Η μεγάλη ευκαιρία του ΠΑΣΟΚ , γραφεί ο Γιώργος Πένταρης

Στο ΠΑΣΟΚ έχουν δοθεί πολλές ευκαιρίες με τελευταία την εκλογή του προέδρου του κ. Νίκου Ανδρουλάκη – τον οποίον ψήφισα αλλά ήδη έχω αρχίσει να αμφισβητώ την ικανότητά του να ηγηθεί ενός κινήματος που θα πρέπει να γίνει πόλος εξουσίας την επόμενη τετραετία. Συγκε-
κριμένα είχα γράψει μετά την εκλογή του ένα άρθρο που έλεγα ότι θα πρέπει να προετοιμάζεται κατάλληλα για την ανάληψη της εξουσίας στην επόμενη τετραετία, δηλ. από 2027 – 2031.
Μην ανησυχείτε, ο χρόνος περνά πολύ γρήγορα. Το έγραψα αυτό γιατί πιστεύω ότι ένα ΠΑΣΟΚ που είχε πλαγιοκοπηθεί από τα δύο άλλα μεγάλα κόμματα και με όχι σαφείς ιδεολογικούς διαχωρισμούς από αυτά, δεν ήταν δυνατόν να διεκδικήσει την εξουσία στην τρέχουσα τετραετία. Θα έπρεπε να έχει ήδη ξεκινήσει την επεξεργασία ενός αξιόπιστου και εφαρμόσιμου κυβερνητικού προγράμματος για την επόμενη τετραετία. Αντίθετα ο πρόεδρος, λόγω των υποκλοπών, σύρθηκε στο άρμα του ΣΥΡΙΖΑ και ανάλωσε πάρα πολύ χρόνο σε
αυτό το θέμα αντί να τον διαθέσει,σε συνεργασία με τα κομματικά όργανα, σε επαφές με τον λαό προωθώντας μια αξιόπιστη και με σαφή
διαχωριστικά όρια από την ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ κυβερνητική πολιτική. Κομπάζει ο κ. Ανδρουλάκης ότι έφερε το ΠΑΣΟΚ από το 8% στο 11,84, αλλά
δεν μας λέει που πήγε το 20% του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 21ης Μαΐου και το υπόλοιπο 2% στις εκλογές της 25ης Ιουνίου. Σε καμιά περίπτωση
δεν πρέπει να θεωρήσουμε ότι αυτό είναι νίκη του κ. Ανδρουλάκη. Αντίθετα κατά την γνώμη μου, ιδιαίτερα οι δεύτερες εκλογές, είναι καθαρή
ήττα γιατί δεν κατάφερε να εκμεταλλευτεί την δυναμική φυγής από τον ΣΥΡΙΖΑ και να φέρει στις τάξεις του ΠΑΣΟΚ το εκλογικό σώμα, που είχε
από την εποχή της κρίσης πιστέψει στα ψέματα του κ. Τσίπρα.Αν δούμε τα εκλογικά αποτελέσματα ανά νομό, θα παρατηρή-
σουμε ότι στις εκλογές του Μαΐου όλοι οι νομοί της Ελλάδος, πλην Αττικής και Θεσ/νίκης, έφεραν το ΠΑΣΟΚ στο 20%, ενώ τα δύο μεγάλα αστικά κέντρα το καταβαράθρωσαν με 7 ή 8%. Αυτό το ποσοστό σημαίνει κάτι. Σημαίνει ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έχει πολιτική για τις ανάγκες των κα-
τοίκων των δύο μεγάλων αστικών κέντρων που είναι και η συντριπτική πλειοψηφία της χώρας. Δεν το έκανε στον προεκλογικό αγώνα του Απρι-
λίου και Μαΐου, ίσως γιατί δεν είχε εκτιμήσει σωστά, αλλά δεν το έκανε και μετά τις 21 Μαΐου στον δεύτερο προεκλογικό αγώνα. Δεν είδα ούτε
άκουσα για συγκεντρώσεις ή ομιλίες που να αναφέρονται αποκλειστικά στα προβλήματα των πολιτών των Αθηνών και Θεσσαλονίκης. Αυτή η απουσία πολιτικής έθαψε το ΠΑΣΟΚ στο 11,8% και αμφιβάλλω αν ο κ. Ανδρουλάκης μέσα από την Βουλή θα καταφέρει να πάρει τα ινία της Αξιω-
ματικής Αντιπολίτευσης από τον ΣΥΡΙΖΑ, παρά του ότι αυτό το κόμμα έχει ήδη μπει σε μια περιδίνηση διά-
λυσης και επιστροφής στα «εξ ων συνετέθη», δηλαδή στο 4% περίπου. Όσοι παρακολούθησαν τις ομιλίες του κ. Ανδρουλάκη θα αντιλήφθηκαν
