Θ. Θεοχαρόπουλος:Η χώρα χρειάζεται προοδευτικές μεταρρυθμίσεις που θα αφορούν όχι μόνο την κοινωνία «των κάτω», αλλά και την κοινωνία των άνω.

Η ομιλία του προέδρου της ΔΗΜΑΡ και κοινοβουλευτικού
εκπροσώπου της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, Θανάση Θεοχαρόπουλου, στην ημερίδα
της Κ.Ο. με θέμα «Μεταρρυθμίσεις
στην πράξη: Αναγκαίες Αλλαγές για μία Κοινωνία Αξιοπρέπειας, Αλληλεγγύης και
Κοινωνικής Δικαιοσύνης».

“Βρισκόμαστε
εδώ για να συζητήσουμε ίσως το πιο σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα,
και αυτό δεν είναι άλλο από τις μεταρρυθμίσεις με προοδευτικό πρόσημο.

Οι μεταρρυθμίσεις είναι αναγκαίες και
απαραίτητες, αλλά εμείς ως μεταρρυθμίσεις δεν θεωρούμε ούτε τα οριζόντια μέτρα
που είναι απορρυθμίσεις ούτε τις απλές ρυθμίσεις που δεν αλλάζουν δομικά ένα
σύστημα. Η χώρα χρειάζεται προοδευτικές μεταρρυθμίσεις που θα αφορούν όχι μόνο
την κοινωνία «των κάτω», αλλά και την κοινωνία των άνω.

Καταρχήν να σας πω ότι δεν
συντάσσομαι με τις απόψεις που υποστηρίζουν απόλυτα πως πριν την κρίση όλοι
ευημερούσαν. Πρόκειται για συντηρητικές απόψεις που απλώς ενοχοποιούν την
κοινωνία.

Οι καταγεγραμμένες διαχρονικές ανισότητες οφείλονται
τόσο στην κακή λειτουργία του δημόσιου τομέα όσο και στην ελλιπή παραγωγική
διαθεσιμότητα του ιδιωτικού επιχειρηματικού τομέα. Οφείλονται σε ένα πελατειακό
δίκτυο, σ’ όλους όσοι έχουν τη δυνατότητα μέσω των πελατειακών σχέσεων να
ιδιοποιούνται τους πόρους του ελληνικού προνοιακού συστήματος.

Η ελληνική κρίση διαφέρει από την κρίση στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, γιατί αυτή αφορά όχι
τόσο τις υψηλές, αλλά τις άνισα διανεμόμενες δημόσιες δαπάνες. Οι κοινωνικές
δαπάνες είναι αναποτελεσματικές γιατί το κράτος πρόνοιας λειτουργεί με τέτοιο
τρόπο, ώστε να διευκολύνει τα πελατειακά δίκτυα ή τους ίδιους τους
απασχολούμενους σ’ αυτό.

Η
μείωση της ανεργίας είναι για εμάς πρώτη προτεραιότητα, γιατί αλλιώς κανένα από
τα μεγάλα πολιτικά ζητήματα που αντιμετωπίζουμε δεν θα έχει κοινωνικά δίκαιη
λύση. Διότι η ανεργία είναι αυτή που καθορίζει και τον βαθμό κοινωνικής δικαιοσύνης. Γι’ αυτό και
η χώρα μας αποδεικνύεται ουραγός στη διασφάλιση κοινωνικής
δικαιοσύνης ανάμεσα στα υπόλοιπα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με την καλπάζουσα ανεργία να βαθαίνει το
κοινωνικό ρήγμα και να διαλύει την κοινωνική συνοχή. Για να μειωθεί όμως η
ανεργία χρειάζονται διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και βαθιές τομές σε κάθε τομέα
πολιτικής. Χρειάζεται αρμονική συνύπαρξη και όχι σύγκρουση μεταξύ δημόσιου και
ιδιωτικού τομέα, όπως οι κκ. Τσίπρας και Μητσοτάκης επιδιώκουν από διαφορετική
πλευρά ο καθένας. Το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι το μικρό ή μεγάλο κράτος
αλλά το ότι δεν έχουμε αποτελεσματικό κράτος. Η χώρα μας μπορεί να βγει από την
κρίση μόνο αν ακολουθηθεί μία αποτελεσματική πολιτική χωρίς αυταπάτες και
ιδεολογικές εμμονές. Χωρίς λαϊκισμό. Η δική μας πρόταση είναι ένα νέο σχέδιο
παραγωγικής ανασυγκρότησης που θα δίνει προτεραιότητα σε τομείς και κλάδους
όπου έχουμε συγκριτικά πλεονεκτήματα. Με βάση το οποίο δεν θα υπάρχουν
οριζόντια μέτρα, αλλά διαφοροποιημένη πολιτική. Η κυβέρνηση δεν έχει
διαμορφώσει ένα τέτοιο μεταρρυθμιστικό σχέδιο που θα αποβάλει παθογένειες. Κι
αυτό υποδεικνύει ατολμία, έλλειψη οράματος, αποδεικνύει αδυναμία να συγκρουστεί
με συμφέροντα, με πελατειακές λογικές. 

