Ο γνωστός συνθέτης και παραγωγός Κυριάκος Παπαδόπουλος αποκλειστικά στον ΠΑΛΜΟ:”Η μουσική δεν έχει αρχή, δεν έχει τέλος”

 Ο Κυριάκος Παπαδόπουλος γεννήθηκε
και μεγάλωσε στην Αθήνα στις 18 Αυγούστου του 1971. Απο την παιδική του ηλικία
κατάλαβε την αγάπη και το πάθος του για την μουσική και έγινε το όνειρο της
ζωής του. Σπούδασε… Ο Κυριάκος ξεκίνησε μαθήματα μουσικής – πιάνου από την
ηλικία των 9 και συνέχισε με μαθήματα μουσικής κινηματογράφου και σύνθεσης. Το 1988
ξεκίνησε να δουλεύει ως μουσικός. Η πορεία του… Από το 1995 ασχολείται πλέον
επαγγελματικά σαν συνθέτης, μουσικός και παραγωγός. Το 1995 εκδόθηκε το πρώτο
του τραγούδι «Στάσου» τραγουδισμένο από τον Σταμάτη Γονίδη το οποίο ήταν και η
πρώτη του μεγάλη επιτυχία. Μετά από αυτό η καριέρα του απογειώθηκε! Τα
αποτελέσματα ήταν οι πάρα πολλές συνεργασίες και πολλές επιτυχίες με όλα τα
μεγάλα ονόματα τις ελληνικής δισκογραφίας όπως: Σταμάτης Γονίδης Νίκος
Κουρκούλης Πασχάλης Τερζής Γιάννης Πλούταρχος Νατάσα Θεοδωρίδου Αντώνης Ρέμος
Άννα Βίσση Γιάννης Βαρδής Πέγκυ Ζήνα Νίκος Βέρτης Γιώργος Μαργαρίτης Γιώργος
Νταλάρας Δημήτρης Μπάσης Κατερίνα Στανίση Άντζελα Δημητρίου Γιάννης Κότσιρας
και πολλοί άλλοι Διεθνείς επιτυχίες… Πολλά από τα τραγούδια του έχουν διασκευαστεί
και έχουν γίνει μεγάλες επιτυχίες στη Τουρκία από τους (Ferhat Gocer, Οzcan
Deniz Murat Basaran, Gulben Ergen, Goknur Onour), Ισραήλ (Eyal Golan),
Βουλγαρία (Toni Storaro,Theodora). Βραβεύσεις… Μεταξύ του 1995 και 2009
εξέδωσε πάνω από 500 τραγούδια και έχει βραβευτεί πάνω από 50 φορές με χρυσούς
και πλατινένιους δίσκους. Διαφήμιση… Το ταλέντο και η διαφορετικότητα του
όμως δεν μπορούσε να αφήσει αδιάφορους και τους διαφημιστές. Έτσι το 2001 η
μουσική του έντυνε τη διαφήμιση της μπύρας «Άλφα». Τηλεόραση… Το 2008 η
σύνθεσή του για το soundtrack του σήριαλ «Μαύρα μεσάνυχτα» έγινε επίσης μεγάλη
επιτυχία. Η συνέχεια… Στην έως τώρα πορεία του, αυτό που επιδεικνύει το
ταλέντο του είναι οι πλουσιοπάροχες μελωδίες οι οποίες είναι βγαλμένες βαθιά μέσα
από την ψυχή του, αλλά και οι διαφορετικότητα στους ήχους, στους ρυθμούς, και
στις ενορχηστρώσεις των τραγουδιών του. Μετά από 15 χρόνια στην δισκογραφία,
πολλά τραγούδια, διαφήμιση, soundtrack και πολλές βραβεύσεις ο Κυριάκος
Παπαδόπουλος είναι ακόμη στην αρχή!

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΜΑΙΡΗ ΛΑΡΕΝΤΖΑΚΗ -ΓΚΙΩΝΗ

Θεωρείτε την Ποντιακή καταγωγή σας «προίκα»;

Εννοείται πως θεωρώ την ποντιακή
μου καταγωγή προίκα! Και πιστεύω όχι μόνο για μένα αλλά για όλους τους
ανθρώπους, η καταγωγή είναι προίκα. Είναι περιουσία. Όλο αυτό που έγινα, που
είμαι και γράφω έχουν άμεση σχέση με τον τρόπο που μεγάλωσα στο σπίτι μου και
«έξω» αργότερα στην κοινωνία. Το πως άντλησα δηλαδή και βίωσα τις καταστάσεις
είχαν δημιουργικό αντίκτυπο στην πορεία μου.

