Τέσσερα χρόνια σκληρής δημιουργικής δουλειάς! – γράφει ο Θανάσης Καμπισιούλης

Δεν υπάρχει χειρότερη συμπεριφορά από το να κουνάς το δάχτυλο στο εκλογικό σώμα. Είτε γιατί απείχε και δεν ψήφισε, είτε γιατί ψήφισε κάτι με το οποίο εσύ διαφωνείς. Τα κόμματα είχαν αρκετό χρόνο στη διάθεσή τους για να μας πείσουν. Οι συζητήσεις και οι διαμάχες είχαν ξεκινήσει πολύ καιρό πριν προκηρυχθούν οι εκλογές. Έτσι, δικαιολογίες δεν υπάρχουν. Αυτό ισχύει για εμάς και όχι για τους πολιτικούς μας. Εκλεγμένους και μη. Τα αποτελέσματα είτε μας ενθουσίασαν, είτε μας στεναχώρησαν, αυτά είναι.

Η μόνη ανάλυση που μπορεί να γίνει, είναι να δούμε τι έκανε ο Μητσοτάκης και κέρδισε τις εκλογές. Τι έκαναν ή δεν έκαναν τα υπόλοιπα κόμματα και δεν τα κατάφεραν. Από την ανάλυση αυτή κάτι θα κερδίσουμε κι εμείς. Διότι πολύ απλά τίποτα δεν είναι τυχαίο. Πίσω από κάθε εκλογική νίκη υπάρχουν άνθρωποι που σχεδίασαν και υλοποίησαν ένα μεγάλο έργο. Άνθρωποι που απέφυγαν τα λάθη και ακολούθησαν πιστά το δύσκολο έργο να πείσουν τους ψηφοφόρους.
Με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων και τον σχηματισμό κυβέρνησης αρχίζει το πιο δύσκολο έργο. Όλα αυτά που υποσχέθηκαν και όλα αυτά που πρέπει να γίνουν, τώρα πια πρέπει να γίνουν. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία και κάθε εμπόδιο πρέπει να ξεπεραστεί. Την ευθύνη την έχει η κυβέρνηση, ο πρωθυπουργός, οι υπουργοί κλπ. Εμείς αρκετά ασχοληθήκαμε με το θέμα αυτό. Θα ασχοληθούμε και πάλι σε 4 χρόνια, διότι πρέπει να ασχοληθούμε με τα δικά μας θέματα.
Είναι ώρα να αφήσουμε τα γενικά στην άκρη και να ασχοληθούμε με τα ειδικά. Με αυτά που εξαρτώνται από εμάς, με αυτά που μπορούμε να επηρεάσουμε και με αυτά που αν δεν γίνουν από εμάς δεν θα γίνουν από κανέναν! Οι πρώτες 100 ημέρες της νέας κυβέρνησης ξεκίνησαν. Η τετραετία της κυβέρνησης Μητσοτάκη ξεκίνησε με στόχους, φιλοδοξίες και προτεραιότητες. Οι 100 ημέρες της δίκης μας ζωής; Τα δικά μας επόμενα 4 χρόνια έχουν στόχους; Έχουμε βάλει προτεραιότητες; Υπάρχει σχέδιο με βάση το οποίο θα καταφέρουμε να εκπληρώσουμε τις φιλοδοξίες μας;

