Συνέντευξη του γνωστού ζωγράφου ALESSANDRO DE MARTINO στον Παλμό:Η ζωγραφική είναι για μένα ανάγκη εκφράσης ,θεραπευτική

Γεννήθηκε στην
Πάτρα το 1964. Είναι Πτυχιούχος της Ακαδηµίας Καλών Τεχνών

 της Φλωρεντίας και
της Ακαδηµίας της Ρώµης. Tο 1986 απέσπασε έπαινο στο

διαγωνισµό Ζωγραφικής
Πατρινών Καλλιτεχνών, το 1997 βραβεύτηκε για την

έκθεση του «Όχηµα της ψυχής»
από τον Ελληνογαλλικό Σύνδεσµο Αθηνών, έχει

 επίσης τιµηθεί µε βραβείο από τον
∆ήµο Πατρέων για την προ- σφορά του στα

 πολιτιστικά δρώµενα της πόλης το 1998
και το 2001, ενώ το 1998 για την συµβολή

του στην ναυτική εβδοµάδα έχει
βραβευτεί από το Αρχηγό Γ.Ε.Ν. και τον Ναυτικό

∆ιοικητή Ιονίου ΠΝ. Το 2016 βραβεύτηκε
από τον ∆ήµαρχο Γαλατσίου (Αθήνα)

Γιώργο Μαρκόπουλο για την πολιτι- στική του
προσφορά στο Γαλάτσι. πό το 1987

 έως σήµερα, ζωγραφίζει συνεχώς ενω έχει
διδάξει Καλές Τέχνες στο Πανεπιστήµιο

 Πατρών (πρόγραµµα Πρυ- τανείας), σε
∆ηµόσια Ι.Ε.Κ. στην Πάτρα, Αίγιο και

 Μεσολόγγι, στον Α.Κ.Τ.Ο. (Αθήνα), στον
Όµιλο ΑΚΜΗ, σε σχολεία του Νοµού

Αχαΐας και στην Σχολή Ζωγραφικής του, που
λειτούργησε από το 1987-2012.

Οργάνωσε και
λειτούργησε το Εικαστικό Εργαστήριο του ∆ήµου Ρίου και έχει εργαστεί ως Εικα-
στικός (2008-2012) στο Κέντρο Παιδείας Επιστηµών δηµιουργώντας τα 64 εικαστικά
δια- δραστικά εκθέµατα του Μουσείου, το οποίο εχει επισκεψιµότητα 50.000 άτοµα
ετησίως από όλη την Ευρώπη. Παράλληλα έχει πραγµατοποιήσει πενήντα εκθέσεις
ζωγραφικής, από τις οποίες οι είκοσι είναι ατοµικές.

Όπως
αναφέρει ο Καθηγητής Καλών Τεχνών Φλωρεντίας, Renato Alberti, για τον
Alessandro De Martino: «…Τα πρόσωπα του και οι απότοµες, κοφτές,
χρωµατικές φόρµες, θυµίζουν τις µελαγχολικές φιγούρες του Κίρχνερ µε έναν
ροµαντισµό ξεχειλισµένο από συναισθήµατα…..» ενώ η ιστορικός Τέχνης
Αριστοτελείου Πανεπιστηµίου Θεσ- σαλονίκης, Κούτση Λαµπρινή, επισηµαίνει ότι: «…ολόκληρη
η ζωγραφική δηµιουργία του θεµε- λιώνεται πάνω στην πεποίθηση ότι η τέχνη µε τα
αισιόδοξα οράµατα της αποτελεί ικανοποιητική απάντηση στις υπαρξιακές αγωνίες
του σύγχρονου ανθρώπου….».

