Oι εκλογές τέλειωσαν αλλά καθώς η απλή αναλογική δεν δείχνει να δημιουργεί συμφωνίες και σταθερότητα, σε λίγες εβδομάδες να ξανακληθούμε να ψηφίσουμε για να σχηματιστεί η επόμενη κυβέρνηση. Νικητές και ηττημένοι βρίσκουν λόγους να χαρούν ή αίτιες για να προσπαθήσουν περισσότερο. Την προηγούμενη Παρασκευή, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έδωσε απαντήσεις σε 16 ερωτήσεις επώνυμων πολιτών, μέσω των οποίων θίγονται πολλά ζητήματα της καθημερινότητας.
Σε μια ασυνήθιστη συνέντευξη που δημοσιεύτηκε στην Athens Voice υπήρχαν αρκετές ενδιαφέρουσες ερωτήσεις, αλλά και απαντήσεις. Ξεχώρισα και επέλεξα να ασχοληθώ με την ερώτηση ενός συγγραφέα. Η ερώτηση του Χρήστου Χωμενίδη ήταν: «Με ποιον Πρωθυπουργό της νεότερης Ελλάδας θα επιθυμούσατε να σας συγκρίνει ο ιστορικός του μέλλοντος; Από ποια διεθνή προσωπικότητα έχετε εμπνευστεί, διδαχθεί, επηρεαστεί;»
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης απάντησε με τα εξής λόγια:
«Κατ’ αρχάς, κύριε Χωμενίδη, θα ήθελα να με κρίνει ο ιστορικός του παρόντος. Οι πολίτες, δηλαδή, ως έναν Πρωθυπουργό που με τις αλλαγές που έκανε κατάφερε ώστε η Ελλάδα να “αλλάξει πίστα” και να μην έχει τίποτα να ζηλέψει από τις πιο προηγμένες ευρωπαϊκές χώρες. Που δίνει με ειλικρίνεια και τόλμη μάχες για την πρόοδο της χώρας, εντός και εκτός συνόρων. Ως έναν Πρωθυπουργό που βελτίωσε την καθημερινότητα των πολιτών και ιδίως τη ζωή των πιο ευάλωτων. Αλλά και ως έναν Πρωθυπουργό που αναγνώρισε τα λάθη του και έσπευσε να τα διορθώσει, αναζητώντας ευκαιρίες ακόμη και στις αστοχίες.
»Αυτά προσπαθώ να κάνω. Κάθε Πρωθυπουργός βρίσκεται στο τιμόνι της χώρας σε διαφορετικές εποχές. Αφήνω λοιπόν τις συγκρίσεις στον ιστορικό του μέλλοντος κι όταν θα έχω ολοκληρώσει την πολιτική μου διαδρομή.
»Απαντώντας, τώρα, στο δεύτερο σκέλος της ερώτησής σας, θα αναφέρω τον Αβραάμ Λίνκολν. Για το θάρρος, την επιμονή και το όραμά του, να καταργήσει τη δουλεία, να ενώσει την Αμερική, να προωθήσει την ισότητα των πολιτών. Πρόκειται για μια συγκλονιστική προσωπικότητα που σφράγισε όχι μόνο την πορεία των ΗΠΑ, αλλά ενέπνευσε και εμπνέει κάθε φιλελεύθερο άνθρωπο παντού στον κόσμο.»
Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι που ένας πρωθυπουργός αφήνει κατά μέρος τα μεγάλα λόγια και τις υπερφίαλες σκέψεις και προσγειώνεται στο σήμερα και στην καθημερινότητα. Με εντυπωσίασε η απάντηση του Κυριάκου. Γιατί απλά ο Μητσοτάκης μας προσεδαφίζει, παραμερίζει τα μεγάλα και παχιά λόγια και μας λέει πως σημασία έχει το σήμερα και η καθημερινότητα. Ξέρει πως βαρεθήκαμε τα συνθήματα για ισότητα, καταπολέμηση της φτώχειας, την υγεία και παιδεία για όλους και τόσα άλλα που μας σημάδεψαν τις τελευταίες δεκαετίες.
