Το άστρο της Βηθλεέμ – γράφει ο Γιώργος Πένταρης

Οι μάγοι απ’ την Περσία έφτασαν στην Κορινθία – ωπ! στην Βηθλεέμ ήθελα να πω – γιατί τους οδήγησε ένα μεγάλο αστέρι στον ουρανό. Υπάρχουν μαρτυρίες από τα απόκρυφα Ευαγγέλια ότι ήταν ορατό και την ημέρα επισκιάζοντας τον ήλιο. Στα κανονικά Ευαγγέλια γίνεται αναφορά μόνο από τον Ευαγγελιστή Ματθαίο, αλλά δεν μας λέει για το μέγεθός του και αφήνει να εννοηθεί ότι το έβλεπαν μόνον οι τρεις Μάγοι. Πολλοί έχουν προσπαθήσει να ερμηνεύσουν το αναφερόμενο γεγονός με καθαρά επιστημονικό τρόπο και εν συντομία θα αναφέρω τους τρεις κυριότερους, που εμφανίστηκαν για πρώτη φορά την εποχή του μεγάλου αστρονόμου Κέπλερ τον 17ο αιώνα μ.Χ.

Στηριζόμενοι περισσότερο στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο και βάσει αστρονομικών παρατηρήσεων, το έτος γέννησης του Ιησού έγινε συζυγία (ήρθαν σχεδόν στην ίδια ευθεία κοιτάζοντας από την γη) των τριών πλανητών του Δία, του Ποσειδώνα και της Αφροδίτης, οπότε το φως τους ενώθηκε στον νυκτερινό ουρανό παρουσιάζοντας ένα παράδοξα μεγάλο αστέρι. Άλλοι υποστηρίζουν ότι ήταν ένας κομήτης, όπως π.χ. του Χάλεϋ, αλλά η πλησιέστερη χρονικά στη γέννηση του Χριστού (από άλλες πηγές), διάβαση κομήτη, έγινε 17 χρόνια μετά. Μια τρίτη ερμηνεία, που είναι κατά την γνώμη μου ενδιαφέρουσα, ήταν η έκρηξη ενός υπερκαινοφανούς αστέρα ή supernova όπως ονομάζεται σήμερα. Αυτά τα supernova είναι αστέρια πολλά εκατομμύρια φορές μεγαλύτερα από τον ήλιο μας και με την βαρύτητα, την γενεσιουργό δύναμη του Σύμπαντος, συμπιέζονται τόσο πολύ που σκάνε και παράγουν την ύλη που γνωρίζουμε.
Οι αρχαίοι είχαν παρατηρήσει εκρήξεις υπερκαινοφανών αστέρων, γιατί εμφανίζονταν στον νυκτερινό ουρανό από το πουθενά, έλαμπαν έντονα και μετά από μερικό χρονικά ακαθόριστο διάστημα εξαφανίζονταν. Η άποψη αυτή δεν γίνεται γενικά αποδεκτή γιατί ένα τέτοιο γεγονός θα έπρεπε να αναφέρεται και από άλλες πηγές της εποχής, πράγμα όμως που δεν γίνεται παρά μόνο στα απόκρυφα Ευαγγέλια. Δεν ξέρουμε με βεβαιότητα τί ακριβώς είχε γίνει γιατί οι πηγές είναι φτωχές σε πληροφορίες, αλλά στην προκειμένη περίπτωση ό,τι και να ήταν δεν έχει ιδιαίτερη σημασία γιατί στη μέση παρεμβαίνει η πίστη και η ελπίδα για τον άνθρωπο που κάτω από τον Ρωμαϊκό ζυγό περίμενε έναν Σωτήρα-Μεσσία.