Η αγάπη σας για την καταγωγή σας είναι δεδομένη και
καταγεγραμμένη. Τι σημαίνει «πόντος» για εσάς ;

«Πόντος» σημαίνει ξεριζωμός. Αυτό
μου έρχεται στο μυαλό … Έχω μεγαλώσει σε ένα σπίτι που από μικρός άκουγα πάρα
πολλές ιστορίες. Για τον παππού, τη γιαγιά, τα παιδάκια. Ιστορίες βαθειά
συγκινητικές, δυσάρεστες, λυπημένες και κυρίως άδικες για τους ανθρώπους που
τις βίωσαν. Και τώρα θα σας έλεγα ότι, «Πόντος» σημαίνει γροθιά. Οι άνθρωποι
που απαρτίζουν τον «πόντο» έμαθαν λόγω των τεράστιων δυσκολιών να είναι πάντα
ενωμένοι. Σαν μια γροθιά. Δεν θα δείτε οικογένεια ποντίων που να μην είναι
εργατική, αγαπημένη και όποια δυσκολία της παρουσιάζεται στο τέλος να την
ξεπερνά. Ανοιχτοί άνθρωποι και πάντα χαμογελαστοί που δεν τους «ρίχνει» τίποτα.

Πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια ;

Νομίζω ότι τα παιδικά χρόνια είναι
τα πιο όμορφα για τον καθέναν. Γιατί πολύ απλά είναι και τα πιο ανέμελα χωρίς
υποχρεώσεις. Είτε μεγαλώνει κάποιος με όλες τις ανέσεις ή όχι. Προσωπικά,
επειδή οι γονείς μου δεν είχαν οικονομική δυνατότητα μεγάλωσα πάρα πολύ απλά
και αυτό μου έκανε καλό απ’ ότι βλέπω σήμερα. Είχα μόνο ότι χρειάζεται – κατά
τη γνώμη μου- ένα παιδί. Αγάπη, παιχνίδι στο χωράφι – δρόμο, μπίλιες,
τσιγκάκια, περιοδικά και ένα ποδήλατο που το περίμενα χρόνια..

Τι σας ώθησε να σπουδάσετε μουσική;

Περίπου στα  εννέα μου χρόνια, δηλαδή το 1980, άκουγα απέναντι
από το πατρικό μου σπίτι ένα άλλο παιδί, τον Γιάννη που έπαιζε αρμόνιο. Ήταν τόσο
μαγευτικός ο ήχος κάθε απόγευμα. Θυμάμαι καθόμουν και άκουγα όλα αυτά τα λαϊκά τραγούδια
από τα χέρια του… Κάτι μου έκανε όλο αυτό… Μου άρεσε πολύ. Τότε ο πατέρας μου,
που του άρεσε πολύ η λαϊκή μουσική, μου είπε: «θέλεις να σε γράψω να μάθεις αρμόνιο;».
Του είπα κατευθείαν «ναι θέλω!» και μάλιστα με «αντάλλαγμα» … Να διαβάζω
μουσική μεν αλλά να σταματήσω να διαβάζω τα αγγλικά που πήγαινα δυο χρόνια. Ήμουν
σίγουρος ότι αν τα πλήρωνε, δεν θα άνοιγα βιβλίο και θα ασχολιόμουν μόνο με τα
πλήκτρα! Τότε, ξέρετε και ο κόσμος δεν είχε πολλά χρήματα, όλοι ζούσαμε πολύ
λιτά και σκέφτηκα ότι αν τα σταματούσα, δεν θα βάραινα οικονομικά πολύ τον
πατέρα μου.

Το έχω βέβαια μετανιώσει. Γιατί από
τότε δεν ασχολήθηκα ποτέ ξανά με την ξένη γλώσσα και σήμερα νιώθω άβολα που στο
εξωτερικό μιλάνε όλοι αγγλικά και εγώ αδυνατώ να συνεννοηθώ για τη δουλειά μου.

Γιατί επιλέξατε το λαϊκό τραγούδι; Ποιό το όραμά σας;

Το λαϊκό τραγούδι δεν το επέλεξα.
Υπήρχε μέσα μου. Με αυτό μεγάλωσα. Ολα τα τραγούδια που άκουγαν οι γονείς μου,
ήταν εκτός από ποντιακά και λαϊκά. Δε θα μπορούσα να ασχοληθώ με κάτι άλλο…
Ακόμα και τα πιο μοντέρνα μου τραγούδια έχουν λαϊκά στοιχεία. Η μελωδία είναι
πάντα λαϊκή. Αυτό που αλλάζει το σκηνικό, είναι ο ήχος, η ενορχήστρωση και τα
όργανα.  

