Ακρίβειας εγκώμιον – γράφει ο Γιώργος Πένταρης

Πολλά γράφονται για τις υψηλές τιμές του ελληνικού τουριστικού προϊόντος αλλά και των υψηλών τιμών στα τρόφιμα κυρίως, που κι αυτές συμβάλλουν στις υψηλές τιμές της εστίασης τουριστικών ή όχι περιοχών. Στο θέμα των τροφίμων θα έλεγα ότι οι τιμές διαμορφώνονται από πολύπλοκους παράγοντες, αλλά δεν μπορούμε να δεχτούμε το ίδιο και για τις ξαπλώστρες στις παραλίες ή στα ακτοπλοϊκά εισιτήρια για τα οποία μόλις άρχισε να ασχολείται η κυβέρνηση.

Η Ελλάδα, ως χώρα της υπερβολής, έχει κάνει και στο θέμα της ξαπλώστρας το θαύμα της. Κατ’ αρχάς οι περισσότερες προσβάσιμες και κοντινές στην Αθήνα παραλίες έχουν καταληφθεί από επιχειρηματίες που πωλούν ίσκιο ακριβοπληρωμένο από τους ταλαίπωρους Αθηναίους. Μπορώ να εκφράσω άποψη για την περιοχή Αττικής αλλά όχι για την υπόλοιπη χώρα. Στην Αττική λοιπόν, ο κύριος εκφραστής της ακρίβειας είναι η Ακτή Βουλιαγμένης που πήγε το εισιτήριο εισόδου στα 10 ευρώ το άτομο από 5 ευρώ που ήταν πριν τρία χρόνια. Τα 10 ευρώ αντιστοιχούν στην αγορά ίσκιου και την χρήση της ξαπλώστρας μαζί με ντους και αλλαξιέρες και τα Σαββατοκύριακα ανεβαίνει η είσοδος στα 15 ευρώ το άτομο. Ανάλογες τιμές υπάρχουν και στην πλαζ Βάρκιζας, αλλά αν κοιτάξουμε τους ιδιώτες που έχουν εκμισθώσει παραλίες θα δούμε εξωφρενικά πράγματα. Για παράδειγμα, σε Beach Bar στα Καλύβια οι τιμές ξεκινάνε από τα 15 ευρώ και φτάνουν τα 50 ευρώ τα δύο κρεβάτια. Ανάλογες τιμές έχουν και τα άλλα «μπιτσόμπαρα» της Αθηναϊκής Ριβιέρας.
Έψαξα λοιπόν στην Δι@υγεια (την οργάνωσε ο Γ. Παπανδρέου, μη ξεχνιόμαστε,) να δω τί γίνεται με τις τιμές εκμίσθωσης των παραλιών. Αντίθετα με την άποψη που είχα για υψηλό τίμημα ενοικίασης, ήταν μεγάλη η έκπληξή μου να δω τιμές ενοικίασης από 8 ευρώ έως 15 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο. Και δεν ήταν μόνο αυτό, αλλά και ο χώρος που εκμισθώνεται είναι αυστηρά συγκεκριμένος και οριοθετημένος το πολύ 50% της συνολικής παραλίας. Τα ερωτήματα που τίθενται λοιπόν είναι: Αφού η ενοικίαση από τον δήμο δεν ξεπερνά το ποσό των 6.000 ευρώ το χρόνο (μισθώσεις τριετείς) πώς γίνεται και οι ξαπλώστρες στοιχίζουν από 8 έως 30 ευρώ το άτομο και πώς καλύπτεται το 80% κάθε εκμισθωμένης παραλίας ενώ η σύμβαση λέει το ανώτατο όριο 50% ή συγκεκριμένα τετραγωνικά και με σαφείς όρους οριζόντιας και κάθετης πρόσβασης στην ακτή όλων ανεξαιρέτως των λουόμενων ενοίκων σκιάς ή μη;