Σε
αντίθεση λοιπόν με την παντελή έλλειψη σχεδίου που χαρακτηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ και
την κυβέρνηση, σε αντίθεση με τον κοινωνικό αυτοματισμό που προτείνει η ΝΔ,
εμείς γνωρίζουμε πως καμία προοδευτική
μεταρρύθμιση δεν μπορεί να πετύχει αν δεν την στηρίξουν οι ίδιοι οι πολίτες.
Γι’ αυτό είμαστε εδώ μαζί σας, για να συζητήσουμε μαζί σας, για να σας
ακούσουμε.

Είναι
καιρός να μιλήσουμε για τις νέες απαραίτητες προοδευτικές μεταρρυθμίσεις στο
κράτος, αλλά και στην αγορά. Γιατί οι μεταρρυθμίσεις που θέλουμε να κάνουμε
σήμερα εμείς έχουν πρόσημο, κι αυτό είναι προοδευτικό. Τι εννοώ; Χρειάζονται μεταρρυθμίσεις ουσιαστικά στους
χώρους αναπαραγωγής ανισοτήτων, επεκτείνοντας την ισότητα και την καθολικότητα
πρόσβασης στα δημόσια αγαθά, δίνοντας ευκαιρίες σε όλους, ειδικά στην υγεία και
στην παιδεία. Μια σημαντική αναδιοργάνωση σ’ αυτούς τους τομείς θα απελευθέρωνε
πόρους και ανθρώπινο δυναμικό, βελτιώνοντας άμεσα τις παρεχόμενες  υπηρεσίες.

Οι
στόχοι μας δεν θα επιτευχθούν μόνο με οικονομικές μεταρρυθμίσεις. Είναι
αναγκαία και η βαθιά κοινωνική μεταρρύθμιση, τόσο σε θεσμικό επίπεδο όσο και
επίπεδο κοινωνικών στάσεων και πρακτικών. Ο δικός μας χώρος δεν είναι δυνατόν
να αποσιωπά τα επιτεύγματα του κοινωνικού κράτους, αλλά και να μην θέτει στο
τραπέζι του διαλόγου την ανάγκη αναδιάρθρωσης του σύγχρονου κράτους πρόνοιας.

Σήμερα
είναι πλέον φανερή η αισθητή υποχώρηση των κοινωνικών δομών προστασίας των ευάλωτων
ομάδων. Η ανάγκη να στηριχθούν οι δομές κοινωνικής προστασίας γίνεται
μεγαλύτερη απ’ ότι στο παρελθόν λόγω της αύξησης αυτών που τις επιζητούν. Η
διατήρησή τους είναι λοιπόν κρίσιμο ζήτημα, ώστε αυτές να μην οδηγηθούν στο
κοινωνικό περιθώριο.

Η
κρίση οδηγεί σημαντικό τμήμα του πληθυσμού στην απώλεια της δυνατότητας να ζει
τουλάχιστον με το ελάχιστο όριο αξιοπρεπούς διαβίωσης. Τα επιδόματα ανεργίας
δεν καλύπτουν το σύνολο του άνεργου πληθυσμού, πολλοί άνθρωποι αδυνατούν να
κατοχυρώσουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα και πάρα πολλοί δεν έχουν ασφαλιστική
κάλυψη, με αποτέλεσμα να μη διαθέτουν πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας και
ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.

Η
φτωχοποίηση δε πολλών οικογενειών επέφερε την κατακόρυφη αύξηση της παιδικής
φτώχειας αλλά και της παράνομης παιδικής εργασίας, οι συνέπειες των οποίων
είναι καταστροφικές. Η δραστική αντιμετώπισή τους θα πρέπει να τεθεί
πρωταρχικός στόχος όλων των αρμόδιων φορέων. Η δημόσια πολιτική οφείλει να
σέβεται τα δικαιώματα των παιδιών, να προστατεύει τα παιδιά από τις ακραίες
συνέπειες της οικονομικής κρίσης κι από κάθε μορφής εκμετάλλευση.

Τέλος,
η συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους πλήττει τη συνταγματικά κατοχυρωμένη ειδική
μέριμνα για τα άτομα με
αναπηρία. Η ισοτιμία, οι ίσες ευκαιρίες προς όλους τους πολίτες, η συμμετοχή
όλων στην κοινωνική και οικονομική ζωή δεν είναι πολυτέλεια αλλά δικαίωμα.
Στόχος είναι η μετάβαση σε ένα μοντέλο διαχείρισης της αναπηρίας, που θα
βασίζεται στην εξατομικευμένη προσέγγιση και την αξιοποίηση των προσόντων κάθε
ατόμου, με σκοπό την ένταξη και την αυτονομία.

