Νίκος Παππάς : Από την αριστερά ως το κέντρο για τη νίκη

Συνέντευξη του Νίκου Παππά, κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία και υποψήφιου προέδρου του κόμματος, στο Documento

:

Τι πρέπει να αλλάξει στον ΣΥΡΙΖΑ οργανωτικά για να διεκδικήσει εκ νέου την εξουσία;

Στις εκλογές απωλέσαμε ένα σημαντικό μέρος της δύναμής μας, ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος το οποίο ερχόταν συστηματικά στην κάλπη μας από το 2012. Οι, κατά το κοινώς λεγόμενο, μετριοπαθείς, κεντρώοι και κεντροαριστεροί ψηφοφόροι απομακρύνθηκαν. Αυτή είναι μία παραδοχή που δεν μπορούμε να αποφύγουμε.

Έφταιξαν και οι «παραφωνίες» που αλλοίωσαν το μήνυμά μας και οι ελλιπείς, κατά τα τελευταία χρόνια, επαφές με τους φορείς της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας, και η εμμονή μας να εμφανιζόμαστε ως «καλοί διαπραγματευτές», φέρνοντας στο νου του κόσμου δύσκολες στιγμές διαπραγμάτευσης, και οργανωτικά ζητήματα.

Το «δάνειο» του 32% που πήραμε από τους ψηφοφόρους το 2019 δεν το αξιοποιήσαμε όπως θα έπρεπε. Ο μετασχηματισμός και η διεύρυνση τελμάτωσαν για αντικειμενικούς αλλά και για υποκειμενικούς λόγους.

Την επόμενη μέρα θα προχωρήσουμε στην υλοποίηση των μεγάλων καταστατικών αλλαγών που ψηφίσαμε, αλλά έμειναν ανενεργές.

Στόχος μας είναι να προχωρήσουμε στην εκλογή των νομαρχιακών επιτροπών από τη βάση, να ανανεώσουμε τα όργανά μας, να δώσουμε λόγο στα μέλη και με τη διενέργεια δημοψηφισμάτων, να ιδρύσουμε παρατάξεις στους φορείς ενδιάμεσης κοινωνικής εκπροσώπησης με τη σύμπραξη αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων και πολιτών, να συστήσουμε δίκτυα στους επιστημονικούς, επαγγελματικούς, πολιτιστικούς χώρους, στα κινήματα της νεολαίας και του περιβάλλοντος, στον κλάδο των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων.

Ποιος ο απολογισμός της διεύρυνσης; Θα συνεχίσετε το εγχείρημα εάν αναλάβετε τα ηνία;

Έχω πει επανειλημμένως ότι δεν αισθάνομαι περισσότερο ΣΥΡΙΖΑ από έναν σύντροφο ή μία συντρόφισσα που ήρθε σήμερα στο κόμμα. Κοινούς αγώνες δώσαμε στο παρελθόν, κοινούς αγώνες θα δώσουμε και στο μέλλον.

Το θέμα της διεύρυνσης είναι ύψιστης σημασίας. Και αν θα ήθελε κάτι ο αντίπαλός μας, θα ήταν να μην δούμε τις αδυναμίες μας και να μην τις διορθώσουμε.

Μπορεί να κοντοσταθήκαμε μετά το 2019, όπως προανέφερα, αλλά δεν θα κάνουμε πίσω από τις ομόφωνα ψηφισμένες αποφάσεις μας. Οι παραλυτικές ισορροπίες, για τις οποίες πίεσαν ορισμένες πλευρές, και απόψεις περί «ασπόνδυλου πολυσυλλεκτισμού» όχι μόνο δεν βοηθούν, αλλά είναι και καταστροφικές.

Μπροστά θα πάμε. Όπως πήγαμε από το 2012 και μετά -καθώς η διεύρυνση δεν ξεκίνησε το 2019, όπως αναφέρθηκε στον δημόσιο διάλογο- με τον Αλέξη Τσίπρα, που υπηρέτησε από τότε αυτή τη στρατηγική με επιτυχία, αν αναλογιστούμε ότι αυτή μας έκανε μεγάλο κόμμα και μας οδήγησε στη διακυβέρνηση της χώρας το 2015.

Απευθύνω από τώρα κάλεσμα στους κεντρώους, κεντροαριστερούς και μετριοπαθείς πολίτες να έρθουν κοντά μας. Όχι στο ασφαλές λιμάνι της ριζοσπαστικής Αριστεράς αλλά στην ανοιχτή θάλασσα της πολιτικής, της προοπτικής και των διεκδικήσεων με «πλοίο» τον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία που συσπειρώνει όλο τον κόσμο από την Αριστερά ως το κέντρο.