Θα σας απαντήσω ειλικρινά … Δεν είχα
ποτέ όραμα… Όλα ήρθαν σιγά σιγά με πολύ δουλειά. Δεν σκεφτόμουν ποτέ ότι πρέπει
να φτάσω κάπου ή να ξεπεράσω κάτι-κάποιον άλλον. Ούτε θέλω να το σκέφτομαι και
δεν πρέπει. Έχω κάποια πράγματα στο μυαλό μου μετά από χρόνια τα οποία μακάρι
να είμαστε καλά με υγεία και να γίνουν …Αν δε γίνουν και πάλι… όλα καλά. Μου φτάνουν
και αυτά που έχω δώσει στον εαυτό μου μέχρι τώρα.

Εργάζεστε ως μουσικός από το 1988. Τι έχει αλλάξει από τότε
έως σήμερα στις πίστες ;

Παίζω από 12 χρονών. Επαγγελματικά όμως
ξεκίνησα το 1992 όταν απολύθηκα από το στρατό. Αυτό που θυμάμαι από εκείνα τα χρόνια
είναι όταν ξεκίνησα  στα ποντιακά μαγαζιά,
δουλεύαμε τριήμερα και ήταν γεμάτα οικογένειες με πολλά παιδια. Γέλιο, χορός,
διασκέδαση με άγνοια του άγχους των χρημάτων. Ο κόσμος ενώ δεν είχε χρήματα,
διασκέδαζε αληθινά. Όπως και σε όλα τα κέντρα διασκεδάσεως που δούλεψα έως το
2000. Είχα πολλή δουλειά ως μουσικός. Επτά μέρες την εβδομάδα και συγχρόνως
στούντιο και ηχογράφηση τραγουδιών. Το τι έχει αλλάξει σήμερα δε χρειάζεται να σας
πω κάτι από τη στιγμή που τα μαγαζιά έφτασαν να δουλεύουν μια, δυο, το πολύ τρεις
μέρες.

Μετά απο 15 χρόνια στη δισκογραφία με τεράστιες επιτυχίες
βραβεύσεις πάνω απο 50 φορές , χρυσούς και πλατινένιους δίσκους τι δεν έχετε
κάνει;

Δεν έχω κάνει ακόμα κάτι για μένα.
Κάτι δικό μου. Να παρουσίαζα τον πραγματικό εαυτό μου. Έναν άλλον Κυριάκο.
Ελπίζω να τα καταφέρω να το παρουσιάσω κάποια στιγμή δισκογραφικά και μετά σε
κάποιο όμορφο χώρο.

Αισθάνεστε
πραγματικά ότι είστε στην αρχή; 

Το
έχω σκεφτεί πολλές φορές και πιστεύω ότι δεν έχω κάνει τίποτα. Ναι, είμαι στην
αρχή. Άλλωστε, η μουσική δεν έχει αρχή, δεν έχει τέλος. 

Ως
συνθέτης και μουσικός παραγωγός μπορέσατε να έχετε τον έλεγχο και την
επιτυχημένη πορεία στη δουλειά σας;

Οταν
μπήκα στη δισκογραφία δεν είχα τον έλεγχο το οποίο και θεωρώ φυσιολογικό. Στην
πορεία άρχισα σταδιακά να ελέγχω όλο και περισσότερα πράγματα. Ισως η
επαγγελματική μου ταυτότητα να οφειλεται και σε αυτό. Από την αρχή μίας
παραγωγής ήξερα τι θέλω να δώσω και πως θέλω να ολοκληρωθεί.

Οι
συνεργασίες με όλα τα μεγάλα ονόματα της Ελληνικής δισκογραφίας εκτίναξαν στα
ύψη τη δουλειά σας που ήδη με το 1ο σας τραγούδι “ΣΤΑΣΟΥ”
τραγουδισμένο απο τον Γονίδη είχε απογειώσει την καριέρα σας. Ποιά συνεργασία
θεωρείτε ανεπανάληπτη;

Οι
συνθέσεις είναι κάτι σαν …τα “πνευματικά” παιδιά μου. Δεν μπορώ να
θεωρήσω κάποια συνεργασία ανεπανάληπτη γιατί έτσι ίσως αδικήσω και κάποιον.
Ολες μου οι συνεργασίες θεωρώ είναι ανεπανάληπτες γιατί δεν επαναλαμβάνονται
συνθετικά. 

