Απειλή δεν είναι οι Μουσουλμάνοι αλλά οι φανατικοί

«Για να νικήσουµε το “Ισλαµικό
κράτος” πρέπει πρώτα να κατανοήσουµε τη φύση του. Το βέβαιο είναι ότι δεν θα ηττηθεί µε
τους αεροπορικούς βοµβαρδισµούς, δεν θα καταστραφεί µόνο
µε στρατιωτική δράση.
Το “Ισλα-µικό κράτος” είναι τρόπος σκέψης, είναι ιδεολογία. Είναι η
ουαχαµπίτικη ερµηνεία του Κορανίου.»
τη ∆ύση πιστεύεται ότι όλοι οι
Μουσουλµάνοι αποτελούν µία
θρησκεία, κάνουν την ίδια ζωή
και έχουν τις ίδιες επιδιώξεις.
Καθήκον τους είναι να εξοντώσουν όλους
τους αλλόθρησκους και να κυριαρ-
χήσουν. Απλά κάποιοι το τολµούν
θυσιάζοντας τη ζωή τους και κάποιοι
άλλοι περιµένουν το σύνθηµα από
τον ιµάµη για να επιτεθούν µαζικά
στους άπιστους. Αυτή η εντύπωση
δίνεται αν διαβάσει κάποιος βιβλία
ιστορίας, αν διαβάσει άρθρα δυτι-
κών «ισλαµοµάχων» κι αν δει ρεπορτάζ µε τις αγριότητες του ISIS.
 Είναι τόσο ρηχή και τόσο απλοϊκή
αυτή η ανάλυση, όσο το να θεωρεί
κάποιος ότι όλοι οι χριστιανοί είναι
ίδιοι. Οι καθολικοί µε τους προτε-
στάντες και οι ορθόδοξοι µε τους Ιη-
σουϊτες. Ότι οι χριστιανοί
προετοιµάζουν όλοι µαζί σταυροφο-
ρίες εναντίον του µουσουλµανικού
κόσµου, ότι ο πάπας κι ο ορθόδοξος
πατριάρχης απεργάζονται από κοι-
νού, τη «χριστιανοποίηση» όλου του
πλανήτη.
Η ιστορική άγνοια µας
κάνει να ξεχνάµε τους λυσσαλέους
πολέµους καθολικών και προτεσταντών στην Ιρλανδία, τη χρησιµοποί-
ηση της θρησκείας από τον αγγλικό
θρόνο, τα τάγµατα Ναϊτών, Ιησουϊτών και άλλων που προσπάθησαν να
επιβάλλουν τη δικιά τους «ατζέντα»
στην Ευρώπη, τους προηγούµενους
αιώνες.
Μας κάνει να ξεχνάµε ότι η
πρώτη άλωση της Κωνσταντινούπολης έγινε το 1204 από τους δυτικούς
σταυροφόρους κι όχι από άραβες. Οι
µουσουλµάνοι την κατέλαβαν ορι-
στικά µετά από 2-3 αιώνες κι αφού
προηγουµένως είχε δεχτεί ανεπα-
νόρθωτα παπικά πλήγµατα.
Κάπως έτσι είναι κι ο µουσουλµα-
νικός κόσµος. Βαθειά διχασµένος.
Με αιώνες πολεµικής ανάµεσα στα
διάφορα τµήµατά του. Αλλά µε κάτι
ανατριχιαστικά κοινό µε το χριστια-
νιασµό της ∆ύσης.
Ότι η πίστη του
έχει γίνει αντικείµενο εκµετάλευσης
από αυτούς που µόνο την πίστη δεν
έχουν ως κίνητρο.
Έχουν πολιτικές
σκοπιµότητες, οικονοµικά συµφέροντα, εδαφικές διεκδικήσεις και µο-
ναδικό τους θεό την εξουσία.
Στην
Ευρώπη του ∆ιαφωτισµού είναι
πλέον δύσκολο να χρησιµοποιηθεί η
θρησκεία ως µέσο επεκτατικών πο-
λέµων. Κυρίως χρησιµοποιείται ο
φόβος της µουσουλµανικής απει-
λής. Είτε λέγεται ISIS, είτε Μπιν Λάντεν, διευκολύνει τις µυστικές
υπηρεσίες να κυριαρχήσουν παντού
και τους εκάστοτε κυβερνώντες να
παίρνουν µέτρα εν κρυπτώ και χωρίς
να λογοδοτούν πουθενά.

