Δεν είναι μόνο το θέμα της προσαρμογής των παιδιών στο σχολείο που απασχολεί τους γονείς αλλά και το αν θα κάνουν φίλους.
Ολα τα παιδιά δεν είναι κοινωνικά, άλλα θέλουν το χρόνο τους και άλλα, απόφόβο ή εσωστρέφεια, επιλέγουν να κρατούν αποστάσεις από τα υπόλοιπα παιδιά για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα.
Το σίγουρο είναι ότι θα πρέπει το παιδί να αναπτύξει κάποιες κοινωνικές δεξιότητες για να προσεγγίσει ένα άλλο παιδί και ενδεχομένως να χρειαστεί τη βοήθεια των δασκάλων ή και των γονιών του. Σύμφωνα με τους ειδικούς, ο ρόλος του δασκάλου είναι πολύ σημαντικός στην ενίσχυση της κοινωνικότητας των παιδιών. Πρέπει, εφόσον διακρίνει τα παιδιά που επιλέγουν να απομονωθούν, να προσπαθήσει να τα εντάξει σε μικρές ομάδες προκειμένου να συνεργαστούν με τους συμμαθητές τους.
Ακόμα και τα παιδιά που έχουν συχνές εκρήξεις θυμού ή επιθετική συμπεριφορά, με την ανταμοιβή και την παρότρυνση από το δάσκαλο, θα νοιώσουν ότι ανήκουν σε μία ομάδα και δεν θα αισθάνονται την ανάγκη να αμυνθούν.
Όσον αφορά στους γονείς:
Ως γονείς γνωρίζουμε καλύτερα από τον καθένα αν το παιδί μας είναι κοινωνικό ή όχι.
-Επιλέγουμε λοιπόν δραστηριότητες που είναι ομαδικές και απαιτούν συνεργασίες. Επίσης, αν το σχολείο διοργανώνει σεμινάρια ζωγραφικής, σκάκι, χορό, επιδιώκουμε να τα παρακολουθήσει έτσι ώστε να γνωρίσει και άλλα παιδιά από το σχολείο του.
-Ακόμα και αν η παιδική χαρά μας είναι βαρετή ή αγγαρεία, ας μην ξεχνάμε ότι είναι ο χώρος που εκτονώνεται το παιδί μας και το πιο σημαντικό ότι έχει την ευκαιρία να συναντήσει εκεί συμμαθητές από το σχολείο του και να παίξουν μαζί.
-Αν αντιμετωπίζει δυσκολίες με τις φιλίες του, να προσπαθούμε να καταλάβουμε τι ευθύνεται γι’ αυτό.
-Δεν πρέπει να αγνοούμε τα παράπονα του για κάποια παιδιά, ακόμα και αν πιστεύουμε ότι μεγαλοποιεί τις καταστάσεις.
-Ρωτάμε το παιδί μας με ποιους προτιμάει να παίζει στο σχολείο και τι του αρέσει να κάνει με αυτά τα παιδιά.
-Επίσης, ζητάμε να μάθουμε αν νιώθει άνετα με τους φίλους ή αν αισθάνεται μοναξιά μερικές φορές.
Προβληματιζόμαστε όταν ο δάσκαλος μας ενημερώνει ότι:
-το παιδί μας δεν έχει δημιουργήσει φιλίες με άλλα παιδιά,
– τα άλλα παιδιά τον αγνοούν αλλά και τον ενοχλούν χωρίς το ίδιο να αντιδρά,
-έχει άρνηση για το σχολείο και αποφεύγει να μιλάει για οτιδήποτε σχετίζεται με τη σχολική του ζωή.
Σε αυτές τις περιπτώσεις το παιδί χρειάζεται επιπλέον στήριξη από το γονέα και από το δάσκαλο και ενδεχομένως να κρίνεται επιβεβλημένη η επίσκεψη σε ειδικό.