«Υπάρχω άρα ευτυχώ» – Γεράσιμος Τζιβράς, ποιητής

O Δρ Ιατρικής Γεράσιµος Τζιβράς είναι γιατρός γενικής χειρουργικής, εντεροπρωκτολογίας, φλεβολογίας, Iατρικής απεξάρτησης. Γεννήθηκε στο Αργοστόλι της Κεφαλονιάς, είναι µόνιµος κάτοικος Γερµανίας, νυµφευµένος µε την Ελληνίδα ιατρό/ αναισθησιολόγο Δρ. Ιατρικής Ιωάννα Παπαχρήστου – Τζιβρά και έχουν δυο παιδιά. Και οι δύο έχουν εκτός της Ελληνικής και την Γερµανική υπηκοότητα.
Ο Γ. Τζιβράς είναι µέλος της Εταιρείας Ελλήνων Ακαδηµαϊκών Βορείας Ρηνανίας – Βεστφαλίας, του διοικητικού συµβουλίου του Συλλόγου Ευρωπαϊκής Ένωσης / Περιφερειακής Επιτροπής Χέρνε Γερµανίας, καθώς και επίτιµο µέλος της Επιστηµονικής κοινότητας της Γερµανίας, που τίµησε µε την επιστηµοσύνη του την Ελλάδα και εκτιµήθηκε τα µέγιστα από τους ανθρώπους που περιέθαλψε.
Τώρα, ως συνταξιούχος, εκτός από τον εθελοντισµό στην επιστήµη του, ασχολείται έντονα µε την ποίηση και µε τη µουσική (µ.α. χοράρχης), συµπεριλαµβανοµένης και της Βυζαντινής, όντας ενεργός Ιεροψάλτης στις Ορθόδοξες Κοινότητες του Χέρνε και του Οµπερχάουζεν.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΜΑΙΡΗ ΓΚΙΩΝΗ – ΛΑΡΕΝΤΖΑΚΗ

«ΠΑΛΜΟΣ»: Σε ποιο περιβάλλον μεγαλώσατε και πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια στο Αργοστόλι, στην Κεφαλονιά;
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΤΖΙΒΡΑΣ: Την Κεφαλονιά και δη το Αργοστόλι, όπου γεννήθηκα, εγκατέλειψα σε ηλικία ενός χρόνου και τριών μηνών με τη διασωθείσα οικογένεια μου, τον Αύγουστο του 1953 με τους καταστροφικούς, πολύνεκρους σεισμούς της Κεφαλονιάς.
Τα παιδικά μου χρόνια τα πέρασα στον Πειραιά, όπου τέλειωσα και το Λύκειο στην Ιωνίδειο Πρότυπο Σχολή.

«Π»: Ως Δρ γενικής χειρουργικής και μόνιμος κάτοικος Γερμανίας, πώς βλέπετε την ιατρική επιστήμη στην Ελλάδα;
Γ.ΤΖ.: Η Ιατρική επιστήμη στην Ελλάδα παράγει ικανότατους και πολύ αγαπητούς στην διασπορά συνάδελφους, διατηρεί όμως την σωστή περίθαλψη κυρίως στον ιδιωτικό τομέα, κάτι που δεν μπόρεσα να αποδεχθώ και παρέμεινα προς μεγίστη μου ικανοποίηση στη Γερμανία.

«Π»: Ποια η γνώμη σας για το Ελληνικό Εθνικό Σύστημα Υγείας – ΕΣΥ;
Γ.ΤΖ.: Το ελληνικό Εθνικό Σύστημα Υγείας (Ε.Σ.Υ.) είναι ένα σύστημα που θα ήθελε (όπως και θα έπρεπε) να είναι πλήρες και σωστά οργανωμένο. Ωστόσο όμως η ελληνική πραγματικότητα και καθημερινότητα το προσγειώνει σε πολλές δυστυχώς περιπτώσεις σε επίπεδο ταλαιπωρίας με κάποτε καταστροφικές συνέπειες.

«Π»: Ιδιωτική ή Δημόσια Υγεία για όλους;
Γ.ΤΖ.: Και βέβαια δημόσια, κάτι όμως που η εν Ελλάδι πραγματικότητα το κάνει (ακόμη, ας ελπίσουμε) «Όνειρο θερινής νυχτός».

