Παρηγοριά στον άρρωστο, ώσπου να ξεψυχήσει

«Τώρα αισθάνομαι πιο αισιόδοξος για την οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας από ό,τι προηγουμένως. Η Ελλάδα ανακάμπτει ταχύτερα από τις προσδοκίες. Οι κρίσεις μπορεί να προκαλέσουν αντιδημοφιλείς δημοσιονομικές αποφάσεις, είμαι όμως πεπεισμένος ότι αυτός είναι ο ενδεδειγμένος δρόμος για την σταθερότητα του προϋπολογισμού. Η Ελλάδα είναι “πολύ πιο δύσκολη περίπτωση” από τις άλλες χώρες που μπήκαν σε πρόγραμμα.»

Φαίνεται απίστευτο, αλλά οι προηγούμενες φράσεις ανήκουν στον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε! Ναι, τον ηγέτη της ευρωπαϊκής οικονομίας, τον αδίστακτο εκτελεστή, τον σκληρό διαπραγματευτή, τον άνθρωπο που επεδίωκε την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Αυτόν που τη θεωρούσε καμμένο χαρτί και πρότεινε την επιστροφή στη δραχμή. Τι έγινε μέσα σε ένα χρόνο κι άρχισε να μας χαϊδεύει την πλάτη, να μας ενθαρρύνει, να μας λέει λόγια παρηγοριάς;
Έγινε ότι ΤΑ ΠΗΡΕ ΟΛΑ! Όλα όσα απαιτούσε στις διαπραγματεύσεις. Και τις δημόσιες επιχειρήσεις που θα περάσουν πλειοψηφικά σε γερμανικά χέρια, και τα ακίνητα και τα λιμάνια και τα αεροδρόμια και τις παραλίες και τα αθλητικά στάδια και τις εγκαταστάσεις και τους δρόμους και τα δημόσια κτίρια και τους αρχαιολογικούς χώρους και … και … όσα ιδιωτικά ακίνητα και επιχειρήσεις έχουν «κόκκινα δάνεια». Καλά είναι για φέτος και του χρόνου, σκέφτηκε. Ας γίνουν οι γερμανικές εκλογές το 2018 και βλέπουμε. Έτσι κι αλλιώς μήπως πρόκειται να ανακάμψει η Ελλάδα ως τότε ή να «βγει από το πρόγραμμα»; Όχι βέβαια, δεμένη την έχουμε. Ή όπως θα έλεγε και η κυρία Άννα Βαγενά, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, 99 χρόνια σκλαβιάς μόνο περιμένουν ακόμα τους Έλληνες. Πολύ καλύτερα από τα 400 της Τουρκοκρατίας βέβαια.
Στροφή του Σόιμπλε και στην υπόθεση του χρέους. Ο υπουργός παραδέχθηκε για πρώτη φορά ότι το ελληνικό χρέος δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί από την Ελλάδα. Η Γερμανία και οι Ευρωπαίοι εταίροι συγκατατέθηκαν να το μειώσουν το 2018. Βέβαια όταν λένε να το μειώσουν, δεν εννοούν ακριβώς να το μειώσουν. Απλά, παραδέχονται, ότι με όποια μέτρα είναι αδύνατη η αποπληρωμή του χρέους. Ίσως λοιπόν, το «επιμηκύνουν». Όπως περίπου κάνουν οι ελληνικές τράπεζες στους οφειλέτες τους. Δεν μειώνουν το ποσό του χρέους αλλά το ποσό κάθε δόσης. Κάθε δόση θα είναι μικρότερη αλλά η αποπληρωμή θα γίνει σε περισσότερα χρόνια. Σε 99; Ποιος το ξέρει; Κρίμα που δεν θα ζει και η κυρία Βαγενά για να περιγράψει λυρικά την απελευθέρωση από τον ευρωπαϊκό τραπεζικό ζυγό και την Ευρωκρατία (κατά το Τουρκοκρατία).
Πώς εξηγούν και πώς περιγράφουν στη Γερμανία όμως αυτή την «υπαναχώρηση» Σόιμπλε; Γράφει η Süddeutsche Zeitung: «Ο Β. Σόιμπλε συναίνεσε σε μια τολμηρή συμφωνία στο θέμα του ελληνικού χρέους. Ο υπουργός παραδέχθηκε για πρώτη φορά ότι το ελληνικό χρέος δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί από την Ελλάδα. Ανεξάρτητα από το ποιος θα είναι ο επόμενος υπουργός Οικονομικών μετά τις γερμανικές εκλογές του 2017, δεν είναι να το ζηλεύεις, διότι θα πρέπει να συζητήσει το θέμα της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους.
