Τώρα είναι ώρα για δουλειά – γράφει ο Βασίλης Γιαννακόπουλος

Το αποτέλεσμα των εκλογών της προηγούμενης Κυριακής 25ης Ιουνίου ήταν αναμενόμενο με μία αρνητική έκπληξη: αυτή της εισόδου στη Βουλή του ακροδεξιού κόμματος «Σπαρτιάτες» με ποσοστό 4,66% και 12 βουλευτές.

Η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη εξασφάλισε την πολυπόθητη αυτοδυναμία εκλέγοντας 158 βουλευτές, όσους είχε εκλέξει και στις προηγούμενες εκλογές του 2019.
Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ κατέγραψε ακόμη πιο χαμηλά ποσοστά από εκείνα της 21ης Μαΐου. Την προηγούμενη Κυριακή πήρε 17,83% και 48 έδρες από 20,07% και 71 έδρες που είχε πάρει την 21η Μαΐου. Το μειωμένο ποσοστό του είχε ως αποτέλεσμα να μείνουν εκτός Βουλής, σε σχέση με το Μάιο, 23 βουλευτές μεταξύ αυτών και πρωτοκλασάτα στελέχη, όπως Νίκος Βούτσης, Νίκος Φίλης, Πάνος Σκουρλέτης, Δημήτρης Βίτσας, Ανδρέας Ξανθός, Θοδωρής Δρίτσας, Κώστας Ζαχαριάδης, Γιώργος Τσίπρας, Ρένα Δούρου. Εκτός Βουλής έμειναν και τα ορφανά του ΓΑΠ που είχαν μετακομίσει στο ΣΥΡΙΖΑ: Γιάννης Ραγκούσης, Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, Θάνος Μωραΐτης, Χρήστος Σπίρζης, Άγγελος Τόλκας.

Το γιατί καταποντίστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ σ’ αυτές τις εκλογές και από 31,53% που είχε πάρει στις εκλογές του 2019, σήμερα πήρε 17,88%, το γνωρίζουν όλοι οι άλλοι εκτός από τον πρόεδρο και τα στελέχη του! Ο ΣΥΡΙΖΑ και στην προεκλογική περίοδο του Μαΐου και σε αυτή του Ιουνίου παρουσίαζε μια Ελλάδα η οποία δεν υπήρχε! Μια Ελλάδα μαύρη. Η πραγματικότητα όμως την οποία ζούσαν οι Έληνες ήταν τελείως διαφορετική.
Η Νέα Δημοκρατία δεν έλυσε όλα τα προβλήματα, όπως της ακρίβειας, του εκσυγχρονισμού του ΕΣΥ για να μην πεθαίνουν οι ασθενείς στις καρότσες των φορτηγών, τη μεταρρύθμιση των δομών του κράτους για να μην συγκρούονται τα τρένα, το σεβασμό στους θεσμούς της Δημοκρατίας και πολλά άλλα, αλλά προσπάθησε, δούλεψε και παρ’όλες τις αντιξοότητες (πανδημία, μεταναστευτικό, ενεργειακό) έδωσε λύσεις – όχι, βέβαια, τόσο ικανοποιητικές αλλά δεν άφησε μαύρη Ελλάδα πίσω της.

Όπως είχα γράψει και στο προηγούμενο φύλλο του «Παλμού», οι εκλογές ούτε κερδίζονται ούτε χάνονται στην προεκλογική περίοδο. Το αποτέλεσμα των εκλογών διαμορφώνεται κατά τη διάρκεια της τετραετίας όταν τα κόμματα με τους εκπροσώπους τους δίνουν δείγματα γραφής εντός και εκτός Βουλής. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατόρθωσε στα 4 χρόνια που ήταν αντιπολίτευση να πείσει τους πολίτες ότι άλλαξε, ότι διόρθωσε τα λάθη που έκανε στην κυβερνητική του θητεία και ότι είναι έτοιμος να κυβερνήσει και πάλι. Στη μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας μας δεν έχει ξανασυμβεί, κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αντί να κερδίζει έστω και κάτι από την κυβερνητική φθορά να χάνει 13,65% από το ποσοστό του των προηγούμενων εκλογών. Ούτε βέβαια έχει καταγραφεί στο παρελθόν το κόμμα που πλειοψήφησε να έρχεται μπροστά με 23 περίπου μονάδες από το δεύτερο. Πιστεύω αυτή τη φορά οι του ΣΥΡΙΖΑ θα αναζητήσουν τους λόγους για τους οποίους υπέστησαν αυτή τη συντριβή και θα πάρουν τις δέουσες αποφάσεις.