Τέλος, στην
εφηµερίδα «Πελοπόννησος» ο Παναγιώτης Ρηγόπουλος, µε αφορµή την έκθεση, «Εργοστάσιο
αξιών» γράφει: «…καταφέρνει µε γλαφυρό ύφος και φουτουριστικούς συµβολισµούς,
να εκφράσει την αγωνία του, για την παθητική στάση που καλείται ο άνθρωπος να
κρατήσει στον συνεχώς αυξανόµενο κόσµο της υπερκατανάλωσης υλικών και
πνευµατικών τυπο- ποιηµένων αγαθών …». Θα µπορούσαµε να πούµε ότι ο
σκοπός της ζωγραφικής του είναι να εκφράσει τα ανθρώπινα συναισθήµατα, που απο-
τελούν το βασικό συστατικό του προσδιορισµού της πραγµατικότητας. Κάποιες από
τις πιο σηµαντικές εκθέσεις του είναι, στην Πινακοθήκη ∆ηµοτικού µεγάρου Πύρ-
γου 1995, στην Γαλλική Σχολή Βόλου 1995, «Το Όχηµα της ψυχής» (Ελληνογαλλικός
Σύνδεσµος , Αθήνα 1997), στον Πολιτιστικό Χώρο ∆ηµαρχείου Κηφισιάς, Αθήνα 1998,
«Το ∆ιαχρονικό Ταξίδι του Κηφέα» (Παλαιό δηµοτικό Νοσοκοµείο, Πάτρα 1999), στην
Γκαλερί ELEMENTS, Αθήνα Κολωνάκι 2000, «Ψεύτικοι Χρησµοί» (∆ηµοτική Πινακοθήκη
Ναυπλίου 2000), «Εσωτερική Πτήση» (Παλαιό ∆η- µοτικό Νοσοκοµείο, Πάτρα 2001),
στην Γκαλερί ΑΕΝΑΟΝ, Αθήνα 2002, «Μηχανή Μαζικής Εκποί- ησης» (Χώρος Πολιτεία,
Πάτρα 2002), στην Γκα- λερί ΗΩΣ, Αθήνα 2002, «Το φως της ποίησης» Γκάζι, Αθήνα
2012, «Η Νεράιδα της Τρελής Ροδιάς» Αθήνα 2013, «Το Γαλάτσι µε τέχνης χρώµατα»
Αθήνα 2014, «Ψυχή Έρως & Μουσική» Αθήνα 2016. Είναι Ιδρυτικό µέλος της
Ένωσης Εικαστικών Πά- τρας. Σήµερα διδάσκει ζωγραφική σε Πολιτιστικούς Συλλόγους
στο Γαλάτσι («Χοροπατήµατα» και «Σύλλογος Πελοποννησίων»), στο ∆. Ν. Φιλαδέλ-
φειας («Σύλλογος Όαση», Hilton «Istituto Dante»),  («Ανοιχτή αγκαλιά», Μεσο- γείων «Σωτηρία»), στο Περιστέρι «Ι.Ν.Ε.».

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στην ΜΑΙΡΗ ΓΚΙΩΝΗ – ΛΑΡΕΝΤΖΑΚΗ

Πώς ανακαλύψατε αυτό το θείο
χάρισαµα, το ταλέντο σας στη ζωγραφική;

Από µικρό παιδάκι, 3 χρονών, θυµάµαι
να ζωγραφίζω µανιωδώς τα πάντα. Βέβαια, συνέβαλε πολύ ο πατέρας µου, που τον
έβλεπα και τον θαύµαζα να ζωγραφίζει συνέχεια. Μου άρεσαν πολύ από τότε τα
έντονα χρώµατα. Μπορεί µε τα χρόνια να άλλαξα τεχνι- κές αλλά όχι τα χρώµατά
µου.

Ποιό ήταν το πρώτο σας έργο;

Ένα ολοκληρωµένο έργο που θυµάµαι,
εκεί γύρω στα 5 χρονών, ήταν µε λάδια σε τελάρο, σ’ένα µεγάλο σπίτι που θύµιζε
εκκλησία σε ένα βουνό. Το ζωγράφισα στο πατάρι ενός µαγαζιού των γονιών µου,
στην πλατεία Όλγας στην Πάτρα, όπου είχα φτιάξει το εργαστήριό µου.

Σας ενθάρρυνε η οικογένειά σας βλέποντας
την κλίση σας στην τέχνη και πώς;

Πάρα πολύ! Ο πατέρας µου είχε ανοίξει
την πρώτη γκαλερί «Τοξότης» στην Πάτρα (σε ένα νεοκλασικό σπίτι) και µου είχε
παραχωρήσει ένα δωµατιάκι να ζωγραφίζω µε τις ώρες µετά το σχολείο. Εκεί
γνώρισα και πολλούς ζωγράφους από όλη την Ελλάδα που έκαναν εκθέσεις. Από τότε
ζωγράφιζα εννοιολογικά έργα, δη- λαδή όχι µια εικόνα υπαρκτή αλλά µια έννοια.
Άκουγα Pink Floyd και Elvis και ζωγράφιζα θέµατα όπως το πνεύµα και η ύλη, την
καταστροφή του πλανήτη από τον υπερκαταναλωτισµό, την περιουσία της εκκλησίας
και τα µεγάλα λόγια, το σώµα, την ψυχή…

Τι είναι για εσάς η ζωγραφική;

Ανάγκη έκφρασης! Όπως έλεγε και ο
Αριστοτέλης, είναι «θερα- πευτική». Είναι η ίδια µου η ζωή από όταν θυµάµαι τον
εαυτό µου. Απλά κα- ταγράφω µε φόρµες και χρώµατα ό,τι αισθάνοµαι κάθε στιγµή.
Ζωγραφίζω 24 ώρες το 24ωρο µέσα στο µυαλό µου.