Εκείνη την εποχή, ακόμη και οι επιστήμονες Έλληνες, δεν είχαν ιδέα πόσο μεγάλο ήταν το Σύμπαν και αυτό το φαινόμενο που είδαν, αν και ήταν στην ουσία τοπικό, ήταν για αυτούς ένα πολύ μεγάλο υπερφυσικό σημάδι που σηματοδοτούσε την γέννηση κάποιου ανθρώπου, σπουδαίου Σωτήρα. Προσέξτε την λέξη Σωτήρας. Επίσημα, ο πρώτος που ονομαζόταν έτσι, ήταν ο βασιλιάς του Ελληνιστικού βασιλείου της Αιγύπτου ο Πτολεμαίος ο Σωτήρ από το γένος του οποίου καταγόταν και η Κλεοπάτρα. Η γέννηση λοιπόν του (Παιδίου-Ιησού) συνδέθηκε με υπερφυσικά γεγονότα που ήταν δυνατόν να επηρεάσουν σε μεγάλη κλίμακα τον ουρανό και τη γη και κατ’ αναλογία και το «Παιδίον» θα επηρέαζε την ανθρωπότητα, πράγμα που όπως γνωρίζουμε έγινε. Από τότε έχει κυλίσει πολύ νερό στα ποτάμια της ιστορίας και μέσα σε όλα αυτά εκτυλίχτηκε και συνεχίζει να εκτυλίσσεται μια σύγκρουση μεταξύ πίστης και επιστήμης. Από την εποχή του Γαλιλαίου που τόλμησε να στρέψει το τηλεσκόπιό του στον ουρανό, να δει τους κρατήρες της Σελήνης και τους δακτυλίους του Κρόνου, δεν έπαψε η επιστημονική έρευνα και η διεύρυνση της γνώσης του ανθρώπου για το Σύμπαν παρά τις αντιδράσεις σκοτεινών δυνάμεων που είχαν συμφέρον να διατηρούν το αλάθητο.
Η ανάπτυξη των μεγάλων τηλεσκοπίων και ραδιοτηλεσκόπιων άνοιξαν νέα παράθυρα για την παρατήρηση του Σύμπαντος και οι αστρονόμοι είδαν πράγματα, τα οποία ούτε ο πιο ευφάνταστος νους θα μπορούσε να υποθέσει. Οι έρευνες απέδειξαν ότι το Σύμπαν διαστέλλεται όπως ένα μπαλόνι που φουσκώνει με αέρα και τα δισεκατομμύρια γαλαξίες με τα δισεκατομμύρια ήλιους τους ο καθένας και με τα δισεκατομμύρια πλανήτες απομακρύνονται μεταξύ τους με σχεδόν την ταχύτητα του φωτός. Μεγάλη κατανόηση για την κατάσταση στο Σύμπαν έφεραν τα δύο διαστημικά τηλεσκόπια (Huble & James Web), που κοιτάζουν πίσω στον χρόνο κοντά στις απαρχές της Δημιουργίας. Οι άνθρωποι έχουν φτάσει σε ένα διανοητικό σημείο που θέλουν όχι μόνο να κατανοήσουν, αλλά και να ερμηνεύσουν την δημιουργία του Σύμπαντος και – γιατί όχι; – να εκμεταλλευτούν τις δυνάμεις που κρύβει. Γιατί το Σύμπαν κρύβει μεγάλες δυνάμεις που δεν μπορούμε να συλλάβουμε με το πεπερασμένο μυαλό μας. Οι έρευνες έχουν καταλήξει ότι το Σύμπαν είναι στην ουσία επίπεδο, δεν είναι σαν μπαλόνι. Θα μπορούσε να είναι σφαιρικό με καμπυλότητα μεγαλύτερη από το 1 ή σαμαροειδές (σαγμοειδές) με καμπυλότητα μικρότερη του 1. Είναι όμως επίπεδο με καμπυλότητα 1 και αυτό για να γίνει απαιτεί μια πολύ λεπτή ισορροπία που πρέπει να επιτευχθεί λαμβάνοντας υπ’ όψη όλο το άπειρα μεγάλο του μέγεθος.