Από αυτή όμως τη συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ δεν ωφελήθηκε το ΠΑΣΟΚ. Μπορεί με το 11,88% που πήρε να αύξησε το ποσοστό του κατά 3,76% σε σχέση με τις εκλογές του 2019 αλλά, μην κοροϊδεύομαστε, δεν ήταν αυτό που περίμενε η Χαρ. Τρικούπη και ούτε βέβαια επετεύχθη ο στόχος να είναι το ΠΑΣΟΚ αξιωματική αντιπολίτευση στη νέα Βουλή.
Όπως λέει και το αξέχαστο τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη, «για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή». Για να μπορέσει λοιπόν ο ήλιος του ΠΑΣΟΚ να φωτίζει και πάλι όλη την Ελλάδα όπως παλιά, θέλει πάρα πολλή δουλειά – τόσο σε πολιτικό ΄όσο και σε οργανωτικό επίπεδο. Να ξαναστηθούν, για παράδειγμα, οι τοπικές οργανώσεις σε όλους τους δήμους της χώρας. Οι δύο πολιτικοί σταθμοί για τον επόμενο χρόνο που το ΠΑΣΟΚ έχει την ευκαιρία να παρουσιάσει κάτι διαφορετικό στην κοινωνία, είναι οι αυτοδιοικητικές εκλογές του Οκτωβρίου και οι Ευρωεκλογές τον Ιούνιο του 2024. Στις περιφερειακές εκλογές το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει και στις 13 Περιφέρειες να στηρίξει δικούς του υποψήφιους. Το ίδιο θα πρέπει να κάνει και στις δημοτικές, τουλάχιστον για τους μεγάλους δήμους της χώρας.
Για την αρνητική έκπληξη των εκλογών, τους Σπαρτιάτες, λέγεται ότι υπάρχει το ενδεχόμενο μετά από προσφυγή στο εκλογοδικείο να αποβληθούν από τη Βουλή. Αλλά ειλικρινά δεν βλέπω ότι μπορεί να γίνει αυτό. Ο τρόπος αντιμετώπισης αυτών των φαινόμενων είναι οι ζυμώσεις που πρέπει να γίνονται στους κόλπους της κοινωνίας ώστε οι πολίτες να είναι απόλυτα ενημερωμένοι για το τί σημαίνει ναζισμός και τί σημαίνει φασισμός.
Τέλος να πούμε και δυο λόγια για την κυβέρνηση των 64 μελών (πήγε περίπατο το μικρό και ευέλικτο σχήμα) που ορκίστηκε και έχει πιάσει δουλειά. Δεν μπορώ να πω εκ των προτέρων ότι είναι καλή ή όχι, αυτό θα φανεί από το αποτέλεσμα. Αυτό που μπορώ να κάνω τώρα είναι να ευχηθώ να πετύχει στο έργο της γιατί αυτό θα είναι προς όφελος όλων των Ελλήνων.

Και κάτι τελευταίο: μη νομίζετε ότι Πασόκους είχε μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ. Στο σημερινό κυβερνητικό σχήμα θα συναντήσουμε πέντε υπουργούς από το ΠΑΣΟΚ: Μιχάλης Χρυσοχοϊδης υπουργός Υγείας, Γιώργος Φλωρίδης υπουργός Δικαιοσύνης, Κυριάκος Πιερρακάκης υπουργός Παιδείας, Λίνα Μενδώνη υπουργός Πολιτισμού, Άκης Σκέρτσος υπουργός Επικρατείας. Όποια πέτρα κι αν σηκώσεις Πασόκο θα βρεις από κάτω τελικά.
Για φέτος το καλοκαίρι οι υπουργοί ας ξεχάσουν τις διακοπές. Τώρα είναι η ώρα για δουλειά γιατί τα προβλήματα είναι πολλά και περιμένουν λύσεις.