Τα λόγια της εισαγωγής δεν είναι
δικά µας. Ανήκουν σε έναν κυβερνη-
τικό µουσουλµάνο. Από αυτούς που
αντιµάχονται τον ISIS. Ανήκουν στον
Χουσεΐν Σεϊχολεσλάµ, πρώην πρε-
σβευτή του Ιράν στη ∆αµασκό της
Συρίας, διπλωµατικό σύµβουλο του
ιρανικού Κοινοβουλίου, ο οποίος θεωρείται ένας από τους πλέον βαθείς
γνώστες της περιοχής της Μέσης
Ανατολής.
Τον συνάντησε στην Τε-
χεράνη ο Νικόλας Ζηργάνος, απε-
σταλµένος της Εφηµερίδας των
Συντακτών και του µίλησε για τον
πόλεµο στη Συρία, την τροµοκρατία
και τον ρόλο των περιφερειακών και
µεγάλων δυνάµεων που εµπλέκονται
ενεργά στην περιοχή. Λέγοντας βέβαια τη δικιά του «αλήθεια» αλλά
κλονίζοντας πολλές από τις «αλήθειες» και τις βεβαιότητες που εµείς
έχουµε:
«Το “Ισλαµικό κράτος” είναι τρόπος σκέψης, είναι ιδεολογία.
 Είναι η
ουαχαµπίτικη ερµηνεία του Κορανίου.
∆ηµιουργήθηκαν επί των ηµερών της
Βρετανικής Αυτοκρατορίας, µε στόχο
να διαµελίσουν την Οθωµανική Αυτο-
κρατορία µέσω της διαίρεσης των
µουσουλµάνων.
Η ουαχαµπίτικη ερµηνεία του Ισλάµ είναι πολύ “ρηχή”
και είναι ταυτόχρονα δεµένη στενά
µε τη δυναστεία που κυβερνάει τη
Σαουδική Αραβία και το Κατάρ. ∆εν
πιστεύουν στην έννοια του έθνους, η
διακυβέρνηση γίνεται από τον από-
λυτο µονάρχη, στον οποίο οφείλουν
όλοι υπακοή. ∆εν µπορείς ούτε καν να
διαφωνήσεις σε κάτι. Πρέπει να υπο-
ταχθείς. Αυτή η πρακτική είναι εντε-
λώς αντίθετη από τη σιϊτική παρά-
δοση.
»Οι σιίτες λένε πως ο ηγέτης δεν
µπορεί να κάνει ό,τι θέλει, δεν µπο-
ρεί, για παράδειγµα, να χρησιµοποιεί
την καταπίεση ως εργαλείο και πρέ-
πει να σέβεται και να υπακούει στους
νόµους και το Κοράνι. Αυτή είναι µια
βασική διαφορά αντίληψης µεταξύ
σιιτών και ουαχαµπιτών. Την πε-
ρίοδο του ξεσπάσµατος της “Αραβι-
κής Άνοιξης”, οι Σαουδάραβες,
προκειµένου να σώσουν το βασίλειό
τους και την εξουσία τους, αποφάσι-
σαν να χρησιµοποιήσουν ως εργα-
λείο και πρότυπο αυτό που είχαν
κάνει και στο παρελθόν. Την Αλ
Κάιντα.
Την είχαν δηµιουργήσει,
υποστηρίξει και εκθρέψει οι υπηρε-
σίες ασφαλείας της Σαουδικής Αραβίας, κατά τη διάρκεια της ρωσικής
κατοχής του Αφγανιστάν, σε συ-
νεργασία µε τις µυστικές υπηρεσίες
των Βρετανών, των Αµερικανών και
του Πακιστάν.
»Τόπος γέννησης ήταν η “Βορειοδυτική επαρχία των συνόρων”
(NWFP) του Πακιστάν, εκεί που επίσης η ερµηνεία του Ισλάµ είναι πολύ
πρωτόλεια και “ρηχή”. Εκεί πήγαν
για πρώτη φορά µαζικά Άραβες εθε-
λοντές που σχηµάτισαν τον πυρήνα
της Αλ Κάιντα.