Και θα έρθουν μαζί μας και θα συμπορευτούμε μαζί τους, όλοι υπερήφανοι για τις ιστορικές τους και ιστορικές μας αναφορές και αγώνες. Θα έρθουν μαζί μας όχι ως «πελάτες» ή «ανεκπαίδευτοι», αλλά ως ισότιμοι σύντροφοι και συντρόφισσες. Για να συγκροτήσουμε τη μεγάλη, ευρύτατη παράταξη από την Αριστερά ως το κέντρο που θα νικήσει τον κ. Μητσοτάκη.

Αν κερδίσετε, θα δώσετε ρόλους στους συνυποψήφιούς σας; Κι αν ναι, ποιους;

Η Έφη Αχτσιόγλου, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος και εγώ -λιγότερο ο Στέφανος Τζουμάκας- συμμετείχαμε στις κυβερνήσεις του Αλέξη Τσίπρα. Και συμμετείχαμε, άλλος/η λιγότερο και άλλος/η περισσότερο, ανάλογα με τις περιόδους, στο κέντρο λήψης αποφάσεων και κατεύθυνσης του κόμματος δίπλα στον Αλέξη Τσίπρα.

Προφανώς, δεν θέσαμε υποψηφιότητα για να κατοχυρώσουμε θέσεις την επόμενη ημέρα. Είμαστε παρόντες και παρούσα με την πρότασή μας για την πορεία που θεωρούμε ότι πρέπει να έχει ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία. Είμαι σίγουρος ότι άμεσα θα γίνει διακριτό το στίγμα του καθενός/καθεμιάς μας και η κατεύθυνση που θέλουμε να πάμε τα πράγματα. Αυτό θα είναι καλό για τον διάλογο που διεξάγεται και στη βάση.

Η επόμενη ημέρα δεν θα έχει νικητή και ηττημένους. Θα έχει την εντολή των μελών μας για την πρόταση και την πολιτική που θα πρέπει να εφαρμόσουμε. Και επί αυτών θα εργαστούμε. Χωρίς δεύτερες σκέψεις, χωρίς αποκλεισμούς και αυτο-αποκλεισμούς. Χωρίς, όμως, και παραλυτικές διαδικασίες και στάσεις που θα οδηγήσουν το καράβι σε στασιμότητα ή σε αντίστροφη πορεία.

Ποιες μεταρρυθμίσεις σε επίπεδο πολιτικής προστασίας μπορούν να θωρακίσουν τη χώρα μας από τις συνέπειες της κλιματικής κρίσης;

Η μόνη μεταρρύθμιση που έφερε η κυβέρνηση Μητσοτάκη στα ζητήματα της πολιτικής προστασίας ήταν η εκκένωση. Καμία πρόληψη, κανένα μέτρο αντιμετώπισης για φωτιές, πλημμύρες, άλλα φυσικά φαινόμενα. Μόνο «όπου φύγει, φύγει» και ας εξελιχθεί το φαινόμενο ως εκεί που δεν πάει άλλο.

Αυτό το έχουμε πληρώσει με απώλεια ζωών, βαριά καταστροφή του περιβάλλοντος, ζημιές σε κτίρια, υποδομές και περιουσίες, υψηλές αποζημιώσεις.

Το πυροσβεστικό σώμα χρειάζεται ενίσχυση σε ανθρώπινο δυναμικό και μέσα. Η δασική υπηρεσία πρέπει να λειτουργήσει υπό διαφορετικό καθεστώς, καθώς με τις επιλογές που έχουν γίνει δεν μπορεί να αποδώσει όπως θα έπρεπε.

Επίσης, είναι ανάγκη να εφαρμοστούν οι προτάσεις του πορίσματος Γκολντάμερ, που συγκροτήθηκε επί ΣΥΡΙΖΑ, όπως είναι η κήρυξη των καμένων εκτάσεων ως αναδασωτέων, η απαγόρευση της αλλαγής χρήσης γης μέχρι να ολοκληρωθεί ο χωρικός και πολεοδομικός σχεδιασμός στις περιοχές αυτές και οι δασικοί χάρτες, η εκπόνηση εθνικού σχεδίου για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και των φυσικών καταστροφών, η αντιμετώπιση των πυρκαγιών με έμφαση στην πρόληψη και τη διαχείριση των δασικών οικοσυστημάτων με την ενεργό συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών, κ.ά.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα πρέπει, τέλος, να εξηγήσει τι γίνεται με το γιγαντιαίο πρόγραμμα ΑΙΓΙΣ του 1,7 δισ. ευρώ. Το οποίο, αντί να γίνει από επιτελική δομή του υπουργείου Πολιτικής Προστασίας, το πήρε το ΤΑΪΠΕΔ και «πάει με τον αραμπά», κατά το κοινώς λεγόμενο. Εκεί προβλέπεται και η προμήθεια εναέριων μέσων, αλλά ακούμε και απόψεις ότι τα μέσα αυτά είναι ήδη αρκετά.