Πώς βιώνετε την κρίση; Υπάρχει ενδιαφέρον
αγοραστικό;

Οι πωλήσεις των έργων είναι άσχετες
µε την ανάγκη δηµιουργίας. Παλιότερα αγόραζαν πολλά έργα µου, τώρα πολύ λίγα.
Αυτό βέβαια, δεν µε επηρεάζει ούτε στο ελάχιστο όµως για να ζωγραφίζω. Η κρίση
δηµιουργεί πολλές νέες κα- ταστάσεις που έχουν και µεγάλο ενδιαφέρον για
έµπνευση στη ζωγραφική. Το χειρότερο είναι η κρίση στα συναισθήµατα κάποιων
ανθρώπων που επειδή κινούνται µε άξονα την ύλη και το συµφέ- ρον, µετατρέπονται
σε άγρια θηρία έτοιµα να σε κατασπαράξουν.

Πώς χαρακτηρίζετε τον ζωγράφο ως άνθρωπο;

Eίναι ένας άνθρωπος που περπατάει
ξυπόλητος επάνω σε µια λαµαρίνα µε ρεύµα… Είναι φοβερά ευαίσθητος και
λειτουργεί µε το συναίσθηµα και µε την απουσία της λογικής και του συµφέροντος.
Πολλοί ονοµάζονται καλλιτέχνες αλλά καλλιτέχνες είναι µόνο αυτοί που ζωγραφί-
ζουν µέσα από την ψυχή τους γιατί έχουν µεγάλη ανάγκη να εκφραστούν. ∆εν έχει
σηµασία εάν αρέ- σει σε πολλούς ή λίγους το έργο που θα φτιάξουν, αρκεί να
είναι αυθεντικό, δηλαδή να το ζωγραφί- ζουν από το απόσταγµα της ψυχής τους.

Η ζωγραφική λειτούργησε ως ανάγκη
αποτύπωσης εικόνων, αιχµαλωτίζοντας

στιγµές ή καταστάσεις αντί της φωτογραφίας.
Σήµερα πώς λειτουργεί;

Πλέον ασχολείται µε την ιδέα, την έννοια
της εικόνας. «Βλέπει» πίσω από την εικόνα. Η κάθε εικόνα γίνεται η προσωπική
εσωτερική εικόνα του καλλιτέχνη. ∆εν αντιγράφει αλλά εκφράζει την
πραγµατικότητα που, έτσι κι αλλιώς, είναι διαφο- ρετική για τον καθένα.

Ζωγραφίσατε την πόλη µας, το Γαλάτσι.
Τι σας ενέπνευσε σε µια πόλη που

Μια πόλη µε εµπνέει πρώτα απ’όλα από
τους ανθρώπους της. Στο Γαλάτσι συνάντησα Ανθρώπους (µε «Α» κεφαλαίο) πολύ
ζεστούς, συναισθηµατικούς και αγάπησα αυτή την πόλη µε τους κατοίκους της. Σε
µια πόλη µπορείς να δεις την οµορφιά της ή εάν θέλεις την άσχηµη πλευρά της. Το
Γαλάτσι έχει χρώµατα πολλά για µένα! Εξάλλου η πραγµατικότητα είναι διαφορετική
για τον καθένα πόσο µάλλον στην Τέχνη. Όταν ζωγραφίζεις, δεν βλέπεις αλλά
νοιώθεις. Νοιώθεις τον παλµό των ανθρώπων της Βεΐκου, της Γαλα- τσίου, του
Άλσους, της Οµορφοκκλησιάς...

Βλέποντας τα έργα σας, διαπιστώνουµε
ένταση, δύναµη, πάθος, αγάπη στο

Συνήθως θέλουν να τους µιλήσω για το
έργο µου, µε ρωτούν πολλά και διάφορα, υπάρχουν ορισµένοι που γοητεύονται από
αυτά και κάποιοι που θέλουν να τα εκλογικεύσουν οπότε και δεν τους αρέσουν
καθόλου αφού ζωγραφίζω συναισθήµατα και όχι εικόνες. Χαίροµαι πραγµα- τικά για
κάθε ερώτηση ή σχόλιο του έργου µου, ακόµη και για τα αρνητικά. Άλλωστε η τέχνη
έχει σκοπό και να εκνευρίζει, να αναστατώνει, να νευριάζει πολλές φορές.

Ποιά ανάγκη σας καλύπτετε µέσω της
ζωγραφικής;

Την ανάγκη της έκφρασης. Είναι σαν να
σκέφτοµαι, σαν να γράφω ένα ποίηµα, σαν να µιλάω για τα συναισθήµατά µου.
Γενικά είναι ο τρό- πος ζωής µου, εκεί µέσα βρίσκεται το σπίτι µου, ο ναός µου,
οι αναµνήσεις µου, οι σκέψεις µου.