«Π»: Ο κορωνοιός ήρθε για να μείνει;
Γ.ΤΖ.: Με όποιο τρόπο και αν ήρθε, έχασε τελικά φονικότητα και τον πανδημικό του χαρακτήρα, ώστε να θεωρείται πια ξεπερασμένο πρόβλημα.

«Π»: Ιατρική και Ποίηση: πώς συνάδουν και πώς πριμοδοτεί η μία την άλλη;
Γ.ΤΖ.: Εδώ θα μιλήσω από προσωπική πείρα λέγοντας πως η Ιατρική μου εμπλούτισε την Ποίησή μου και εκείνη, με τη σειρά της, με έφερε ακόμα πιο κοντά στον ασθενή μου.

«Π»: Τί είναι η ποίηση για εσάς;
Γ.ΤΖ.: Χώρος δημιουργίας άρα και πηγή ευτυχίας.

«Π»: Από πότε γράφετε; Γιατί γράφετε;
Γ.ΤΖ.: Το Ποίημα πάντα γεννιόταν μέσα μου, που όμως δεν το έγραφα ποτέ, το πολύ να το τραγουδούσα στην κιθάρα μου – πολλές, δε, φορές αλλάζοντας τα λόγια κάποιου γνωστού τραγουδιού.
Μόλις από τον Μάρτη του 2021 και ως συνταξιούχος χειρουργός, που άφησε αρκετά μετά τη συνταξιοδότησή του το νυστέρι του, άρχισα να καταγράφω δοθείσης ευκαιρίας τα ποιήματά μου, όπου τα αναρτούσα στο ΦΒ. Έτσι μετά από πέντε μήνες εξέδωσα τα 100 μου πρωτόλεια στην ποιητική μου συλλογή «Σου μιλώ». Ίσως σήμερα να τα είχα περισσότερο «χτενίσει», όμως τελικά έτσι κρατούν το νοσταλγικό τους χαρακτήρα.
Αυτό ήταν ουσιαστικά το έναυσμα για να συνεχίσω με έντονη καταγραφή των ποιημάτων μου σε διάφορες συλλογές έχοντας τώρα ξεπεράσει τον αριθμό των χιλίων ποιημάτων, που αν ίσως φανούν πολλά, αισθάνομαι πως είναι ακόμα λίγα μπροστά σε αυτά που θέλω ακόμη να πω, γι’ αυτό και καθημερινά γράφω με σκοπό να πω όσο μπορώ πιο πολλά προσέχοντας συνάμα να αποφεύγω την οιανδήποτε περιττολογία.

«Π»: Ποιός ο πυρήνας του ποιητικού σας αισθητηρίου;
Γ.ΤΖ.: Ο ρεαλισμός της καθημερινότητας με κάποια δόση ρομαντισμού αλλά και συμπερασματικού στοχασμού. Εξαίρεση είναι οι δυο μου ποιητικές συλλογές «Ποιητικοί αντίλαλοι στη λόγου τέχνη» και «Ποιητικοί αντίλαλοι στη cine τέχνη», όπου τον τόνο εκεί δίνει το εκάστοτε πρωτότυπο ποιητικό / συγγραφικό είτε αντίστοιχα θεατρικό/ κινηματογραφικό του αντίλαλού μου έργο.

«Π»: Ποιοί οι αγαπημένοι σας λογοτέχνες; Τί διαβάζετε;
Γ.ΤΖ.: Βόλφγκανγ φον Γκαίτε, Οδυσσέας Ελύτης, Κωστής Παλαμάς, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Διονύσιος Σολωμός, Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, Βιβλία για Μακρό/-Μικρόκοσμο.

«Π»: Είναι κίνητρο η ποίηση μιας υπαρξιακής αναζήτησης;
Γ.ΤΖ.: Βεβαίως μαζί και η λύση ή αν θέλετε η απάντηση στο υπαρξιακό μας πρόβλημα.

«Π»: Η σχέση σας με την μουσική; Είστε χοράρχης και ιεροψάλτης. Μόνο από ταλέντο ή και σπουδές;
Γ.ΤΖ.: Λίγες είναι δυστυχώς οι σπουδές μου στη μουσική παραμένοντας εν γένει αυτοδίδακτος. Τη Μουσική ακούω παντού γι’αυτό και όλα μου τα ποιήματα έχουν έμμετρη ρίμα με ομοιοκαταληξία στην ακροστιχίδα, που στην απαγγελία τους γίνεται μια υποβόσκουσα μουσικότητα αντιληπτή.