Η εξήγηση που έδωσα είναι η παρακάτω: Κατ’ αρχάς οι μισθωτές παρέχουν εν μέρει υπηρεσίες δήθεν πολυτελείας π.χ. κρεβάτια, κουνουπιέρες κτλ, οι οποίες λειτουργούν ως πρόφαση για υπερβολικές τιμές παρασύροντας και τις απλές ξαπλώστρες. Το δεύτερο είναι ότι η «συναλλαγή» δεν μπορεί να γίνει με τόσο μικρό μίσθωμα, αλλά αν έχουμε υψηλές τιμές ο εργολάβος θα εισπράξει μόνο από τις ξαπλώστρες μέσα στην σεζόν πάνω από 70.000 ευρώ με 8 ευρώ την ομπρέλα με δύο ξαπλώστρες υπολόγισα. Επιτρέποντας λοιπόν οι δημαρχαίοι να υπάρχουν ανεξέλεγκτες τιμές, τότε κατά την γνώμη μου συμμετέχουν στα κέρδη των επιχειρηματιών. Οι επιχειρηματίες κερδίζουν βέβαια και από την ελάχιστη κατανάλωση και από την κατάληψη αυθαιρέτως επί πλέον χώρου παρανομούντες κάτω από τα μάτια των ελεγκτικών αρχών των δήμων.
Διάβασα στην Δι@υγεια αναρτήσεις για εκμίσθωση σε κάποια νησιά του Αιγαίου, αλλά το ποσό εκμίσθωσης δεν αναγράφεται, αλλά μας λένε ότι αναφέρεται στην τάδε απόφαση που δεν μπορούμε βέβαια να βρούμε. Αυτή η πρακτική είναι απολύτως παράνομη και ισχύει μόνο για τα αυστηρά προσωπικά δεδομένα των πολιτών και μόνο αυτών. Χανόμαστε στη μετάφραση δηλαδή… Φτάσαμε λοιπόν στο σημείο να θέλουμε να κάνουμε ένα μπάνιο και να μας κοστίζει μαζί με βενζίνες, διόδια, ξαπλώστρες, καφέδες κτλ πάνω από 60 ευρώ τα δύο άτομα. Πολλοί θα μου πουν ότι καλά θα έκανα να πήγαινα σε ελεύθερη παραλία. Να το κάνω. Πού θα πάω να αλλάξω; Πού θα πάω τουαλέτα; Αν ξεμείνω από νερό, πού θα βρω; Και αν είναι ο λουόμενος άτομο που δεν μπορεί για πολλούς λόγους να κουβαλά ομπρέλες και παιδιά, πού θα πάει τη στιγμή που οι περισσότερες προσβάσιμες παραλίες είναι παραχωρημένες; Μήπως πρέπει οι δημαρχαίοι να αναθεωρήσουν το concept ξαπλώστρα; Γνωρίζω από την Αυστραλία ότι το σπορ της ξαπλώστρας τους είναι άγνωστο όπως και στην Ολλανδία, στην Οστάνδη ή το Κνοκ του Βελγίου. Υπάρχουν όμως πεντακάθαρες τουαλέτες και αλλαξιέρες. Να τολμήσουν οι δήμοι αυτή την αλλαγή για να μην τους κατηγορούμε για διαφθορά.