Ποιές είναι οι επιρροές σας;

 Πολλές και διάφορες. Από την Αναγέννηση έως
σήµερα, κάθε ένας ζωγράφος µε δίδαξε και κάτι. Θαυµάζω πολλούς ζωγράφους, αν
όχι όλους. Είναι µεγάλη απόλαυση να «διαβάζω» ένα έργο ζωγραφικής και να
συµµετέχω στο µυαλό του κάθε καλλιτέχνη.

Ποιό καλλιτεχνικό κίνηµα θαυµάζετε ή
ακολουθείτε;

∆εν νοµίζω να ακολουθώ κάτι πέρα από
το ένστικτο και την προσωπική µου αισθητική. Θαυµάζω ωστόσο τον εξπρεσιονισµό,
τον κυβισµό, τον σουρεαλισµό και την εννοιολογική τέχνη.

Η ζωγραφική έχει γίνει τρόπος ζωής
για εσάς. Με τι άλλο ασχολείστε στον ελεύθερο χρόνο σας;

Με ζωγραφική και µαθήµατα. Επίσης,
λατρεύω τη µουσική, το θέατρο, τον κινηµατογράφο και την όπερα. Αγαπηµένη µου
όπερα, που ακούω πολλές φορές όταν ζωγραφίζω, η Traviata του Verdi.

Πώς µπορούµε να
επιλέξουµε ένα δικό σας έργο;

Μέσα από τις εκθέσεις που κάνω συχνά,
εάν ενδιαφέρεται κάποιος για ένα έργο, µπορεί να µου το πει όπως και να περάσει
από το εργαστήριό µου. Επίσης, τα περισσότερα έργα, τα ανεβάζω στο facebook
οπότε µπορεί κάποιος να επικοινωνήσει µαζί µου.

Ποιό είναι το όνειρό σας;

Να σταµατήσει η σωµατική και κυρίως η
ψυχική βία στον πλανήτη µας. Να ασχο- λούνται όλο και περισσότεροι άνθρωποι µε
το µαγικό ταξίδι της τέχνης. Ο εφιάλτης µου, δεν αν- τέχω να βλέπω δυστυχισµένα
παιδιά.

Υπάρχει κάποιο έργο σας που δεν
θέλετε να αποχωριστείτε;

Πολλά! ∆εν ξέρω από πού να αρχίσω και
πού να τελειώσω…

Ποιόν Έλληνα ζωγράφο θαυµάζετε;

Θαυµάζω τον Μυταρά  τον οποίο γνώρισα και µου έµαθε πολλά µε τα
λίγα που µου είπε αλλά και µέσα από τα βιβλία του -τον Μόραλη και πολλούς
ακόµα. Η Ελλάδα, αν και έχασε τα καλλιτεχνικά ρεύµατα λόγω Τουρκο- κρατίας και
µας µετέφεραν τη βαριά βαυβαρική σχολή µε τους βασιλείς, πα- ρόλα αυτά
εξελίσσεται µε σύγχρονους και πολύ δυνατούς καλλιτέχνες. Απλά τα µάτια µας δεν
έχουν µάθει να βλέπουν τη σηµερινή τέχνη αφού από µικροί δεν µας έχουν δείξει
τέχνη στο σχολείο ή στην τηλεόραση, σε αν- τίθεση µε τη µουσική που γνωρίζουµε
ακόµα και τα προσωπικά των τραγουδιστών.

  Ο Νικόλαος Γύζης έγραψε στο φίλο του
Κούρτσµπουερ, «εδώ, κάθε γυναίκα είναι Αφρο- δίτη». Συµφωνείτε µε την άποψή του
για τις Ελληνίδες;

Οι Ελληνίδες είναι απίστευτα όµορφες
γυναίκες. Άκρως ερωτικές και από τη φύση τους έξυπνες και µε απεριόριστες
ικανότητες. Θα είναι πάντα «µπροστά» σε ό,τι κάνουν, από τους άντρες.

Η καθηµερινότητα, εύκολη ή δύσκολη,
αποτυπώνεται και πώς στη ζωγραφική;

Η καθηµερινότητα είναι η ίδια η ζωγραφική,
απλά αποτυπώνεται µε τα µάτια, την ψυχή και τα χρώµατα του ζωγράφου.

Έχετε κάποια µελλοντικά σχέδια που
θέλετε να µοιραστείτε µε τους αναγνώστες του «ΠΑΛΜΟΥ»;

Συζητώ αυτήν την περίοδο για την
επόµενη έκθεσή µου, το φθινόπωρο, σε κάποιο χώρο στο κέντρο της Αθήνας αλλά
ακόµα δεν έχει κλείσει η συµφωνίία – ηµεροµηνίες και τα όλα τα σχετικά εννοώ.
Το σίγουρο είναι πως συνεχίζω να ζωγραφίζω κάθε µέρα µέσα στο µυαλό και έπειτα
στον καµβά.