Δημήτριος Γεωργάς ,συγγραφέας : Όσο διαρκεί το βιβλίο, συνομιλώ με τους ήρωες,γνωρίζοντας τους όλους με λεπτομέρεια

Ο Γεωργάς Δημήτριος γεννήθηκε στην Κοκκινιά, μεγάλωσε στις γειτονιές της και του Κορυδαλλού. Ζει στην Αγία Βαρβάρα. Το 2004 ξεκίνησε να γράφει και έχει ολοκληρώσει και εκδώσει μία τετραλογία, με γενικό τίτλο «Το 7 της λύτρωσης αργεί».
Το 1ο βιβλίο της τετραλογίας του με τίτλο «Της σποράς της μαύρης όργωμα» (1830 – 1891. Κυνουρία – Σπάρτη – Καλαμάτα – Πορταλιάνοι – Πάραθος Μεσσηνίας) Εκδόσεις ΑλΔε. Το 2ο βιβλίο της τετραλογίας του με τίτλο «Δάκρυα διαμάντια» (1915 – 1922.Σύμη – Μάκρη, Λιβίσι, (Μικράς Ασίας) – Κύπρος – Σμύρνη – Εσωτερική Τουρκία.) Εκδόσεις ΑλΔε.
Το 3ο βιβλίο της τετραλογίας του με τίτλο «Το 7 της λύτρωσης αργεί» (1900 – 1996. Χίος Σμύρνη – Πειραιάς – Δραπετσώνα – Κοκκινιά – Κορυδαλλός). Εκδόσεις Αστάρτη. Το 4ο βιβλίο (της τετραλογίας) «Αλύτρωτα πνεύματα» (1822 – 1962 Χίος – Κάλυμνος – Αδριανούπολη – Μασσαλία
– Σύμη – Μάκρη – Σμύρνη – Κρήτη – Αθήνα). Εκδόσεις Πνοή. Το 5ο βιβλίο «Στολίζοντας τον Επιτάφιο» Ελλάδα 1938 – 1949 Μάνη -Ήπειρος – Αθήνα – Αλβανία – Αμερική. Εκδόσεις Πνοή. Το 2017 τιμήθηκε (εκλέχτηκε παμψηφεί) και είναι μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών (ΕΕΛ). Το 2018 βραβεύτηκε, από το λογοτεχνικό περιοδικό ΚΕΛΑΙΝΟ, το βιβλίο «Αλύτρωτα Πνεύματα» ως το καλύτερο του 2018. Όλη η ανωτέρω τετραλογία του ηχογραφήθηκε από την Πανελλήνια Ένωση Τυφλών και διανέμεται δωρεάν.Έχει τελειώσει και παραμένουν ανέκδοτα τα βιβλία με τη σειρά εγγραφής τους:
1) «Θα ήταν άλλος» Βηρυτός 1918 – Βενεζουέλα 2000
2) «Η Δυναστεία της Κάθαρσης» Λάρισα 1770 – Batroun Λιβάνου 1917
3) «SAMSARA – Το Πράσινο Πέταλο» Θιβέτ – Ελλάδα 1950 – Αθήνα 2007
4) «Κάτι σαν μια ζωή με 1003 ακόμη» Από την Αρκαδία του 1821-1880 μέχρι το Κρανίδι το 1908
5) «Κάτι σαν χελιδόνια – Something like swallows»1898 – 1908 Αρκαδία, Κρανίδι, Αμερική
6) «Κάτι σαν σκιές που μάκραιναν» 1897 – 1925

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΜΑΙΡΗ ΓΚΙΩΝΗ – ΛΑΡΕΝΤΖΑΚΗ

«ΠΑΛΜΟΣ»: Σε ποιό περιβάλλον μεγαλώσατε και πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια;

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΕΩΡΓΑΣ: Μέχρι τα 10 μου έχω καλές αναμνήσεις, μετά έπρεπε να διαχειριστώ μια καταστροφή και τραγωδία…

«Π»: Πότε ξεκινήσατε να γράφετε και τί ήταν αυτό που σας ώθησε στη συγγραφή;

Δ.Γ.: Σε ηλικία 50 χρονών ξεκίνησα, όσο περίεργο κι αν σας φαίνεται αυτό. Μετά από 20 χρόνια συγγραφικής δουλειάς, πιστεύω
απόλυτα πως μόνο για τη συγγραφη στην ολότητα της, είμαι φτιαγμένος. Αυτό είναι το ταλέντο μου που το σεβάστηκα και τίμησα, πρώτα διαβάζοντας τα πάντα.
«Π»: Αγαπημένοι σας λογοτέχνες.

Δ.Γ.: Ω, παλαιότερα ο,τιδήποτε,τελευταία διαβάζω μόνο επιλεκτικά ώστε να αποκομίζω γνώσεις που με συμπληρώνουν στη συγγραφή μου.

«Π»: Μιλήστε μας για την τετραλογία σας με τον γενικό τίτλο «Το 7 της λύτρωσης αργεί».