Ποιόν
θεωρείτε μεγαλύτερο λαίκό ερμηνευτή;

Πιστέυω
ότι όλοι οι παλιοί τραγουδιστές ήταν μεγάλοι ερμηνευτές. Δάσκαλοι για τους
νεότερους. Ο καθένας στο είδος του. Κάθε φωνη και μια σχολή. Στελιος
Καζαντζίδης, Στελιος Διονυσίου, Μανωλης Αγγελόπουλος, Δημητρης Μητροπανος.
Και σήμερα βέβαια υπάρχουν φωνές. Ελένη Βιτάλη, Γλυκερία, Χάρις Αλεξίου.
Μερικές φωνές που συνεργάστηκα και χάρηκαν τα αυτιά μου πραγματικά με τις
δυνατότητες που έχουν… Πασχάλης Τερζής, Σταμάτης Γονίδης, Πίτσα Παπαδοπούλου,
Βασίλη Καρράς,Δημήτρης Κοντολάζος,Γιώργος Νταλάρας,Δημήτρης Μπασης,Νατάσα
Θεοδωρίδου, Αντώνης Ρέμος, Πάολα. 

Πιστεύετε
ότι οι δημιουργοί έχουν χρέος να διατηρήσουν ή να εξελίξουν την παράδοσή μας;

Είναι
μεγάλη κουβέντα…Και βέβαια πρέπει και θεωρώ ότι είναι και υποχρεωτικό για τον
καθέναν. Από την άλλη δεν υπάρχει η πολυτέλεια όπως παλιά να μπορεί κάποιος να
κάνει όμορφα πράγματα, καλές παραγωγές, ωραία λαϊκά τραγούδια και αυτό γιατί το
τραγούδι έχει χάσει το δρόμο του αρκετά χρόνια τώρα. Και αυτό γιατί θεωρείται
για πολλούς παραγωγούς ραδιοφώνων, παλιομοδίτικο. Μιλάω αποκλειστικά για το
χώρο που υπάρχω εγώ. Βέβαια, μέσα σε αυτό το χάος υπάρχουν και εξαιρέσεις που
κάνουν τη διαφορά. 

Οι
διασκευές των τραγουδιών σας έχουν γίνει μεγάλες επιτυχίες και σε άλλες χώρες
όπως ΙΣΡΑΗΛ, ΤΟΥΡΚΙΑ, ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ. Eχετε ταξιδέψει σε αυτές πως σας αντιμετωπίζουν; 

Βέβαια,
πολλές φορές έχω επισκεφτεί τις χώρες αυτές και μάλιστα με τη γυναίκα μου η
οποία έχει και το μερίδιο της επιτυχίας μου σε όλες τις ξένες χώρες που είναι
συνεχώς σε επικοινωνία. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει σεβασμός απέναντί μου και
μου αρέσει πολύ αυτό. Μετά από τόση δουλειά και την αγάπη του κόσμου στα
τραγούδια μου, ξέρουν πια με τι άνθρωπο έχουν να κάνουν. Το ίδιο ισχύει και
στην Ελλάδα. Οπως έχω χτίσει καριέρες σε τραγουδιστές εδώ έτσι είναι και
έξω. 

Ποιό
πιστεύετε είναι το χαρακτηριστικό σας γνώρισμα που έκανε τη διαφορά ώστε κάθε
νέα σας δουλειά να γίνεται επιτυχία; 

Υπάρχουν
φίλοι που μου λένε φορές, άκουσα ένα τραγούδι και κατάλαβα ότι είναι δικό σου
και αυτό είναι που με χαροποιεί ιδιαιτέρως γιατί όλα τα χρόνια προσπάθησα να
είμαι εγώ στη μουσική που φτιάχνω, να έχει κάτι από την προσωπικότητά μου, η
μουσική για να καταφέρω έτσι να υπάρχει και το προσωπικό στυλ. Είναι σημαντικό
καταρχήν όταν παίζω εγώ στο τραγούδι που ενορχηστρώνω έχει ήδη το 50% τη
“σφραγίδα” μου που είναι τα δαχτυλά μου. Το άλλο 50% είναι η μελωδία
που φτιάχνω από το μυαλό μου. Πιστεύω ότι δεν χρειάζεται κάτι άλλο για να
καταλάβει κάποιος τη μουσική σου. Αυτοί που παρακολουθούν και ακούν χρόνια
Κυριάκο Παπαδόπουλο, καταλαβαίνουν αμέσως. 