ότι πλέον δεν μιλά για σοσιαλισμό,αλλά προσδιορίζει το κόμμα ως σοσιαλδημοκρατικό, πράγμα που μετά βδελυγμίας απέρριπτε το κλασικό
ΠΑΣΟΚ. Και είναι αλήθεια αυτό.Σήμερα η πολιτική πραγματικότητα, τοπική και διεθνής, έχει μετατοπιστεί από το όνειρο του σοσιαλισμού σε μια πολιτική διαχείρισης του συστήματος. Οι πολιτικές δυνάμεις που ανθίστανται σε αυτό είναι κυρίως το ΚΚΕ και πολύ μικρές ομάδες αριστερίστικων και αναρχικών ιδεολόγων. Είναι ομάδες που υπάρχουν στην περιθωριακή πολιτική δράση από την μεταπολιτευτική εποχή και αναπαράγονται κυρίως μέσα στα πανεπιστήμια επωφελούμενες την ελαστικότητα των πανεπιστημιακών αρχών. Ως παράδειγμα φέρνω τα συνεχιζόμενα επεισόδια στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο και τις γύρω αυτού περιοχές. Προφανώς από την στιγμή που το ΕΜΠ άδειασε
από φοιτητές οι ομάδες βρήκαν τ νέο τους στέκι με την ανοχή των αρμόδιων πανεπιστημιακών αρχών.Επανερχόμενος λοιπόν στο θέμα θέλω να πω ότι τα τρία, προς το παρόν, κόμματα εξουσίας δεν έχουν στην ουσία σαφή ιδεολογικά όρια. Όλοι μιλάνε για το καλό του λαού και
ότι ο ένας θα κάνει πιο καλά τα πράγματα έναντι των άλλων. Αυτό, όπως είναι προφανές, δεν οριοθετεί ιδεολογικά τα κόμματα, αλλά απλά και
μόνο διαχειριστικά. Δηλαδή καλούμαστε να διαλέξουμε π.χ. για το ΕΣΥ όχι για το ποιος υπόσχεται θεμελιώδεις αλλαγές, αλλά για το ποιος θα
διαχειριστεί καλλίτερα τα πράγματα.Και γιατί τότε να μην εμπιστευτώ έναν ωραίο και καλό διαχειριστή του δημοσίου χρήματος ανεξάρτητα από
το ποιο κόμμα θα τον προωθήσει;Με αυτά που λέει η ΝΔ για τις αλλαγές στο ΕΣΥ κτλ, έχει στην ουσία πλαγιοκοπήσει τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ και
αυτό γιατί σε αυτόν τον τομέα, και όχι μόνο, το ΠΑΣΟΚ δεν κατάφερε να επεξεργαστεί μια τολμηρή πολιτική που να είναι καθαρά υπέρ του ασθενούς και όχι υπέρ των συντεχνιακών συμφερόντων που δρουν ανεξέλεγκτα εδώ και χρόνια στο Σύστημα Υγείας. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στον τομέα της Παιδείας. Ο Μητσοτάκης μετέφερε τον Πιερακάκη, μετά την επιτυχή θητεία του στην Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση, στο πολύπαθο
Υπουργείο Παιδείας. Ο σκοπός του είναι η πλήρης ηλεκτρονικοποίηση του εκπαιδευτικού συστήματος, αλλά δεν έχουν καταλάβει ότι το
Υπουργείο Παιδείας πάσχει και πολύ σοβαρά μάλιστα από το εκπαιδευτικό του προσωπικό πρώτον και από την εκπαιδευτική διαδικασία κατά
δεύτερον. Αυτά δεν αλλάζουν ηλεκτρονικά. Υπάρχει ανάγκη βαθιών τομών σε διαχείριση προσωπικού,μαθητών, δομών και γενικότερα πόρων μαζί με μια συνολική αλλαγή νοοτροπίας. Θα πρέπει να κατανοήσουμε ως κόμμα, ότι αυτοί που αμείβονται από το κράτος θα πρέπει να
είναι στην υπηρεσία του λαού και όχι ο λαός να είναι στην υπηρεσία αυτών. Και το λέω αυτό με απόλυτη γνώση ότι η δημόσια διοίκηση είναι
χτισμένη πάνω σε αυτή την ιδεολογία και όχι στην ιδέα του καθήκοντος και της προσφοράς ως δημόσιου λειτουργού. Αισθάνονται σήμερα οι δη-
μόσιοι υπάλληλοι ως δημόσιοι λειτουργοί; Νομίζω ότι αυτό το ερώτημα θα πρέπει να απαντηθεί από τα πολιτικά κόμματα.