Μπροστά σε αυτό το δέος του Μεγάλου και του Δυνατού Σύμπαντος εμφανίστηκε σε κάποιο σημείο του ένα θρασύτατο… ζωύφιο που ψάχνει να το καταλάβει. Ο θράσος του είναι μεγάλο, αλλά έχει καταφέρει πολλά πράγματα και όπως φαίνεται θα καταφέρει περισσότερα αν έχει την πρόνοια να είναι συνετό και ταπεινό απέναντι στις δυνάμεις που ανακαλύπτει. Για παράδειγμα είμαστε στο κατώφλι της εποχής που θα τιθασεύσουμε την ενέργεια όπως την παράγουν τα αστέρια, ο ήλιος μας και οι άλλοι δισεκατομμύρια ήλιοι του γαλαξία μας. Μόνο η ταπεινότητα και ο σεβασμός απέναντι στις δυνάμεις και στα μεγέθη του Σύμπαντος θα μας κάνει να επιβιώσουμε ως είδος και κάποια μέρα να πάμε σε άλλα αστέρια να γνωρίσουμε άλλα είδη και άλλους ανθρώπους λίγο πολλοί ίδιους με εμάς. Το λέω αυτό γιατί το Σύμπαν είναι γεμάτο ζωή, βρίθει από ζωή. Απλώς είμαστε τόσο μικροί και σε μια γωνιά, όπως ένας κόκκος άμμου στην έρημο Σαχάρα, αλλά στην άλλη της άκρη υπάρχει μια όαση. Έτσι μπορούμε να αντιληφθούμε τα μεγέθη και τις αποστάσεις. Στο σύμπαν υπάρχουν αδυσώπητες δυνάμεις που δεν υπολογίζουν κανέναν, αλλά και υπάρχει μια ομορφιά και χρώματα που μόνο η δημιουργία μπορεί να τα παραγάγει.
Έτσι λοιπόν σε κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο πάντα ανακύπτει το πανάρχαιο ερώτημα: από πού ερχόμαστε και πού πάμε; Μας έφτιαξε κάποιος ή είμαστε ένα τυχαίο παιχνίδι της Φύσης; Πάνω σε αυτό το ερώτημα στήθηκαν ιστορίες και θρησκείες για να αποκτήσουν πονηροί άνθρωποι δύναμη πάνω στους λαούς για να τους εκμεταλλεύονται με την δύναμή τους που «προερχόταν από τον θεό» που είχε φτιάξει τον Κόσμο!!! Αυτό το φαινόμενο παρουσιάστηκε σε όλους τους αρχαίους λαούς και έφτασε μέχρι τις μέρες μας ως «η ελαίω Θεού βασιλεία» που αμφισβητήθηκε για πρώτη φορά το 1789 με την Γαλλική Επανάσταση.
Επειδή θα πρέπει να αναγνωρίζουμε την άγνοιά μας απέναντι στην Φύση θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι υπάρχει ένας Δημιουργός του Σύμπαντος και θα πρέπει να αναρωτηθούμε ότι αφού μας έφτιαξε ένας δημιουργός, τί θα ήταν εκείνο που θα τον ευχαριστούσε και τί εκείνο που θα τον στεναχωρούσε (ανθρωποκεντρική άποψη, αλλά τί να κάνουμε); Πιστεύω εδώ ότι η βία και η αλαζονεία απέναντι στην δημιουργία Του θα ήταν αυτό που θα Τον στεναχωρούσε και ο σεβασμός και ο θαυμασμός αντίθετα θα Τον ευχαριστούσε. Σε αυτό το σημείο κάποιοι φιλόσοφοι έχουν ισχυριστεί ότι ο Δημιουργός έφτιαξε το Σύμπαν και τον άνθρωπο και μετά σταμάτησε να ασχολείται. Αυτή η σκέψη εμπεριέχει το αυτεξούσιο και την ελευθερία της σκέψης που πάνε σήμερα να καταλύσουν οι πολιτικά ορθοί.
Όπως και να έχει, οφείλουμε τον απαιτούμενο σεβασμό απέναντι στην Δημιουργία, οφείλουμε τον θαυμασμό και αφού μιμούμεθα πολλά από τα της δημιουργίας ανακαλύπτοντας τις απειροελάχιστες δυνάμεις που διέπουν τα πάντα και οι οποίες μπορούν να γίνουν είτε καταστροφικές είτε δημιουργικές σε μεγάλη κλίμακα, θα πρέπει να τις χρησιμοποιούμε με σύνεση.

Στην φωτογραφία που συνοδεύει το άρθρο, βλέπετε μία καλλιτεχνική απεικόνιση του διαστημοπλοίου Voyager Ι που ταξιδεύει εδώ και σαράντα πέντε χρόνια με ταχύτητα 61.500 χιλιόμετρα την ώρα και απέχει από την γη 24 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα. Για να πλησιάσει τον πλησιέστερο σε εμάς ήλιο, τον αστέρα Α’ Κενταύρου, θέλει 75.000 χρόνια ακόμη. Γι’ αυτό respect, όπως λένε οι νέοι, δηλαδή σεβασμός στη Δημιουργία. Καλά Χριστούγεννα λέμε φέτος και όχι καλές γιορτές που λένε οι πολιτικά ορθοί.