Δήμος Γαλατσίου: Ξεκινούν ξεναγήσεις στο «Καμίνι»

Μία νέα δράση υλοποιεί ο Δήμος Γαλατσίου και συγκεκριμένα η Ανώνυμη Μονομετοχική Εταιρεία Διαχείρισης Ακινήτων του Δήμου Γαλατσίου, η οποία μέσω του Προέδρου της, Μάνου Ελευθερίου, ανακοινώνει τις «Ξεναγήσεις στο Καμίνι».

Πόσοι από εμάς γνωρίζουμε πώς «ξεφύτρωσε» στις αρχές του προηγούμενου αιώνα το Καμίνι της οδού Καραϊσκάκη; Οι ονομασίες Αγχεσμός, Αγχέσμιος Δίας, Πηγή, Ομορφοκκλησιά, τί «μας λένε»; Αν κι εσείς δηλώνετε άγνοια ως προς αυτά, έρχεται τώρα ο Δήμος Γαλατσίου να δώσει απαντήσεις μέσω των ξεναγήσεων που διοργανώνει στο «Καμίνι» της οδού Καραϊσκάκη, είτε για ομάδες πολιτών, σχολεία, συλλόγους είτε για μεμονωμένους πολίτες. Αν ενδιαφέρεστε, καλέστε στους ξεναγούς του Δήμου Γαλατσίου, Ποθητό Ρουμελιώτη 6946784224 και Μαρίνα Χωριανοπούλου 6977740657.

«ΚΑΜΙΝΙ»: ΜΙΑ ΣΥΝΤΟΝΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ
Από το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα στην ευρύτερη περιοχή του Γαλατσίου, ως κάτω στην οδό Ταϋγέτου, λειτουργούσαν κατά καιρούς σε διάφορα σημεία υποτυπώδη, πρωτόγονα λατομεία και ασβεστοκάμινα που κάλυπταν πρόσκαιρες, περιστασιακές ανάγκες μικρών έργων.
Από τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα όμως, όταν άρχισε σταδιακά η κατασκευή των βασικών αστικών υποδομών και η βελτίωση των συνθηκών στέγασης στο συγκρότημα της πρωτεύουσας, η ζήτηση δομικών υλικών-προϊόντων επεξεργασίας της πέτρας, αυξάνονταν με ρυθμούς που μόνο με την παραγωγή τους σε οργανωμένη βιομηχανική βάση μπορούσε να καλυφθεί. Το Γαλάτσι διέθετε, για το σκοπό αυτόν, δύο πολύ σημαντικά πλεονεκτήματα. Πλούσια αποθέματα πέτρας καλής ποιότητας και εγγύτητα στα σημεία ζήτησης.
Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1930 στήθηκαν στην περιοχή δεκάδες μικρά και μεγάλα νταμάρια, καθώς και μερικά ασβεστοκάμινα, μεταξύ των οποίων ένα από τα μεγαλύτερα και σημαντικότερα τεχνολογικά, το Καμίνι της οδού Καραϊσκάκη. Το Καμίνι είναι τύπου Hoffman και ιδιοκτήτες του ήταν δυο Έλληνες από την Κρήτη, ονομαζόμενοι Τσιδάκης και Μιχαλάκης. Κατασκευάστηκε το 1933 από Γερμανό μηχανικό και Έλληνες τεχνίτες από την Δράμα.
Η λειτουργία του Καμινιού χωρίζεται σε δυο περιόδους, σε σχέση με το είδος της πρώτης ύλης της καύσης. Στην πρώτη περίοδο χρησιμοποιούσαν κάρβουνο, το οποίο οι θερμαστές έριχναν από το δώμα μέσω των οπών τροφοδοσίας (φουγαράκια). Η κατανάλωση σε κάρβουνο αντιστοιχούσε σε τέσσερα καρότσια ανά τρύπα. Μετά το 1958 το κάρβουνο αντικαταστάθηκε από το πετρέλαιο. Έτσι τα «δωμάτια» στα οποία γίνονταν τροφοδοτούνταν με καυτό πετρέλαιο μέσω σωλήνων που εισχωρούσαν στις τρύπες. Η τροφοδότηση γινόταν με καυστήρες με μπεκ.
Η λειτουργία του «ασβεστάδικου», όπως το αποκαλούσαν, ανεστάλη στη διάρκεια της κατοχής. Στο κτηριακό συγκρότημα εγκαταστάθηκε ιταλική στρατιωτική μονάδα και οι Ιταλοί στρατιώτες μετέτρεψαν τον ελεύθερο χώρο σε λαχανόκηπο και ποδοσφαιρική αλάνα. Στη συνέχεια, μετά την αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής και για το χρονικό διάστημα που κράτησαν οι συγκρούσεις, που έμειναν στην ιστορία ως «Δεκεμβριανά», ο ΕΛΑΣ στάβλιζε στο χώρο μικρό αριθμό αλόγων που χρησιμοποιούσε για τη μεταφορά εφοδίων στις μονάδες του. Κατά τις συγκρούσεις αυτές οβίδα των αγγλικών στρατευμάτων που ρίχθηκε από τον Λυκαβηττό κατέστρεψε μέρος της κορυφής της καμινάδας του (Μαρτυρίες: Γιάννη Πατέλη, Γιάννη Ψιλόπουλου).
Μετά τον πόλεμο και τις εμφύλιες συγκρούσεις, με τη σταδιακή σταθεροποίηση της πολιτικής κατάστασης, άρχισε και η επαναλειτουργία του Καμινιού, που κράτησε μέχρι τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1970. Για μια εικοσιπενταετία σχεδόν δούλευε νυχθημερόν παράγοντας το πολύτιμο οικοδομικό υλικό, μέχρι το τέλος της λειτουργίας του.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 το καμίνι έπαψε να λειτουργεί.
Στις 2 Σεπτεμβρίου 2012 έγιναν τα εγκαίνια του νέου πολιτιστικού κέντρου «Καμίνι» του Δήμου Γαλατσίου. Η εγκαταλελειμμένη ασβεστοκάμινος, σύμβολο του παλιού Γαλατσίου, μεταμορφώθηκε σε ένα πρότυπο, μοντέρνο και λειτουργικό πολιτιστικό κέντρο.

– Πολιτιστικό Κέντρο «Καμίνι»: Χρήστου Καψάλη 14, Γαλάτσι, 213 2055 385, 210 2927 330, info@tokamini.gr