Στο θέμα των τροφίμων τώρα που όπως ακούω στα ραδιόφωνα και βλέπω στην τηλεόραση, ο πληθωρισμός καλά κρατεί. Θα θυμάστε από τις εκλογές ότι ήταν κύριο θέμα του προεκλογικού αγώνα του ΣΥΡΙΖΑ, να μειωθεί ο ΦΠΑ και να υπάρξει έλεγχος της αγοράς. Έλεγχος μπορεί να γίνει αν το θελήσει η κυβέρνηση. Τιμοληψίες προϊόντων super market γίνονται κάθε δεκαπέντε μέρες και ο καθένας μπορεί να βρει αυτές τις τιμές αν μπει στην ιστοσελίδα του Υπ. Ανάπτυξης. Απλώς αυτού του είδους ο έλεγχος είναι πληροφοριακός, δεν είναι επί της ουσίας. Κανένα κόμμα δεν έκατσε να ερευνήσει με προσοχή το θέμα των υψηλών τιμών στην Ελλάδα συγκριτικά με αυτές της Γαλλίας ή Γερμανίας. Έλαβε κανείς υπ’ όψη του το υψηλότατο μεταφορικό κόστος που επιβαρύνει τα προϊόντα; Όταν έρχεται γάλα από την Ολλανδία βυτίο παρά βυτίο, τί κόστος θα έχει συγκριτικά με την μεταφορά με τρένο; Ανάλογα συμβαίνει και με τα άλλα προϊόντα. Η Ελλάδα είναι το μόνο Ευρωπαϊκό κράτος που αφόπλισε τις σιδηροδρομικές μεταφορές και το πληρώνει τώρα ακριβά και το έκανε προς όφελος των εργολάβων και των ιδιοκτητών μεταφορικών εταιρειών.
Το κόστος όμως δεν επιβαρύνεται μόνο από τις μεταφορές αλλά και τις υψηλές τιμές καυσίμων που για πολύ καιρό παραμένουν υψηλές παρά τις χαμηλές τιμές του πετρελαίου. Παλιότερα, νομίζω τον Φλεβάρη, είχα γράψει σχετικά και με εμπεριστατωμένα στοιχεία και διαγράμματα για το θέμα των τιμών καυσίμων.
Υπάρχει όμως και ένα άλλο ακόμη πιο σοβαρό ζήτημα που είναι η αυξανόμενη κατανάλωση κρέατος και η επίδραση τις κλιματικής αλλαγής στην γεωργική παραγωγή. Η ανάπτυξη της οικονομίας της Κίνας και των Ινδιών αύξησε την ζήτηση σε ποιοτικά κρέατα, η παραγωγή των οποίων απαιτεί την υψηλή κατανάλωση ζωοτροφών. Για παράδειγμα, ένα κιλό μοσχαρίσιου κρέατος απαιτεί την κατανάλωση 70 κιλών ζωοτροφών. Σε παγκόσμιο επίπεδο η παραγωγή ζωοτροφών επισκιάζει την παραγωγή γεωργικών προϊόντων που χρησιμοποιούνται επεξεργασμένα ή όχι για ανθρώπινη κατανάλωση. Αυτό έχει ως συνέπεια την αύξηση των τιμών στο super market.
Ένας ακόμη λόγος και πολύ σοβαρός είναι η κλιματική αλλαγή. Για παράδειγμα, οι υψηλότατες τιμές του ελαιόλαδου οφείλονται καθαρά στην κλιματική αλλαγή. Οι κακές καιρικές συνθήκες στην Ισπανία προκάλεσαν έλλειψη με αποτέλεσμα τις υψηλές τιμές που επωφελήθηκαν οι Έλληνες παραγωγοί. Το θέμα είναι ότι και φέτος οι καιρικές συνθήκες δεν είναι καλές και επηρεάζουν και την Ελλάδα. Οι προβλέψεις των παραγωγών για φέτος είναι ότι θα υπάρχει πτώση άνω του 30% της παραγωγής και νέο ράλι τιμών. Η κλιματική αλλαγή δεν επηρεάζει μόνο τις ελιές. Φέτος είχαμε και την χειρότερη ποιοτικά παραγωγή καρπουζιών λόγω βροχών και υψηλών θερμοκρασιών.

Και τελευταίος αλλά ακόμη πιο σοβαρός παράγοντας είναι η απουσία εργατικών χεριών που στην χώρα μας είναι πολύ έντονη. Αυτό αλυσιδωτά προκαλεί αύξηση των τιμών παραγωγού που την βλέπουμε στο ράφι. Η απουσία εργατικών χεριών είναι πολυπαραγοντικό φαινόμενο όπως π.χ. η υπογεννητικότητα, η ευκολία πρόσβασης στα πανεπιστήμια, η υποβάθμιση της επαγγελματικής εκπαίδευσης και η παντελής απουσία κυβερνητικής πολιτικής για τον πρωτογενή τομέα. Το συμπέρασμα είναι ότι, ειδικά για τις τιμές των τροφίμων, έχουμε μπει σε μια ανοδική τροχιά με κανένα ορατό σημείο κάμψης με όσα μέτρα ελέγχου και μειώσεις φόρων και αν λάβουμε.
Καλό καύσωνα με τον Κλέωνα – όχι τον Γρηγοριάδη του Βαρουφάκη αλλά αυτόν του Αριστοφάνη στις κωμωδίες του «Ιππής» και «Σφήκες».