Δακρυγόνα δεν είναι αυτά που προκαλούν δάκρυα

Οι κυβερνήσεις τα αντιμετωπίζουν όπως το τσιγάρο. Ξέρουν πόσο κακό κάνει, πόσους θανάτους προκαλεί αλλά δεν το απαγορεύουν γιατί κερδίζουν απ’ αυτό! Οι κυβερνήσεις (Χρυσοχοϊδης, Δένδιας, Τόσκας) όλο λένε ότι θα τα καταργήσουν αλλά δεν το κάνουν γιατί η ασφάλειά τους στηρίζεται και σε αυτά.

Από ποιόν κινδύνεψε η ασφάλειά τους την προηγούμενη εβδομάδα; Από συνταξιούχους!!! Ναι, αυτά τα γυμνασμένα νιάτα των 60 και 70 χρόνων, τα τόσο επικίνδυνα για τη δημόσια ασφάλεια, δεν μπορούσαν να αντιμετωπιστούν αλλιώς, παρά μόνο με χρήση χημικών! Αυτά τα εξτρεμιστικά στοιχεία που διαδήλωναν εναντίον της κατάργησης των επικουρικών τους συντάξεων, ήθελαν να πάνε να τα πουν ως το Μέγαρο Μαξίμου, λες και είναι δικαίωμα του κάθε πολίτη να απευθύνεται στον πρωθυπουργό όποτε έχει πρόβλημα!
Όλα ξεκίνησαν όταν οι συνταξιούχοι προσπάθησαν να περάσουν από τον κλοιό των αστυνομικών για να κατευθυνθούν προς το Μέγαρο Μαξίμου. Στη συνέχεια οι συνταξιούχοι προσπάθησαν να μετακινήσουν μία κλούβα των ΜΑΤ, με τους τελευταίους να ρίχνουν δακρυγόνα προκειμένου να αναγκάσουν τους συνταξιούχους να αποχωρήσουν από το σημείο.
Είναι προφανές ότι όσο εκπαιδευμένοι κι αν είναι οι άντρες των ΜΑΤ, όσο εξοπλισμό κι αν έχουν (ασπίδες, κράνη, ρόπαλα κλπ), δεν μπορούν να αντισταθούν στην αγριεμένη δύναμη παππούδων και γιαγιάδων. Μόνο με χρήση δακρυγόνων μπορούσαν να τους απωθήσουν … Αυτό που είναι ακόμα τραγικότερο είναι πως και οι ίδιοι οι άντρες των ΜΑΤ δεν αντιλαμβάνονται (ή δεν ενημερώνονται…) ότι θύματα των χημικών είναι και οι ίδιοι. Τον ίδιο αέρα με τους διαδηλωτές αναπνέουν. Στις συμπλοκές δεν υπάρχει απόσταση ασφαλείας από τα αέρια…
Τα δακρυγόνα δεν προκαλούν απλά αποπνικτική ατμόσφαιρα και βεβαίως δεν προκαλούν, απλά, δάκρυα! Δάκρυα προκαλούν τα σαμπουάν. Τα δακρυγόνα κατασκευάστηκαν και παράχθηκαν μαζικά για να χρησιμοποιηθούν ως αέρια χημικού πολέμου. Από το στρατό δηλαδή. Στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκαν και από τις δυνάμεις ασφαλείας. Τα αποτελέσματα της χρήσης τους μπορεί να είναι θανατηφόρα. Γι’ αυτό παράχθηκαν!
Είναι τόσο σοβαρό θέμα για τη δημόσια υγεία η χρήση τους, ώστε μετά από αυτά τα γεγονότα, η Ένωση Ελλήνων Χημικών αισθάνθηκε την (επιστημονική) υποχρέωση να εκδώσει ανακοίνωση, σαφή και κατατοπιστική. Η ανακοίνωση της ΕΕΧ, την οποία ως μέλος της προσυπογράφω, έχει ως εξής:

ΕΝΩΣΗ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΧΗΜΙΚΩΝ
Α. Τα δακρυγόνα που είναι σε χρήση από τις δυνάμεις ασφαλείας της χώρας περιέχουν τη χημική ουσία CS (ορθο-χλωροβενζιλίδινομαλονονιτρίλιο) η οποία κατατάσσεται στα χημικά όπλα και είναι δέκα φορές δραστικότερη από αντίστοιχες ουσίες που εμπεριέχονταν σε δακρυγόνα του παρελθόντος.
Β. Η χημική ουσία CS μπορεί να αποβεί τοξική, εφόσον εκτοξευτεί από μικρή απόσταση – λιγότερο από πέντε μέτρα – στο πρόσωπο ανθρώπων και μέσα σε κλειστό χώρο.
Γ. Όταν το CS εισέρχεται στον λάρυγγα μέσω της εισπνοής προκαλεί αναπνευστικά προβλήματα και ερεθισμό των ματιών. Μπορεί επίσης, να οδηγήσει σε διάτρηση του στομάχου, αφού εισέρχεται στο πεπτικό σύστημα.
Δ. Το CS – κυρίως σε μεγάλες συγκεντρώσεις – μπορεί να προκαλέσει πνευμονικό οίδημα ή ακόμη και οξεία αναπνευστική ανεπάρκεια. Διεθνείς μελέτες συσχετίζουν την ουσία αυτή και με θανάτους, σε περιπτώσεις εισπνοής πολύ μεγάλων ποσοτήτων, ιδιαίτερα σε κλειστούς χώρους.
Επίσης:
1. Ιστορικά, θα θέλαμε να αναφέρουμε επίσης ότι η χρήση των αερίων CS και CN, βασικότερων συστατικών των σύγχρονων «δακρυγόνων», από τις ΗΠΑ στον πόλεμο του Βιετνάμ ανάγκασε τον ΟΗΕ να καταλήξει στην Απόφαση 2603/16-12-1969, σύμφωνα με την οποία, μεταξύ άλλων, «καλούνται τα κράτη – μέλη να κάνουν σαφή δήλωση, ότι η απαγόρευση, που περιλαμβάνεται στο Πρωτόκολλο της Γενεύης να έχει εφαρμογή στην πολεμική χρήση όλων των χημικών, βακτηριολογικών και βιολογικών ουσιών (συμπεριλαμβανομένων των δακρυγόνων και άλλων βλαπτικών ουσιών), όσων υφίστανται σήμερα και όσων μπορεί να αναπτυχθούν στο μέλλον».
Επιπρόσθετα βάσει της Σύμβασης του Παρισιού (1993), η οποία έχει κυρωθεί και από την Ελλάδα, η παραγωγή των χημικών ουσιών για στρατιωτικούς σκοπούς έχει απαγορευθεί.
2. Είναι σημαντικό να τονισθεί ότι η χρήση δακρυγόνων για τη διάλυση πλήθους εγκυμονεί επιπρόσθετους κινδύνους, καθώς οι επιπτώσεις δεν περιορίζονται στο σημείο εφαρμογής και χρήσης και στους δεχόμενους τη ρίψη εμπλεκόμενους. Η χρήση σε αστικές περιοχές που χαρακτηρίζονται από κλειστά «μικροπεριβάλλοντα» – micro environments, προκαλεί τη συσσώρευση των παραπάνω τοξικών χημικών ουσιών στο ευρύτερο αστικό πολεοδομικό συγκρότημα. Επίσης, οι μετεωρολογικές συνθήκες επιδρούν στην πολύωρη παραμονή στα χαμηλά επίπεδα της ατμόσφαιρας των τοξικών χημικών ενώσεων σε επίπεδα συγκεντρώσεων ικανών να επιφέρουν τα συμπτώματα για τα οποία αρχικά σχεδιάστηκαν για μακρό διάστημα και σε μεγάλη κλίμακα.
3. Όλα αυτά αναφέρονται διότι:
• Εκτός από τους ενήλικες πολίτες οι οποίοι συνήθως αποτελούν τον κύριο στόχο της ρίψης τέτοιων δακρυγόνων, οι επιπτώσεις των ρίψεων αυτών επεκτείνονται στο σύνολο του αστικού πληθυσμού που παραμένει στην περιοχή αλλά και σε αυτό που εκτείνεται σε μια ευρύτερη των επεισοδίων ακτίνα. Στο σύνολο του πληθυσμού περιλαμβάνονται και οι λεγόμενες ευαίσθητες πληθυσμιακές ομάδες (ηλικιωμένοι, παιδιά, άνθρωποι με χρόνια αναπνευστικά προβλήματα υγείας, κ.α), στις οποίες οι επιπτώσεις των τοξικών αυτών ενώσεων μπορεί να γίνουν πολύ σοβαρές.
• Πρέπει να γίνει αντιληπτό το κόστος που έχει η χρήση ενός τέτοιου μέσου για τη γρήγορη διάλυση πλήθους, κόστος που υποβαθμίζει σοβαρά την ποιότητα ζωής για μεγάλο αριθμό πολιτών, είτε βρίσκονται στη δραστική ακτίνα είτε στην ευρύτερη περιοχή. 
Η ΕΕΧ εκτιμά ότι σε τούτες τις κρίσιμες ώρες για τη χώρα είναι περισσότερο αναγκαίο από ποτέ η Δημοκρατία να αναπνεύσει και να μην πνίγεται από τα δακρυγόνα.»
Η συνέχεια των επεισοδίων έχει ως εξής : Ο αναπληρωτής υπουργός Προτασίας του Πολίτη, Νίκος Τόσκας ανέλαβε την «πολιτική ευθύνη», ο κ. Τσίπρας εξέφρασε «την έντονη ενόχλησή του για τη ρίψη χημικών στους συνταξιούχους και του ζήτησε να μην επαναληφθεί παρόμοιο περιστατικό», ο υπουργός παραιτήθηκε αλλά ξεπαραιτήθηκε μετά και δήλωσε ότι «δόθηκε εντολή να απαγορευτεί κάθε χρήση δακρυγόνων σε διαδηλώσεις εργαζομένων και συνταξιούχων».
Αυτά. Για κατάργηση των δακρυγόνων ούτε κουβέντα… Γιατί η σχέση της – κάθε – εξουσίας με τα δακρυγόνα είναι αυτή που περιγράφεται από τους στίχους του Νίκου Πορτοκάλογλου:
«Μα όταν λέω πως μαζί σου
θα ξεκόψω
γίνεσαι φλόγα που με καίει
και γυρίζω
σαν το τσιγάρο που όλο λέω
“θα το κόψω”
κι όμως με πάθος πιο πολύ
ξανακαπνίζω.»