Δ.Γ.: Η τετραλογία μου πραγματεύεται μια αληθινή τραγική ιστορία που δεν τελειώνει ποτέ. Ξεκινά πριν 200 χρόνια σκορπώντας τον τρόμο
σε κάθε γενιά, τη χορεία του Χάντινγκτον (horoia Huntington).

«Π»: Γιατί γράφετε;
Δ.Γ.: Για μένα προσωπικά ήταν η πρόνοια να ζήσω καλύτερα. Και ομολογώ πως το πέτυχα!

«Π»: Τί περιλαμβάνει το πέμπτο βιβλίο σας με τίτλο «Στολίζοντας τον Επιτάφιο», εκδόσεις Πνοή;

Δ.Γ.: Το 5ο μου βιβλίο «Στολίζοντας τον Επιτάφιο» αφορά την εποχή 1938 – 1963 στη περιοχή της Μάνης
και σε προέκταση σε όλη τη χώρα. Θα το βρείτε πολύ ενδιαφέρον!

«Π»: Τί σημαίνουν οι βραβεύσεις για εσάς;
Δ.Γ.: Η βράβευση του έργου μου ήταν τιμή, έδωσε περισσότερη αξία στην ύπαρξή μου. Αυτό νοιώθω.

«Π»: Τί σκέφτεστε για τα ανέκδοτα βιβλία σας;

Δ.Γ.: Τα ανέκδοτα βιβλία μου είναι επτά και περιμένουν ταπεινά την έκδοση τους. Οι τίτλοι που μάλλον θα μείνουν είναι «Θα ήταν άλλος» Βηρυτός 1918 – Βενεζουέλα 2000, «Η Δυναστεία τους» Λάρισα 1770 – Batroun Λιβάνου 1917 (διλογία), «SAMSARA – Το Πράσινο Πέταλο» Θιβέτ –
Ελλάδα 1950 – Αθήνα 2007, «Κάτι σαν μια ζωή με 1003 ακόμη» από την Αρκαδία του 1821 – 1880 μέχρι το Κρανίδι το 1908, 6) «Κάτι σαν χελιδόνια – Something like swallows»1898 – 1908 Αρκαδία, Κρανίδι, Αμερική, «Κάτι σαν σκιές που μάκραιναν» 1897 – 1925.

«Π»: Τί είναι η συγγραφή για εσάς;Πώς υφαίνετε τις ιστορίες σας;

Δ.Γ.: Μόνο όταν τελείωσα την τετραλογία μου «Το 7 της λύτρωσης αργεί» απόλαυσα και χάρηκα, όπως πάντα χαίρομαι, την συγγραφή μου.
Να ξέρετε ότι κάθε βιβλίο μου έχει μέσα στο μυαλό και στη ψυχή μου ένα κωδικό. Αυτός ο κωδικός κάποια στιγμή μου γνωστοποιείται και γράφω.

«Π»: Φαντάζομαι υπάρχουν βιωματικά στοιχεία στα βιβλία σας.

Δ.Γ.: Όλη η τετραλογία στηρίζεται σε αληθινά γεγονότα και η βιωματική μου παρουσία είναι έντονη, στο 3ο βιβλίο «Το 7 της λύτρωσης αργεί».
Πολύ έντονη.

«Π»: Είναι η συγγραφή ένα ταξίδι στο χρόνο για τον συγγραφέα;

Δ.Γ.: Όσο διαρκεί το βιβλίο, συμμετέχω, συνομιλώ με τους ήρωες, γνωρίζοντας τους όλους με λεπτομέρεια.

«Π»: Πώς είναι η καθημερινότητά σας και πόσες ώρες γράφετε;

Δ.Γ.: Τα τελευταία χρόνια 3 ή 4 είμαι πολύ καλά. Οι ώρες γραφής μου είναι συνήθως τα πρωινά, τα προτιμώ.

«Π»: Πώς είναι ο χώρος των εκδόσεων για τους συγγραφείς;

Δ.Γ.: Όποιος συγγραφέας νομίζει πως γράφει για την έκδοση, θα πικραθεί πολύ. Είμαστε μικρή χώρα, ανάδελφος λαός, γράφουμε πολλοί
και διαβάζουμε πολύ – πολύ λιγότερο. Η έκδοση των βιβλίων μας είναι μόνο ματαιοδοξία, που σε όλους αρέσει, αλλά ελάχιστοι θα (τη) νιώσουν.

«Π»: Είναι το ζητούμενο η αμφίδρομη αλληλεπίδραση με τους αναγνώστες σας;

Δ.Γ.: Η μεγαλύτερη χαρά που έχω νοιώσει είναι όταν έχω την ευκαιρία να συνομιλήσω με αναγνώστη μου!
Η μεγαλύτερη χαρά!

«Π»: Τί σας στενοχωρεί;
Δ.Γ.: Πιστεύω ακράδαντα πως μπορούν να με διαβάσουν πολλοί περισσότεροι, αυτό.

«Π»: Τί ετοιμάζετε;
Δ.Γ.: Αφού έχω ήδη επτά βιβλία έτοιμα, ανέκδοτα, η έννοια μου είναι να τα εκδώσω και να πάνε καλά.