Περί σχεδίων , Γράφει ο ΝΕΣΤΟΡΑΣ ΧΑΤΖΟΥ∆ΗΣ

Έτσι µε τους πο- λίτες αγανακτισµένους από την πλήρη ανατροπή των σταθερών της ζωής τους και εκτός εαυτού, δεν χρειαζόταν σχέδιο προγράµµατος για να πειστούν. Τους αρκούσε η δήλωση ότι µε την ανατροπή της κυβέρνησης, ο ΣΥΡΙΖΑ θα έσκιζε τα Μνηµόνια, τα οποία είχε φροντίσει να ενοχοποιήσει ως αποκλειστική γενεσιουργό αιτία της κρίσης, και ότι µε την πολιτική του θα αποκαθιστούσε τα δικαιώµατα και τα εισοδήµατα των πολιτών στο πριν τη κρίση επίπεδο.

Οι Έλληνες ιστορικά πεπεισµένοι για την ανιδιοτέλεια, την αυτοθυσιακή διάθεση προσφοράς, την οργανωτική δεινότητα, τη µπέσα και την ανυποχώρητη στήριξη των δικαιωµάτων των εργαζοµένων, δεν χρειάζονταν τίποτα άλλο για να εµπιστευτούν ένα κόµµα που φιγουράριζε την «αριστερή» του προµετωπίδα. Έτσι µε τον αντιµνηµονιακό πόλεµο, την παρότρυνση των πολιτών να µην ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις τους προς το Κράτος  «δεν πληρώνω»  και µια σειρά άλλες ενέργειες που στόχευαν στην απονοµηµοποίηση των µνηµονιακών κυβερνήσεων, ο δρόµος για την εξουσία αποδείχτηκε πολύ εύκολος.

Όµως, είναι άλλο πράγµα η κατάληψη της εξουσίας και άλλο η διαχείρισή της. Εύκολο να υπόσχεσαι, αλλά δύσκολο να κρατάς το λόγο σου. Ο πρωθυπουργός χρειάστηκε ενάµισι χρόνο κυβερνητικής αναποτελεσµατικότητας και µπάχαλου για να παραδεχτεί, σε πρόσφατη συνέντευξή του, ότι «το να είσαι κυβέρνηση έχει πολύ µεγάλη διαφορά από αυτό που νοµίζεις».

 Και για να εξηγήσει τις αλλεπάλληλες όσο και περίφηµες κολοτούµπες του πρόσθεσε ότι πρέπει «να παίρνεις αποστάσεις από το επιθυµητό και να αποφασίζεις το εφικτό». Κάποιος του είπε, φαίνεται, ότι «η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού» κι έτσι δικαιολο- γείται η φανατική προτίµησή του στις κολοτούµπες ή µε άλλα λόγια στη διαδικασία προσαρµογής στις απαιτήσεις των «τοκογλύφων».

 Όµως πού αρχίζει και πού τελειώνει το εφικτό; ∆ιότι το εφικτό είναι σχετικό και εξαρτάται από το πού βάζεις τον πήχη, από τις συνθήκες που διαµορφώνεις και το χρονι- σµό που επιλέγεις στην προσπάθειά σου να φέρεις το εφικτό κοντά στο επιδιωκόµενο  αν φυσικά ξέρεις τι επιδιώκεις!

 Το ίδιο θα ήταν, για παράδειγµα, το εφικτό, αν η κυβέρνηση προχωρούσε στη συµφωνία µόλις ανέλαβε την εξουσία στις αρχές του 2015 και όχι µετά τους έξι µήνες των γνωστών επαναστατικών, πλην καταστροφικών, ονειρώξεών της; Οι επανα- στατικές ιδεοληψίες και οι κούφιοι λεονταρισµοί δεν ήταν που ήγειραν θέµα Grexit, οδήγησαν στην ολέθρια για την οικονοµία απόφαση των Capital Controls και κατέστησαν το πλέον επώδυνο 3ο Μνηµόνιο αναπόφευκτη
– κατά τον Πρωθυπουργό
 – µοναδική εφικτή λύση; Σχέδιο διακυβέρνησης λοιπόν δεν υπήρχε και δεν υπάρχει. Εξακολουθεί να υπάρχει όµως στόχος. Μόνο που τώρα άλλαξε. Από «Κατάληψη της Εξουσίας» έγινε διατήρηση – αναπαραγωγή, σχέδιο «πα- ραµονή στην Εξουσία» ή έστω εξασφάλιση συµµετοχής στο αλισβερίσι της εξουσίας. Τώρα όµως ο κόσµος συνειδητοποίησε ότι αυτά που του πήραν, τα έχασε δια παντός.
 Τυχόν υποσχέσεις για παροχές θα εκληφθούν ως ξεδιάντροπη και προκλητική λοιδορία. Έτσι ο µόνος τρόπος επιβίωσης αναζητείται στην εύνοια ενός νέου εκλο- γικού νόµου.
Εξάλλου δεν είναι οι πρώτοι που το κάνουν. Το «όλοι ίδιοι είναι», µέσα στο οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε, µε τις προεκλογικές κοροϊδίες και τις κολοτουµπικές πρακτικές του, να βάλει ο Λαός και την «Αριστερά», αποκτά ισχύ αποφθέγµατος µετά και την επιδίωξή του να µείνει οπωσδήποτε στο παιχνίδι της εξουσίας µε εργαλείο το νέο εκλογικό νόµο.
Η υλοποίηση του νέου Σχεδίου (στόχος) «παραµονή στην εξουσία» λοιπόν, επιδιώκεται µε τις «πρόνοιες» του εκλογικού νόµου και την παρουσίαση, στους αφελείς ψηφοφόρους, του µέχρι σήµερα κυβερνητικού έργου ως ανυ- ποχώρητου αγώνα για ριζοσπαστικές αλλαγές αλλά οι υπέρτερες δυνάµεις των τοκογλύφων επέβαλαν το ανεπιθύµητο εφικτό!

 Αυτά είναι τα ανεύθυνα «αριστερά» «Σχέδια» του ΣΥΡΙΖΑ. Χάνεται έτσι και άλλη µια ευκαιρία να συνεννοηθούµε ως λαός για το κατεπείγον πρακτέο, προκειµένου να οργανώσουµε τις άµυνες µας µπροστά στα πολλά, φοβερά δύσκολα, χρόνια που έπονται.
Λες και δεν θα έχουµε το χρόνο να συζητήσουµε χωρίς φούρια και υπό καλύτερες συνθήκες και για την Απλή Αναλογική, και για τη ψήφο των 17άρηδων και για τον εκσυγχρονισµό του Συντάγµατος και για τον τρόπο εκλογής του Προέδρου της ∆ηµοκρατίας και για µια σειρά άλλες σοβαρές εκκρεµότητες που σέρνονται χρόνια. Φαίνεται όµως ότι θα αργήσει πολύ να βρεθεί το φάρµακο και το εµβόλιο για τον ιό της εξουσιοµανίας και βουλευτολαγνείας που ενδηµεί στο πολιτικό σύστηµα για να µπο- ρέσουµε κάποια στιγµή να συζητήσουµε και να συνεννοηθούµε. Ας έχουµε υπόψη µας όµως ότι η εκλογική µαγειρική δεν λειτούργησε ποτέ υπέρ του Λαού…! Μουτσούνα Νάξου 19/7/16