»Ο Σόιμπλε κατάφερε στις Βρυξέλλες να επικρατήσει προσωρινά ηρεμία στο θέμα της Ελλάδας. Είναι σημαντικό γι’ αυτόν να αποφύγει τις συζητήσεις στη Γερμανία, προτιμότερο είναι να δώσει πολλά δισ. ευρώ, τα οποία να επαρκέσουν στην Αθήνα μέχρι τις επόμενες ομοσπονδιακές εκλογές τον Σεπτέμβριο του 2017. Γι αυτό έκανε τόσο μεγάλες παραχωρήσεις, διότι πρέπει να τις εκπληρώσει η επόμενη κυβέρνηση. Ο διάδοχός του θα πρέπει να κάνει αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων τη δύσκολη πορεία προς το κοινοβούλιο την οποία απέφυγε τώρα ο Σόιμπλε. Ακόμα πιο επικίνδυνο είναι να ξεκαθαρίσει αυτήν τη συμφωνία κατά τον γερμανικό προεκλογικό αγώνα. Διότι το ΔΝΤ, αντίθετα από το πώς το παρουσιάζει ο Σόιμπλε, συνεχίζει να μην συμμετέχει στο πρόγραμμα βοήθειας. Προτίθεται να αποφασίσει επί τη βάσει των ισχυόντων δεδομένων του χρέους στο τέλος του έτους. Αν πει όχι, τότε οι χριστιανοδημοκράτες και οι χριστιανοκοινωνιστές (CDU/ CSU) θα βρεθούν σε δύσκολη θέση, και μάλιστα επικίνδυνα κοντά στις εκλογές».
Έτσι λοιπόν εξηγούνται πολλά. Οι πολιτικοί και οι εφημερίδες όμως κάνουν πολιτική. Λένε αυτό που τους συμφέρει όταν τους συμφέρει και όπως τους συμφέρει. Τα γερμανικά συνδικάτα λένε πιο καθαρά την αλήθεια, σε κύριο άρθρο που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα της Ομοσπονδίας Γερμανικών Συνδικάτων (DGB). «Η επόμενη φάση της ελληνικής κρίσης έχει αρχίσει και οι δανειστές βρίσκονται ενώπιον των ερειπίων της δικής τους πολιτικής, διότι οι επιβληθείσες από τους θεσμούς περικοπές μισθών και δημόσιων δαπανών δεν συνέβαλαν ούτε κατ’ ελάχιστον στη επίλυση της ελληνικής κρίσης. Η πολιτική αυτή οδήγησε από το 2010 στο να έχουν μικρότερη αγοραστική δύναμη οι συνταξιούχοι και οι εργαζόμενοι της Ελλάδας, στο να έχουν μικρότερο τζίρο οι επιχειρήσεις και το κράτος να εισπράττει λιγότερους φόρους. Ανάλογη ήταν η μείωση του ΑΕΠ, η ανεργία εκτινάχτηκε στα ύψη και το χρέος σε σχέση με το ΑΕΠ αυξήθηκε. Αυτό το δημόσιο χρέος θα μπορούσε να φτάσει σύντομα στο 200% του ΑΕΠ. Εν τω μεταξύ το χρέος προκαλεί ασφυξία. Αυτό που θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί στην αρχή της κρίσης καθίσταται τώρα υποχρεωτικό εξαιτίας της λανθασμένης πολιτικής του υπουργού Οικονομικών Σόιμπλε και των εταίρων του της τρόικας: πρόκειται για την ελάφρυνση του χρέους.»
Αυτό προσπαθεί κυρίως το ΔΝΤ. Θέλει κούρεμα του χρέους ώστε να καταστεί βιώσιμο, διότι διαφορετικά δεν θα δώσει άλλα δάνεια και θα φύγει. Κομβικό σημείο της διαφωνίας του είναι πως σε αντίθεση με τους Ευρωπαίους πιστεύει ότι οι περικοπές συντάξεων, οι αυξήσεις φόρων και τα άλλα μέτρα που συμφωνήθηκαν το καλοκαίρι του 2015, δεν οδηγούν στην επίτευξη του στόχου να επιτευχθεί πλεόνασμα 3,5% προ αποπληρωμής τόκων. Το ΔΝΤ θεωρεί αυτό το στόχο μη επιτεύξιμο και το ελληνικό χρέος μη βιώσιμο. Η γερμανική κυβέρνηση θέλει να μείνει το ΔΝΤ εταίρος, ταυτόχρονα, όμως, δεν αποδέχεται το κούρεμα του χρέους. Ίσως για να μην παραδεχτεί ότι κάτι τέτοιο θα σήμαινε ζημιές και για τη Γερμανία και για να παραμείνει η Ελλάδα υπό πίεση. Η διαμάχη μεταξύ ΔΝΤ και Σόιμπλε συνεχίζεται. Και όταν δύο δανειστές μαλώνουν το θύμα θα μπορούσε να είναι στο τέλος ο οφειλέτης.»
Δυστυχώς επαληθεύεται η εύστοχη παροιμία των Αφρικανών πολεμιστών Μασάι:
«Όταν τσακώνονται οι ελέφαντες, την πληρώνουν τα μυρμήγκια»!