα που δόθηκε και θα δοθεί στην Τουρκία εκ μέρους της ΕΕ για την αντιμετώπιση των μεταναστευτικών ροών εντός αυτής της χώρας. Οποιεσδήποτε αντιδράσεις και αν υπήρξαν ήταν χλιαρές συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας που είναι η άμεσα ενδιαφερόμενη.
Ένα άλλο θέμα είναι η εμπλοκή του ΝΑΤΟ στην όλη ιστορία, η οποία εκ πρώτης όψεως φαίνεται να μας ευνοεί, αλλά δεν γνωρίζουμε καθόλου πως θα εξελιχθεί. Τι θα κάνουν οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ; Θα μπαίνουν μπροστά στις βάρκες να χτυπούν πάνω τους και να βουλιάζουν; Δεν θα τους βγάζουν από τη θάλασσα; Πού θα πηγαίνουν αυτοί; Αυτή τη στιγμή περιπολούν τέσσερα ΝΑΤΟΪΚΑ πλοία, αλλά μπήκαν αυτή τη βδομάδα 3 χιλιάδες μετανάστες. Τι κάνει το ΝΑΤΟ όταν ένα Τούρκικο καράβι παραβιάσει αμφισβητούμενη περιοχή π.χ. στα Ίμια; Θα επέμβει ή θα τηρήσει την ουδετερότητα που τηρεί σε αυτή τη διένεξη;
Η Τουρκία στην προκειμένη περίπτωση έχει το πάνω χέρι γιατί μπορεί ανά πάσα στιγμή που αυτή θα κρίνει κατάλληλη, να στείλει ένα σκάφος με μετανάστες ώστε να δημιουργηθεί κατάλληλο κλίμα εκμεταλλευόμενη την παρουσία ΝΑΤΟΙΚΩΝ δυνάμεων. Θα υπογράψει η Τουρκία συμφωνία για επανεισδοχή των μεταναστών που συνελήφθησαν π.χ. στα μέσα του Αιγαίου από Νατοϊκές δυνάμεις;
Αυτά και άλλα πολλά είναι ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε με μια συνεκτική και σχεδιασμένη πολιτική, η οποία όμως δεν φαίνεται να υπάρχει όχι από αυτή, αλλά και από τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Θα αναφερθώ μόνο στο εξής: Η Τουρκία έχει ενσωματώσει στην κοινωνία της πολλές χιλιάδες Σύρους πρόσφυγες και προφανώς αυτούς που έχουν χρήματα και έχουν γνώσεις οικονομικές, τεχνικές ή επιχειρηματικές. Αν και από την Ελλάδα πέρασαν χιλιάδες τέτοια άτομα, δεν ακούσαμε για κανένα σχετικό πρόγραμμα της Ελλάδας. Παρά τα προβλήματα ανεργίας που έχουμε, οι άνθρωποι αυτοί είναι σίγουρο ότι αν έμεναν στην Ελλάδα θα κατάφερναν με την σκληρή εργασία να ορθοποδήσουν αυτοί και οι οικογένειές τους και να βοηθήσουν και την Ελληνική οικονομία. Το σημαντικότερο όμως δεν είναι αυτό. Είναι ότι με την βοήθεια της Ρωσίας πλησιάζει το τέλος του πολέμου και στην Συρία θα αρχίσει ένας οργασμός ανόρθωσης της οικονομίας και ανοικοδόμησης. Ποιος θα έχει το πλεονέκτημα; Η Ελλάδα που δεν θα έχει κανένα Σύρο, ή η Τουρκία που θα έχει ενσωματώσει χιλιάδες άτομα από την μέση αστική τάξη της Συρίας και οι οποίοι θα επιστρέψουν και θα αρχίσουν την ανόρθωση της χώρας τους;
Αυτά είναι τα θέματα που δεν είδαμε ενώ τα είδε και τα εκμεταλλεύτηκε η εξ ανατολών γειτονική μας χώρα που, οσονούπω, θα έχει και τηλεοπτικό κανάλι στην Αθήνα.