Πώς κρίνουν το αποτέλεσμα οι υποψήφιοι , του Βασίλη Γιαννακόπουλου

Στο προηγούμενο φύλλο του «Παλμού» έγραψα ποιοί,κατά τη γνώμη μου, ήταν οι λόγοι για την πραγματικά σαρωτική νίκη του Γιώργου Μαρκόπουλου με ποσοστό 72,69%. Σ’ αυτό το φύλλο θα διαβάσετε τί λένε οι τέσσερις από τους πέντε υποψήφιους δημάρχους Γαλατσίου για το αποτέλεσμα των δημοτικών εκλογών. Απουσιάζει η άποψη του κ. Μελισσουργού, ο οποίος λόγω αυξημένων επαγγελματικών υποχρεώσεων, δεν κατόρθωσε να απαντήσει στις ερωτήσεις μας.

Ο εκλεγμένος Δήμαρχος Γιώργος Μαρκόπουλος αναφέρει τους λόγους της ευρείας νίκης του:
«Ο κόσμος του Γαλατσίου μας εμπιστεύθηκε ακόμα μια φορά δίνοντάς μας την ευκαιρία να ολοκληρώσουμε σε αυτή τη θητεία τα μεγαλύτερα έργα που έχουν γίνει ποτέ στο Γαλάτσι. Ξέρετε, καθ’ όλη τη διάρκεια της προηγούμενης θητείας δεν εφησυχάσαμε ούτε μια στιγμή. Η ομάδα μου κι εγώ δεν επαναπαυθήκαμε και δεν θεωρήσαμε τίποτα δεδομένο. Προσπαθήσαμε και καταφέραμε, να μετατρέψουμε τις προεκλογικές μας υποσχέσεις μας σε
έργα και η συνέπειά μας αυτή, επιβραβεύθηκε στην κάλπη.Όμως θέλω να επισημάνω το εξής: Tα ποσοστά δείχνουν μια δυναμική και την ευρεία αποδοχή των κατοίκων της πόλης μας στον συνδυασμό μας ωστόσο εκτός από την πλειοψηφία που θα συνεχίσουμε να έχουμε στην προσεχή σύνθεση του Δημοτικού Συμβουλίου δεν πρόκειται να αλλάξει ο τρόπος που έχουμε μάθει να δουλεύουμε 9 χρόνια, τώρα. Θα συνεχίσουμε να είμαστε κάθε μέρα στον δρόμο, δίπλα στον πολίτη στα απλά και καθημερινά και να σχεδιάζουμε παράλληλα τα μεγάλα έργα τα οποία θα αλλάξουν την ταυτότητα του Γαλατσίου.»

Ο δεύτερος της μάχης των εκλογών, Γρηγόρης Χαραλαμπίδης, για τον οποίο θα πρέπει να αναφέρω ότι θα είναι αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης πια στο νέο Δημοτικό Συμβούλιο, λέει τα εξής:

«Κατ’ αρχάς να χαιρετίσουμε τις /τους 2.480 συμπολίτες μας που μας ψήφισαν, που μας στήριξαν σε αυτές τις εκλογές. Η Λαϊκή Συσπείρωση κατέγραψε μεγάλη άνοδο και στο ποσοστό της (13,51% από 7.99 % το 2019) αλλά και στις ψήφους της, που παρά τη μεγάλη αποχή, κατέγραψε άνοδο,
487 ψήφων (2.480 από 1.993 το 2019). Αντίστοιχη ήταν και η άνοδος στην περιφέρεια η οποία εκφράστηκε και στον δήμο μας με περισσότερους από 3.000 ψήφους. Ξέρουμε ότι συχνά τόσο η αφετηρία όσο και οι διαδρομές που διήνυσε κάποιος/α για να φτάσει και να ρίξει στην κάλπη το
κόκκινο γαρύφαλλο της Λαϊκής Συσπείρωσης μπορεί να μην ήταν οι ίδιες και κάποιες φορές δεν ήταν οι ίδιες. Όμως είχαν ένα κοινό παρονομαστή: Επιβεβαιώνουν τις θετικές διεργασίες πού κυοφορούνται και στην δική μας γειτονιά, το Γαλάτσι, και που κατά την γνώμη μας, το επόμενο διά-
στημα θα πρέπει να “ενθαρρυνθούν” και να στηρικτούν ακόμα περισσότερο. Σε πολύ μεγάλο βαθμό η μεγάλη αυτή άνοδος τόσο στο Γαλάτσι όσο και στην υπόλοιπη Ελλάδα δείχνει ότι σταθεροποιείται και ενισχύεται αργά αλλά σταθερά, ένα ρεύμα δυσαρέσκειας και αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής. Η άνοδος αυτή δεν υπήρξε “κληρονομικώ δικαίω”, αλλά συνέχεια και καρπός αγωνιστικών πρωτοβουλιών και κινητοποιήσεων.»

Η Αγγέλικα Σαπουνά αφού δηλώνει ότι «δεν είναι ικανοποιημένοι» (ως παράταξη) από το αποτέλεσμα, αναφέρει:

«Ο ΣΥΡΙΖΑ στο Γαλάτσι ποτέ δεν πήρε στις δημοτικές εκλογές ποσοστό αντίστοιχο με τις εθνικές εκλογές. Το 2014, με επικεφαλής τον Σπύρο Παναγιώτου, και τον ΣΥΡΙΖΑ σε τροχιά ανόδου την εποχή εκείνη, η δημοτική παράταξη πήρε 12,6%, ενώ το κόμμα στις εκλογές του 2015
πήρε την κυβέρνηση με 36,4% (πανομοιότυπα τον Ιανουάριο και τον Σεπτέμβριο) και στο Γαλάτσι πήρε 40% τον Ιανουάριο και 33,6% τον Σεπτέμβριο. Το δε 2019 ανέλαβα επικεφαλής σε μια διχασμένη παράταξη, μόλις 3 μήνες πριν τις εκλογές, κι αυτό έπαιξε, επίσης, ρόλο στο
αποτέλεσμα. Υπάρχουν, πάντως, ορισμένες σταθερές αμετάβλητες: Βάσει των εκλογικών αποτελεσμάτων, η οπτική της ανανεωτικής, ριζοσπαστικής αριστεράς, όπως έχει εκφραστεί από το 2006 έως σήμερα από τις παρατάξεις του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν πάντα μειοψηφική στο Γαλάτσι.»

Τέλος, ο Σταύρος Σκεύος δηλώνει:
«Το αποτέλεσμα των εκλογών της 8/10 στο Γαλάτσι είναι αρνητικό για τους εργαζόμενους και τη νεολαία. Η επανεκλογή Μαρκόπουλου σημαίνει συνέχιση της ίδιας νεοφιλελεύθερης πολιτικής, που χρησιμοποιεί τους δήμους ως μακρύ χέρι των αντεργατικών-αντιλαϊκών επιθέσεων (ιδιωτικοποιήσεις, εργολάβοι, ελαστική εργασία, εμπορευματοποίηση ελεύθερων χώρων κ.λπ.). Η μεγάλη αύξηση της αποχής δείχνει καταρχήν την αποδοκιμασία γι’ αυτή την κατάσταση και για την ίδια τη δημοτική αρχή – αλλά όσο μένει εκεί, δεν μπορεί να δώσει μια άλλη έκφραση και μια διέξοδο. Σε αυτό συντελεί και η ανακύκλωση μιας αδύναμης ή εντελώς ανούσιας “αντιπολίτευσης” στο δήμο.»Έτσι κρίνουν οι υποψήφιοι τα αποτελέσματα. Αυτό που έχω να πω εγώ είναι πως όποιος δουλεύει, στο τέλος θα ανταμειφθεί.