 Αργότερα, όταν έγινε
η κατοχή του Ιράκ από τους Αµερι-
κανούς, οι Σαουδάραβες κατανόη-
σαν ότι η ανατροπή του (σουνίτη)
Σαντάµ Χουσεΐν και η ανάληψη της
εξουσίας από τη σιιτική πλειοψηφία
ήταν εις βάρος τους. Μετέφεραν
στο Ιράκ τη δράση της Αλ Κάιντα και
των Αράβων εθελοντών βετεράνων
του πολέµου στο Αφγανιστάν και
έφτιαξαν την οργάνωση “Ισλαµικό
κράτος του Ιράκ”.
»
Το ίδιο έκαναν αργότερα και στη
Συρία, όπου η τοπική Αλ Κάιντα ονο-
µάστηκε “Τζαµπάτ αλ Νούσρα” και
είχε την “ευλογία” του ηγέτη της Αλ
Κάιντα, Αϊµάν αλ Ζαουάχρι. Στη συ-
νέχεια, οι Σαουδάραβες αποφάσισαν
να ενώσουν τις δύο οργανώσεις στο
Ιράκ και τη Συρία και να δηµιουργή-
σουν το “Ισλαµικό κράτος στο Ιράκ
και τη Συρία”, το “DAESH”.
Το Daesh
αποδείχθηκε πολύ πιο βίαιο, µε µια
κουλτούρα µίσους που δεν ταιριάζει
στην ήπια, µεσογειακή παράδοση
της Συρίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι
χρησιµοποιούν βοµβιστές αυτοκτονίας που ανατινάζονται µέσα σε τζα-
µιά και τεµένη, αδιαφορώντας για τα
αθώα θύµατα, που είναι κυρίως µου-
σουλµάνοι πιστοί. Οργανώσεις όπως
αυτές βασίζονται κυρίως στην ιδεο-
λογία και είναι πολύ δύσκολο να τις
αντιµετωπίσεις µόνο µε στρατιωτικά
µέσα. Χρειάζεται σχέδιο, συνδυα-
σµένες παρεµβάσεις, µε στόχο την
ιδεολογική ήττα της οργάνωσης. Κα-
ταστρέφοντας την οργάνωση του
“Ι.Κ.” δεν θα σταµατήσει η δράση
των εξτρεµιστών.
»
Η Ευρώπη έκανε πολύ µεγάλο
λάθος να επιτρέψει επί τόσα χρόνια
να λειτουργήσουν τζαµιά µίσους και
πολιτιστικά κέντρα που χρηµατοδοτήθηκαν από τη Σαουδική Αραβία
σε ευρωπαϊκό έδαφος, καθώς διέσπειραν την ιδεολογία τους και τον
σκοταδισµό. Αυτοί οι “πιστοί” εκπαιδεύτηκαν, χρηµατοδοτήθηκαν, εξοπλίστηκαν και πήγαν να πολεµήσουν
στη Συρία και το Ιράκ. Βασικό όπλο
στρατολόγησης ήταν η προπαγάνδα
που έγινε και µε σύγχρονα µέσα,
όπως το διαδίκτυο και τα µέσα κοι-
νωνικής δικτύωσης. Πρόκειται για ένα
τέρας που δηµιούργησαν οι µυστικές
υπηρεσίες συγκεκριµένων χωρών και
τώρα έχει ξεφύγει.
Για το “Ι.Κ.” όλοι
όσοι δεν πιστεύουν στη στενή ερµηνεία του Ισλάµ την οποία πρεσβεύουν
είναι εχθροί, ακόµη κι αν είναι µοσουλµάνοι.
Χωρίζουν τον κόσµο σε
αυτούς που τους είναι πιστοί και σε
όλους τους υπόλοιπους, τους “άπι-
στους”, οι οποίοι πρέπει να υποταχθούν ή να εξοντωθούν. Αυτή είναι η
λογική που έχουν και οι Σαουδάραβες.»

Να προσθέσουµε κι εµείς ότι ιστορικά, οι σύµµαχοι των Σαουδαραβι-
κών δυναστειών ήταν πρώτα οι
Άγγλοι αποικιοκράτες και τώρα οι
Αµερικανοί. Για να µην κυνηγάµε
φαντάσµατα αλλού …