Πλεύση χωρίς μπούσουλα

Συνεχίζοντας το θέμα του προηγούμενου άρθρου μου (ΠΑΛΜΟΣ 22 Ιουλίου 2016) θα παραμείνω στην χωρίς σχέδιο – πρόγραμμα διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται για την εκ γενετής – εξαιτίας της συγκολλητικής συγκρότησής του από ομάδες διαφόρων «αριστερών» αιρέσεων, διαφορετικών πολιτικών επιδιώξεων και ασαφών στοχεύσεων – ενδογενή, ανήκεστη αδυναμία της πολιτικής του και γι’ αυτό ο μόνος τρόπος για να κυβερνά είναι το «βλέπουμε και κάνουμε». Ουσιαστικά δηλαδή χωρίς μπούσουλα.

Για τους αφελείς ξεχασιάρηδες ή για όσους δεν θέλουν ή κάνουν ότι δεν θυμούνται, θυμίζω το «Κυβερνητικό Σχέδιο» που παρουσίασε ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, τούτες τις μέρες του 2014 στη ΔΕΘ. Τότε εμφανίστηκε στον εξουθενωμένο και εν αγανακτήσει διατελούντα λαό, με ένα σχέδιο στο χέρι πανέτοιμος να κυβερνήσει, να οδηγήσει τάχιστα τη χώρα στην ανάπτυξη και το λαό στο παράδεισο που του είχαν κλέψει «οι τοκογλύφοι με τους ντόπιους προδότες συνεργάτες τους». Σχέδιο διακυβέρνησης βέβαια δεν είχαν ετοιμάσει και γι’ αυτό οι επικοινωνιακές ανάγκες των εγκαινίων της ΔΕΘ καλύφθηκαν με μια σύνοψη αυταπατών, ιδεοληψιών και ψευδαισθήσεων των πολυποίκιλων συνιστωσών του κόμματος. Με ένα επικοινωνιακό συνονθύλευμα εξαγγελιών δηλαδή που ανταποκρινόταν στις συνθηματολογίες των επιμέρους κομματικών συνιστωσών και ικανοποιούσε και κολάκευε το σύνολο των διαταξικών συμφερόντων θιγομένων και μη, εχόντων και μη! Όλων  εκείνων δηλαδή που έτρεχαν κατά δεκάδες χιλιάδες στις λεωφόρους των  συλλαλητηρίων διαμαρτυρίας, κατέκλυζαν τις πλατείες των αγανακτισμένων και υιοθετούσαν απερίσκεπτα τον κινηματικό παραλογισμό  του «δεν πληρώνω». (Τους βόλευε άλλοι να πληρώνουν!)
Τότε βέβαια η «αριστερή» προμετωπίδα του ΣΥΡΙΖΑ δεν άφηνε περιθώρια αμφισβητήσεων της σοβαρότητας και πιστότητας των εξαγγελιών και της αποφασιστικότητας του εν αναμονή πρωθυπουργού ότι θα τις υλοποιήσει. Ο χείμαρρος των εξαγγελιών διαχεόταν από τους τηλεοπτικούς δέκτες στο πανελλήνιο αγανακτισμένο ακροατήριο που αδημονούσε να ακούσει  ό,τι ακριβώς ο καθένας επιθυμούσε. Και το άκουσε…!  Έτσι εκείνη τη θεσσαλονικιώτικη βραδιά διαγράφτηκε μονομερώς από τον ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ το χρέος προς τους «τοκογλύφους», σχίστηκαν τα επαχθή Μνημόνια, καταργήθηκε ο ΕΝΦΙΑ, επανήλθε ο κατώτατος μισθός στο προ κρίσης επίπεδο, επαναφέρθηκε 13ος μισθός, αυξήθηκε το αφορολόγητο κλπ, κλπ, κλπ.
Όμως πολύ γρήγορα, απελπισμένοι και αγανακτισμένοι διαπίστωσαν ότι αλόγιστα κατανάλωσαν βουνό υποσχέσεων που τους σέρβιρε ο ΣΥΡΙΖΑ για να του παραχωρήσουν το κλειδί της Εξουσίας και στον αρχηγό του τον πρωθυπουργικό Θώκο. Δικαιολογούμενος, ένα χρόνο μετά, ο ασυμβίβαστος αρχηγός του «πλέον ριζοσπαστικού αριστερού» κόμματος της ΕΕ, ως πρωθυπουργός πλέον, ισχυρίστηκε ότι οι υποσχέσεις του ήταν αποτέλεσμα  αυταπατών. Τίποτε άλλο! Όλα καλά! Και δεν έκανε ούτε την απλή ανθρώπινη κίνηση, να πει: συγνώμη, έκανα λάθος!