Αναθεωρήσατε την κριτική σας στα pass, στο καλάθι του νοικοκυριού και στις επιδοτήσεις στο ρεύμα μετά το εκλογικό αποτέλεσμα;

Το μεγάλο μας λάθος ήταν ότι δεν αντιληφθήκαμε πριν από την πρώτη κάλπη ότι η κυβερνητική μας πρόταση ήταν από λαβωμένη ως θνησιγενής. Το δεύτερο είναι ότι υποτιμήσαμε τις συναινέσεις που διαμόρφωσε ο κ. Μητσοτάκης στην πολιτική του με τον άκρατο δανεισμό και την «ελευθερία» -λόγω της δημοσιονομικής χαλαρότητας- αύξησης του χρέους κατά 50 δισ. ευρώ. Βεβαίως, τα περισσότερα χρήματα πήγαν σε απευθείας αναθέσεις, με τα pass να αποτελούν επιδότηση της ακρίβειας και της αισχροκέρδειας, αλλά αυτό δεν καταφέραμε να το μεταδώσουμε σε μέρος της κοινωνίας που έψαχνε να πιαστεί από κάπου.

Τα pass και τα «καλάθια» δεν είναι η λύση. Είναι αποσπασματικές και προσωρινές, αδύναμες πολιτικές, οι οποίες δεν θα υφίστανται σε λίγους μήνες.

Η κριτική, λοιπόν, μένει. Η φτωχοποίηση που επιχειρεί ο κ. Μητσοτάκης, η εκκαθάριση της αγοράς από τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, η έξωση εκατοντάδων χιλιάδων οικογενειών από τα σπίτια τους δεν λύνονται με pass. Αυτό που ήταν λάθος ήταν η δική μας ανάγνωση των άμεσων αναγκών των πολιτών και η ίσως όχι και τόσο έντονη παρουσίαση των δικών μας προτάσεων που φέρνουν ουσιαστική ανακούφιση.

Η εκπεφρασμένη πρόθεση του πρωθυπουργού για υποχωρήσεις στα ελληνοτουρκικά σας βρίσκει a priori αντίθετους;

Είμαστε a priori αντίθετοι σε πρωτοφανείς διπλωματικά κινήσεις, όπως η προαναγγελία υποχωρήσεων. Είτε ο κ. Μητσοτάκης δεν καταλαβαίνει ότι όταν πας σε μία διαπραγμάτευση διατρανώνεις το δίκιο σου είτε έχει άλλη στόχευση.

Η χώρα μας έχει το διεθνές δίκιο με το μέρος της, η Τουρκία είναι μία αναθεωρητική δύναμη.

Τι σημαίνουν, αλήθεια, οι δηλώσεις Μητσοτάκη, όταν αυτή τη στιγμή η Τουρκία δεν έχει υπογράψει τη σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας και, βεβαίως, δεν έχει άρει το casus belli; Υπάρχει περίπτωση να φτάσουμε ως το Διεθνές Δικαστήριο, το αποτέλεσμα να μην αρέσει στην Τουρκία και αυτή να μας κηρύξει πόλεμο;

Οι προκλήσεις που έχουμε μπροστά μας δεν συγχωρούν επιλογές υποχώρησης. Η εθνική κυριαρχία είναι έννοια αυστηρά προσδιορισμένη στο διεθνές δίκαιο, δεν είναι σχετική έννοια.

Θεωρούμε ότι η Ελλάδα πρέπει να έχει επαρκή άμυνα. Εθνική θέση και σχέδιο, διπλωματική πρωτοβουλία, αμυντικά συστήματα, αλλά και επιχειρησιακή εγρήγορση.

Για εμάς, το Διεθνές Δίκαιο αποτελεί «ακλόνητο θεμέλιο». Και για τον τρόπο με τον οποίο προστατεύουμε τα σύνορά μας από τον Έβρο μέχρι το Καστελόριζο και για το πως υποδεχόμαστε και αντιμετωπίζουμε τον κατατρεγμένο πρόσφυγα.​