Γέννηση, η αρχή μιας περιπέτειας

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
Γέννηση, η αρχή μιας περιπέτειας

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες όλος ο κόσμος γιορτάζει τα Χριστούγεννα, που ουσιαστικά έχουν γίνει μια πολύ καλή ευκαιρία στον καπιταλισμό να κάνει business. Σε όλο τον πλανήτη, ακόμη και στην Κίνα που είτε είναι άθεοι είτε Κομφουκιανοί, γίνονται γιορτές γιατί μέσω αυτών ικανοποιείται η απαίτηση του καπιταλισμού για πωλήσεις προϊόντων. Βέβαια πολλοί θα πουν ότι αυτό είναι η κίνηση της οικονομίας, το έχει ανάγκη η κοινωνία που ζούμε… κ.τ.λ. Δεν έχω αντίρρηση. Θέλω, όμως, να δούμε το θέμα της γέννησης από μια διαφορετική οπτική γωνία, που έχει να κάνει περισσότερο με την πνευματική υπόσταση του ανθρώπου και όχι με την υλική.

Μη νομίσετε, όμως, ότι οι δύο υποστάσεις είναι ανεξάρτητες η μια από την άλλη. Κυρίως η πνευματική υπόσταση καθορίζει και την υλική και αυτό έχει σαν συνέπεια να επηρεάζει τις κοινωνικές και οικονομικές δομές σε βάθος χρόνου.
Μια γέννηση λοιπόν, που σε μερικές μέρες θα γιορτάσουμε με την γέννηση του Χριστού, είχε σαν συνέπεια την γέννηση μιας νέας θρησκείας, μιας νέας κοσμοθεώρησης της ζωής και τελικά τη γέννηση ενός νέου κόσμου. Του χριστιανικού κόσμου. Κυριολεκτικά η γέννηση σαν γεγονός είναι η αρχή ενός ταξιδιού που έχει γνωστό τέλος. Είναι η αρχή όμως και μιας περιπέτειας. Είναι η περιπέτεια της ζωής.
Από την γέννηση ενός μονοκύτταρου στοιχειώδους οργανισμού που έχει μόνο ένα στοιχειώδη στόχο την αναπαραγωγή, μέχρι τη δημιουργία των αστέρων και των γαλαξιών στο Σύμπαν, η γέννηση είναι το γεγονός που αντίκειται στον θάνατο. Είναι η συνέχεια της μορφής, όπως έλεγε ο αρχαίος έλληνας φιλόσοφος Πλωτίνος. Ας αφήσουμε τα πολύ μικρά όπως ο μονοκύτταρος οργανισμός και τα πολύ μεγάλα όπως το Σύμπαν και ας έρθουμε στα μέτρα μας. Στα μέτρα του απλού καθημερινού ανθρώπου.
Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται από μια μάνα. Ακόμη και ο ίδιος ο Θεάνθρωπος. Το θέμα είναι ότι όλοι δεν γεννιούνται με τις ίδιες συνθήκες. Άλλα παιδιά γεννιούνται σε υπερσύχρονα μαιευτήρια με τέτοιο εξοπλισμό που ακόμη και αν κάποιο παιδί που ήταν από την Φύση καταδικασμένο, πάρα πολλές φορές να μπορεί να επιζήσει και να μεγαλουργήσει. Αυτά είναι τα παιδιά του Δυτικού κόσμου, του Χριστιανικού κόσμου. Τα παιδιά αυτά είναι «καταδικασμένα» να ζήσουν και να ζήσουν καλά. Γεννιούνται όμως ακόμη περισσότερα παιδιά κάτω από συνθήκες πρωτόγονες. Η επιβίωση είναι τύχη. Η θνησιμότητα μεγάλη. Είναι τα παιδιά του τρίτου κόσμου, της Αφρικής, της Ινδίας, του Αφγανιστάν και πολλών άλλων δοκιμαζόμενων χωρών. Είναι και παιδιά που γεννιούνται στον Δυτικό κόσμο, αλλά η διάλυση του κοινωνικού κράτους έχει φέρει τους γονείς σε απόγνωση και σε συνθήκες ανάλογες με αυτές της Αφρικής. Υπάρχει, όπως βλέπουμε, μια μεγάλη ανισότητα στην αφετηρία. Ένα handicap που λένε οι Άγγλοι. Πολλές φορές, όμως, η ζωή τα φέρνει έτσι ώστε αυτές οι ανισότητες να εξομαλύνονται και τότε αρχίζει η στιγμή που το πνεύμα του καθενός θα εμφανιστεί και θα δημιουργήσει.
Γιατί το λέω αυτό; Πάρτε παράδειγμα τον Χριστό. Γεννήθηκε φτωχός. Δημιούργησε όμως μια κίνηση – θρησκεία που καθορίζει εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια τις τύχες του κόσμου. Το ίδιο έγινε και με τον Μωάμεθ, το δικό μας τον Σωκράτη, το Βούδα και ένα σωρό άλλους. Αυτές οι προσωπικότητες δεν δημιούργησαν απλά μια θρησκεία. Γέννησαν έναν κόσμο διαφορετικό. Γέννησαν μια νέα περιπέτεια. Φανταστείτε την περιπέτεια του Χριστιανισμού με την οποία είμαστε λίγο – πολύ οικείοι. Ο Χριστιανισμός δεν κυριάρχησε αμέσως στην κοινωνία. Πέρασε δια πυρός και σιδήρου των Ρωμαίων. Μέσα από την περιπέτεια αυτή αναδείχτηκαν μεγάλοι αγωνιστές και δημιουργοί που γέννησαν κάτι νέο, κάτι δικό τους. Πάρτε παράδειγμα τον Λούθηρο με τη δημιουργία του Προτεσταντισμού, ο οποίος κυριαρχεί σε όλες τις πλούσιες Βορειοευρωπαϊκές χώρες, Αμερική, Καναδά και Αυστραλία. Μια γέννηση δηλαδή για άλλη μια φορά καθορίζει τις τύχες μας ακόμη και στη σημερινή Ελλάδα του μνημονίου.