Το παραπάνω πλαίσιο που το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να το ντύσει με έναν ιδεολογικό μανδύα το έχει αγνοήσει εντελώς στο πρόγραμμά
του. To μόνο που μας παρουσιάζει ως πρόγραμμα, όσον αφορά την Παιδεία στην ιστοσελίδα του, είναι μια στοιχειώδης στατιστική έρευνα
που προέκυψε από κάποια ερωτηματολόγια για την παιδεία και τα προβλήματά της στην εποχή της πανδημίας. Αν διαβάσετε τις απαν-
τήσεις των εκπαιδευτικών που έλαβαν μέρος, αμέσως θα καταλάβετε ότι έχω δίκιο όταν λέω ότι ο μεγαλύτερος ασθενής της Παιδείας είναι το
ανθρώπινο δυναμικό της. Ακόμη και σήμερα που γράφω το άρθρο συνεχίζουν οι αντιδράσεις των εκπαιδευτικών για τον διαγωνισμό-έρευνα της
Ελληνικής PISA. Διαβάζοντας για τις ανάγκες του άρθρου για άλλη μια φορά το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, μου ήρθε η ιδέα και διάβασα για πρώτη φορά το πρόγραμμα της ΝΔ που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα τους. Αν το διαβάσετε θα καταλάβετε γιατί αυτή τη στιγμή η ΝΔ δεν έχει αφήσει χώρο
στο σοσιαλδημοκρατικό ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να μελετήσει προσεκτικά το πρόγραμμα της ΝΔ και να επεξεργαστεί πρώτα ιδεολογικά και
μετά με εξειδικευμένες προτάσεις,ένα πρόγραμμα για την χώρα του 2030 όπου θα κυριαρχεί η τεχνητή νοημοσύνη και όπου οι εργασιακές
σχέσεις θα διέπονται από καθεστώτα που θα προκύπτουν από την συμφωνία του εργοδότη και του στην άλλη άκρη της γης εργαζόμενου. Θα
έπρεπε το ΠΑΣΟΚ να έχει ήδη οραματιστεί την νέα κοινωνία του 2030 και να έχει επεξεργαστεί ήδη προτάσεις για το πως θα αντιμετωπίσει η
κοινωνία την ενδεχόμενη ανεργία λόγω τεχνητής νοημοσύνης, τα ζητήματα της υγείας και των πόρων αυτής για έναν υπέργηρο και κορα-
κοζώητο πληθυσμό, την ανάπτυξη μιας σύγχρονης βιομηχανίας που θα είναι μέρος της παγκόσμιας βιομηχανίας μέσω της διασυνδεσιμότητας
δικτύων και ανθρώπων. Όσον αφορά το περιβάλλον και σε αυτό το σημείο η πολιτική του ΠΑΣΟΚ χωλαίνει. Είναι μια μεγάλη ευκαιρία μέσω
περιβαλλοντικών πολιτικών να φέρει στις τάξεις του την μεγαλύτερη μάζα της νεολαίας επειδή αυτοί θα κληθούν να αντιμετωπίσουν στην ζωή
τους τα προβλήματα από ένα κατεστραμμένο περιβάλλον. Αυτοί οι νέοι θα πρέπει να αποτελέσουν τον κορμό για ένα βιώσιμο μέλλον του
κόμματος.Η διαφορά που υπάρχει μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, γιατί διάβασα και το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ότι ο μεν ΣΥΡΙΖΑ πρεσβεύει το ξήλωμα όλων τον νόμων που ψήφισε η ΝΔ που όμως εφαρμόζονται από το Ελληνικό κράτος, το δε ΠΑΣΟΚ δεν αναφέρει πουθενά στο πρόγραμμά
του ξήλωμα νόμων και θεσμών. Η δημόσια έκφραση εν μέσω προεκλογικού αγώνα του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, νομίζω ότι είναι η βασική αιτία της αποτυχίας αυτού του κόμματος και που καλείται να καρπωθεί το ΠΑΣΟΚ. Και πρέπει να γίνει και σύντομα μάλιστα γιατί διαφορετικά
ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ θα απαιτήσει αλλαγή ηγεσίας συντομότερο από τα ειωθότα και άτομα να αναλάβουν ήδη υπάρχουν και με καλύτερες προοπτικές.