Δεν μας αποτρέπει από τον προγραμματισμό, ούτε από τον καθορισμό στόχων. Οργάνωση, προγραμματισμός και όνειρα είναι αυτονόητο πως πρέπει να μας καθορίζουν. Τίποτα δεν θα επιτευχθεί όμως αν όλα αυτά δεν γίνουν βήματα και ενέργειες που επιβάλλεται να ξεκινήσουν σήμερα. Συγκεκριμένα βήματα και με μεγάλη λεπτομέρεια καθορισμένες ενέργειες που βελτιώνουν την καθημερινότητά μας και οδηγούν στην επίτευξη του στόχου μας.
Με συνεχείς προσαρμογές που μας «αλλάζουν πίστα», σε μια πορεία ανοδική, άλλα χαρούμενη. Με επιτυχίες και αποτυχίες, με σωστά και λάθη, αλλά πάντα με ειλικρίνεια και τόλμη. Ακούγοντας μόνο την καρδιά μας, αποφασίζοντας μόνο με το μυαλό μας. Για μια ζωή ξεχωριστή και όμορφη, όπως αρέσει σε εμάς. Όσες φορές ξεχάσαμε την ειλικρίνεια και πονέσαμε τον εαυτό μας, για το χατίρι κάποιου άλλου, δεν είχε αποτέλεσμα. Ας μην κρυβόμαστε, «ένα λάθος που επαναλαμβάνεται περισσότερο από μια φορά, είναι μια απόφαση».
Δεν κρινόμαστε από τα μεγάλα μας όνειρα, αλλά από τους στόχους που επιτυγχάνουμε. Στόχοι και όνειρα που δίνουν κίνητρο στην καθημερινότητά μας για προσπάθεια, για πρόοδο, για υπέρβαση. Εξασφαλίζουν νόημα στη ζωή μας και γεμίζουν χαρά και δύναμη τη ζωή μας. Ακόμη κι αν δεν πέτυχουμε το στόχο μας, ακόμη κι αν δεν φτάσουμε στο όνειρό μας. Θα βιώσουμε μια ζωή γεμάτη, όπως ακριβώς είχαμε ονειρευτεί.
Κι αν η απάντηση του Μητσοτάκη, στο πρώτο σκέλος, φωτίζει τον δικό μας καθημερινό αγώνα, μπορούμε να αποδεχθούμε μια περισσότερο πολιτική απάντηση για το δεύτερο σκέλος. Η αναφορά του στον Αβραάμ Λίνκολν, σε έναν διακεκριμένο πολιτικό, που διετέλεσε πρόεδρος των ΗΠΑ από το 1861 έως το 1865. Στα επιτεύγματά του συμπεριλαμβάνονται η υπεράσπιση της δημοκρατίας και η κατάργηση της δουλείας, που αφορούσε τον μαύρο πληθυσμό της χώρας.
Αλλά και με αυτή την αναφορά δείχνει ότι καθόλου τυχαία δεν ήταν η ερώτηση, αλλά ούτε και η απάντηση. Διότι πολύ απλά ο Λίνκολν είχε πει πως «τα καλά ίσως έρθουν σ’ αυτούς που περιμένουν, αλλά μόνο όσα περισσέψουν απ’ αυτούς που βιάζονται». Για να μην χάνουμε την καθημερινότητα και να μην σπαταλούμε τις ημέρες μας έλεγε πως «βαδίζω αργά, αλλά ποτέ δεν βαδίζω προς τα πίσω», για να μας θυμίσει πόσο σημαντικός είναι ο στόχος, αλλά και το βήμα που πρέπει να κάνουμε κάθε ημέρα.
Τέλος, για να μας παρακινήσει τόνιζε πως μετά από κάποια ηλικία, ο καθένας είναι υπεύθυνος για το πρόσωπο που έχει φτιάξει. Ενώ για να μας βοηθήσει να βάλουμε προτεραιότητες και να προετοιμαστούμε κατάλληλα εξηγούσε πως αν του δώσουμε έξι ώρες να κόψει ένα δέντρο, θα περάσει τις πρώτες τέσσερις ακονίζοντας το τσεκούρι! Ευχαριστούμε τον Χρήστο, τον Κυριάκο και τον Αβραάμ που μας υπενθύμισαν την αξία της κάθε ημέρας. Για αυτό ας ξεκινήσουμε σήμερα!