Με τον αυθορμητισμό της πένας του Αντώνη Χατζηνικόλα

• ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ
«Πέρασμα ελπίδας ψάχνουν.

Από την μια βοήθεια, αλληλεγγύη. Απ’την άλλη σκέτη εκμετάλλευση.”
Δεν θέλουν να καταλάβουν, ότι τα σύρματα ακουμπώντας τα, δεν φεύγουν, δεν ανοίγουν δρόμους.
Εάν το σύστημα και οι απέναντι δεν έκαναν τα στραβά μάτια και οι αστυνομίες έκαναν δουλειά, δεν θα υπήρχαμε εμείς, οι διακινητές των πληθυσμών!…»
Άνθρωπε τώρα πρέπει να δείς, τώρα πρέπει να καταλάβεις, έρχεται η σειρά σου Σάρα, Λευτέρη, Αισά, Μπίλ, Ματέο, Σαν,Κόκο, Ναταλί, Ομάρ, Ζένια, Τςίν, Ρενάτο…
Το δάκρυ σου Έλληνα, καυτό,
στου πολιτισμού την άκρη,
η μόνη περίθαλψη, η δική σου,
στην εξαθλιωμένη προσφυγιά,
με τα παιδιά σου όλα διωγμένα
στου απρόσωπου εξουσιαστή,
άσχημου εκμεταλλευτή την ξενητιά!..

• ΣΚΕΨΕΙΣ
– Πολιτικές σκέψεις…

Όταν ο Λένιν έβαλε τον ένα φόρο πάνω στον άλλο, αφορούσε την Πλουτοκρατία, την Αριστοκρατία, τους πάμπλουτους αστούς και βεβαια δεν έγινε σε μια νύχτα η κρατικοποίηση, όπως δίδαξαν τις επόμενες γενεές!..
– Κοινωνικές σκέψεις…
Αυτό που βλέπω στην «πολιτισμένη» Δύση είναι να αυξάνουν τους φόρους την ανεργία, την πτώχευση απο την μεσαία τάξη και κατω, στους πολίτες!..
– Θρησκευτικές σκέψεις…
Οι πόλεμοι των υπερδυνάμεων του πλανήτη να εξαφανίζουν Έθνη, οι θρησκευτικοί Ηγέτες να παραδέχονται ότι διανύουμε το μέσον του 3ου Παγκοσμίου πολέμου.
– Η εξαθλίωση των πολέμων.
Οι «νομάδες» πρόσφυγες να καταλήγουν στα φτωχά κράτη, αλλά που «χρωστούν» από την μια σε δανειστές και εχουν πλούσιο ορυκτό, ενεργειακό, θαλάσσιο πλούτο.
Θα είναι καλοί εργάτες του αύριο.
– Το μελλοντικό πλάνο.
Μια μάζα παγκοσμιοποιημένη ανθρώπων με «ίδιο» ΝΤΙ ΕΝ ΕΪ (DNA), ίδια αμορφωσιά, ίδια θνησιμότητα!..
Άνθρωπε, πού πας;!..

• Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΡΕΛΟΣ
Ένα μακρόστενο μπουκάλι πενήντα εκατοστά ύψος, πλάτος οκτώ εκατοστά, γεμάτο νερό, τόσο ώστε να αισθάνεσαι το κούνημα του.
Το κρατάς στο χέρι απ’ τον πάτο, με παλμό έτοιμος να σερβίρεις την ομορφιά που κάλεσες στο γνωστό μπαράκι.
Χρόνια πίνεις το ποτό σου ακριβώς βαλμένο με τον τροπο της σερβιτόρας, οπως της ζήτησες την πρώτη μέρα στην αρχή.
Το νερό πάλλεται ελαφρά κι εσυ του βρίσκεις νόημα, νιώθεις να εκφραστείς άμεσα κι αφήνεσαι.
Ζαλισμένος απο τα γύρω μου και τα πιο πέρα, στην σκέψη μου και τις
προκλήσεις της μουσικής την ρωτώ:
«Αν ήταν το μπουκάλι γεμάτο με όλους τους γνωστούς σου ανδρες προσπαθώντας να φτάσουν την επιφάνεια, όχι για να βγούν ως πρωτιά, αλλα απλώς να επιβεβαιώσουν το μέγεθος της ευφυΐας τους, χωρίς να κατανοούν το ζητούμενο στην ζωή, ποιον θα αποκαλούσες τρελό;…»
Με ένα βλέμμα αναρώτησης για το απίθανο, καρφωμένο στο τρίτο μάτι μου με ρώτησε με την πλέον σταθερή φωνή: «Ποιόν;…»
Μειδίασα και της έστειλα την δική μου ματιά λέγοντας:
«Αυτόν που κρατά το μπουκάλι!…»
«Συνεχίζουμε;!…»
Το νερό έρρεε στο ποτήρι της, τα μάτια είχαν και των δυο μας ίδια πορεία, η τρελή ιστορία επισφραγισμένη διπλά ξεκίνησε…
Αυτό δεν αρέσει στην άλλη, τη λένε παγκοσμιοποίηση!

• ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ

«Γέροντα, τι θέλεις να σου φέρει η Άνοιξη;»
«Εμπειρίες!»
«Γιατί, Γέροντα;»
«Να μη με πνίγουν οι αναμνήσεις!»