Ποιος καθορίζει σήμερα τις τύχες μας; Η Γερμανία. Τι είναι οι Γερμανοί; Προτεστάντες. Ποιος δημιούργησε τον Προτεσταντισμό; Ο Λούθηρος. Και τι λέει με μια γραμμή ο Προτεσταντισμός; «Μη περιμένεις κανέναν να σε βοηθήσει. Δώσε λύση μόνος σου.» Μήπως τελικά πρέπει να γίνουμε Προτεστάντες για να κανονίσουμε τα του οίκου μας;
Όπως είπα και πριν, η γέννηση είναι η αρχή μιας περιπέτειας, η αρχή ενός πολέμου που πολλοί τον κερδίζουν μα οι περισσότεροι τον χάνουν. Ποιος είναι αυτός ο πόλεμος; Είναι ο πόλεμος της δημιουργίας. Της γέννησης του νέου στις ιδέες, στην επιστήμη και τις τέχνες. Άνθρωποι με αυτά τα χαρακτηριστικά κερδίζουν πολέμους. Είναι αυτοί που έθεσαν τα θεμέλια και έδωσαν τις κατευθύνσεις για να υπάρχει ο κόσμος μας όπως είναι σήμερα. Βέβαια ο κόσμος μας θα μπορούσε να είναι και διαφορετικός, αν οι δημιουργοί έκαναν διαφορετικές επιλογές. Εξ’ άλλου αυτό φαίνεται και από την ιστορία όπου διάφορες κοινωνίες παρ’ ότι ήταν σε επαφή αναπτύχθηκαν διαφορετικά λόγω θεμελιωδών επιλογών που έθεσαν οι δημιουργοί.
Σήμερα, δυστυχώς, η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων προσπαθεί και προσπαθεί σκληρά μόνο για την επιβίωση, ώστε να ικανοποιήσει το αρχέγονο αίσθημα στης συνέχειας της ζωής και μόνο. Όλοι αυτοί χάνουν τη μάχη στο δρόμο, αλλά δεν την χάνουν άδικα γιατί δημιουργούν νέα ζωή. Γεννούν παιδιά δηλαδή. Η μοίρα των παιδιών άγνωστη. Το θέμα είναι ότι από όλους αυτούς που γεννιούνται, θα αναδυθούν νέοι δημιουργοί που θα οδηγήσουν την ανθρωπότητα σε νέους δρόμους. Αυτοί οι άνθρωποι σήμερα λείπουν, αλλά η ιστορία έχει δείξει ότι πάντα θα εμφανίζονται και θα ανοίγουν νέους δρόμους. Εκείνο που δεν θα μάθουμε ποτέ είναι αν ήδη οι δημιουργοί έχουν γεννηθεί, αλλά δεν επέζησαν των κινδύνων του σημερινού κόσμου. Αποκλείεται κάποιος από τους δημιουργούς να ήταν ένα από τα είκοσι παιδιά στην Αμερική ή ένα από τα παιδιά στην Συρία ή το Αφγανιστάν ή κάποιο παιδί στην Αφρική που δεν επέζησε λόγω έλλειψης εμβολίου;
Ο σημερινός κόσμος έχει μεγάλα προβλήματα είτε αυτά λέγονται οικονομικά, είτε περιβαλλοντικά, είτε πολιτισμικά. Τα προβλήματα αυτά είναι σοβαρά γιατί οι μεταβολές που θα επέλθουν στο μέλλον, π.χ. φαινόμενο θερμοκηπίου, θα είναι σε πλανητικό επίπεδο που δεν θα μπορεί κανένας να αντιδράσει όσο πλούσιος και δυνατός είναι. Η Φύση, που το έδειξε με τα τσουνάμια και τους σεισμούς, είναι ο τελικός άρχοντας και δεν υπολογίζει κανέναν. Ούτε πλούσιο ούτε φτωχό, ούτε καλό ούτε κακό. Πρέπει λοιπόν να μην προκαλούμε την φύση και να μάθουμε να ζούμε μαζί της σαν μια ολότητα. Μόνο έτσι θα επιζήσουμε στο μέλλον.
Ας δούμε, λοιπόν, τα Χριστούγεννα σαν την αρχή μιας νέας περιπέτειας για την δημιουργία. Να δημιουργήσουμε. Να δημιουργήσουμε ιδέες που μας λείπουν πολύ σήμερα. Να δημιουργήσουμε νέα επιστημονική γνώση που και αυτή χρειαζόμαστε. Να δημιουργήσουμε τέχνη που έχει ανάγκη ο εσωτερικός κόσμος του ανθρώπου.
Γέννηση λοιπόν, μια νέα αρχή. Μην το ξεχάσουμε φέτος. Καλά Χριστούγεννα παίδες και «Προτεσταντικά» προσέξτε την υγεία σας και μην εύχεστε υγεία. Ενεργούμε δεν ευχόμαστε. Αυτό να το κάνουμε και σε άλλες φάσεις της ζωής μας.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Πήγαινε στην κορυφή