Σήμερα
με βάση τα νέα δεδομένα είναι περισσότερο αναγκαία από ποτέ η προώθηση ενός
εθνικού συνεκτικού κοινωνικού και αναπτυξιακού προγράμματος με δημοκρατικές
μεταρρυθμίσεις και  κοινωνικά δίκαιες
αλλαγές σε όλους τους τομείς. Γιατί αλλιώς, ανεξάρτητα από ότι γίνει ή δεν
γίνει στις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους, η χώρα σε λίγους μήνες θα
αντιμετωπίζει την ίδια και χειρότερη κρίση, αν δεν υπάρξει ένα υγιές παραγωγικό
μοντέλο ανάπτυξης. Οι οριζόντιοι
άξονες αυτού του σχεδίου πρέπει να είναι:

• Η προώθηση των διοικητικών και τεχνολογικών
  εκσυγχρονισμών σε όλους τους τομείς.
• Η μείωση των ανισοτήτων και η αντιμετώπιση των
  δημοσιονομικών προβλημάτων χωρίς περαιτέρω επιβάρυνση των αδύναμων
  πολιτών.
• Η προώθηση της αναδιανομής σε συνδυασμό με την
  παραγωγική ανασυγκρότηση.
• H ενσωμάτωση της διαγενεακής διάστασης σε όλες τις
  δημόσιες πολιτικές, ώστε να σταματήσει η μετακύληση των βαρών στη νέα
  γενιά.
• Η στροφή σε βιώσιμα μοντέλα με καινοτομία,
  εξωστρέφεια, απασχόληση και περιβαλλοντική προστασία.
• Η αναβάθμιση όλων των λειτουργιών του δημόσιου
  τομέα, ώστε να συμβάλει στην αναπτυξιακή διαδικασία και να παρέχει
  επαρκείς κοινωνικές υπηρεσίες σε υγεία, παιδεία, ασφάλεια.

Οι
σημαντικότεροι τομείς μεταρρυθμίσεων είναι οι εξής:

• Αλλαγές στο πολιτικό σύστημα με την απαραίτητη
  δημοκρατική εμβάθυνση.
• Πολιτικές διασφάλισης του δημόσιου συμφέροντος και
  αναβάθμισης των υπηρεσιών προς τον πολίτη.
• Γενναία προοδευτική φορολογική μεταρρύθμιση, δίκαιη
  φορολόγηση που να ενισχύει την κοινωνική συνοχή και σύγκλιση, την
  αναδιανομή και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
• Ανάταξη της πραγματικής οικονομίας με την άμεση λήψη
  μέτρων για την ενίσχυση της ρευστότητας.
• Βιώσιμο παραγωγικό πρότυπο, καινοτόμο προς όφελος
  των πολλών, με ανοιχτό και εξωστρεφή προσανατολισμό, στήριξη της υγιούς
  επιχειρηματικότητας, υποστήριξη στην προσαρμογή των μικρομεσαίων
  επιχειρήσεων,  ενίσχυση της  κοινωνικής οικονομίας και της
  περιφερειακής ανάπτυξης. Πρότυπο με ελαχιστοποίηση της κατανάλωσης φυσικών
  πόρων και ενέργειας, σύνδεση της παιδείας, της έρευνας και της
  επαγγελματικής κατάρτισης με τις νέες αναπτυξιακές προτεραιότητες.
• Θεμελίωση ενός κράτους κοινωνικών υπηρεσιών με
  αποδοτική διαχείριση πόρων, που θα μειώνει τις ανισότητες και θα θέτει σε
  προτεραιότητα τους έχοντες μεγαλύτερη ανάγκη.

Υπάρχει άμεση
ανάγκη αλλαγής της οικονομικής πολιτικής με επανατοποθέτηση της εργασίας στο
κέντρο της πολιτικής πρακτικής, ενίσχυση αναπτυξιακών παρεμβάσεων, έκτακτα
μέτρα υποστήριξης της απασχόλησης.

Αυτή η προοπτική
που οφείλουμε να οραματιζόμαστε οδηγεί σε ισχυρούς δημοκρατικούς θεσμούς και
ολοκληρωμένο κοινωνικό κράτος. Ο αγώνας αυτός δεν είναι στατικός γιατί οι
αλλαγές που επιφέρει η κρίση θέτουν συνεχώς νέα δεδομένα αμφισβητώντας
κατοχυρωμένες ισορροπίες.

Είμαι βέβαιος
πως η σημερινή μας εκδήλωση θα αναπτύξει τα σχετικά θέματα και θα υπάρξουν τα
εργαλεία για να εμβαθύνουμε ακόμα περισσότερο στην ανάγκη
προγραμματικής ανασυγκρότησης του εγχειρήματός μας, με τελικό στόχο την επίλυση
των προβλημάτων της κοινωνίας και της χώρας.”