Ποιο είναι το κύριο μέλημά σας σε ένα νέο έργο σας;
Ετοιμάζετε κάτι αυτό τον καιρό;

Θέλω
αυτό που γράφω να αρέσει στον κόσμο, όσο γίνεται να αρέσει περισσότερο. Και
αυτό είναι πρόκληση και πρόσκληση. Γίνεται πιο δύσκολο όταν κυνηγάς και την
επιτυχία μαζί. Αυτό τον καιρό, μιλάω με καλλιτέχνες αλλά δεν είναι ανακοινώσιμο
κάτι.

Ολοι γνωρίζουν τη μουσική, τα τραγούδια σας μέσω των ερμηνευτών σας
ενοχλεί αυτό; 

Φυσικά
όχι. Το τραγούδι είναι συλλογική υπόθεση. Οσα χρόνια είμαι στο χώρο, ήταν πάντα
έτσι. Πιο παλιά ήταν διαφορετικά που τότε «φίρμα» ήταν ο συνθέτης και δίπλα του
τρεις, τέσσερις  μεγάλοι τραγουδιστές.

Ποιά είναι η γνώμη σας για τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τα
πράγματα οι νέοι τραγουδιστές ; 

Θεωρώ
ότι σήμερα υπάρχει μία ροπή γενικά στην ελαφρότητα, στη μεγάλη μανία να γίνουν
τα νέα παιδιά διάσημοι και αγαπητοί χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι πρέπει να
εργαστούν σκληρά, σταθερά και χωρίς υπερβολές στο χώρο. Ωστόσο, δεν μπορούν να
μπουν όλοι στο ίδιο καζάνι. Υπάρχουν και παιδιά που σέβονται την αρχή τους και
έχουν πλήρη γνώση των δυνατοτήτων τους.

Πολλά νέα παιδιά με ταλέντο στο τραγούδι στη μουσική καταφεύγουν στα
τηλεοπτικά ταλέντα σόου για να αναδειχτούν γρήγορα , συμφωνείτε με αυτήν την
τακτική; 

Ο καθένας κάνει
ότι πιστεύει καλύτερο για τον ίδιο. Δεν μπορώ να κατακρίνω τα νέα παιδιά που
επιλέγουν το δρόμο αυτό. Από την άλλη υπάρχει και το ότι η πίστη μας οδηγεί στο
όνειρό μας. Υπάρχουν πολλά παιδιά που ενώ δεν πήγαν σε παρόμοια σόου, έκαναν
τεράστια επιτυχία γιατί κατάλαβαν γρήγορα ότι η απότομη  δημοσιότητα δεν έχει να τους προσφέρει τίποτα
αν δεν προσηλωθούν στο στόχο τους. Αν δεν εργαστούν σκληρά.

Εχει κάνει ζημιά η κρίση που βιώνουμε στο χώρο της μουσικής; Βλέπετε να
έρχεται ανάκαμψη ; 

Η κρίση έχει κάνει
ζημιά παντού. Όχι μόνο στο χώρο της μουσικής. Ωστόσο, πάντα πρέπει να είμαστε
αισιόδοξοι…

Είστε ικανοποιημένος για τον τρόπο που αντιμετωπίζει η χώρα μας το
προσφυγικό σε σχέση με τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες ;

 Ως
απλός πολίτης της χώρας αυτής θα σας απαντήσω 
όπως μου έρχεται απλά στο μυαλό γιατί δεν έχω τις γνώσεις που
απαιτούνται στα πολιτικά ζητήματα. Θεωρώ ότι τόσο η χώρα μου όσο και όλη η
Ευρώπη έχουν χάσει το στόχο τους. Τόσο η Ευρώπη που πάντα ήταν πρωτοπόρα στη
διάδοση της ελευθερίας και των ανθρώπινων δικαιωμάτων όσο και η Ελλάδα που
αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για τη Δημοκρατία και τη Δικαιοσύνη, σήμερα έχουν
πέσει και οι δύο πλευρές στο βούρκο. Φυσικά, και δεν είμαι ικανοποιημένος όταν
η χώρα μου είναι ξέφραγο αμπέλι και φυσικά δεν είμαι ικανοποιημένος όταν βλέπω
πρόσφυγες, οικογένειες να μην έχουν στον «ήλιο, μοίρα». Τα παιδάκια δεν φταίνε
σε τίποτα αν η πολιτική αδρανεί σε όλα τα επίπεδα.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