Δε φάνηκε να τον προβληματίζει ούτε η συλλογική κομματική ανεπάρκεια, ούτε η ανικανότητα του κυβερνητικού στελεχικού δυναμικού, ούτε ότι από κωλοτούμπα σε κωλοτούμπα κατάπιε το 3ο και χειρότερο Μνημόνιο χωρίς να… πνιγεί. Ούτε καν έδειξε να συγκινείται από την απογοήτευση και απόγνωση, που σαν σάβανο  απλώθηκαν πάνω στην Ελπίδα και τις προσδοκίες  των εκατοντάδων χιλιάδων ψηφοφόρων που τυφλά τον πίστεψαν. Το ξεπέρασε παριστάνοντας τον πραγματιστή, σώφρονα πολιτικό που εγκαταλείπει το κυνήγι του «άπιαστου» και συμβιβάζεται με το εφικτό. Έτσι πλάσαρε το 3ο Μνημόνιο, στους αγανακτισμένους και αφελείς πλέον θεωρούμενους, ως τη μοναδική και αναπόφευκτη εφικτή λύση μπροστά στην υπέρτερη ισχύ των ανάλγητων, ως πρόσφατα, τοκογλύφων και νυν εταίρων και φίλων του.
Θα περίμενε κανείς μετά από ενάμισι χρόνο διακυβέρνησης ότι κόμμα και κυβέρνηση θα είχαν συνειδητοποιήσει τις αδυναμίες τους ως συλλογικά όργανα που διαμορφώνουν και υλοποιούν Πολιτικές· ότι θα είχαν εντοπίσει και καταγράψει τα πραγματικά προβλήματα και τις πραγματικές αιτίες της οικονομικής κακοδαιμονίας για να γνωρίζουν τι πραγματικά έφταιξε και τι πρέπει να γίνει· ότι θα είχαν εντοπίσει τις πραγματικές αιτίες δυσλειτουργίας και κατάρρευσης της δημόσιας Διοίκησης, ότι θα είχαν ιεραρχήσει τις ανάγκες και τα προβλήματα των πολιτών, κλπ, κλπ. Με άλλα λόγια θα έπρεπε, αφού ήταν εντελώς άσχετοι και ανέτοιμοι όπως αποδείχτηκε αλλά και οι ίδιοι παραδέχτηκαν, να είχαν συγκροτήσει ένα ολοκληρωμένο σώμα πληροφοριών και δεδομένων που θα τους επέτρεπε να εκπονήσουν ένα  σαφές, πειστικό και λειτουργικό σχέδιο – πρόγραμμα διακυβέρνησης, και με αυτό στη τσέπη ο Πρωθυπουργός, στη Θεσσαλονίκη, να προβεί σε εξαγγελίες που να αποπνέουν σοβαρότητα και να πείθουν. Και δεν χρειαζόταν, για κάτι τέτοιο, τα εγκαίνια της ΔΕΘ και ο σαματάς που επί μέρες προηγείται και για μέρες αναστατώνει και ταλαιπωρεί τη Θεσσαλονίκη – όπως επί των ημερών των «πουλημένων αστικών κυβερνήσεων». Αρκούσε μια απλή εμφάνιση του Πρωθυπουργού στην τηλεόραση για να πει στο χειμαζόμενο λαό τη πραγματική αλήθεια: ποιοι και τι πραγματικά έφταιξε και η χώρα οδηγήθηκε στην οικονομική κρίση, ποια η πραγματική κατάσταση του σήμερα, τι πρέπει να κάνουμε, πολιτικό σύστημα και λαός, για να την αντιμετωπίσουμε. Αυτό δηλαδή που συστηματικά απέφυγαν να κάνουν οι «πουλημένες» κυβερνήσεις των αστικών κομμάτων ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και τώρα του «ασυμβίβαστου – αριστερού» ΣΥΡΙΖΑ. Με άλλα λόγια αυτό που η Αριστερά όφειλε να το απαιτήσει και αγωνιστικά και ανυποχώρητα  να το επιβάλλει στο πολιτικό Σύστημα από το ξέσπασμα ακόμα της κρίσης, το 2010.
Δυστυχώς και στα φετινά εγκαίνια της ΔΕΘ, αντί για παρουσίαση κυβερνητικού σχεδίου, συνεχίστηκε ο εμπαιγμός. Με μελετημένες ανακρίβειες (προκλητικά ψέματα) και τις συνήθεις άκαιρες, σκόρπιες, ασύνδετες οργανικά και αίολες εξαγγελίες. Με αγνόηση της τραγικής πραγματικότητας και του κυβερνητικού μπάχαλου που τη συντηρεί. Η πλεύση χωρίς μπούσουλα συνεχίζεται…!
Μουτσούνα Νάξου                      
12/9/2016