Μάθαμε πως ο κάθε υπουργός με την ανάληψη των καθηκόντων παρέλαβε ένα φάκελο που περιλάμβανε με κάθε λεπτομέρεια τι πρέπει να γίνει και πότε. Με βάση αυτά θα κριθεί αν πέτυχε τους στόχους το κάθε υπουργείο. Ακόμη, ο φάκελος είχε τους διαθέσιμους πόρους, τις περιοχές που χρειάζονται βελτίωση, αλλά και τις περιοχές που απαιτούν ιδιαίτερη αντιμετώπιση, καθώς πιθανοί λανθασμένοι χειρισμοί μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο το έργο του υπουργείου.
Τι από όλα αυτά έχουμε στο δικό μας …υπουργείο; Πώς έχουμε μελετήσει, σχεδιάσει και οργανώσει κάθε τομέα τη ζωής μας για τα επόμενα χρόνια; Aν σκεφτόμασταν μια εικόνα που να απεικονίζει τον σχεδιασμό της ζωής μας για τα επόμενα χρόνια θα ήταν μια εικόνα ενός υπουργού πίσω από το γραφείο του ή ένας ανέμελος βαρκάρης που έχει αφήσει το κυματάκι της θάλασσας να καθορίζει την πορεία της βάρκας του; H ζωή μας είναι ο φάκελος που παρέλαβαν οι υπουργοί ή ο φάκελος με τα ζωγραφικά έργα ενός παιδιού από τον παιδικό σταθμό;
Αν κοιτάζουμε τη ζωή μας, τους στόχους μας και το πώς προσπαθούμε να τα καταφέρουμε, θα οδηγούμαστε στο συμπέρασμα πως όλα είναι οργανωμένα και τα τακτοποιημένα ή βαδίζουμε στο …άγνωστο με βάρκα την ελπίδα; Γνωρίζουμε τι ακριβώς πρέπει να κάνουμε για να πετύχουμε τους στόχους μας; Ξέρουμε ποιος μπορεί να μας βοηθήσει και πότε πρέπει να κάνουμε το κάθε τι; Έχουμε ορίσει προτεραιότητες; Υπολογίσαμε το κόστος κάθε επιμέρους εργασίας που πρέπει να ολοκληρώσουμε;
Τα παρακάτω λόγια δεν μας κάνουν καμία εντύπωση αν τα ακούσουμε από έναν πρωθυπουργό ή από ένα Γενικό Διευθυντή μιας επιχείρησης:
Oι δύσκολες εποχές που διανύουμε μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι υπουργοί ή οι μάνατζερς που αναλαμβάνουν τη διαχείριση των υπουργείων ή των επιχειρήσεων θα πρέπει να επιλέξουν έναν ιδανικό συνδυασμό αποτελεσματικής, οικονομικής και ευέλικτης δομής, ώστε να τις καταστήσουν αποτελεσματικό ένα υπουργείο ή μια επιχείρηση. Η κρίση σίγουρα ενέχει πολλούς κινδύνους, όμως η σωστή οργάνωση μεγιστοποιεί τις δυνατότητες εκμετάλλευσης των ευκαιριών που υπάρχουν στην αγορά!

Γιατί όμως δεν προσπαθούμε να μεταφέρουμε αυτές τις συνήθειες και πρακτικές στην οργάνωση της ζωής μας; Γιατί ενώ όλοι συμφωνούμε πως τα πράγματα έχουν δυσκολέψει, συνεχίζουμε να σκεφτόμαστε και να προσπαθούμε με τον ίδιο τρόπο που κάναμε και παλαιοτέρα; Γιατί ενώ όλοι βάζουμε τον εαυτό μας και τα όνειρά του πάνω από όλους και από όλα, όταν είναι να προσπαθήσουμε για αυτά το αντιμετωπίζουμε όπως διασκεδάζει ένα παιδάκι στην παιδική χαρά και όχι όπως παίζει η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στον τελικό του Champions league;
Τα λόγια του σερ Άλεξ Φέργκιουσον, προπονητή της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (ΜU), από το 1986 έως το 2013, είναι ξεκάθαρα: «…Από την πρώτη στιγμή που ήλθα στη MU, είχα μια και μόνο έγνοια. Να οικοδομήσω από το Α έως το Ω μια νέα ποδοσφαιρική ομάδα. Ξεκινώντας λοιπόν είχα βάλει στόχο τετραετίας. Για να πετύχω», λέει ο παλαίμαχος προπονητής, «έβαζα πάντα ψηλά τον πήχη, όσο πιο ψηλά μπορούσα. Η νίκη ήταν πάθος και κάθε παίκτης έπρεπε να εμπνέεται από αυτό. Κάθε πρωί έφθανα πρώτος στις επτά. Έλεγα στην ομάδα μου ότι η σκληρή δουλειά στη διάρκεια του βίου μας είναι ταλέντο».