«Π»: Το ποιητικό σας έργο με τίτλο «Στο χάδι του ανέμου», εκδόσεις Αρχύτας 2022, τί περιλαμβάνει και τί πραγματεύεται;
Γ.ΤΖ.: Είναι ένα θαυμάσιο προϊόν συνεργασίας με τη διεθνούς φήμης υψίφωνο και ζωγράφο κυρία Δέσποινα Σκαρλάτου – Παρασκευοπούλου, οικογενειακή μας φίλη, όπου σε 52 ζωγραφικούς της πίνακες έχω παραθέσει τα αντίστοιχα θεματικά μου ποιήματα. Μάλιστα στην επιμελημένη, πανέμορφη αυτή έκδοση εσωκλείεται ένα DVD, όπου η κυρία Σκαρλάτου τραγουδάει ελληνιστί (και ιταλιστί σε δική της απόδοση) ένα από τα ποιήματα «Το μικρό καράβι», μελωποιημένο από τον πολυτάλαντο καθηγητή μουσικής, κύριο Κώστα Ντινόπουλο.

«Π»: Έχουν χρεοκοπήσει οι πνευματικές αξίες στις ημέρες μας; Η παγκοσμιοποίηση τι αποτύπωμα αφήνει;
Γ.ΤΖ.: Τα μυαλά μας είναι που χρεοκοπούν και ποτέ οι πνευματικές αξίες! Ως προς την παγκοσμιοποίηση, με τα πολλά της συν και πλην, εγκυμονεί κινδύνους γι’ αυτούς που δεν βλέπουν τους κινδύνους αυτούς.

«Π»: Ως επιστήμων Ιατρός, έχετε ευρεία αποδοχή στην Ιατρική επιστημονική κοινότητα το ίδιο ισχύει και για την τέχνη της ποίησης; Είναι υποστηρικτικό το περιβάλλον σας;
Γ.ΤΖ.: Η αποδοχή στην Ιατρική κρύβεται στη αφιλοκερδή προσφορά της σωτήριας ιατρικής πράξης. Όσο για την Ποίηση, απολαμβάνω τον ένθερμο εναγκαλισμό του Συνδέσμου Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου (Σ.Π.Ε.Κ) και ιδιαίτερα της ακούραστης προέδρου του κυρίας Σίσσυ Σιγιουλτζή Ρουκά με εμφανείς καρπούς δημιουργίας. Βέβαια παρ’ όλους τους επαίνους που ακούγονται, δεν θα ονομάσω το περιβάλλον υποστηρικτικό, με εξαίρεση την πολυαγαπημένη μου σύζυγο, κάτι όμως που δεν με απασχολεί, αφού τα όποια «Ευχαριστώ» και «Μπράβο» δεν τα περιμένω από ανθρώπινο στόμα αλλά από την ίδια τη ζωή.

«Π»: Πώς χαρακτηρίζετε την εποχή μας;
Γ.ΤΖ.: Θεωρώ τρομερά μεγάλη τύχη να ζω σε αυτή και όχι στις φοβερές εκείνες εποχές που έπονται, όσο και να με καταπιέζουν προβλήματα και μάστιγες της ανθρωπότητας όπως το περιβαλλοντικό πρόβλημα και οι πόλεμοι.

«Π»: Πώς είναι η ζωή στην Γερμανία, νοσταλγείτε την Πατρίδα;
Γ.ΤΖ.: Βλέπω τον εαυτό μου ως άνθρωπο με δυο πατρίδες (εξού και οι δυο υπηκοότητές μου) και πολύ τυχερό εδώ που με έφερε ο καλός Θεός. Είμαι τόσο συχνά στην Ελλάδα, που εν γένει αυτή δεν μου λείπει και που μάλλον θα με επλήγωνε, αν καθόμουν περισσότερο. Άλλωστε ο Ελληνισμός είναι διαχωροχρονικός.

«Π»: Αγαπημένο σας μότο;
Γ.ΤΖ.: Υπάρχω άρα ευτυχώ!

«Π»: Τί αγαπάτε; Τί σας θλίβει;
Γ.ΤΖ.: Αγαπώ, εκτός από την σύζυγό μου, την Ποίηση και την Μουσική, που και οι τρεις μου έχουν γίνει ανάσα.

«Π»: Τί ετοιμάζετε;
Γ.ΤΖ.: Ενδιαφέρουσες, πολυθεματικές, ποιητικές συλλογές.